Mehmet Nacar

[GooD aNd EvıL]

Gurbet Kuşları

Birisi seslenir, Danimarka'dan,
Biri mesaj yazar, Amerika'dan,
Sessiz kalan tek yer, Afrika, Sudan,
Cıvıl cıvıl öter, gurbet kuşları.

Kimi melek olmuş, gurbet ellerde,
Memleket kokusu arar, güllerde,
Bir türlü bitmeyen, uzun yollarda,
Ömrünü tüketir, gurbet kuşları.

Memleket havası koklamak için,
Dostu, sevgiliyi yoklamak için,
Bir anı olarak saklamak için,
Yazar üç beş satır, gurbet kuşları.

Ekmek bulamamış, kendi yurdunda,
Sınır ötesinde, dağlar ardında,
Kahırlar içinde, geçim derdinde,
Gurbeti donatır, gurbet kuşları.

Sizi gurbet ele mecbur kılanın,
Cepleri doludur, ensesi kalın.
Bendeki sevginin hepsini alın,
Geri dönün, gelin, gurbet kuşları.

Mehmet Nacar

[GooD aNd EvıL]

Gücüm Yetmiyor

Ne sana dargınım, ne de bahtıma,
Ömrüm tek şahittir, düştüğüm gama.
Seni defterimden, silerdim ama,
Silgiyi tutmaya, gücüm yetmiyor.

Sevdamın tahtını, fetheden kadın,
Ne kadar dil döktüm, umursamadın.
Beynime oyulmuş, kazınmış adın,
Çıkarıp atmaya, gücüm yetmiyor.

Hüzün diyarında, sevgiye muhtaç,
Kral yaptı beni, giydirdiğin taç.
Gözlerinin rengi, derdime ilaç,
Bir yudum tatmaya, gücüm yetmiyor.

Bakışın değil mi, çakmağı çakan?
Gönlümde Mecusi, Ateşi yakan.
Bitmez gurbetinde, sensiz bırakan,
Feleğe çatmaya, gücüm yetmiyor.

Nice yıllar var ki, yüreğim gamda.
Uzak yıldız oldun, yakın akşamda.
Dans eder durursun, gönül aynamda,
Uzanıp tutmaya, gücüm yetmiyor.

İnattan inatmış, gönlümün huyu.
Meğer kör kuyuymuş, düştüğüm kuyu.
Unutmak istedim, mevsimler boyu,
Seni unutmaya, gücüm yetmiyor.

Mehmet Nacar

[GooD aNd EvıL]

Güldöken Çiftliği

Üz güzelim, üzebildiğin kadar,
İstediğin yeri, yıkabilirsin.
Enkazın dibinde, kalsa da dağlar,
Altından sevginle, çıkabilirsin.

Sevdana yolcuyum, dönemem geri,
Hayır saymaktayım, sendeki şeri.
İçimde bulduğun, yanmadık yeri,
Bir tek bakışınla, yakabilirsin.

Aramızda camdan, duvar var ama,
Kuş gibi vururum, kendimi cama.
Sevginle kanayan, yaralarıma,
Bir ton gül yaprağı, dökebilirsin.

Kar dağına uygun, dağ da karına,
Geçmişe çizgi çek, boşver yarına,
Hüzün ırmağımın, kıyılarına,
Bir sevgi ormanı, dikebilirsin.

Her zaman sadığım, ettiğim anda,
Yolda yoldaşımsın, canımsın tende,
Gönül çiftliğimin, tapusu sende,
Seçtiğin tohumu, ekebilirsin.

Mehmet Nacar

[GooD aNd EvıL]

Gülen Gözler

Uzun saçlarını beline salmış,
Süslü çantasını eline almış.
Çektiğim özlemi anlamış, bilmiş,
Gözleri gülerek geldi, yanıma.

Binbir büyü ile konuştu dili,
Ellerimi tuttu kınalı eli,
Dünyanın, ahretin bir tek güzeli,
Gözleri gülerek geldi yanıma.

Gözleri bir alem, fildişi teni,
Birbirinden güzel, ruhu, bedeni,
Gülerek bakışı bitirdi beni,
Gözleri gülerek geldi yanıma.

