Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Kazak Gibi

İhanet yüreği parçalar.
Giden gün nefretle yüreğe gelir.
Dönüşü olmayan yolun başlangıcıdır.

Seni eksem, hayatımın bahçesine.
Ömür toplasam, ektiklerimden.
Hayatım sana doyamasa.

Ne çıkar, aklın olduğu yerde.
Seni sevmek yüreğimin örgüsü.
İşlediğim kazak gibi yarınımda.

Bir yemin olsam.
Seni kaybetmemek üzere kurulan.
Ölümünde yaşayan.

Hayatım, seni kıskanır.
Çünkü sen, ondan da büyüksün.
Geleceğime sığmayan geleceksin.

Şimdi rüzgarlar kayboldu.
Umut, güneşi çoktan geçti.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Kara Çınar

Sabahın kollarına düştüm.
Gün ışığı, koynumda.
Güneşin acılarını taşıyorum.
Islandıkça,
İnsanları yakıyorum.

Güçsüzlüğün dönencesinde,
İki kırık omuz buldum.
Utancımla yükseldim.
Tek bir öpüşte,
Aşkın ateşine kapıldım.

Suskunluğumun ucunda,
Düşlerin sonuna varıyorum.
Ama her şey eskiye dönüyor.
İlk günkü kavuşmamız gibi.
Aslında kavuşurken,
Ayrılan ruhumuz gibi.

Sevgilim,
Derin gizemleri düşün.
Sırların etrafında dönenleri.
Bir tek gerçek uğruna,
Feda edilen insanlığı.

Kara bir çınar gibiyim.
Yılların tohumunu eken,
Derin bir sarılış gibiyim.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Karanlığın Mimarı

Sığmazdı, mutluluk denilen esinti.
Esip de çalınırdı yalnızlığım.
Ağlamak da senden bir parçaydı.
Kırıldığım o aynalardaydı, gençliğim.
Düzlük yoktu, hayat yolunda.
En derin yerlerde yaşardım seni.
Bildiğim tüm umutların sesinde,
Güneşleri yakan nefesimiz vardı.
Ayrıydık, hayatın saatlerinde.
Bilindik şarkılarda bulurduk, içtenliği.
Orada yaşar, orada büyürdük.
Yüreğimizi saran o mutlulukta,
Hayallerce yaşamanın tadına varırdık.
Büyürdük umutların gizli geçmişinde.
O zamandan kalan duygulardık, biz.
Hissettiğimiz kadardı, aşkın dünyası.
O dünyanın sonu ve başıydık biz.
İkimizi birleştiren kapılar kapalıydı.
O kapılar, karanlığın mimarıydı.
Yaşanmış olayların hepsi cansız kalmıştı.
Akardı yürekler imkansızlık halinde bile.
Aradığım özlediğim bir yol vardı.
O da içimde büyüyen bir şehir olmuştu.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Karanlık Mazi

Nasıl bakacaksın bu gözlere?
Yüreğin kaldırabilecek mi?
Anılar, lokmama düşmüş.
Çiğnediğim ekmektesin.
Camlara çizdim, seni.
Gözlerin buğu kadar uçuk.
Bir gece lambasındayım.
Mumlar, eriyen emeklerimiz gibi.
Yudum yudum aşkı içmiştik.
Sarhoş olduk, dökülen saç tellerinde.
Bir yastık olduk, sevişen hayatlarımızda.
Şimdi bir mazi var aramızda.
Uzaklardan bize sesleniyor.
Şimdi yıldızlara sarılıyorum.
İçimde pişman rüzgarlarım.
Uçuyorum, güneşin uzanamadığı yere.
Kendimin kendisi olmadığım yere.
Bilmiyorum, bazen zaman kısalır.
Oysa ayrılık ömür kadar uzun.
Sıcacıksın içimdeki ölümde.
Dertler sana köprü kuramıyor.
Yoksa düş kadar geçici misin?
Yoksa hayatı kaplayan kısa bir rüya mısın?
Hep soruyorum sorguların yoluna.
İmza atmışım, kaderin titreyen nabzına.
Kanım seni akıtıyor.
Her parçam sende bütünleşiyor.
Çileler içtim, sabahlara dek.
Sana uzandım, uykusuz saatlerimle.
Bir çizik attım, aşk yoluna.
Tüm kaldırımlar içten bir veda idi.
Şimdi veda zamanı.
Ayrılığa öpücük kondurma anı.
Bırak, bu dudaklar ruhunu öpsün.
Adın, karanlık *******ime yazılsın.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Katil Yüreği

İşte yine yazıyorum.
Odamda sevgili kokusuyla.
Kendimde şiir gibiyim.
Bittikçe kendini tazeleyen,
Yaşamın ince dökülmeleriyim.

