Menekşe Gülay

[GooD aNd EvıL]

Dayanamam Gözyaşlarına

Esir ettin aşkı, tutuyorsun elinde.
Sen öyle san, aşk senin yüreğinde.
Gitmez ki hiçbiryere kapılanmış bir kere.
Boşyere uğraşma o hep senin gönlünde.

Bana ait bir kalp var sen de sevgimle birlikte.
Aşkınla dolu yüreğin, herzaman hep hüzünle.
Neden bu acı bir bilsem ben de.
Sevmek güzel, neden kendine bu işkence.

Dayanamıyorum gözyaşlarına, ağlama sevdiğim.
Yıllar ömrümü alsa da herzaman ben seninleyim.
Kapına köle oldum söyle bana, daha ne vereyim.
Canım yoluna kurban özlediğim, gözbebeğim.

Aşk çeşmesinden su içtik biz, kana kana.
Aşık olduk birbirimize doyamadık bu aşka.
Sevdamız yaktı bizi, gezdik hep yana yana.
Neymişsin sen aşk, doyumsuzluğumuz sana.

Menekşe Gülay

[GooD aNd EvıL]

Dayanamam Sensizliğe-Deneme

İsmini kazıdım yüreğime, orası yalnız senin. Kimse bilmesin kimse görmesin diye, şiir yüreğime sakladım seni sevgili. Yalnızca sana aktı yüreğim ve yalnızca seni sevdi. Çok denedim ama birtürlü silemedim ismini. Tüm engellere rağmen sevdim seni.

Sen de sevdin beni, gözlerinden, sözlerinden belliydi. Yalancı değil di onlar. Aşkı ararken,
aşk bizimleydi aslında.. Oysa nerelere bakmadık ki belki de aşkı tanımamazlıktan geldik. Çünki aşk bir zaman sonra bitiyordu. Acıya bırakıyordu yerini. Biz sevdik birbirimizi. Acı çekmek ve ayrılmak bize göre değildi. Belki de bu yüzden önemsemedik aşkı. Bibirimizi kaybetmemek için, bir ömür boyu sevmek için, yalnızca sevgimiz için, yaşamak için, aşık olmadık birbirimize.

Hayatımda değerliydin. Canımdan bir parça olmuştun kısa zamanda. Dertlerimiz bir, sevinçlerimiz bir di.Birlikte ağlıyorduk hissettirmiyorduk birbirimize. Sevinçlerimiz ise bizi kahkahalara boğuyordu. Mutluluğumun adıydın. Zor bir zamanda, hayatıma ani den girmiştin. Zamanla daha da çok sevdim seni, vazgeçilmezim olduğunu anladığımda, sevgime isim aramaya başladım. Ama bulamadım. Sana sevgim aşk değil di. Belki de aşktan hep korktum. Aşık olsam,seni kaybedebilirdim. Gücüm yok seni kaybetmeye sevgili, gücüm yok. Çünki seni çok sevdim.

Susalım hiç konuşmayalım. Gözlerimiz zaten yeterince konuşuyor. Sevgi, yüreğinden yüreğime aksın dursun. Kadeh kadeh içelim. Damla damla yudumlayalım. Sevgi yağmurlarında ıslanalım. Sırılsıklam olalım canım. Yalnızca sevgi yağsın yüreğimize, aşkı istemiyorum. Uzak dursun biz den engel olmasın sevgimize. Senin üzülmen depremleri yaratır gönlümde. Dayanamam birtanem. Dayanamam sensizliğe.

