Abdulkadir Kahraman

[GooD aNd EvıL]

Sensiz Hiç Olmadım!
Ben sensiz hiç kalmadım
her ân benimle oldun her yerde.
Ne gözlerden, ne ikramlar sunuldu,
ne gülüşlerden ne ilhamlar;
hiç birini almadım;
bağlandığımdan beri
dermanı sen olan derde…

Nereye baktıysam sen vardın
seni gördüm hep gözlerde…
senin gülüşlerindi içime çöken
gülüşlerde.
Uzaklarda olsan bile
varlığın hep yanımdaydı…
hayalin gözlerimde,
hasretin canımdaydı…

ben sensiz hiç kalmadım
sen yanımdayken de
yanımda yokken de
sensiz olmadım!
Nefes aldım
ve verdim hep seninle…

[GooD aNd EvıL]

Sensizlikte
Seninle gitti her şey
mutluluk, gözlerinle sevinç
ve neşe, yüzünle birlikte.
Rüzgar, yağmur ve gece sildi süpürdü
bıraktığın izleri.
Ama hiçbir şey silemedi
seni hatırladıkça
içimde hep sızlayan yeri.

Yok oldu… benim için
gökyüzüne çerçevelediğin hayalin de.
Çerçöp gibiyim
hasret şarkıları, ayrılık türküleri elinde.

Kalakaldım…yapayalnız
ne yapacağımı bilmez ve
çâresiz halde,
acılara hedef olarak
karamsarlığın siperinde.
Umutların avucuna büzülmüş
sevgi artıklarıyla yetinmeye çalışarak
anıların gölgesinde;
ve senden kalan
her şeyi eriten sensizlikte;
sensizliğe alışmaya çalışarak yaşamak
ve cenâzesi seninle kalkan bir aşkı
tekrar diriltip, yaşatabilme düşüncesiyle.
“Hiçbir şey eskisi gibi değil
niye değişti her şey? ” dövünmesiyle.
Eskiterek kalbimi
her şeye, bir gün yeniden başlayabilme hevesiyle.

Şimdi dokunaklı şiirler yazmaktayım
İçip içip sensizliği…sızmaktayım.

Seninle gitti her şey
Sen de seninle
Ben de seninle…

[GooD aNd EvıL]

Sesim Nefesim
Sesim…nefesim…hevesim sendin
kafesim de sen!
Kurtulmam mümkün değildi
Ne kadar istesem de, öksenden…

şarkıydın…aşk şarkısı…sesimde sen
gül açan ve gül kokan…
nefesimde sen!
Her zaman her iklimde yaşayandın
kafesim de sen!

bir kerecik olsun bana:
sesim desen
nefesim desen
hevesim desen
kafesim desen
ne olurdu!
dayanmak artık zor sensizliğe
her şeyim yıprandı bak, canım yoruldu…

Kıskanıyorlar…sana düşkünlüğümü bilenler
yaşıyorum zannediyor…
sensizliğin gölgesinde
nasıl büzüldüğümü,
sensiz ceset olduğumu bilmeyenler….
yaşamak mümkün mü
mahrumken sevgilinin sevgisinden
Diyorlar: “berâber misiniz hep”
diyorum:”ben hep onunlayım
o ise ayrılık ülkesinde”

sesimde sen
sesimsin
nefesimde sen
nefesimsin
kafesimde sen
kafesimsin
hevesimde sen
hevesimsin
soluyarak bulunduğun her yeri
koklayarak hayallerini
her iklimim sensin
her iklimde sen
açtığın kapanmaz yaralara
yaralı gibi sürünerek…
mutlu gibi görünerek
her mevsimim sensin
her mevsimde sen
anılarla canhıraş yaşıyorum
seyrederken solgun bir resimde sen.