Odamda yanmış asfalt kokuları.
Aklıma,
Geçtiğimiz yollar geliyor.
El ele tutuşan düşlerimizi,
Hatırlamaktan kendimi alamıyorum.
Sana sığınan hayat cümlelerimi düşlüyorum.
Kurgusunda yalnızlık kokan düşüncelerimi.
Bir pire gibi teninde gezinişimi.
Yorgunluğu ödeyen sabahlarımı.
Kavuşamadığımız onca anları.

Sessizlikle kol kolayken,
Hiç düşünmeden severdim seni.
Gözü kapalıydı, yüreğimin yolları.
Varlığın, en büyük yokluğumdu.
Çünkü cümleden çok,
Yüreğimde yaşıyordun.
Tıkanmış kelimeler denizinde,
Işıkla yürüyen nazlı bir ateştin.

Ben yine kendimde,
Bir hücrenin devrilmesi gibi,
Aşkımızı bıçaklıyorum.
Kana doymadan,
Seri katil yüreği gibi,
Ölüme susuyorum.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Kavgalı

Sensiz kalınca bulutlara tutunurum.
Orada gözlerimi ararım.
Bir yaş düşer, toprağın içine.
Seninle karışıp, ağaç olur.
Yarına kök salar.
Büyük bir ormanın kalbi olur.

İşte böyleydi, aşkımız.
Hem bizim, hem insanların aşkıydı.
Bizden bize doğru gelen.

Şimdi gidende bile yoksun.
Nerede kaldın, bilmiyorum.

Orman bir anda kurudu.
Ağaçların içinde mezar.
Yüreğim acıdı.
Gönlüm kayboldu.
Yaşam halkasından koptu.
Ben de hayattan koptum.
Kimsenin bilmediği yerde,
Sadece kendimle kavgalı.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Kazak Gibi

İhanet yüreği parçalar.
Giden gün nefretle yüreğe gelir.
Dönüşü olmayan yolun başlangıcıdır.

Seni eksem, hayatımın bahçesine.
Ömür toplasam, ektiklerimden.
Hayatım sana doyamasa.

Ne çıkar, aklın olduğu yerde.
Seni sevmek yüreğimin örgüsü.
İşlediğim kazak gibi yarınımda.

Bir yemin olsam.
Seni kaybetmemek üzere kurulan.
Ölümünde yaşayan.

Hayatım, seni kıskanır.
Çünkü sen, ondan da büyüksün.
Geleceğime sığmayan geleceksin.

Şimdi rüzgarlar kayboldu.
Umut, güneşi çoktan geçti.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Kedi Gibi

Karanlık bir güneş benimkisi.
İz yok, hasret yok.
Duman kadardır, dünyanın uçsuz köşesi.
Derinlikte saklıdır, aşkın cambazlığı.

Kimse örtmüyor, ruh yarasını.
Gözler, sönük bir meşale.
Yanıyorum, dünden bugüne.
Kül gibi iz oluyorum.

Yaralı bir kedi oldum.
Kadınları tırmalayan.
Dişlerimde nankörlük.
Nankörlük,
Çünkü, üstümde ölmüş insanlık.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Kefen Söküğü

Silinen infaz satırları arasında,
Boynunda derin yara izleri vardır, ayrılığın.
Orada can kendisini pazarlar.
Bir kuruşluk değer altında.
İçinde sığınak yoktur.
Engin denizlerin içinde,
Yorgun gözlerden ırmaklar akar.

Tarifi yoktur, acısal elbiselerin.
*******den çıplaklık akar.
Tutku içindedir, yalnızlığın kumaşı.
Ceplerinde kefenin söküğü vardır.
Ve yaşam boylu boyunca akar oradan.

Artık hiçbir kurtuluş yok.
Yalnız kalmış yasalar gibiyim.
İçimde tükenen umutlarla,
Yüksek kaldırımların habercisiyim.
Ve atlıyorum, oradan.
Sana ilk vuruluşum gibi.
Mahkumluğumun son hanesine.
Karanlığın bilenmiş öfkesine.
Sensizliğin kopuk ritimlerine.
Ve dans eden,
Sorgusal baletlere...

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Kelime Oyunları

Seninle kelime oyunlarında,
Sevgi cümleleri yaratırdık.

Pikniğe gittiğimizde,
Mangalda birbirimiz için,
Gözlerimizi kırpmadan,
Hayatlar yakardık.

Ormanın doğasına tutunurduk.
Sevişen çiçekler gibi,
Arabada zamanı kovalardık.

Korku odalarının duvarlarını,
Cesaretle sıvardık.

Yüzün, evin panjurlarına yansırdı.
Beni bekleyen telaşın,
Günüme anlam katardı.

Şimdi iki yabancıdan da daha ayrı.
Ayrı kutuplarda gezinen,
Penguen şarkılarındayız.
Birbirimizi tanımadan,
Hayat yolundan akıp gidiyoruz.

Kudret Alkan