Allah'ım en büyük dileğim sana,
Artık güldür beni sevdadan yana.
Yine diyemedim aşkımı ona,
Gözleri gülerek, geldi yanıma.

Karşımda oturdu, söyledi, güldü.
Gönlümde mutluluk zilleri çaldı.
Yine çekti gitti, özlemi kaldı,
Gözleri gülerek, girdi kanıma.

Mehmet Nacar

[GooD aNd EvıL]

Güllere Sordum Seni

Bulutlara sordum seni.Yüzleri gölgelendi. Birden bire gözyaşlarını dökmeye başladılar.Toprakla buluşan her damla sendeki bahar kokusunu yaydı, her yana. Sevda selleri, özlem gölleri oluştu.Yine nerede olduğunu söylemediler.
Rüzgarlara sordum seni. Rüzgarın sakin, tatlı fısıltısı çığlığa dönüştü.Çıldıran rüzgar dünyaya kuşbakışı bakarak, her yerde seni aramaya başladı.Hem kendini, hem geçtiği yerleri yıktı ama boşuna.Sevda rüzgarlarının gönül bahçelerimde yaptığı yıkıma ulaşamadı.
Irmaklara sordum seni. Sularının her damlasıyla tek tek konuştum. ''O bizden saf. O bizden tatlı. Sen söyle. Nerede o sevda kumaşından örülmüş, ipek kanatlı melek? '' dediler.
Ormanlara sordum seni.Bütün ağaçların yaprakları çırpınmaya başladılar.Çamlar başlarını önlerine eğdi. Selvilerin uçları yerlere değdi.Akasyalar çiçeklerini döktü. Sonsuz hüzünlere büründü, orman. Sonra da silkindi, hepsi de yapraklarını yerlere serdiler. Gelirsen, yapraktan halılar üzerinde yürüyesin diye. Pınarların gözlerinden saf, berrak gözyaşları akmaya başladı. Akan sular ormana senin adını yazdılar. Anladım ki, onlar seni görmemiş. Senin özleminle ağlamaktalar.
Parklarda, bahçelerde açmış güllere sordum, adını. Hepsi de utançtan kızararak, başlarını yavaşça önlerine eğdiler. Sonra da, ''Biz bütün güzelliğimizi ondan çalmıştık...'' dediler.
Bahtıma sordum, seni. Kurşuni rengi büsbütün karardı. bana sonbahar yellerinin estiği gönül bahçelerimi gösterdi. Sonra da ekledi. ''Artık bu solan bahçede bülbüllere yer yok...''
Çünkü, senin aradığın o nazlı dilber yok...
Anladım.
Sen benden saklanıyor, yaralı gönlümün, kanayan kalbimin derdine çare olmuyorsun. Ben her zaman seni aramaktayım.Sen de birgün beni aramıyor, sormuyorsun. Bilmelisin ki, özlemin çekilmez bir acı.
''Ayrılık ateşten bir ok...''
Kara sevda ateşten gömlek. Onu ancak giyen bilir. Seni seven, seni bekleyen bilir.
Özlemin bitirdi beni.
Ne zaman geleceksin?
Söyle.
Neredesin sen?

''Neredesin Sen? ''den

Mehmet Nacar

[GooD aNd EvıL]

Güle Güle

Alnının üstüne dökülen saçı,
Elinin ucuyla çek, güle güle.
Zavallı gönlümün sevmekse suçu,
Nazi fırınında yak, güle güle

Yüreğim saçının telinde tarak,
Sevdanı bir keskin hançer yaparak,
Sapından tutarak, aşkla öperek,
Gönlümün gözüne sok, güle güle.

Resmini yerleştir, sim çerçeveye,
Gönül sarayımda, bu benim diye,
En yücede duran, paslı çiviye,
Gözlerinle uzan, tak, güle güle.

Elimde olmadan sevmektir, suçum,
Sevgine, sevdana, gönlüne açım.
Gözlerine bakıp, yandıkça içim,
Üfleye üfleye yak, güle güle.

Pervane misali, döndüğüm zaman,
Işıklar saçarak, yandığım zaman,
Beni sevdiğini, sandığım zaman,
Boynunu bükerek bak, güle güle.