[GooD aNd EvıL]

Sevgi Denklemi
Sen
Artı ben
Eşittir ikimiz
Bâzen batan bezen yüzen bir gemi
Hep yangın içimiz
Ne boylamı belli ne enlemi
Ne mi
İşte sevgi denklemi

[GooD aNd EvıL]

Sığınak
******* gözyaşı, ******* isyan!
Bir dalın burcunda titreyen yaprak
Kirlenmiş bir kâlpte zonklayan nisyan
Umut kılavuzsuz, göz yalınayak…

Çiçekler, çiçekler arılar sürgün
Petekler emilmiş güveler memnun
Leylâ’nın sesidir seslenen her gün
Leylâ’dan habersiz perişan Mecnun.

Kara sevdâ yavan; kurak, kimsesiz
Eller var ağlayan, hüzün eller var
Bir umut sürgünü vicdan dengesiz
Kaybetmiş kendini, kendini arar.

Rehber sevgi, bilmez, şaşkın perişan
Örselenmiş canı nefret elinde
Kuşatmış canını, mahzunun, hicran
Harcamayı bilmez, servet elinde…

Her yana saçılmış, her şeyde gözü
Özünün, bilmiyor ihtiyacı ne?
Ağarmaz renklerle resimli yüzü
Hissetmez, aldırmaz, âciz, acı ne?

Oysa muhtaç, bilmez, kimden isteye
Döner giriftinde dehliz delisi
Ezelden güftedir acı besteye
Gönlü, yol göstermez, esas velîsi.

Kaçacak ya, yer yok, herkesi yordu
Tüketti, sermaye arar, bulamaz
Eşkıya her yola fakını kurdu
Sığınaksız kaldı, sorar, bulamaz.

[GooD aNd EvıL]

Sır Gibi
Söyleyeme, sır gibi hep aklında kalayım…
Yüreğinde açılan güller benim olmalı!
Kavrulduğunda canın, susuzluğun olayım…
Üzülürsen acıyan benim canım olmalı.

Gözyaşın akacaksa yüreğime dökülsün
Ağlama da sen gülüm, benim göğsüm sökülsün
Sevin, her zaman mutlu ol tek boynum bükülsün
Kalacaksa kalbinden miras bana kalmalı.

Ben yanayım, olmasın, sana mekan cehennem
Üfle ki, nefesinle küle dönsün her zerrem
Kabulüm verilirse sen ve aşkınla İrem
İrem’imde her zaman bestelerin çalmalı…

[GooD aNd EvıL]

Soğan Ekmek Özlemi!
Soğan, ekmek yenen günleri arar
Olduk be birader, deşme yaramız.
Başımızda şâki birileri var
Yıldık be birader, deşme yaramız.

Kara saban devri bundan güzeldi
Acı, tatlı, sevinç her şey özeldi
Zannettik yanlışlar bir bir düzeldi
Daldık be birader, deşme yaramız.

Tezeğin kokusu, samanın tozu
Nerede yaylada meleyen kuzu?
O günden çok fazla bugünün yozu
Öldük be birader, deşme yaramız.

Niçin böyle âciz hâkiriz hakir?
Çektiği acıdan mayasıl fakir…
Yoktur iğfal edilmeyen bir bâkir
Bulduk be birader, deşme yaramız.

Borç ile doğuyor, doğan bebekler
Başımıza musallattır şebekler
Umutları alacaklılar bekler
Böldük, be birader, deşme yaramız.

Eşkıya her yola kurmuş tuzağı
Gözleyen çok tehlikesiz uzağı
Süt vermeye zorlanmakta buzağı
Güldük be birader, deşme yaramız.

Her köşeyi tutmuş reziller heyhat!
Atasına âsi olmakta evlat
Yük şimdi omuza yaşanan hayat
Kaldık be birader, deşme yaramız.

Hârami harama diyor ki helal
Faize boynunu bükmekte hilal
Azgınlık diz boyu, beklenir celal
Solduk be birader, deşme yaramız.
Kangren kuşatmış her kıyı, köşeyi
Kaybetmiş yürekler sevinç, neşeyi
Boş yere kırmadık kadeh, şişeyi
Dolduk be birader, deşme yaramız

ASGARİ boşluğa atar kulacı
Düşünen yok diye susuzu, açı
Nerde diye soran; sakalı, saçı?
Yolduk be birader, deşme yaramız.

