Hasan Ulusoy

[GooD aNd EvıL]

Her Gece Bin Evhamla

Her Gece Bin Evhamla

Ne kadar evhamlısın, kendine acımadan
Yine bir güzel için yanarak tütmektesin
O önde Kafdağın’da zümrüdi anka iken
Sen yaralı gönülle, ardından gitmektesin...

Gözlerinde tanıdın, gözleriyle denizi
Hayalinde desendir, yarin akça benizi
Bu yoldan Mecnun geçti, bulamazsın sen izi
Yana yana bu yolda tükenip bitmektesin....

Sen senden uzaklaşıp, yare erdim zannetme
Ömür geçer boşuna, yare verdim zannetme
Baş korsan yar dizine sefa sürdüm zannetme
Yar dize baş koydurmaz, sen hayal etmektesin...

Belli ki aran açık, bu sıra nazlı yârla
Bu yüzden yanıp durdun, tükenmedik efkârla
Koşarsın ardı sıra, yorulmadan ısrarla
Her gece bin evhamla, kaybolup yitmektesin....

[GooD aNd EvıL]

Her Hücrem Bekler Seni

bekletme; beklediğim zamanlar ağrı verir
örselenen yüreğim, daha fazla duramaz
rüyalar sana açık, her hücrem bekler seni
milyarlarca bekleşen, başkasını aramaz
el değmedik hediye, gün görmedik muştular
bekliyorum sevgilim, içimdedir sevdalar


tutkuların tutsağı, şeytanlara oyuncak
yılgınlaşan nefsime terbiye senden ancak
parçaları dağılan, hayaller seni bekler
elsiz ayaksız yolcu, sana ne gün varacak
topraksız tohumların çığlığını duy acı
o topraklar ki sana, vuslat için duacı

köhneleşen umudun, özünde garip hasret
serçelerle seherde, seni birlikte andık.
volkandan denizleri, seni düşünüp geçtim
dünyayı yakan közde, ne incindik ne yandık
şu eğrice söğüdün niyazında sen oldun
boşalan iç dünyama hasretinle sen doldun

gül ektiğim arazi ayrık otu büyüttü
sevgiyi zehirleyen şu anlamsız alemde
gaflet sardı ruhumu seherlerde uyuttu
ne coşkulu aşk kaldı, ve zerre feyiz bende.
tırmandığım yokuşlar tırnağımdan kan emdi
ölmesin kalan sevda daha muhtacım şimdi.

parmağımdan kan çeker vicdanı kara insan
bedenimden ter emer, terlemeyen tersizler
sana uygun hayatı yaşatmayan güçler var
dava adına hain, idraki yetersizler
bendeki beni aldı, beni bensiz bıraktı
hem beni yaktı zalim, hem de kendini yaktı

[GooD aNd EvıL]

Her Şey Ateştir Artık

yandığım bu ateşi senden alan ben iken
yanışımdan şikayet etmeye hakkım mı var
küllendikçe efkarım nefes verir söndürmez
hatırımda oldukça bu ateş sönmez yanar
verdiğin ızdırabı ölüm bile dindirmez

her şey ateştir artık, her şeyinle yanarım
bir sitemin bir sözün hayalime gelişin
bulutların inmesi yağmurlar da nafile
beni fazlaca yakan yandığımı bilişin
ve gülüşün uzakta/ burda yanarken bile

belki şimdi çektiğim ömrümün son acısı
bir başka yanışımı bilen kul olmayacak
toprakta büyüyen ten aynı yerde yanarken
senin gönül koyduğun beden ruh kalmayacak
bir gün belki acıyıp kayıp adım anarken

içime ateş döktün sana açık yüreğe
sararken varlığımı sonu gelmeyen sızın
kırgınım senin için bende olan her şeye
çaldığın gün gönlümü habersizce ansızın
baka kaldı can gözüm gönlündeki bir şeye

ders olsun diye belki bana bir şey demezsin
bilmediğim yollarda bilinen dertle yandım
sarhoşuydum sevdanın sen benden habersizdin
attığın ateşlerin acısıyla uyandım
sende olan sevgiyi atıp çiğnedin ezdin

[GooD aNd EvıL]

Her Şey Beni Yakıyor

indirdiğin alemde her durakta acı var
delilerin aklını kaybettiği yoldayım
uzaklaşan umutlar iç dünyamda tufandır
günah günah hep günah
ruhumu örseleyen her kötüye sebep ben
tövbenin çeşmesinden içirip beni kandır

kökümden uzanırken yaprağıma göz yaşım
dört mevsimin hangisi daha masum bilemem
akıbet bir köşede dikili bir çift taşım
boşa gelmişim eyvah
nem kaldı bu fanide gelip geri giderken
hangi an vardı ayık kaldı çileli başım

akça verdiğin gönül lekelere boğuldu
dünyanın telaşında kaybettiğim neler var
bir kuru hırs taşırken günahlarım yığıldı
şimdi ah üstüne ah
yürüdüğüm zamanlar dediler çok erken
aşkım şevkim kalmadı efkarımla dağıldı.

