Abdulkadir Kahraman

[GooD aNd EvıL]

Umut!
Herkes gitti, kaldi umut!
Her sey bitti, baldi umut!

Gözümde fer, canimda can
Tutundugum daldi umut!

Feryad ederken, her zaman
Imdadima geldi umut!

Hasret cekerken sevince
Kederimi aldi umut!

Karamsarken, teselliye
Kusandigim saldi umut!

Isyan ederken, asiye
Itaatkar oldu umut!

Saklandigim dehlizlerde
Kaybolunca buldu umut!

Mutsuz oldugum zamanlar
Ne, sikintim? bildi umut!

Icimde pasli, pörsümüs
Ne aci var, sildi umut!

Korktugumda sigindigim
Sarildigim, eldi umut!

Hazan sarinca ruhumu
Kokladigim güldü umut!

Omrü ömrüm kadar uzun…
Ben ölünce öldü umut!

[GooD aNd EvıL]

Unutuldum
Ne arayan var, ne soran?
Bir köşede unutuldum.
Seven kâlbim oldu vîran
Bir köşede unutuldum!

Derdim azar yavaş yavaş
Gözlerime dizilir yaş
Ne bir dost var, ne arkadaş
Bir köşede unutuldum!

Umularla biter ömür
Canım özlemlerle çürür
Her âzamı hüzün bürür
Bir köşede unutuldum!

Yalnızlığa duçâr oldum
Hasret ile nâçar oldum
Kendimden de kaçar oldum
Bir köşede unutuldum!

Küle döndüm yana, yana
Gelmez, bittim ana, ana
Sevemedim kana, kana
Bir köşede unutuldum!

Ne bir haber, ne selam var
Har ân figan, her an gam var
Bir yâr demedi bana yâr
Bir köşede unutuldum!

İçim harâbeye döndü
Sevdâmın alevi söndü
Canım hüzünle büründü
Bir köşede unutuldum!

Belirsiz derdimin nevî
Vîrâne muhabbet evi
İçimde vuslat alevi
Bir köşede unutuldum!

[GooD aNd EvıL]

Utandım İnsanlığımdan!
Sırtına yapışmış aç keneleri
Yara, bere olmuş kan sineleri
İnsana yapılan işkenceleri
Görünce utandım insanlığımdan.

Siyah, beyaz, sarı mühim mi rengi?
Canı can, kanı kan, var mı bir dengi
Yok etmek isterler arzdan mihengi
Görünce utandım insanlığımdan.

Alemin yükünü götüren odur
Külfette nimeti bitiren odur
Açlık, yokluk, kıtlık yetiren odur
Görünce utandım insanlığımdan.

Armağan eylemiş sahibi mülkü
Taşır ezel, ebet bu ağır yükü
İnsana eziyet yakışmaz çünkü
Görünce utandım insanlığımdan.

Acı, çile ne var garibe yükler
İnsafsız, vicdansız çiğner, sürükler
Ne kadar alçakmış adı büyükler
Görünce utandım insanlığımdan.

Yedirmezler zayıflara tatlı aş
Bunların yüreği ya mermer ya taş
Barış için diye yaparlar savaş
Görünce utandım insanlığımdan.

Uyuşmuş beyinler, hâkim atâlet
Görülmemiş böyle korkunç rezâlet
Gaspedilmiş, yok hak, hukuk, adâlet
Görünce utandım insanlığımdan.

[GooD aNd EvıL]

Uzun Yol Yolcusu
Bir uzun yol yolcusuyum
Dön deme, dönemem geri
Kendime kendim pusuyum
Dön deme, dönemem geri.

Suyum, canım bozbulanık
Çilekeşim, bağrı yanık
Ön açık, geri tıkanık
Dön deme, dönemem geri.

Uğraşım belki nâfile
Azığım sabırla çile
Rehber kâlbim, düştüm çöle
Dön deme, dönemem geri.

Vâde bitmiş, geldi dâvet
Hasret sıla, sıkar gurbet
Tavsiyem, ne olur sabret
Dön deme, dönemem geri.

Ayrılıkmış biçilen rol
Anılarla teselli ol
Yoktur inan dönüşe yol
Dön deme, dönemem geri.

Yapacak başka bir şey yok
Var huzura diz üstü çök
Yalvar, yakar derdini dök
Dön deme, dönemem geri.

Ben az önce, sen az sonra
Sana da gelecek sıra
Geçerken yanıma uğra
Dön deme, dönemem geri.

Herkes oyunda figüran
Vurulsan da olma vuran
Olsan gerçek dost, yâran
Dön deme, dönemem geri.

[GooD aNd EvıL]

Üryan Elbise
Bir çıplak bakıştı örtündüğüm elbise
çıkarmamak üzere giyindiğim! ..
Bir üryan yürek kaldı sızlayan içimde.
Bir yıldız kayması şavkıması
kadar sürdü sevindiğim! ..
Gözlerim guruplar mahkumu,
canım umutlar özürlüsüydü.
Olmak için, çok uğraştım, kendimde…

Bir rüyâ görüntüsü gözlerin
kâbuslarında her gece…
gül alevlerinin özlemiyle yandı yüreğim! ..
Ve gözlerim yanardağ lavları selinde üşüdü! ..
Beynimi aralıksız kundaklayan bilmece.
Mâlum, girdaplarında sözlerin,
inlediğim ince ince.