Menekşe Gülay

[GooD aNd EvıL]

Değermi Birlikte Olmamaya

dün ne kadar mutluydum seninle.
o güzel kalbinde yaşamak,
sevgini, içinde yaşatman,
defalarca sevdiğini söylemen,
harika bir duygu, benim için.
sensiz olamam diyordun.
bensiz yaşayamıyacağını söylüyordun.
duyguların, o kadar yoğundu ki.
o an yanında olmak isterdim.
sen, şu an nöbettesin.
ama. hep benimlesin.
tek vucuduz birlikte.
birbirimizi düşündüğümüzde.
bir anofor gelse,
alsa beni yanına götürse,
nöbeti birlikte tutsak,
yalnız seninle olsam.,
herşeye razıyım inan.
özlemle geçer mi bu hayat.
düşünceyle biter mi hasret.
ayrı yerlerde sevgiyi yaşamak,
*******i, dost edinmek.
uykusuz sabahlamak.
hep düşünmek.. hep düşünmek.
revamı bu bizlere.
sevgi çok özel bir duygu.
o da geldi bizleri buldu.
insan sevdiğini yanında ister.
sen orda ben burda neye yarar.
hayat nasıl geçer böyle.
sensizlik biter mi söyle.
bir çıkar yol bulalım.
hep birlikte olalım.
hayatın ne anlamı var.
sen yanımda olmazsan.
değer mi yaşamaya.
birlikte olmamaya.

Menekşe Gülay

[GooD aNd EvıL]

Deli Rüzgar

bir deli rüzgar gibiydim.
eser, eser dururdum.
karşıma kim çıkarsa yıkar kırar vururdum.
hiçbirşeyden korkmaz yıllara meydan okurdum.
deli rüzgâr dı lâkâbım
engelleri tanımaz aşardım
bazen fırtına, bazen de kasırga olurdum.
aşka inanmaz, aşık olanları da kınardım.
sevginin yalnış olduğunu düşünür
sevenlere kızardım.
işte böyle deli bir rüzgardım birzamanlar.
seninle tanışana sevene kadar.
ben sevmiş, aşık olmuştum.
rüzgâr dinmiş, heryer sütliman olmuştu.
deli rüzgar gitmiş yerini meltem almıştı.
kimse beni tanıyamaz,
anlam veremez olmuştu.
bir zamanlar lâkâbım deli rüzgardı.

Menekşe Gülay

[GooD aNd EvıL]

Delirdim Sensizliğinle.

aşkından deli, divane olan şu kalbim,
yine yalnız *******de, seni beklemekte.
sevgini her gün daha da hisseder oldum.
özlemin, umutsuzluğumla birleşti kalbimde.
bitmeyen bir sızı var içimde..
sensizlik yüreğimi daraltıyor
benliğimde.
ruh gibi, dolaşıyorum evimde.
seni yaşıyorum her yerde,
tüm *******imde.
dar bir boğazdayım sanki,
ilerlemek zor bu yerde,
sana ulaşamamak, sana kavuşamamak
tüm benliğimde.
bitsin bu ayrılık, seni yaşamak istiyorum
bedenimde.
tek umudum sensin,
kurban olayım seni veren Rabbime.
çiçekler açtı bak, benim gönül bahçemde.
ellerinin dokunuşunu özledim ellerimde.
o güzel kokunu özledim tüm teninde.
fallarımda ayrılık çıkıyordu
bu ayrılığı yaşadım seninle.
şu canıma tak dedirttin artık delirdim
sensizliğinle.
özledim gülüm özledim seni,
eskisi gibi olsak ya artık seninle.

Menekşe Gülay

[GooD aNd EvıL]

