Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Bize Özel..

Ne seni, ne beni
Kimseye eş tutmadım
Yaşadıklarımız bize özeldi
Ayrı bir renkti birleşimimiz..
Ne kimsenin doğrusunu doğru saydım
Ne kimsenin yanlışını yanlış..
Herkesin kendince bir gerekçesi olduğunu
Bir insanı yüzdeyüz anlamanın ve anlaşılmanın imkansızlığını
Algısının çok farklı olduğunu, çok önce öğrendim
İşte bu yüzden kimseyi yargılamamayı seçtim
Kendi içimdeki doğruları ve yanlışları keşfettim
'Ben' olarak yaşamayı tercih ettim..
Aslolan mutlu olmak ise
Başkaları incinmediği sürece özgürsün deli gönlüm dedim
Ve maalesef çoğu kez kendimi incittim..
Olabildiğince, alışkanlıklardan öte beklentisizleştim
Kendimi bulabilmek derken, kendimden geçtim..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Bu Gün Benim Doğum Günüm

Bugün benim doğum günüm
Bugün şımardığım,
Şımartılmak istediğim bir gün..
Yeni başlangıçlara,
Yeni ufuklara hazırlandığım bir gün bugün..
Aslında farklı değil diğerlerinden
Ama dedim ya doğduğum gün işte!
Ve bugünü başlangıç seçtim kendime
Tıpkı yıllar önce doğarken yaptığım gibi..
Renkler aynı ama ayrı güzel
Dostlar aynı ama ayrı özel
Güneş hep bildik güneş işte..
Ama benim hissedişim başka bugün
Çünkü bugün benim doğum günüm.

Herkesin beni mutlu etmek için çaba sarfettiği bir gün
Herkesin her şeyimi hoş gördüğü bir gün bugün..
Ne güzel! Tüm sevenlerim bir telaşta
Kimi çiçek göndermenin, kimi mesaj çekmenin
Kimi aramanın, kimi de varlığıyla özel günümü paylaşmanın..

Tanrım ne güzel böylesi sevildiğini hissetmek
Ne güzel, beni seven insanların varoluşu
Sevginin sıcaklığı,
Yüreğime, ta derinlere o sevgilerin dokunuşu..
Gözlerim doluyor, içim titriyor ama acıdan değil,
Sevinçten, sevgiden..
Yüreğimdeki o en derin köşelere ulaşmayı başaran
Sevginin başdöndürücü sıcaklığından..

İşte bu!
Hep istediğim, her daim dilediğim tek şey bu: SEVGİ
Yok başkasında gözüm,
Yok başka gerçek dileğim
Minicik bir sevgi,
Minicik bir sıcaklık,
Ki onlar içimde alev alır, yüreğimi, bedenimi ısıtır
Görünmesede ayaklarım kesilir yerden
Ruhum bir bir başka havalanır..

Tüm evren, tüm dostlar ve canım ailem
Size sonsuz teşekkürler,
Böylesi güzel bir gün için
Böylesine beni sevdiğiniz,
Sıcaklığınızı uzak-yakın hissettirdiğiniz,
Sevgi arsızı yüreğimi böylesine beslediğiniz için..
Evet, bugün benim doğum günüm
Hepinizi çok seviyorum ve işte dileğim:
Sonsuza kadar sevgiyle yaşamamızı diliyorum.

7.6.2000

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Çekip Gitmek

Kalanlar, bir başka bakar gidene
Mutludurlar giden için,
Zincirleri kırıcak cesareti gösterebildiği için
Ama üzgündürler kendi köşelerinde
Birini daha yolculamaktan,
Sevdikleri birini daha kaybetmekten..

Sanırlarki giden çok mutludur, kolaydır çekip gitmek
Dostları bırakmak geride, alışkanlıkları silmek
Başlamak yeniden,
Sil baştan bir başına gayret göstermek..
Oysa ne acı, ne zordur gitmek
Heleki yüreğiyle seven, gönülden bağlı olan için..

Kolay görünür, pırıltılıdır gitmek kalanlara
Bir giden bilir,
Bırakıp terk etmek zorunda kalan bilir yüreğindekini
Canının yanmasını, içindeki paniği, korkularını..

