Abdulkadir Kahraman

[GooD aNd EvıL]

Mevsim Çiçek Sevda
Her hâlin bir mevsimde açılan çiçek gibi
Gülüşlerin nilüfer, bakışların menekşe.
Yediveren gözlerin tatlı içecek gibi
Açılırsın kalbimde her mevsimde pür neşe.

Yaklaşırsın kurnazca armağanlar sunarak
Sokulursun kâlbime sevgi şefkat, umarak
Buse beklersin benden gözlerini yumarak
Benziyorsun ruhumda hiç batmayan güneşe.

Darılmasın diyerek gözlerin çok özenir
Hiç kimseye güvenmez, yalnız bana güvenir
Aşkın ile her ânım çiçeklerle bezenir
Yardım et her çilesi sen olan çilekeşe.

Bitmez hasret, ayrılık...içten içten solarım
Son umudum sevdânı, özleminle sularım
Kavuşmayı devşirir zamandan duygularım
Ne olur şaşırmayım, yollarıma gül döşe.

[GooD aNd EvıL]

Mevzuat
Böylesine baygın bakışın
Ve gülüşün böylesine uçarı
İnanırsan büyük hata
Kül bile bırakmadan yakışın
ve naçar bırakmak naçarı
hiç uygun değil mevzuata…

[GooD aNd EvıL]

Mübtelâ
Her yerimi işgal, istilâ etti…
Resmi bile yok; sır tenin içinde
Kurtulmam imkansız mübtelâ etti
Ben yoğum, olan o, canın içinde…

Gözlerime ışık, canıma besin
Hâzinem, saklarım, kimse görmesin
Severim ömrümce, ister sevmesin
Dolaşan sevdâsı kanın içinde!

Yaşarım, yazarım, belki de yalan
Aklımı, fikrimi, kâlbimi çalan
Odur, sarhoş eden, rehine alan
Reddetmem kadehin sunun içinde.

[GooD aNd EvıL]

Mühendisin Şiiri
Gözlerinin izdüşümü
Yüreğimde boy kesitte.
Kuşbakışı bakışların
Ruhumda hep plankote.

Süzüşlerin rasathane
Gülüşlerin gözlemevi
Suskunluğun bin bir denklem
Gözlerinse ev ödevi.

Bir kaç keşfi yapmaksızın
Hislerime düşme, sarptır
Kaç kere deprem geçirdi
Dikkat et, viran haraptır.

Duygu virajlarımda hiç
Sürat sınırını aşma
Park ederken boş kâlbime
Uzak dur, fazla yanaşma

Hırçın yağmur gibi yağma
Çok korkarım feyezandan
Güz güneşi gibi doğma
Yeni kurtuldum hazandan

Yol yok ise yüreğime
Gözlerinle tünel kazı.
Dönmek istersen geriye
Ol virajlarıma razı.

Duygu doruklarıma
Tırman keçi yollarımdan
Sakın geçmeye çalışma
Taşkın yapan sularımdan.

Duygularım flambajlı
Hayallerim sehim yaptı
Deprem gibi bakışların
Sömellerimi çarpıttı.

[GooD aNd EvıL]

Nereye Gider
Engin dur daima, yüksekten uçma
Süz sözü her zaman, konuşma saçma
Kardeşine bile sırrını açma
Açıklanan sırlar ilana gider

Acı yoksa, hayat vermez hiç lezzet
Ameldir hayattan geriye özet
Ömür hazinedir, koru ve gözet
Kilitsiz hazine talana gider.

Yokluk kaygısıyla,yok etme varı
Yokta olsan elden koyma vakarı
Onurdur, şereftir insanın kârı
Kaybedenler inan ziyana gider.

Dostluğa hudut koy, koymazsan şaşar
Hırsına bentler yap, yapmazsan taşar
Çileli de olsan gülmeyi başar
Başaramayanlar nâlana gider.

Her yol bir tek yere varır sonunda
Bir gün biri seni alır sonunda
Gözlerin dayalı kalır sonunda
Tüm yaşadıkların yalana gider.