Deniz Bile Ayıramamıştı Onları-Hikaye

Bütün hafta, Selim ve Neşe için çok yorucu geçmişti. Bir plan yaptılar pazar günü için. Harika birgün olacaktı. Sevdiğiyle dolu dolu birgünü, birlikte geçireceklerdi. Heyecandan bütün gece uyuyamadı Neşe. Sabah olmuştu. Erkenden evden çıkarak limana doğru yürüdü. Selim motor da onu bekliyordu.
-Geldim Aşkım.
-Hoşgeldin canım diyerek Neşe'nin dudaklarına ateşli bir öpücük kondurdu Herşey tamam yiyecekler ve içecekler.. Beğendiğimiz biryerde hem denize gireriz hem de piknik yaparız.
-Harika canım. Çok mutluyum. Seninle olmak herşeye değer.
-Hadi bin artık yola çıkalım.
-Tamam canım bak bindim.
Neşeli bir şekilde yeni bir güne birlikte başlamışlardı.
Hava çok sıcaktı. Ağustos ayının en sıcak günlerini yaşıyordu İzmir.
-Nereye gidelim Neşe,
-Bilmem denize açılalım güzel bir koy buluruz umarım. Teybe de bir şarkı koydular. Birlikte şarkı söyleyerek yol alıyorlardı.
-Seni çok seviyorum Neşe. Nezaman evleneceğiz. Nezaman seni istemeye geleyim birtürlü söylemiyorsun. Kızım artık karar ver. Bak sonra birgün seni kaçıracağım ona göre.
-Tamam Selim söz. En kısa zamanda gelip isteyeceksiniz beni. Ben seni sevmiyormuyum sanki.
Mutlu bir şekilde masmavi denizin üzerinde yol alıyorlardı.
-Selim çok açıldık kıyı falan da gözükmüyor. Yaa nerdeyiz biz. Nasıl oldu bukadar uzaklaştık sahilden anlayamadım. Sanki bir güç bizi denizin tam ortasına attı.
Rüzgâr da şiddetini gittikçe arttırmaya başlamış, gökyüzü birden mavi siyaha bürünmüştü.
-Korkuyorum Selim. Ne yapacağız.
-Sen kamaraya in orada bekle. Can yeleğini giymeyi unutma. Ben de giyiyorum şimdi. Hemen sahil güvenlikle irtibata geçeceğim.
Alo Alo sahil güvenlik mi.
-Kimsiniz.
-Ben Selim. Motorla deniz de dolaşıyorduk. Hava bozdu. Yanımda nişanlım var. Yerimi de tayin edemiyorum. Kıyıdan çok uzaklaşmış olmalıyız.
-Hangi limandan denize açıldınız.
-Karşıyaka dan açıldık ama birden denizin ortasında bulduk kendimizi,
şu anda hiçbir kara parçası gözükmüyor.
-Tamam hemen sizi aramaya çıkacağız. Merak etmeyin. Yine herhangi bir sorunda bizi arayın.
Neşe konuşulanları duyup Selim'in yanına gelmişti. İki gözü iki çeşme ağlıyordu.
-Ağlama canım bak sen de duydun şimdi bulurlar bizi.
Böyle konuşurken çok büyük bir dalga, motoru yan yatırdı. Neşe ve Selim denizdeydi. İyi ki motor devrilmeden önce ikisi de can yeleklerini giymişlerdi.
Birbirlerine isimleriyle bağırıyorlardı. Ama ikisi de ayrı istikamete doğru bir yaprak gibi sürükleniyorlardı.
-Selimmm
-Neşeee
Selim Neşe'nin gittiği yere baktı. Artık Neşe gözükmüyordu. Sanki bir güç onu denizin içine çekmiş ve kaybolmuştu. Dalgalarla boğuşmak onu yormuştu.
-Allahım ikimizi de kurtar ben onsuz ne yaparım. Gözlerinde ki yaşlar, dalgalara karışıp gidiyordu. Kendini denizin kollarına bırakmıştı artık. Kaderimiz böyleymiş demek ki. Bir de arkasına baktı. dalgalar onu bir adaya doğru sürüklüyordu.
-İşte sahile geldim. Ağırlaşmış vücudunu kumların üzerine bırakmasıyla,
kendinden geçti Selim.
Aradan saatler geçmişti. Güneş gökyüzünde kuvvetli ışınlarıyla heryeri yine yakmaya başlamıştı. Deniz yine sakin, harika bir resim tablosu gibiydi. Selim gözyaşlarına mani olamıyordu. Var kuvvetiyle bağırıyordu.
-Neşe nerdesin. Duy sesimi birtanem. Hadi çık biryerlerden. Allahım neoldu benim aşkıma. Yoksa azgın sular mı aldı onu.
Neşe'yi de deniz adanın diğer kısmına atmıştı. Aynı heyecanı o da yaşıyordu.
-Selim nerdesin. Allahım ben onsuz nasıl yaşarım. Perişan haline bir de gözyaşları ekleniyordu. Ne yapacağım ben. Burası neresi bilmiyorum. Ne tarafa gideceğimi de. Bir yandan da sevdiğinin ismini haykırıyordu.
İkisi de bilinsizce yürüyorlardı. Küçük ve kimsenin olmadığı bir adaya düşmüşlerdi. Birbirlerinden habersizce, belki su bulma, birbirlerine kavuşma
ümidiyle. Aslında ne güzel bir ada. keşke başımıza bu felaket gelmeseydi. Şu anda burada piknik yapıyor olacaktık diye düşünüyordu Neşe.
-Aaaa ilerde ufak bir göl var. Adımlarını sıklaştırarak oraya doğru yürümeye başladı. Dağlardan gelen su bir oyuk bularak göle akıyordu. avuçlarıyla kana kana su içmeye başladı. Suyun tadı harikaydı. O an da arkasına istemsizce döndü. Selim karşısındaydı. Selim'in konuşmaya hali kalmamıştı.
-Birtanem çok şükür yaşıyorsun. Ohh Allahım sana binlerce teşekkürler.
Selim'i akan suyun yanına getirip avuçlarıyla ona bol bol su içirdi.
Kendine gelen Selim Neşe'ye sıkı sıkı sarıldı.
-Bebeğim çok şükür birşeyin yok.
İkisi de bağıra bağıra ağlıyorlardı.
-Nasıl kurtulacağız Selim buradan.
-Merak etme canım. Haber vermiştik ya. Kesin bulurlar bizi. Ama sahil de olmalıyız. Ama yanımıza su almamız gerek. Nereye koysak acaba. Suyu koyacak birşey yoktu etrafta.
-Susarsak yine gelip içeriz Selim. Tamam canım hadi gidelim. Yarım saat yürüdükten sonra sahile gelmişlerdi. Sahilde ağaçların altına oturdular. Vucutlarının birbirine yakınlığı içinde ki korkuyu az da olsa unutturuyordu.
O sırada karşıdan onlara doğru gelen sahil güvenliği gördüler. Ayağa kalkıp
yürümeye başladılar. Bir botla deniz subayı onlara doğru geliyordu.
-Çok şükür kurtulduk Selim. İyi ki haber verdin. Ya haber veremeden bu duruma düşseydik. Bu adada nasıl kalırdık.
Sevinçle bota bindiler. Önlerine hemen sıcak çay ve kahvaltılık geldi.. Bayağı acıkmışlardı. Hararetli birşekilde başlarından geçenleri kaptana anlatıyorlardı.
Hava kararmadan motora bindikleri yere gelmişlerdi.
-Off ne gündü Selim
-Haklısın canım. Sana birşey söylemek istiyorum.
-Söyle canım,
-Başımıza bu gelenler, sensiz yaşayamayacağımı bana daha çok hissettirdi.
Birbirlerine deli gibi sarılmışlardı.
-Ben de sensiz yapamam. Annemle konuşacağım bu akşam. En kısa zamanda gelip istiyeceksiniz beni.
-Bir an önce evlenmeliyim seninle. Bir an önce kollarımda sabahlamalısın canım.
Gece evde annesine Selim den bahsediyordu. Ama bugün yaşadıkları kötü bir anı olarak kalacaktı onda. Belki de ömürleri boyunca, unutamayacakları kötü bir anı. Ama mutlu olacaklardı Selim'le. Seviyordu onu, hem de çok. Deniz bile ayıramamıştı onları.

