Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Masumluk Sirenleri

Ağlamakla siyaha düşüyor, özlemler.
Çapaklarımda birikmiş uzantılı nehirler.
Bazen yılgın bir dalga,
Bazen uyanmış bir kıyı sessizliğindeyim.

Eriyen bir aşkın kopuk kelimeleri.
Aralarında dolaşan sorgusuz infazlar.
Yılların ucuna düşen işkence dolu yarınlar.
Bir vaha gibi gözlerine düşen sevdam.

Bilmezsin, seni ne kadar çok sevdiğimi.
Gözlerini öpen bir sonsuzluk olduğumu.
Yarınına bilinçsiz uzanan aşkımı.
Harflerin arasına sıkışan masumluk sirenlerini.

Titrek mum ışığında dolaşıyorum.
Ay gibi dönüyorsun, içimde.
Bir sevgi oluyorsun, sana bakarken.
Bir nefret oluyorsun, senden uzaklaşırken.

Düşlerim kopuyor, zincir tutan acı voltalarında.
Hasretin bekçisine çökmüş, ince satırlar.
Dizilmiş, insanlığın en son hükmü.
Ağlıyorum, var olacak kelimeler için.
Olgun bir kül gibi,
Yılgın kelimelere düşüyorum.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Mayınlı Düşler

Terk edilmiş örümcek kimliği.
Mayına basan düşler.
Aç kalmış geçmiş.
İz büken fısıldaşmalar.
Suskun aşk mıntıkaları.
Rüzgarla öpüşen küller.
Oyuncağı olmayan aşıklar.
Kendini sömüren delilikler.
Sorgusal inanç korulukları.
Yokluğun köküne saplanmış, sancılar.
Kurtarılmış rüya bükümleri.
Düzlemi olmayan tedaviler.
Elleri keskin olan hançerler.
Gözlerde büyüyen fidan yuvaları.
Yüreğe inen hatıra sökükleri.
Mezarların kokuşmuş cüsseleri.
Tabutu olmayan yarınlar.
Kaderin balçıklı yuvası.
Karıncanın masum çalışkanlığı.
Tetiği çeken ayrılık.
Kurşunun saplanma isteği.
Uçurtmayla donanmış cennet.
Sonsuz rüyaların değirmeni.
Kendine dönen ölüm.
Ve onun ardından gidenler...

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Meclis

İnsan nasıl dursun?
İnsafsızlığın karşısında.
İnsan nasıl yaşasın?
Ölümünün içinde.

Deli gibi üşüyorum.
Derim yırtıkla dolu.
İçime yıldızlar dokunuyor.
Bitmeyen hasretleriyle.

Evren gibi karanlığım.
Güneşler kendine küsmüş.
Çaresizlik yörüngesinde,
Kıskaca alınmışım.

Ne zaman doğacağım?
Bitmeyen çilelerimden.
Artık yukarıya.
Gökteki meclise doğru.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Menekşe Gözlerin

Yıldızlar düşüyor, saçlarından.
Ben, ışığın doğasına büründüm.
Omuzlarımdan, kendime beste yaptım.
Gül kokusunda açtım, sessizce.
Adını söyleyen uzaklık oldum.

Kırılgan yıldızların arasına sokulmuşum.
Gönlüm, incelikle geceyi işliyor.
Seni yaratıyorum, karanlıktan.

Düşmüşüm.
Gecenin içine demirleyen bakışlarıma.
Bir anı aramışım, senden kalma.
Bulduğum tek şey dipsizlik.

İçime akıyorum, bu gece.
Sabahın titrek kollarına tutunarak.
Dokunuşlar ediniyorum, kendimden.
Aynaları ıslıklayarak.

Zamanın toprağında çamurlar birikmiş.
Kumlar, sade bir alt yazı.
Duvarlarda karalanan yalnızlıklar.
Üstüme tokat gibi inen ayrılık sancıları.

Kurşunun yaşam kafesinde ilerleyişi gibi.
Kendimde seni öldürdüm.
Bilmezdim, yeniden döneceğini.
Ay ışığı altında canlanacağını.
Ve güneşlerin içinde,
Yazılmış alın çizgilerim olacağını.

Bak işte,
Üzerime ayrılık çöküyor.
İnce ve hüzünlü bulutlar,
Beni mağaramdan çağırıyor.

Artık inziva yoluna düşmüşüm.
Tek dostum,
Odamda yaşayan solmuş bir menekşe.
Tıpkı gözlerinde büyüyen,
Aşkımı kaplayan göz renklerin gibi.

Ağlama, güzel yüzlü sevgilim.
Senin içindir, gözyaşı demetlerim.
Belki yaşam hücrene dolarım.
Bir sabah gibi,
Koynunda büyüyen gençlik olurum.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Menekşe Rengi

Menekşe rengindeydi, ölümle dolanlar.
Aralarında haykıran geçmiş.
Günü süpüren yalnızlık.

Odam arsız bir karakol.
Üzerimde yırtık ışıklar.
Karanlığın parçalayıcı asası.

Bulamıyorum, kendi düzlemimi.
Koca evren sıkışmış.
Üşümüş yarınların zamanı.