dipten gelen dalgalar dayanılmaz yıkıyor
yaktığım gemilerde verdiğin cevher kaldı
avucumda tuttuğum her şey beni yakıyor
öptüğüm güller siyah
ne gidecek benimle benim dostum o derken
dost bildiğim gönülden yılan çiyan çıkıyor

bana baharı verdin mihricanı ben oldum
kuruttuğum gülleri dik dağlarda savurdum
hakikate sen yönelttin kendimi şerde buldum
geçen günlere vah vah
şimdi huzurundayım olan günahımla ben
içimde güller vardı o açmadan ben soldum

[GooD aNd EvıL]

Her Yandan Dert Gam Gelir

Özlediğim bayramda senin müjden olmalı
Gülmeliyim gönlümde efkârımı çürütüp
Tutunduğum dallarım çiçek meyve dolmalı
Gözümdeki selleri dost arkında yürütüp
Varmalıyım divana iç çekerek yanarak.

Kanatları dizilen bir serçe yüreğine
Aç bekleyen yavrunun umuduna sabahım
Gönülsüzün yarası ağrı verir gönlüme
Sevapların içinde erir gider günahım
Şeytanın çeşmesine dudak vurdum kanarak

Öfkeler kana döndü yanışıyla efkârın
Tükendi tükenmenin acıya çalan tadı
Tükendi bu günlerin kahrıyla öksüz yarın
Kayıplarda kayboldu yarınların muradı
Hayallerim boşlukta ayazlanıp donarak…

Zaferlerin sabahı katran rengini alır
Çıbanlaşan sözlerin içimde büyür şimdi
Sızılı gönlümdeki derdim gamla dolanır
Kırk tepeli dağlardan kırk yaslı ceylan indi
Gönlümdeki efkârı kendisinin sanarak

Savdım başımdan seni yerine müjdeni sal
Ufkumdan silinirken hayaline acı dur
Her yaşayan aşığın derdine benim hamal
Mihrican güllerimi ilkbaharda kurutur
Her yandan dert gam gelir gizlenerek sinerek

[GooD aNd EvıL]

Her Yiğide Gam Yüklenmez

Her yiğide gam yüklenmez, gam taşımak yürek işi
Dert dediğin zalim olur, döker saçı, söker dişi
Aşıklara ilham verir, körpe ceylanın gidişi,
Aşık gibi garip gezer, bir kız gibi seker gider.

Yaklaşmadım insanlara, çok gördüm de hilesini,
Gönül koydum seven yare, çektim aşkın çilesini,
Aç kapıyı al içeri, yar gönlüyün kölesini,
Senden gelen ümit için, gözünden yaş akar gider...

[GooD aNd EvıL]

Hesaplaşma

Hesaplaşma

Sade bir bahar değil, çiçeklerden arınmış
Yıkılan dün değilmiş, bu gün de değil, yarınmış.
Bir serseri sevdaya bakarak aldanışım,
Zevklere garkolurken, keyifte içim dışım.
Ahmaklığın sembolü, yaptığım bütün işler.
Gelecekteki sancım, dünden kalan geçmişler.
Sırrını soran olur, nedir çektiğin çile,
Kim yanar ki derdime, kimler ağlar benimle.
Dağdan ağır gelen yük, pamuktan balya mı ki,
Sırtlanıp götüreyim, çekilmez devin yükü.
Kadehlerde perişan, sevdaların iksiri
Affa muhtaç görünmez, günahkârın taksiri.
Mücrim duaya küskün, nefis kendini bilmez.
Gönül tenezzül edip, hakikate yönelmez.
Cemaatin özünde, makam para pul yatar,
Her köşede perişan, parasız bin kul yatar.
Acıma lüks sayılır, merhamet gelenektir,
İnsan için hayatın, kıymeti yok, demektir.
Ekmekler çöplüklerde, emekler tere düşman.
İt beslenen evlerde, insan hayata pişman

[GooD aNd EvıL]

Hicran Zehri

HİCRÂN ZEHRİ

sen fark ettin mi, bu inleyiş nedendir/
kavuşmanın ümidini, can kendinde sır etti.
Yanık yürek kaç yıl oldu, bir yolcuyu bekliyor,
Yakub gibi gizli ümid, gözlerimi kör etti.