Menekşe Gülay

[GooD aNd EvıL]

Denizi Özleyen Sevda Gibi

ne sen den vazgeçerim ne aşkından.
korlarda yanan bu yürek,
yalnız senin için atar.
yağmur bile iz bırakıyor bana geldiğinde.
fırtınalar susuyor aşktan, her özlemimde.
bir gönüldü ağlayan, hep coşan,
şimdi ise yüreğim ağlıyor
yalnız aşkından.
sevgi dağarcığında büyüttük sevgiyi,
bir yere sığdıramadık gönlümüzde şimdi.
sensizlik bir ölüm sanki.
içimde yanan hasretinse, hiç bitmeyecek gibi.
haykırsam göklere, beni ben den çok seven,
biri var diye.
yalvarsam Rabbime, mutluluk hep bizimle,
kalsan kalbimde.
biter ozaman sana olan özlemimde.
sonu gelmeyen *******de yaktın içimi.
bir yudum güneş yokken ısıttın yüreğimi.
dudaklarıma koyduğun buse,
serinletti içimi delicesine.
can evimden vurdun beni.
yaralı bir gönül, senin için atıyor şimdi.
oltada bir balık gibi, çırpınıyor yüreğim.
denizi özleyen sevda gibi.

Menekşe Gülay

[GooD aNd EvıL]

dertler bir değil ki bin..
işin içinden nasıl çıkacaksın
göreyim.
kaçtıkça üzerime geliyor.
dertleri zevk mi edineyim.
dertler azalsın derken, çoğalıyor.
söyleyin bana, nerelere gideyim.
bu dertler, hayatımı mahvetti..
nasıl boş vereyim.
dertler, aldı başını gidiyor.
ben bunlarla, nasıl başedeyim.
hayatın anlamı değil mi dertsiz yaşamak.
ben bu yaşamı, nerde göreyim.
dertler çoğaldıkça çoğalıyor.
aynı zamanda, hayatımı karartıyor.
ben kaçtıkça, beni kovalıyor.
hayatımı altüst ediyor.
söyleyin bana, ben nasıl çekeyim.

Menekşe Gülay

[GooD aNd EvıL]