Farklı bir yoldan esiyorum.
Rüzgarım bana yoldaş.
Esaret, sistemin kökü.

Bulamıyorum, acıyı kavrayanı.
Umudun elbisesi yanık.
Koca hayat duman gibi.

Kükremek, sesinin uzantısına
Hayatın tarifsiz nasırları.
Yaradan da korkunçtular.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Merhaba

Merhaba demeli.
İçimde yolculuk eden dertlere.
Boynu bükük pişmanlıklarıma.
Geçmişin yankılı rüzgarlarına.
Merhaba demeli.
Sevinçle uzanan ellere.
Hayatın azalan kısmına.
Ellerimi süsleyen çiçeklere.
Merhaba demeli.
Acılarla yüklü denizime.
İçimde doğan şölenlere.
Ruhumun diğer yarısına.
Merhaba demeli.
Ardından bakan gözlerime.
Beni alan koynuna.
Mutluluğu boyayan dudaklarına.
Merhaba demeli.
Ölüme sarılan yalnızlığıma.
Avuçlarımda tutuğum kaderime.
Yüreğime dolan aşinalığına.
Merhaba demeli.
Zevklerin ördüğü birlikteliğimize.
Duvarları ağlatan yazılarımıza.
Bedenini taşıyacak yatağımıza.
Merhaba demeli.
Mutluluğun buğulanacağı pencerelerimize.
Merhaba demeli.
Sana ve bana,
Bizi ayırmayacak Tanrı’ ya.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Metrekaresiz Aşklar

Karanlığı koynuma aldım.
İki ışık doğdu, gözlerimden.
Adı sanı yoktu ölümün.

Işığa rest çektim.
Ansızın, bir hayat kumarına düştüm.
Oynayacak hiçbir kozum yoktu.

Pranga vurdular, dipsiz düşlerime.
Sen insandan ayrısın dediler.
Dedikleri kadar da gömüldüler.

Mezarlar, ıssız bir tiyatro gibi.
Kaleminde devleşen rolleriyle.
Umuda sarılan parmak uçlarıyla.

İşte ben de sana sarıldım.
Kaybedercesine irkilen hislerimle.
Adrese gitmeyen sonsuz mektuplarımla.

Haritayı çizen iki çizgi olduk.
Ölçek bizi gösteremiyordu.
Çünkü yolumuz ve yolculuğumuz,
Metrekaresiz aşklar mekanıydı.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Miyop Gözler

Gözbebeklerine düşmüşüm.
Yaşlar, ölümü akıtıyor.
Sorgunun kıyısına demirledi, bahtsız kader.
Kader, elinden bizleri kaçırdı.

Şimdi ölümsüzlük diyarlarında.
Sabahlayan aşklar gemisindeyiz.
İki gözün içindeki birliktelikte.
Yüreklerin bitmeyen yeminlerinde.

İşte sevgilim,
Yaşamın durakları yok.
Ne kadar dokunursak, birbirimize.
O kadar özgürüz, acıların sahilinde.

Evet, sevgilim.
Son aşk dürbünü bu.
Miyop gözlerimden akan.
Yakın bir intikam bu.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Müfreze

Bu gece kelimelerim üşüyor.
Geçmişin ürpertisine kapılmışım.
İçimde boğuk bir hastalık var.
Gençliğim, yaşlılığa boyun eğmiş.
Hayallerimden yokluğun akıyor.

Aşk, yüreğimi ne kadar da esnetiyor.
Özgürlüğü kovalayan bir sel olmuşum.
Suyumda yıkıntılar dolaşıyor.
Yalnızlığın hançeriyle,
Geleceğimi bıçaklıyorum.
Her şeyin üstü kapanmış.
Yol yakınken geri dön...

Sevgilim, eğer dönersen,
İçimizde kutsal titreşimler doğacak.
Yaşamın sönük labirentinde,
Gerçeğin çıkışı oluşacak.

Yalnızlığın morgunda,
Sorgunun otopsisindeyim.
Bir türlü teşhis koyamamışlar.
Ölme nedenimi anlayamamışlar.
Oysa ben, sevmekten ölmüşüm.

Umut, aşkın süsüdür.
İşte beni yaşatan da bu süstür.
Karamsarlığım gökkuşaklarına düşer.
İçimde tertemiz renkler canlanır.
Ölümün müfrezesi,
İçimdeki savaşa dokunur.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Nazlı Ekmek

Beni öldür, karşımda duran sorgu.
Yaman çelişki içinde karala.
Amacının içinden fırla.
Ekmek gibi nazlanan ol.
Güneş gibi yarım ol.

Çığlık, kutsanan tarih gibi.
Müzelerinde ölüm sergilenir.
Bitmeyen uçurumlarda.
Atlamak, aşkın ensesine.

Toz duman olan gelinlik.
Kendimi astığım ip gibi.

İçimde zindan çıkmazı.
Var olan kayıtsız teslimiyet.

Aşkın karalanmış yüzünde.
İçki diye aldığım utançlar.

Her birinde var olan uçurtmalar.
Aşk yüksekten parçalar.

Kudret Alkan