Ekrem Bozkurt

[GooD aNd EvıL]

Hayal ve Gölgeler

Birden fazla odaklı, aynalara
Düşen yansımalara benzer…hayaller.
Puslu ve yerçekimsiz bir ortamın
Havası alınmış bir fanusun -içinde-yaşamasına… benzer.
Ses dibe çöker
Sis dibe çöker
Yeryüzüyle bağı kalmaz; adımlarının…

Ağırlığını kaybeder
Vücutların dünya öfkesi…
Fiske gibi gelir,ölümcül ağırlıkta darbeler…
Sanal bir dünyanın gerçek algılanışı…
Geçmek bilmeyen saatler, saniyeler…
Duyulmayan çığlıklar atan ağız
Tane tane kopan ve çöken ses…

Samanyolu’nda yürürken …
Yada adını bilmediğim bir yıldızdan
Kırıksız…sonsuz, boşluğa düşmeler…
Siyah beyaz renk yoksunu akan kan
Uçsuz bucaksız kat kat uzayan dürülen düzlük
Yerlerde yuvalanan pörsümüş bulutlar
Asit ve formaldehit ve lahit kokuları…
Bilye gibi yuvarlanan gözyaşları
Paranoit bir durumu müjdeleyen gözler…
Paradoksların çözümlerini yada çözümsüzlüklerini
Sergileyen,
Masalsı bir evrene benzer …tüm dekor…

Çağırsam:
Uçuşun; rüzgarsız…
Haykırışın; avazsız…
Gelişin…vücutsuz…

[GooD aNd EvıL]

Hayat bir kara tren

Aynalarda kalır günlerimiz...
Asılı, binlerce anı
Yitik yüzlerin masalı...

İlerler bir tren, karanlığa
Kompartımanında götürür hayatı...
Pencerelerinde görünümleri taşır.

Raysız,rotasız, gizemli ve dönülmeyen
Sayısız sefer,sayısız tren...
Durmadan... ara istasyonlarda..

Yolcuları anılarını, unutur
Yolcuları, kederlerini...
Yada,sevdiklerini...

Hangi istasyonda durur, kim bilir?
Her şey yitirir değerini
Dünyevi izler silinir...

Bilet parası sormaz hiç kimse
Yolcular, bir bir, seçilir
Hayat bir tren gibi, geçer...

Geçer iç içe, yaşamlar...
Yaşanacak günler vardı,şu işim yarım kaldı
Geriye binlerce ayrılış öyküsü kalır

Gözden ırak olanı...unutur, kalanlar da...

[GooD aNd EvıL]

Hayatın Sakınımı Kanunu

Hayat, bir yokoluştur!
Her şeyin bitişi...Külün...yangının...
Bir günlük kelebeğin,hazin öyküsü...
Yeni doğmuş bir bebeğin dünyayı tanımayan
Kaygılı bakışıdır...

Hayat, bir yokoluştur!
<<İnsan ölmeye başlar,daha doğduğunda...>>

Zamanın ortasında dinlerken rüzgarları
Hissederim,bir silgeçin sildiğini...hayatımı
içimde bir boşluk büyür, hiçlikten
Düşününce evreni, utanırım; zerreliğimden...

Bir süreliğine verildi, hayat!
Yalnız,bir süreliğine...
Miyadın bitince,
Tedavülden kaldırılıp,
Yokluğa yelken açarsın,
Yada sonsuzluğa...

Ömür dedikleri
Yaşadığın süre...
Yokoluşun başlangıcı
Ve.. devamıdır, eylemin...

[GooD aNd EvıL]

Hep Aynı Usançlarla Bir Sabah Uyanması

Uyanmadığın sabah
Sakalların uzamış.
Pencerende,iki kuş öter...

Gecenin yorgunluğunda,gözlerin
Ellerinse, alışkın devingenliğinde,
Aynaya uzandın.

Gözlerinde hep aynı çekingenliği izlerim
Saçlarında aynı dağınıklığı...
Bugünün de,farkı yok; diğerlerinden...

Kirpiklerinde titreyişi,ışığın,
Pencerede ışığın tozu...
Bozulur şekiller...yürüdüğünden...

