Metin Yıldırım

[GooD aNd EvıL]

* Kırk Olmuş...!

Aynalar yüzüme gülmüyor artık,
Ruh gencim dese de, dışım kırk olmuş…
Gönlümün neşeye, yelkeni yırtık,
Kâbuslar içinde, düşüm kırk olmuş…

O taze yüzümden, kalmamış eser,
Ak düştü saçıma, kışlara benzer,
Lokmayı çiğnemek, ne zormuş meğer,
Kesmiyor bir türlü, dişim kırk olmuş…

Çekmiyor dizlerim, yorgun bedeni,
Hazana vermişim, gülü çimeni,
Seneler eline, almış dümeni,
Sıkışır nefesim, döşüm kırk olmuş…

Yorgunluk kapımı, sık sık çalıyor,
Her geçen dakika, benden çalıyor,
Dündeki, aklımda çok zor kalıyor,
Dağılır yel değse, başım kırk olmuş…

Hayatla kavgamda, erimiş zaman,
Ardımda ne varsa, her şey toz duman,
Maziyi yâd edip, düşündüm bir an,
Daha dün çocuktum, yaşım kırk olmuş…

Metin Yıldırım