[GooD aNd EvıL]

O İlk An İlk Heyecan Ve İlk Hicran
Hatırlar mısın bilmiyorum?
-Çünkü aklımdan hiç çıkmıyor;
her şey bir bakış,
bir uçuk gülüşünle başlamıştı...

O birden bire,
içeri teklifsiz dalan misafir gibi
gözlerimden yüreğime yayılan..
beni çılgına çeviren...
o ilk bakış, o ilk gülüş
ve o ilk heyecan

O nasıl bir bakıştı öyle?
ve o nasıl bir gülüş?
Kalbim adetâ fırlayacakmış gibi
çarpıyor, çırpınıyordu heyecandan..!
Hâlâ o ilk ân gibi telâşa kapılır
heyecanlanırım,
hatırladığım ân!
-Sen nasıldın bilmiyorum! ?
- Hatırladım...! ?
ürkerek korkup kaçan ceylan gibiydin avcıdan!

O ana kadar yıkılmaz,
sarsılmaz olan irâdemi
yerle bir eden,
o ânı, ölene dek
hatta öldükten sonra da unutamam!

Bilmelisin ki;
-Burası çok önemli!
bundan sonra,
bakamam hiçbir göze öylesine,
ve hiçbir eli
öylesine tutamam!
Ve hiç kimseyi sevemem
o ânı ve seni sevdiğim gibi bir daha!
Çünkü o ân anlam kazanmıştı yaşamam!

Hatırlar mısın bilmiyorum?
-Çünkü aklımdan hiç çıkmıyor!
Her şey bir bakışın, bir sözünle
yıkılmış, yerle bir olmuştu
- yaşattığın o ilk ve son hicran! ?
sanki canım o ân,
çekilmiş, çekilmemiş acılarla dolmuştu!
-Sen nasıldın bilmiyorum! ?
Ne güveneceğim bir kimse kalmıştı,
ne güvencim..
Buharlaşmış yok olmuştu
soğuk soğuk terlerle direncim!

Hiçbir açıklama yapmadan,
bir elvedâ diyerek...
- nasıl cesaret edebildin,
nasıl karar verebildin söylemeye hayret! ?
Ve hiç arkana bakmadan,
çekip gitmiştin...
Habersiz, arkanda ne bıraktığından!

Bir sevincim,
çok sevdiğim,
beni çok seven bir sevgilim,
bitmeyecek bir mutluluğum var sanıyordum! ?
-Aldandığımı gösterdi zaman!

Kaynağı o ân kuruyan kaynaktan,
birkaç damla göz yaşı,
içerde hiçbir zaman iyi olmayacak bir yara,
ve hiçbir zaman dinmeyecek bir sızı yarada; İ
yıkılmış, terk edilmiş hârabe...
öylesine kalakalmıştım orada!

Şunu bilmelisin ki;
dün, bugün, yârın inan;
değişmez, değişmeyecek!
-Burası çok önemli!
seni sevmekten
vaz geçmem mümkün değil..hiçbir zaman!

Benim için
nasıl bittiği önemli değil artık!
- Şüphesiz ki başlayan her şey bitecek bir gün
ve yeni başlangıçlar olacak
öğrendim bunu sonradan!

Önemli olan...
- Senin için de öyle olmalı
hiç unutamadığım...!
- sende unutmamalısın!
yüreğimizin o ilk yandığı...
her şeyin o ilk başladığı ân
ve o ilk heyecan! ! !

[GooD aNd EvıL]

Olmaz mı?
Benliğin kâlplerden silsek izini...
Yeniden el ele tutsak olmaz mı?
Ayrılık acıların en hâzini...
Kazısak kökten, unutsak olmaz mı?

Çıkar artık yüreğini cebinden
Tebessümler dağıt gülden lebinden
Kıskançlığı ve nefreti dibinden
Sevgimiz ile kurutsak olmaz mı?

Sineyi hançersiz yarınca hasret
Canı hayallere karınca hasret
Geceyi, gündüzü sarınca hasret
Gurbet kitabını yırtsak olmaz mı?