[GooD aNd EvıL]

Son Müzayede
Beni benden çok seven, sevdiğim bir vardı
İmdâdıma yetişir, her belâdan kollardı.

Antikadan kıymetli, elmastan değerliydi
İtibarı, makamı her şeyi yeterliydi.

Müze hastalığıydı, müzâyede tek işi
Antikacılık ise, çok sevdiği ek işi.

Hazineler gibiydi, görseydiniz gülünce
Müzesine koymuşlar, işittim ki ölünce.

Söylendiğine göre: kızmazmış hiç kimseye
Konacaksın denince, sonunda bir müzeye.

Dersini ezberlermiş, yaparmış ödevini
Özenle müze gibi bezediği evini,

Ker***lerle süslemiş, taşlarla donatmışlar
Müzeye bir an önce koymaya can atmışlar.

Etmemiş hiç itiraz, hiç tepki göstermemiş,
Gül vermişler der diye, hiçbir gülü dermemiş

Görmemiş, kim gelmişse vedâ için yanına
Devam etmiş küs gibi müzesinin koynuna.

Kendi öz maddesinden hazırlayıp hediye
Koymuşlar gözlerine, aç ise doysun diye

Ne kadar çok üzüldüm anlaşılmaz, anlatsam!
Her âzâmı kuşattı içimi bürüyen gam.

Müzeden müzâyede sedâları yükselir
Dediler: hiç üzülme sıra sana da gelir,

Gam etme hiç, herkesin aynı cinsten müzesi
O müzeye koyarlar, olmasa da kimsesi.

Mühim olan şudur ki: tetikte olmak gerek
Tetikte olmak için, tekniği bulmak gerek.

Severken birisini, derdi: canım, antikam
Kitabında yazmazdı; kin beslemek, intikam!

İnanın, sevinç dolu, sevgi meşalesiydi o!
Aşkı sevda çağlayan, duygu şelalesiydi o!

Ara sıra ziyarete gitmek gerekiyormuş...
Her zaman hayırla yad etmek gerekiyormuş...

Dudağımda dilekler, gözlerimde billurlar
Ziyarete giderim, sessiz sessiz uğurlar.

[GooD aNd EvıL]

Sonbahar Sancısı
Bir sonbahar sancısı her yerimi kuşattı
Gözlerimi nisanın yağmurları savurdu.
Bilmediğim bir yerden ruhuma hançer battı
Bir ayrılık rüzgarı benliğimi kavurdu.

Ağlasam mı, gülsem mi; çâresizim, şaşırdım?
Sabırdan derya idim, üzüntüden taşırdım
Kâlbimi uzaklara bilmem kaç kez aşırdım?
Döndü geriye vîran, harapmış aşkın yurdu.

Kabullenemedi hiç, duygularım gerçeği
Söyledim inanmadı: küsmüş aşkın çiçeği
Dayadı sinesine bir paslanmış bıçağı
Yalvardım vurma diye, bilmem kaç kere vurdu.

Alkanlar içindeydi düştüğünde her yeri
Göklere donuk donuk bakıyordu gözleri
Sanki bir şeyi tutmak ister gibi elleri
Uzanmıştı boşluğa, öylece duruyordu.

Ürperdim birdenbire, etrafıma bakındım
Ölüme, nefes kadar uzak, candan yakındım
Sanki bir hayâletten korkar gibi sakındım
Farkettim, içimdeki ümitler kuruyordu.

[GooD aNd EvıL]

Sonbaharın Son Yüzü
Son umutla kalbini açtınsa gelecektir…
Beklenmeyen bir ânda, sürgünlerde yorduğun! ..
Niye eskimez sevgi, yaşayıp bilecektir?
Bitti derse inanma, bitimsizdir sorduğun…

Sonbaharın son yüzü, hisler başkalaşmakta
Zamanın görüntüsü hayallerde taşmakta
Ayrılanlar son hüzün sihriyle kavuşmakta
Azat olacak bir gün, zincirlere vurduğun! ..