Dilek Taşları-Hikaye

Ayşe köyün en güzel kızıydı. Ahmet'le çeşmenin başında buluşur
ilerisi için hayaller kurarlardı. Daha yaşları onüç ondörttü. Ama köy de âdet çocuklar onbeşine geldiğinde evlendirilirdi. Ahmet suculuk yapıyor ailesine katkıda bulunuyordu. İkisi de ilkokulu bitirmişler köyde ortaokul olmadığı için okuyamamışlardı. Birgün yine çeşmenin başında buluştular.
-Hadi Ahmet nehre gidip oradan suyun akışını seyredelim.
-Tamam neden olmasın.
Oraya gidebilmeleri için orman da yarım saat yürümeleri gerekiyordu. Ağaçlar, kuş cıvıltıları arasında el ele konuşarak nehrin oraya geldiler. Yeşilliklerin üzerine oturup harika akan suyu seyre koyuldular.
-Hayret biri kayığını bırakmış burada dedi Ahmet.
-Haydi gel biraz gezelim ne dersin diye tutturdu Ayşe de.
-Ben kayığı kullanmasını bilmem ki.
-Aaa Ahmet ne var bunda birkere duymuştum ben. Kürekleri yalnızca oynatacaksın.
-Boşver Ayşe suya baksana nasıl akıyor. Bilmediğim birşeyi kullanamam düşeriz yüzmeyi bile bimiyoruz.
-Fazla açılmayız beni mi kıracaksın şimdi.
-Peki hadi binelim. Fazla açılmam ama biraz giderim hemen dönerim. Bir kitapta okumuştum suyla şaka olmaz.
-Tamam peki dediğin gibi olsun.
Birlikte kayığa bindiler. Ahmet kürekleri bir iki hareketten sonra kullanmaya başlamıştı.
-Ne güzel Ahmet suyun üstünde gitmek.
-Hadi tamam ben dönüyorum artık.
-Peki dönelim.
O anda suyun hızı gittikçe artmıştı. Kayığı birtürlü sahile doğru döndüremiyordu Ahmet. Kayıkta bir sağa bir sola hareket etmeye başlamıştı.
-Ahmet korkuyorum dönemiyoruz. İmdat diye bağıralım.
-İkisi birden varkuvvetleriyle bağırmaya başladılar. O sırada kayık hızla şelâleye doğru yol alıyordu.
-Öleceğiz Ahmet.
-Ben sana dedim dinlemedin ki beni. Hadi yine bağıralım.
O sırada orman dan bir adam çıkarak bunlara seslendi.
-Bakın ilerde dar olan kısımda kürekleri geriye doğru çekin. Sizi biraz yavaşlatır.
Adam büyük bir hızla eline aldığı iple nehrin daraldığı yere koşuyordu.
-Çocuklar ikiniz de bu ipi tutun belinize sıkı sıkı bağlayın.
-İkisi de ipleri tutup sıkıca bellerine bağladı.
-Hadi atlayın sizi çekeceğim..
Adam bir yandan da ipin bir kısmını ağaca bağlamıştı.
-Biz nasıl atlarız boğuluruz diyordu Ayşe.
-Siz atlamazsanız biraz sonra sandal zaten devrilecek. O zaman da ben sizi çekemem.
İkisi de kendilerini nehrin soğuk sularında buldular. Adam fazla su yutmamaları için hızla onları çekiyordu.
-Az kaldı çocuklar dayanın.
Ayşe ve Ahmet kötü durumdaydılar. Hem korkmuşlar hem de su yutmuşlardı.
-Nerde oturuyorsunuz sizi arabamla bırakayım.
-Şu ilerde ki köyde amca. Çok teşekkürler sen olmasaydın ölmüştük şimdi.
-Ben de ava çıktım. Dua edinde bugünü buldu. Yoksa çoktan ölmüştünüz.
Ayşe'nin hiç sesi çıkmıyordu. Yüzü bembeyaz dı. Ahmet ise adamı teşekkürlere boğmuştu.
Evlerine gelmeden arabadan inip, kimse anlamasın diye hızlı adımlarla evlerinin yolunu tuttular.
Bahçe kapısında Ayşe annesiyle karşılaştı.