Her yerde eşkıya yokluk, yoksunluk...
Canı örer, teni yıkar yorgunluk...
Tutuşsak el ele, neymiş mutluluk?
Göz göze gelince tatsak olmaz mı?

ASGARİ nöbette insaf vicdanın...
Taşımak zor, ağır cürmü hicranın...
Ayrılık artırır yükünü canın....
Kavuştuktan sonra tartsak olmaz mı?

[GooD aNd EvıL]

Öksüz Oğlan Çiçeği
Evleri bir tepe başındaydı
Her yeri gören bir yerde…
bulutlara komşu, gökkuşağına yakın…
henüz on beş ya da on altı yaşındaydı
değildi farkında
sevdânın, aşkın…

Kırların özgür çiçeklerine benzerdi
kırlarda gezer
“öksüz oğlan çiçeği” derler
babası öksüz olduğundan belki
kendine “öksüz oğlan çiçeği“ derlerdi…
canımı öğütür…ruhumu ezerdi…

Keçi otlatırdı dağlarda
çiçekleri kıskandıran güzelliğiyle
çiçekler arasında…
masallar anlatır, türküler söylerdi
kelebeklere…arılara
büyüleyici sesiyle…

Dağ keçisi gibi kıvrak ve atılgandı
en yalçın tepelere bir çırpıda çıkar
inerdi bir çırpıda
nasıl yaptığı anlaşılmazdı…
utangaç, çok sıkılgandı…

Belki de bilirdi
İçin için yandığımı
gizli gizli kendini tâkip ettiğimi…
kendine sevdâlandığımı…
bilmiyormuş gibi davranmazdı…

Son göz göze gelişimiz
yağmurlu bir günün
yağmur bitimi sonrasıydı
sırılsıklamdı
yapış yapıştı elbisesi
darmadağındı kendi gibi saçları…
görünüyordu
tâze peynir gibi beyaz teni…
kendisine baktığımı fark edince,
mest ederek beni
bakmıştı deli deli…

Şimşeklerin delicesine çaktığı
yine bir yağmurlu gündü
her tarafı sele veren bir yağmur…
merakla çıkıp evimizin önüne
beklemeye başlamıştım
yine sırılsıklam…yine darmadağınık
gelecek diye…
ne kendisi geldi, ne keçileri
herkes seferber oldu bulmak için…bende
bir iz, bulunmadı, bir gören…
öylesine dehşete kapılmıştım ki
“çıldırmış bu” diyordu hâlimi gören
neye, niçin çıldırdığımı bilmeden…

Korkmaya başlamıştım
Başına bir şey geldi diye
koşuşturup duruyordum sağa sola
delirmişçesine…
bütün aramalara rağmen bulunamadı günlerce
bir korku, bir umutla yaşadım
sonra kara haber geldi
nazlı “öksüz oğlan çiçeği’ m”
kapılıp gitmişti sele…

Cesedini bulmuşlardı….
pâzenden elbisesi parçalanmış
her tarafı yara bere.
o esrârengiz güzelliğiyle
vedâ edercesine sevdiklerine
ve imdat istercesine
yalvaran bakışları, donuk gözlerinde…

gözyaşları arasında
her mezara sâdece ölen konulurken
iki kişi koydular mezarına…
sâdece yürüyen bir iskeletti
benden kalan…geride.

Görürüm hâlâ…
saçlarını savururken rüzgara
sekerken kayalardan
gülerken mâsum, uçarı…
yaralı bir kalptir bana mirası
seslendiğim ondandır uzaklara
içimde iyileşmez bir girdaptır sevdâsı
sebepsiz ağladığım ondandır
kapılarak efkâra
ondan tek hatıradır
içimdeki iyileşmez
ve hâlâ sızlayan yara…

Dîvâneye döndüğümü
o gün kendiyle birlikte öldüğümü…
kendini sevdiğimi…aslâ bilmedi…
“öksüz oğlan çiçeği”
mezarı üzerinde biten otlara söylüyorum şimdi
kendine söylemeye fırsat bulamadığım
ve hayaline ezberlettiğim gerçeği…

[GooD aNd EvıL]

ÖLÜMCÜL

Yüzündür gözlerimde dert demlenen her akşam
Her akşam seninle bir olamamak ölümcül.
Hüzündür gözlerimde aşk nemlenen her akşam
Seninle olup seni bulamamak ölümcül…

Her tarafta izin var, her köşede hatıran
İyileşmez, imkansız, ne sürsem azar yaran
Mümkün değil, olamaz, senden başka bir saran
Çekip müzmin derdini ölememek ölümcül...