[GooD aNd EvıL]

Hicran

Bir kanatsam hayallerimi...altında hicran görünür,
Bir gülü kokladığımda... aldığım:hicran...
Bütün buluşmalara, hicran bulaşır...
Hangi aşkı çağırsam...gelen:hicran...

Rüzgar hicran uçurur,sarı yapraklar gibi...
Çöpçüler süpürürler hicran ölülerini...
Hicran keser ortalık,yeni aşklarda bile.
Yaralar hicran beni...tüm şarkılarda bile...

Hicran hiç unutturmaz,hatırlatır kendini...
Hicran... nasıl unutsam,unutabilsem...seni.

[GooD aNd EvıL]

Hiçlik

Sana kızamam/kızdığım alınyazım...
Hakkım yok.../olmaz,zorla güzellik!

Görmekten usandığım:Bu dört duvar,
Sığmıyor içine düşüncelerim...

Bir yanda kaderim/bir yanda sevdam...
Paralel iki çizgi...gerisi hiçlik! ...

[GooD aNd EvıL]

Hükümdar

Mor bir yalnızlığı hüküm sürüyorum…
Eşikten adımımı atınca, daha.

Bütün saatleri mahkum ediyorum
Seni, vurmaya…

*******in boynunu vurduruyorum
Onlar da, beni öldürüyorlar… boyuna…

Ben nasıl bir hükümdarım yahu
Sözüm geçmiyor ayrılığa…

Ölümüm bundan…diyorlar
Fermana isyan ediyorlar…

Tahtımdan vazgeçiyorum,
Bedenim kölen oluyor…

[GooD aNd EvıL]

Hüzün Kolleksiyoncusu

Hüznü biriktir...benim için.
Sevinçlerimle takas edebilirim...
Tüm kırıntılarını bile alabilirim,
Büyük mutluluklar pahasına...

Gözlerimi çektim sevdadan...
Eyleyip; ellerimi...kırılgan..
Dillerimi, lal...
Yüreğimi terkedip,kara çalılarına...
Tehirli otobüsler beklemekteyim...

Topladığım hüzünlerle, yer kalmadı yüreğimde...
Geceyi tüketemedim...yine de...
Ve...bırakamadım şafağı... yerine.

Boşaymış akıntıya karşı kürek...
Kazananı baştan belli,savaşta,
Yenildi yine... bir yürek...

Hüznü biriktir benim için...
Kalbinin hurdalığında...
Hüzün kolleksiyoncusu,vardiyasında...
Hüznü emen bir makine icadım değil; ama...
Beyaz kağıtlara hapsederim,hüzün şiirlerimi...

Hüznünü ver...mutlu ol, sen...
Biriktir,bana...alırım toptan...
Geri dönüşüm projesinde ayrıştırıp,hasretten...
Şiire dönüştürüyorum,hepsini...

Gerçi...tüketemedim henüz...geceyi.
Fazla mesai de, çözüm değil...
Yine gölgelenecek...masum sevgiler...
-saymazsak, diğer şairleri-
Yetmiyor...tek kişilik mesleğim...

[GooD aNd EvıL]

Islak Şiir Islak Şehir

Dışarıda ipil ipil bir yağmur…
Büyük bir tezgahta fon dokur…
Gizler… bir tuvalde, bir kenti…
Yazık…şimdi İstanbul, ıslanıyordur…

Bir şiir dizmek lazım…
Bir resim çizmek lazım…
Amma velakin…

Yağmurda İstanbul’u…
Nasıl anlatacak nasıl
Bu aciz, şiir kulu…

[GooD aNd EvıL]

-II-

Gözlerin ağlayınca
Yağmurlu bir İstanbul olur

Sürgüne gönderilen
Kuşlar aldanıp döner
Yağmurlu mavi, göğüne…
Yol yol, çizgi çizgi…
Camlarım İstanbul süzülür

Bir, gözlerine bakmak…
Bir, yağmurda ıslanmak…
İkisi de tehlikeli…
Ömrümün, barutuna…

Patlayıp ilk aşk flaşı gibi
Kuşların olmadığı bir an, gözlerinde…
Sevdalı bir toza dönüşmek…
Yada ıslanıp sırılsıklam
Toza dönüşme yeteneğini kaybetmek…

Kurtuluş yok, güzelim…
Bir öyle…ölmek…
Bir böyle…ölmek…