Ama hayat..
Şartlar zorlar herkesi bir şekilde
Ve gün gelir herkes bir giden olmak zorunda kalır
Kural bu, çare bu …

Hangi günki cesareti, güveni
Belkide ihaneti yaşar insan
İşte o gün başkaldırır, düşer yollara
Yaşamdır öğreten, tecrübedir yol gösteren
Yaşanmışlardır acı veren…

Ve bir taş basar yüreğine, set çeker duygularına,
Dalar düşüncelere, yüreğince, aklınca,
Çaresizlikle bir çare aramaya
Acı da verse bazen,
Kaçınılmazdır bırakıp gitmek bir an önce
Bırakılıp gitmektense bir gün..

Kolay mıdır herşeyi riske etmek?
Gitmek bilinmeze, bir yanı gitmekten ölürken insanın..
Ama hani o yapılması gerekenler vardırya,
Hani umut, hani belkiler vardırya
İşte onları yükler sırtına, yüreğine,
Gözünde yaş, içinde fırtınalar, çekip gider insan.
Her insanın bir gün yaptığı
Yapmak zorunda kaldığı gibi…

(15.08.2000)

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Dilek

Bu ne bir dua, ne de beddua
Bu sadece bir DİLEK..

Bu yıl tek bir dileğim var sana
Bu yıl sadece AŞIK ol.
Yan, kavrul, kül ol savrul
Aklın uçsun, kaçsın..
*******i uyuma hayale dal, düş kur, dua et,
Tanrı’ya sığın, yardım talep et..
Uyurken, uyanıkken adı hep aklında
Hayali karşında, sesi kulağında,
Çaresizlik ise her bir yanında..
Düş yollara, dolaş avare,
Her şey anlamsız ve manasız çevrende..
Bir onu dile, bir ona yakın olmayı iste ömrünce..

Değişsin bütün önceliklerin,
Aklını kaybet, kendini kaybet,
Bir onunla iken rahat et..
Nereye gidersen onu da taşı aklının kıyısında
Kalabalıklarda yalnız
Yalnızlığında daha bir kimsesiz..
Aklın karışık, yüreğin kafeste,
Ruhun eksik, yüreğin kesik,
Onsuz gittiğin her mekan tatsız
Onsuz geçen her günün rahatsız..

Öyle aşık ol ki, kendine kendin bile hayret et
Tanıma kendini, anlama halini
Garipse! Gülümse! Küfret! Kahret!
Hatta nefret et
Tutkundan, esaretinden, cesaretinden..
Onunla bütün, onsuz yarım
Diyebil ki “yanımda iken her şeye varım! ”

Havada uç, kanatlan, bulutlarda gez
Yüreğinde binlerce kelebek
Damarlarında ateş,
Ruhunda milyonlarca açan çiçek
Kalbinde susturamadığın bir ses
Beyninde içmeden sarhoşluk
Gözünde mutluluktan yaş
Yanıbaşında tek dileğin “AŞK” olsun.

Gülümse herkese.
Pırıltın, ışıltın yayılsın çevrene
Enerjin dolsun taşsın sarılsın tüm evrene
Şükret Tanrı’ya, Dünya’ya,
Meydan oku hayata!
Umut dağıt insanlara, çevir karanlıkları aydınlığa
Tüm sıcaklığı, tüm canlılığı ve bütün gerçekliğiyle
Sahip ol sen herkesin arzuladığına; Gerçek bir AŞK’A..

Unutma! AŞK; aklın bittiği, yüreğinin gittiği yerdedir.
Son bir şey daha;
Bir gün yaşarsan bütün bunları bir arada
Hatırla ki, seni böyle seven biri vardı, bir zamanlar hayatında..
**
Unutmadığm sürece,
unutulmaya da meydan okuyacağım! .

08.01.2002

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Elveda..

Sen ki başbelam, hayatım, umutlarım
Dünüm, bugünüm ve yarınım!
Sen ki anlayamadın
Gerisi boş, geç gerisini..!
Sen ki tükettin, yokettin! Geç başkalarını,
Geç sevdayı, gerisi yalan..!

Bir gece önce varken, bu gece yoksun
Biz yok, birlikte bir gelecek yok, düşler yok
Şimdi ben varım! Yalnız! Acılarımla, isyanlarımla,
Kâh öfkem, kâh gözyaşımla bir başıma, yalnız ben!