bir yanımda cansız resmi, bakmaya özüm döğmez,
her bakışım, yüreğimden iğne ile can çeker.
gelmesinden ümidim yok, gitmem şimdi mümkün değil,
ömür bitmez, zaman uzar, vuslat diye can çeker.

inlemenin lezzetini bilmiş gibi yüreğim,
gece gündüz inler ama, hicrânı eritemez.
iki taşın arasında, bir tümsekten ibaret.
o mekanı zorlarım ya, hiçbir kuvvet yürütemez.

vardım yavrunun köyüne, bağda gülün har vurmuş,
sancı çeker çiçekleri, açmak bilmez kurumuş.
göz yaşımla suladım, cana gelir, açar diye
akıttığım göz yaşımda, hicrân zehiri varmış.

[GooD aNd EvıL]

Hiç Adam Olmadım

sardılar ülkemi bağlı kollarım
beni vuran ben oldum bende
ben oldum ihaneti bilerek
en utanmaz kimliğiyle gezinen
bu haysiyetsiz yürek
ölmedi utancından
belki de ölemeyecek.

yavrum, bir sabah uyanırsan zafere
ruhumu çek götür o sefere
dinsin hasreti,
bir gün adam gibi yaşasın
hürriyeti…

hiç adam gibi olmadım dünyada
bir yandan hürriyet türküleri söyledim
bir yandan sevdalandım
dünyanın boş endişelerine
ekmek derdi, eşya derdi, eğlence
ve ne kadar boş şeyler varsa bence
davamın yurduna bağdaş kurdu oturdu

adım dava adamı, fiilim ihanet oldu
bu yüzden memleket hainlerle doldu.
eğer baban adamı olsaydı mukaddes davanın
ne işi vardı otlağında batı denen hayvanın….

uzun boylu hayalleri küçülttüm
köleliğe köle ettim ruhumu
türkülerini söyledim efendilerin.

zor geliyor şimdi prangada yaşamak
adı hürriyet olan zulmeti
uyutulmuş bedenime
satılmış benliğime yaşatmak…

satıldım oğul çıfıt pazarında
********lik pahasına satıldım.

ahh, kanıma girdi hürriyet
ben onu kanım ile kazanmış,
canım ile beslemiş
yüreğimle sevmiştim
kahpe etti o güzeli medeniyet.

tükür aklına geldiğinde ihanet
çığırından çıkan adama tükür
terbiyene aldırma, çekinme
beyninden çıkmışsa ideal, fikir
köleliğe köpekleşen babana tükür.

ite tasma vurmaktan kolay oldu benimki
başımı tasmaya ben uzattım
ecdadın ruhuna kül savurdum
kemiklerine ağrı, sızı kattım
yürüdüm yiğit edası ie
zamanın zulmüne, ihanetine karşı
bedenimde yara izi.

ama ruhum kahpeleşmiş
ölmedim, gebermeyi şeref saydım
ölmedim satılırken değerleri milletin

haince seyrederim
******** bir makamdan…

[GooD aNd EvıL]

Hüseyin'e Gamlı Mektup

Hüseyin'e Gamlı Mektup

Gül asıllı nur yapılı, şehitlerin serveri
Canımı kurban edeyim, sana gözüm Hüseyin.
Kerbela denince içim dışım kederle dolar,
Gözlerime yaşlar dolar, artar sızım Hüseyin.

Asırlardır senin için yandı durdu sineler,
Yavrusunu kurban etti, senin için analar,
Bir mücahit parmağını, cihat için kınalar,
Gam dökülür dudağımdan, yanar özüm Hüseyin.

Yüreğime ağlarını örümcekler örerken,
Şeytan gözlerime kat kat perdeleri gererken,
Kafir merkadına varıp, tanklarıyla girerken
Ben burada utanmayan, bir arsızım Hüseyin...

Paslandı kılıçlar çıkmaz, çekilmez oldu kından,
Mücahitler korkar oldu, seferlerden akından,
Bunca müslüman var iken, gelinmez mi hakından
Sana karşı çok mahcubum, vardır sözüm Hüseyin.

Zeynebin ruhunu şimdi şu nesile veren yok,
Müslümanlar param parça, farkeden yok, gören yok,
Ehli beytin şuuruna, edeb ile eren yok,
Sana karşı mahcup oldum, kara yüzüm Hüseyin...

Irak yanıyor, bitiyor, Ebrehe tankla gezer,
Bir yanında şanlı Ali, olmaz mı bundan bizar,
Oturmuş bu cahil burdan sana ağıtlar yazar,
Ulusoy’a senin için cihat lazım Hüseyin...