Sendedir, dağımın bitmeyen karı,
Gönlümün özlemi, aşkı, efkârı,
Sendedir sevdamın tek anahtarı,
Kilidi yerinden sök, güle güle.

Mehmet Nacar

[GooD aNd EvıL]

Gülümse

Yine mi, gidiyorsun? Uğurlar olsun sana,
Tez zamanda dön bana, geri dön, gel sevgilim.
Ne halde kaldığımı görmek için arkana,
Dönüp bakmadan yürü, geri dön, gel sevgilim.

Gideceğin yol uzak, döneceğin gün yakın.
Ben beklerim yolunu, beni düşünme sakın.
Bu bir günlük ayrılık zor gelir, ikimize,
Sen yine de gülümse, gülen tavrını takın.

Ağlama, sil gözünü, yaş istemem gözünde.
Dönüp gelene kadar, gönlüm senin izinde.
Geldiğinde gördüğüm ilk şey olmalı, yine,
Giderken götürdüğün gülümseme, yüzünde...

03.07.2004

Mehmet Nacar

[GooD aNd EvıL]

Gülümser misin?

Bin kez gelsen dünyaya, milyonlarca yaşasan,
Benim sevdiğim kadar, sevemez seni kimse.
Bir sevgi kıvılcımı yüreğinde bir tek an,
Çakıyorsa güzelim, bana lütfen gülümse.

Senin için kaynıyor, gönlümde duygularım,
Senin için bitmeyen, güneşli bir baharım.
Yürekten sevmen için, bana dönük kararım,
Çıkıyorsa güzelim, bana lütfen gülümse.

Aramı açmak için, hüzünlerle, kederle,
Geç de olsa barıştır, darıldığım kaderle.
Gözlerin gözlerime doyumsuz sevgilerle,
Bakıyorsa güzelim, bana lütfen gülümse.

Sensin benim ruhumun vazgeçilmez can eşi,
Bir daha hiç batmasın, doğan sevda güneşi.
Senin de yüreğini tatlı sevda ateşi,
Yakıyorsa güzelim, bana lütfen gülümse.

Yaşam denen hokkabaz, yaşam denen serseri,
Gülmeme izin vermez, nice yıllardan beri.
Gönlündeki setleri coşkun sevda selleri,
Yıkıyorsa güzelim, bana lütfen gülümse.


Not: Bu şiirim kadim dostlarım Sayın Ahmet Faruk Türkyılmaz ile Sayın Metin Yıldırım üstadlara ithaf edilmiştir.

Mehmet Nacar

[GooD aNd EvıL]

Günaydın

Günaydın sevgilim, haydi uyan, kalk,
Perdeleri aç da, pencereden bak,
Az sonra ufuktan güneş doğacak,
İpek saçlarına vuracak bugün.

Yüzünde gamzeler, gözünde büyü,
Mutfakta melekler demliyor, çayı,
Sevinçle kahvaltı edesin deyi,
Sofranı periler serecek, bugün.

Giyinip yollara çıktığın zaman,
Yollara gülücük döktüğün zaman,
Sağına soluna baktığın zaman,
Görenler uğura sayacak bugün.

Seni görür görmez, çarşıda esnaf,
Cadde kenarına dizilip saf saf,
Yerlere eğilip, dileyecek af,
Saygı ile selam verecek bugün.

Günaydın sevgilim, günaydın sana,
Her tür güzelliği serdim, yoluna,
Benim hayalimi takmış, koluna,
Bu kent bir sevgili görecek bugün.

Mehmet Nacar

[GooD aNd EvıL]

Güneşe Aşığım

Yıllarca güneşin peşinden koştum,
Ben yandım, o yaktı, dumanım tüttü.
Her akşam özlemin hüznüne düştüm,
Gönlümün ufkunu yakarak gitti.

Alevin ardından karanlıklara,
Boğduğunda bahtım karadan kara.
******* boyunca kanayan yara,
Her sabah güneşim çıkarak bitti.

Bazan sisler çöker, sevda bağına,
Bazan yağmur yağar, gönül dağına.
Rengini verdikçe, gökkuşağına,
Gençliğim rengine bakarak yitti.

Mehmet Nacar