Sen, ilk giden değilsin, belli ki son da olmayacaksın
Beni ilk yarıyolda bırakan da değilsin!
Ama sahip olduğum ilk ve tek gerçek sevgilisin!
Sahip olup da korumaya çalıştığım
Kaybetmemek için çılgınca savaştığımsın..
Ama yetmedi kavgam, sabrım ve taptığım.
Yetmedi anlayışım, sitemim, bekleyişim..
Olamadı işte, yetmedi sana..

Belki yanlıştı yaptığım,
Ama hiç anlatmadın ki, hiç söylemedin ki,
Ne istersin, ne beklersin,
Ne düşünür, ne hissedersin?
Bir bilmeceydin;
Aklımca uğraştım derinlerdeki gerçek seni bulmaya..
Ne “doğru” dedin, ne de “yanlış” hiçbir gün daha,
Ve işte şimdi,
Yine kaldım gözü yaşlı, kalbi kırık bir başıma..
Elveda sevgilim,
Elveda.. Sonsuza dek sana da..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

En Çok..

EN ÇOK…

En çok senin kollarında uyumayı sevdim
Bir bebek gibi sana sokulmayı, bana sarılışını,
Şevkatle öpüp okşayışını sevdim..
Sıcaklığında güvenle uykuya dalmayı
Gecenin bir yarısı uyanıp
Yanıbaşımda seni bulmayı
Uyandığın aralarda beni kendine çekip
Saçlarımı okşayıp öpüşünü sevdim en çok..

Gündüzleri yorgunluktan bitap uyuyakaldığında
Dakikalarca başucunda oturup
Yüzünü beynime kazımak istercesine seni seyretmeyi,
Saçlarını okşayıp
Dudaklarına minicik bir öpücük kondurmayı,
Sana sokulup, sıkıca sarıp sıcaklığınla
Bir yandan o dakikaların hiç bitmemesini dilerken
Yüreğim burkularak akıttığım gözyaşlarıma rağmen
Seninle bir bütün olmayı,
Sana yakın olmayı sevdim en çok..

Kral TV’de çalan slow şarkılarda,
Seni dansa kaldırmayı,
Sımsıkı sana sarılıp dans etmeyi
Gözlerim kapalı, seni solumayı sevdim..
Bereberce aynı şarkıyı mırıldanmamızı
Tenini hissetmeyi
Ve utanmasızca sana daha da sokulabilmenin özgürlüğünü sevdim en çok..

En çok, kahkahalar atarken
Bana bakan gözlerinin ışıltısını,
Sesindeki coşkuyu
Ve sonra gözlerimin içine bakıp,
Kollarını bana dolayıp beni öpüşünü
Ve bütün bunların bana verdiği hazla
Yüreğimin hızla atışını sevdim.

Evde dolaşırken,
Biryerleri toplarken veya sen çalışırken
Yanından geçerken arasıra sana uzanmayı
Ve herseferinde
Ansızın senden çaldığım öpücüklere karşılık vermeni
Dudaklarında beliren
Keyiflendiğini ele veren
Gülümseyişini sevdim en çok…

Sana kahvaltı hazırlamayı
Ve hatta evdeki malzemelerden
Sana uyduruk yemekler yapmayı
Ve her seferinde bana takılıp, kızdırıp
Bıyık altı gülüşünü
Ama her seferinde herşeyi silip süpürüşünü sevdim.

Beraber gazeteleri karıştırmamızı
Hangi filme gidelim tartışmamızı
Ve sana doyamayıp
Filme geç kalmayı göze alıp seni baştan çıkarışımı
Ve senin karşı koyamayışını sevdim en çok..

Annen’e Tonton deyişini
Şule ile olan sevgi dolu telefon görüşmelerini
Ayşegül’den, Can’dan ve diğerlerinden bahsederken
Sesine ve yüzüne yerleşen
Gerçek sevginin sıcaklığı sevdim en çok..

Çocukluğunu anlatırkenki içtenliğini,
Gözlerin parlayarak
Yaptığın haşarılıkları anlatırkenki gülüşünü
Ve dolu dolu dilediğince yaşamış olmanın
Sendeki izlerini gördüğüm anları sevdim en çok..