Ararım, yok; örseler özlem aklı, bilinci,
Gözlerimden dökülür kaderim inci inci
Yaşamak isterim ya, yaşayamam sevinci
Ağlayıp gece gündüz, gülememek ölümcül!

Ufuklarda tutuklu hasret açan yüreğim
Harap olur, açtığın yerden geçen yüreğim
Sensizlik şarabını hep sek içen yüreğim
Müebbet sürgünlerde, gelememek ölümcül.

Bilirim, yok indinde hasretimin kıymeti
Canımda ziynet gibi gül yüzünün ziyneti
Çoktan adadım sana, hebâ ettim devleti
Esâretin ebedi, kalamamak ölümcül.

Her gülüşün bir resim, her bakışın manzara…
Bu ne biçim sevdâdır, her tarafımda yara?
Hükmetmem mümkün değil, sindiğin duygulara
Seni sevip de seni dilememek ölümcül…

Bu bir sevdâlı kâlbin serzenişi, sitemi…
Ayrılığa oyuncak olmak bitmez mâtemi
Merâkım, kavuşmamız ötelerden öte mi?
Hep hissedip müşkülü, bilememek ölümcül…

Her akşam seninle bir olamamak ölümcül.
Seninle olup seni bulamamak ölümcül…
Çekip çekip derdini ölememek ölümcül…
Ağlayıp gece gündüz, gülememek ölümcül!

Olduğun diyarlardan gelememek ölümcül.
Esâretin ebedî, kalamamak ölümcül.
Hep hissetmek müşkülü, bilememek ölümcül…
Seni sevip de seni dilememek ölümcül…

[GooD aNd EvıL]

Pişman Sevgi Dilencisi
Ey sevgili, içimde iken seni uzakta
Aradım, gafletimden. Ömrüm geldi son deme.
Pişmanım, utanırım; şu hâlim bir bak da
Reddetme, düşmeyeyim kurtulduğum mâteme.

Biliyorsun, hediyem can sana, getirdiğim
İsyanlarla işlenmiş, dokunmuş günahlarla
Son ânını yaşayan ümidim bitirdiğim
Kabul eyle ne olur, yakarırım âhlarla.

İrşâd olur karanlık, aydınlanır dehlizler…
Güzelliğin mehtâbı kıskandıran güzellik!
Her manzarada seni kucaklar hayran gözler…
Kaynak olur körlere yansıttığın özellik.

Bağışlanma bekleyen günahkâra umutsun…
Gece-gündüz, inan ki yardımına muhtaçtır!
Unutulacağını bilen nasıl unutsun! ?
Seni, sevene sevdân iki âlemde taçtır.

Geldim mücrim, isyankar; örtün ile üstümü
Şefkât, merhâmetinle kapat da arınayım.
Aşka çevir kâlbimden dağılmayan hüznümü
Sığınağım, siperim; gölgende barınayım.

Gözyaşları kâlplerin yok edermiş kirini
Secdelere kapanıp ağlayayım, bırak da!
Kaybedip, çâresizce arayanım, yârini
Günahkâr da gelmişsem, sar, bırakma ırakta.

Ayrılıklar aşığın artırırmış aşkını
Dayanacak tâkati kalmışsa yüreğinde! ?
Birine yem olmadan kucakla bu şaşkını…
Zevk verir, eriyeyim, gam değil, âteşinde.

Mihrapmış buluşmamız, secdeymiş kavuşmamız…
Kimlere secde etti, şu günahkar, bir bilsen?
Elzemmiş engellerle sona dek savaşmamız…
Mağlubiyet hakkınmış, affa lâyık değilsen.