-Kızım bu ne hâl.
-Kızlarla sıcakladık birbirimize su attık.
-Hani su kovan da yok. Onu ne yaptın.
-Kızlardan kaçtım unuttum anne. Yarın alırım. Kim alacak ki.
-Tamam hadi üstünü değiştir. Baban tarla dan gelir şimdi. Yardım et bana.
Ayşe hemen üstünü değiştirdi. Sofrayı hazırladı. Babası da gelmişti. Kendini çok yorgun hissediyordu. Yemek yedikten sonra..
-Ben yatıyorum anne.
-Erken değil mi kızım.
-Uykum geldi anne.
-Tamam kızım iyi uykular.
Ertesi günü yine çeşmenin başında Ahmet'le konuşuyorlardı.
-Artık gel beni iste Ahmet. Bak sonra beni başkasına verecekler.
-Tamam babamla konuşacağım. Sana yarın haber veririm.
Ahmet babasıyla konuşmuştu.
-Oğlum gider isteriz. Sen haber ver kıza, yarın geleceğimizi söyle.
-Tamam baba.
Ahmet Ayşe'nin evine yakın korulukta kuş taklidi yaparak Ayşe'yi haberdar etti.
-Noldu Ahmet kalamam işim var.
-Tamam kalma yarın seni istemeye geleceğiz.
-İyi ben anneme söylerim o da babamla konuşur.
Ayşe hızlı adımlarla evine gitti.
-Anne sana birşey söyleyeceğim.
-Söyle kızım.
-Ahmed'in annesiyle babası yarın beni isteyecekler.
-Sen istiyor musun bu çocuğu.
Ayşe utanarak
-Evet anne.
-Peki babanla konuşurum ben.
Akşam bir bağırtıyla uyandı Ayşe.
-Olmaz sucuya vermem kızımı. Ağanın oğluna isteyecekler. Kızımı onlara verceğim.
-Aman bey çocuklar seviyor birbirini.
-Sevmekte neymiş karın doyacak buzaman da hanım. Rahat edecek kızımız o da ona yeter.
Ertesi gün Ahmet ailesiyle gelmişti ve red cevabıyla da dönmüşlerdi. Ayşe de Ahmet'te çok üzülmüşlerdi.
-Kaçır beni Ahmet. Sen den başkasının olamam ben ölürüm valla.
-Tamam yarın hazır ol. Suya gidiyormuş gibi yapıp kasaba da tanıdığımın yanına kaçıracağım seni.
Ertesi gün ikisi de bir kamyonun arkasına gizlenerek kasabaya gittiler. Akrabasını bulmuştu Ahmet.
-Abi biraz senin yanında kalalım. Şu dağların arkasında bir kulübe yapacağım bana yardım et. Sonra gideriz.
-Tamam oğlum merak etme. Sana yardım edeceğim.
Bir hafta da yeşilliklerin arasında, dağın eteğinde, derme çatma bir ev yapmışlardı. Önünü de çitle çevirmişlerdi.
-Ayşe toprağı sürelim birşeyler ekelim. Ben yarın kasabaya gidip tohumlar alayım. Birkaçtane de tavuk.
Ayşe mutluydu. Sevdiğiyle herşeye yeni başlamıştı. Kısa zaman da kümeslerinde tavukları, iki tane de koyunları oldu. Topraktan elde ettikleri sebzeyi ve yumurtaları kasabaya pazara götürüp satıyordu Ahmet. Biraz para bile biriktirmişlerdi.
-Biraz daha paramız olsun bir inek alacağım Ayşe, sütünü de satarız.
-İyi ki kaçtık Ahmet sensiz yapamazdım.
-Ben de canım.
-Aradan birzaman sonra bir de oğlu olmuştu. Çok mutluydular. Birgün Ahmet kasabaya indiğinde akrabasından askerliğinin geldiğini öğrendi. Ne yapacağını bilemez haldeydi.
-Ayşe seni annenlere bırakayım ne dersin. Bak oğlumuzda beş yaşında çok ufak, gözüm arkada kalacak.
-Ben dönemem babam almaz beni, seni burada oğlumla beklerim.