Senden gelen ve sonu “birtanem” diye biten mesajları,
Seni her aradığımda “ne haber canım” deyişini,
Ve yüreğime;
“Herşeye rağmen teşekkürler Tanrım” dedirten
Yaşadıklarımı çok özel bir armağan kabul ettiren
AŞKI – SENİ sevdim en çok..

Doğrusu, sevmediklerimde oldu sende..
Üzüntülerim de, acılarım da..
AMA
Sevdiklerim öyle yoğunduki sende
Sevmediklerim yenik düştü sevdiklerime..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Geç Kalanlara

Geç kalınmış olan herşeye yazık
Hele de ahmakça duyarsızlıktan olanına,
Bencillikten kaynaklananına binlerce kez yazık!

Geç kalmayı alışkanlık edinenler,
Yaşamayı erteleyenler,
Bir türlü vaktinde gelmeyi-gitmeyi,
Söylemeyi-aramayı, sevmeyi-sarmayı
Hele de gönül almayı bilmeyenler, yazık size!
Yazık!
Tekrarı yok artık hiçbir şeyin çok isteseniz bile..

Yaşamı tüketin bakalım bir başınıza,
Anlamı kalmayan, manası yitik sözler söyleyin etrafınıza..
Değeri kalmayan yardımlarda bulunun
Bir vakitler ihtiyacı olanlara,
Geç kalmışlığın pişmanlığı, vijdan azabıyla!

Bir dönüp bakın bakalım etrafınıza, bir de kendi iç dünyanıza?
Ne yazık değil mi?
Ne manasız..
Ölen ölmüş, olan olmuş ve yollar kapanmıştır artık..
Bencilliğiniz ve acımasızlığınızla,
Geç kalmışlığın zavallığı kalmıştır yanınıza..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Gel..
Gel diyebilmeyi ne çok isterdim, gel!
Sorgusuz, sualsiz hatta yarınsız..
Sadece gel!
Önemli değil; yarın, öbür gün, diğer hafta, önümüzdeki ay!
Sadece şu an! Sadece bu gece! Gel! !
Konuşmadan, sorgulamadan, dile dökmeden gel!
Gözlerin, ellerin, sıcaklığın, varlığın yeter
Hesapsız, Kitapsız, Umursamaz, Korkmaz gel!
Cesurca, yürekle, çılgınca gel!
Hiç düşünmeden-incinmeden-utanmadan sadece gel!

Bendeki şu deli bilseki geleceksin, bilseki isteyeceksin
Hiç durmaz, hiç tartmaz, hemen gel der, gel!
Ne çok isterdim gelebilmeni
Ne çok isterdim koynunda bir gece daha geçirebilmeyi..
Bildiğim tek şey; bilemediğim bir sonraki saniyeyi,
İşte bu yüzden bırakıyorum gururu, geleceği..
Çünkü hiç unutmuyorum;
Hayatın her an son bulabileceği gerçeğini..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Hatırla..

Tüm bunları hazırlarken
Emek verdim..
İlk günden son güne her şeyi yeniden yaşadım
Kah gözlerimden yaşlar süzüldü,
Kah dudaklarımda bir tebessum oluştu..

Galiba insan unutmadığı sürece de unutulmaya meydan okuyor böyle.
Her şey rağmen “sen”, unutmak istemediklerimdensin
Sen de beni unutma istedim..

İnsan beyni yaşadıklarını bir süre sonra unutuyor,
Birkaç resim ve birkaç satır varsa ancak anımsıyor,
“bunları da yaşamıştım, yapmıştım” diyor..
Bir gün sen de unutacaksın,
Ki belki de çoğunu şimdiden unuttun..
İstedim ki;
Unutsan da, bir gün bunlar eline geldiğinde HATIRLA..

Özgül Özyılmaz

[GooD aNd EvıL]

Haticem'e

Hayat hiç bir zaman düz bir yol olmadı bize,
Aştık nice engelleri biz beraberce.
Tutunduk yüreklerimizle, kenetlendik kalbimizle,
İnandık, sevgiyle, cesaretle ve birlikte her zorluğu aşabileceğimize.
Coşkuyla, acıyla, zamanı, mekanı, duaları paylaştık içten içe,
El ele, gönül gönüle, sırt sırta, asla pes etmedik direndik geldik bu günlere,
Mutlu olacağız Haticem, aşacağız bunları da Allah’ın izniyle, sevdiklerimizle..

Özgül Özyılmaz