Bu güneşin kaçıncı ihaneti geceye
ve gecenin kaçıncı yangısı?
Ökselenmişken yıldızlar
sevgi siluetinde sevince.
Susamış bir yüreğin
- İşi zor yüreğin! ..
yeniden gölgede içi sızlar! ..
Değişmez zamanın döngüsü
ve gözyaşları akar kendiliğince! ..
Alevlenir yeniden
elemden dehlizlerde
Ümitlerine ıraksamış bir sevdânın çıngısı! ..
Sönerken ölü ışıklar gibi
direnci tükenmiş gözlerde! ..

[GooD aNd EvıL]

Üzüm Gözler
Gözleri üzüm sevdiğim
Yakar baktıkça, bakışın!
Kül olur özüm sevdiğim
Bakar yaktıkça, bakışın!

Gülümsemen kahve falı
Yanağın kızılcık alı
Dudağın papatya balı
Kokar baktıkça, bakışın!

Mamul, sağlam alaşımdan
Şaşırırım telâşımdan
İnan ki aklım başımdan
Çıkar baktıkça, bakışın!

Gözlerim hayâle dalar
Yüreğimi kana bular
Duygularıma magmalar
Akar baktıkça, bakışın!

[GooD aNd EvıL]

Vasiyet
Övmüş, var eylemiş Hudâ
Ona tek denk o dünyada
Hayâlimde, o rüyamda
İnsanlara canım fedâ.

Balçık aslı, nur gerdanlık
Etmem kötülük, düşmanlık
Bir incitsem, yer pişmanlık
İnsanlara canım fedâ.

Saf sevgiyle tartıldı o
Sevgiden yaratıldı o
Muhabbet donatıldı o
İnsanlara canım fedâ.

Yaratan’ın gözü, insan
Var oluşun özü insan
Kainatın közü insan
İnsanlara canım fedâ.

Mühim değil ırkı, rengi
Odur âlemin âhengi
Var mı bir benzeri, dengi?
İnsanlara canım fedâ.

Hakkı kendi hakkım gibi
Ayrı halktan, halkım gibi
Muhabbetim salkım gibi
İnsanlara canım fedâ.

Ne dini, ne de mezhebi
Müslüman, ya da ecnebi
Ayrı ayrı olsun rengi
İnsanlara canım fedâ.

Nolur sizde kucaklayın
Sevdamı dünyaya yayın
Kınayanları duymayın
İnsanlara canım fedâ.

Bende bir insanım,insan
İnsan âleme baş ihsan
Nefret duyup etmem isyan
İnsanlara canım fedâ.

[GooD aNd EvıL]

Vatandaş!
Kıtlığa...râzı! ?
Kilitli...ağzı! ?
Her işe...tazı! ?
Olan kim mi? O!

Kazanç ineği...
Çöplük sineği...
Dâvâ deneği...
Olan kim mi? O!

Kusursuz îmal...
Irgat ve hamal...
Sütü bol sağmal...
Olan kim mi? O!

Acı, âh kürkü...
Çile, dert yükü…
Savunan mülkü...
Olan kim mi? O!

Kutsal sevgisi...
Uysal kendisi...
Köle belgesi...
Olan kim mi? O!

Her işi kusur...
Bilgisi kısır...
Yerlerde hasır...
Olan kim mi? O!

Yıkılmaz kale...! ?
Nâsibi çile...! ?
En makbul köle...! 1?
Olan kim mi? O!

Haklardan mahrum...
Yokluğa mahkum...
Açlıktan merhum...
Olan kim mi? O!

[GooD aNd EvıL]

Verin Bana
Ne edeyim börkü, kürkü
Sevdiğimi verin bana.
İstemem mal, makam, mülkü
Sevdiğimi verin bana.

Çözülmeyen buz olsa da
Kör yarama tuz olsa da
Yanan, yakan köz olsa da
Sevdiğimi verin bana.

Unutsun, hiç yad etmesin
Hüzün versin şad etmesin
Hiç mutluluk vâd etmesin
Sevdiğimi verin bana.

Muradım o, merâmım o
Helalim o, haramım o
Eksiğim o, tamamım o
Sevdiğimi verin bana.

Onunla şenlenir yüzüm
Ona ait mülktür özüm
Gayrıları görmez gözüm
Sevdiğimi verin bana.

Onsuz ekmek, aş, su haram
O Çilem, o çektiğim gam
Şifâ bulsun müzmin yaram
Sevdiğimi verin bana.

[GooD aNd EvıL]

Vuslat Şarabı
Gönül bahçesinin gülleri açmaz
Sarmış dağı, bağı firkat serâbı...
Darılmış bülbüller uğramaz, uçmaz
Ziyârete gelmez eş, dost; harabı...

Dallar mahzun, mevsim hüzün mevsimi...
Gözyaşı, inleme; özün mevsimi...
Kendinden habersiz sözün mevsimi...
Savurur rüzgarlar göğe türabı...

Suçtan başka mîras kalmaz şâkiye...
Yaşanandan özet amel bakiye...
Can derdinde, haber verin sâkiye...
Yetişsin imdâda vuslat şarabı?