-İçime sinmez sen kadın başına burada nasıl kalırsın. O zaman sana bir silah alacağım kasaba dan. Onu kullanmasını öğreteceğim.
-Tamam öğrenirim.
Silah tâlimlerine başlamışlardı. Ayşe attığını vuruyordu. Askere teslim olma günü gelmişti Ahmed'in.
-Seni ve oğlumu Allaha emanet ediyorum. Bil ki aklım hep sen de olacak.
İkisinin de gözlerinde yaşlar, birbirlerine sarılıp sarılıp ağlıyorlardı.
Aradan iki sene geçmişti ne gelen vardı ne giden. Birkere kasabaya gidip
Ahmed'i akrabalarına sormuştu. Onlar da bir haber alamadıklarını söylüyorlardı. Ayşe üzüntüden mahvolmuştu. Çocuğuyla birlikte bahçeyle oyalanıyor hayvanların bakımını yapıyordu. Aklı hep sevdiği kocasındaydı.
-Ahmet çıkıp gelsen süpriz yapsan bana. Allahım nolur yolla sevdiğimi, diye dualar ediyordu.
Akşam olmak üzereydi işleri bitmişti. Evin içinde oğluyla otururken hızlı birşekilde kapı çaldı.
-Bu Ahmet herhalde.. ama hemen kapıyı açamadı. Ya değilse,
-Kim o.
-Benim kızım bir yolcu açar mısın kapıyı.
-Ben sizi tanımıyorum.
-Kızım biraz dinlenip gideceğim.
-Peki amca dedi kapıyı açtı. Yaşlı bir ihtiyar yorgun bir şekilde.
-Kızım bir su ver bana, uzaktan geliyorum.
-Dinlen amca, ben sana bir çorba koyarım bir de ayran yaparım şimdi. Karnınıda doyurur öyle gidersin.
-Teşekkürler güzel kızım. Yalnız mısın. Kocan nerde.
-Asker de amca bir haber de alamadım. Oğlumla onu bekliyoruz.
-Gelir kızım. Sabrın sonu selâmettir.
Yaşlı adam yemeğini yedikten sonra.
-Ben gideyim kızım. Allah ne muradın varsa versin. Aç avucunu.
Ayşe avucunu açtı.Eline iki tane taş koydu yaşlı adam.
-Bak kızım bu taşları avcunun içinde sıkı tut. İki dilek dile. Hadi ben gideyim.
Ayşe adamı geçirdi şaşkındı.
-Eee sonra ne yapacağım. Koşarak kapıyı açıp dışarı baktı.
-Amcaaa amcaaaa nereye kayboldun. Ben şimdi ne yapacaktım. Haa iki dilek dileyecektim. Biri Ahmet gelsin. İkincisi de annemler bizi kabul etsin. Annemi kardeşlerimi çok özledim.
der demez kapı çalındı.
-Aaa yaşlı amca geldi herhalde.
Koşarak kapıyı açtı. Ahmet karşısındaydı. İki gözü iki çeşme ağlamaya başladı. Gözlerine inanamıyordu. Dileğinin teki olmuş Allah sevdiği kocasını karşısına getirmişti. Oğlu da koşarak babasına sarıldı. Çok mutluydu Ayşe. Sevdiği ve çocuğu yanındaydı.
-Yarın birlikte kasabaya gidelim nikâhımızı kıydıralım çocuğumuzun nüfüsunu da alalım diyordu Ahmet. Ayşe daha da çok sevinmişti. Ahmed'in yokluğunda nikahı unutmuştu.
-Tamam Ahmet
Ertesi günü güzel giyinip hazırlanmışlardı. Kasaba da nikâhları kıyılmış çocukları da nufusuna kavuşmuştu.
-Ben okuyamadım çocuğumu okutacağım diyordu Ahmet.
-Hadi gel akrabama uğrayalım köy den haber var mı.
-Abi ne var ne yok köy den.
-Ahmet ikinizin ailesi de barışmış dönsünler artık evlerine diyorlar..
-Yok abi bizim yerimiz güzel, ama gidip ellerini öpeceğiz.
Bütün zorluklar sevgiyle halledilmiş ve yaşlı amcanın Ayşe'nin eline verdiği dilek taşları, Allah tarafından kabul olmuştu. Artık korkacakları hiçbirşey yoktu. Mutluluk onlarındı.

Menekşe Gülay

[GooD aNd EvıL]

Dindir Gözyaşlarımı Artık

Baharla birlikte yeşerdin yüreğimde,
Vazgeçilmezim oldun tutsak ettin kendine,
Sevmeyi bu kadar isterken, gönlüme düştün işte,
Bir yalandı hayat, sense gerçektin ben de,
Tek sevdiğimdin aşkım, herşeyimdin.


Renk renk yıldızlardı avuçlarının içine serdiğim,
Güneş gibi yakmasada sevgimdi sana verdiğim,
Öyle sevdim ki, özlemim oldun birden,
Kaderdi belki, çıkmıştın karşıma aniden,
Gül bahçesi yapmıştın evimi, beni ise deli,


Her gördüğünde, kulak versen kalbimin sesine,
Baksan gözlerimin içine, anlarsın düştüğüm ateşi,
Yangınlar büyüdü canım, çaresi ise yalnız elinde,
Aşk kapıda bekliyor neden almıyorsun içeri,
Bırak sarsın yüreklerimizi, bir sarmaşık gibi.


Sana hasret gönlümü, hiç anlamadın.
Gözlerinle baktın yüreğime akmadın.
Kalp kalbe karşı dedin ama, anlatamadın.
Ben yandım savurdum küllerimi sana,
Sense rüzgardın yüreğimi kimbilir nereye attın.



Çare ol gönlüme, Derman ol bende ki sevgine,
Dindir gözyaşlarımı artık, sevsene,
Ayrılık yakışmıyor ki bizim gibi iki sevgiliye,
Kurban olurum seni veren Rabbime,
İyi ki varsın beni sevmesen bile.

Menekşe Gülay