Şiirler

[GooD aNd EvıL]

Denizin kentini yaktım
Vızıldayıp duran kafamın ortasında
Denizin kentini yaktım
Hurma şırıltılarıyla

Denizin kentini yaktım
Beni çocukluğumdan koparan
Denizin kentini yaktım
Bir kent kadın kabuklarından

Denizin kentini yaktım
Miras kalmış bir alevle
Denizin kentini yaktım
Veli ağaçlarla kalbi atan mermerle

Tanrıyı anarak kalbi atan
Cami sütunları boğdu
Sararmış gözyaşlarıyla
Kararmış denizin kentini

İstanbul ey sevgili şehir
Dön dön karadan gelen sesime
Son veren zaman yatırında
Denizden getirilen biçimine

[GooD aNd EvıL]

Oturup ağladım,yalnız başıma sensiz,
ne sesini duydum,ne ellerin uzandı ellerime
yürüdüm yenikapı sahillerinde duymadı deniz,
ne dalgalar vurdu kıyıya,ne su sıçrattı üzerime.

Seni gördüm denizin bittiği yerde sen görmedin
oturuyorken deniz kıyısında,öylece üzgün.
Eskilerden kalma bir sancıydı kalbimde sevgin
denizin kıyısında bir karaltıyım,sadece bugün.

Beynimde uğuldadı,gazinolardan yükselen şarkılar
herkes gülüyordu benden gayri,kahkahalarla
beni anlatıyordu sanki bütün mısralar
ışıkların içinde ben başbaşaydım karanlıkla.

Haykırdım dalgalara,dedim:alın beni artık
çekildiler geriye geriye,dedim nereye bensiz.
Dediler kıyamayız,böylesi sevgiye;yazık
sevgiler yaşamalıdır kalsa da karşılıksız.

[GooD aNd EvıL]

Yürümek isterdim hep,
Caddelerde, sokaklarda,
En çok da denizin üstünde...
Sevgilimle el ele, kırlarda,
Çayırlarda, sahillerde,
En çok da denizin üstünde...
Elimde pamuk şekeri,
Bacağımda kısa pantolon,
Hiç büyümeyecekmişim gibi.
Yürümek isterdim hep,
En çok da denizin üstünde...
Çocuktum önceden, anlamazdım,
Şimdi büyüdüm, anlıyorum,
Yürümek istiyorum ben,
Sahillerde, kırlarda,
En çok da denizin üstünde...
Tadını çıkara çıkara,
Yüksek binaların arasında,
“Girilmez” yazan tabelaların ardında,
Çocukken yürüyemediğim yerlerde,
Suç işleyip, polisten kaça kaça,
Yürümek istiyorum ben,
En çok da denizin üstünde...

[GooD aNd EvıL]

Kalbimde, sis perdesi, umutsuz yalnızlığım,
Gözlerindeki denizin yeşiline aşığım.
Gideceğim dedin, seni beklemedim, gittim!
O gözleri, ebediye gömdüm terkettim.

Şimdi haykırıyor hayallerim, çığlık çığlığa
'Haketmiyordu, onu bıraktın bu yalnızlığa'
Simsiyah bi uğultu kapladı yarınlarımı,
Soğuk benliğimi, ürkek kalbimi sardı.

Yanıp bitmiş bir gökyüzü aşkımız,
Dokusunda ölüm düşleri sakladığımız.
Çıldın ruhumdaki gizemden kurtulacağım,
Ölmek son çare ise ben yaşayacağım.

[GooD aNd EvıL]

Sahilde dalgaların eşliğinde,
Yürüyorum dolunaylı gecede
Eskiden buluştuğumuz yere.
denizin dansı ne güzel oluyor ay ile
raks eden yakamozların eşliğinde.
bir sağa bir sola,iki ileri bir geri
derken..bir balık zıplıyor yakamozların ortasına
bende mi balık olsam diyorum kendime.
Karanlıkta bulduğum her ışığa atlasam
Açlığımı unutmak için sabaha kadar.

Sessiz bir çabadır bu.
Denizin anladığı,balığın ise hergün yaşadığı.
Kalkıyorum kayanın üzerinden.
Gidiyorum sevinçle,
yarin gece tekrar buluşmak için denizle

[GooD aNd EvıL]

1)

Biz denk değiliz
Bunu kabul etmek zorundayım
Sana karşı olan sevgimin karşısında
Gözlerim körelmemeli
Körelirse sana bağnazca tutulurum
Diye düşünüyorum son birkaç gündür
Bu düşünceler arasında şunu da kabul etmek zorundayım
Güzel gözlü
Sana bağnazca tutulmuş haldeyim
Seni düşünmeden duramıyorum
Her yanımdasın
Hayatımı kuşatmış haldesin
Aldığım nefestesin
Seni inanamayacağın kadar çok seviyorum
Ve bu tutkum bana acılar yaşatıyor
Sana kavuşamazsam yıkılırım aldığım son nefesim olursun
Bunun farkında bile değilsin
Seni bir daha göremezsem acılara
Mahkum olurum
Sevdan karşısında
Bitap haldeyim
Ama biz denk değiliz

2)
Artık nesnel düşünüyorum
Zifiri karanlıklardan benliğimi çekerek
Seni ciddi ciddi düşünmeye başladım
Düşüncelerini duygularını okuyorum
Ve seni düşünüyorum
Kendimi ve sevgini bir kenara atarak
Seni düşünüyorum
Ve denk olmayan yönlerimiz beliriyor bir anda karanlıklardan
Senin de düşündüğün farkları buluyorum

Gözlerindeki anlam belki bir şey ifade etmiyor
Beni sevmiyorsun bile aklından bile geçmiyorum
Belki
Yani anlayacağım gibi biz denk değiliz galiba
Ben boşuna sana bu kadar bağlandım
Doğrusu içinde bulunduğum sıkıntılı dönemden
Kurtuluş için bir nebze olsun soluk almak gibi
Bir şey galiba sana karşı beslediğim sevda
Ama şundan eminim ki
Seni ölümüne seviyorum
Seni seviyorum
Beni sevmeme ihtimaline rağmen
Seni ölümüne seviyorum ÇİĞ tanesi
Ömrümün son DEMİM
Tüm dengesizliklere rağmen
Seni seviyorum….

05.07.07

[GooD aNd EvıL]

Adına hayat dediğimiz bu denklem,
Doğum,yaşam ve ölümden ibaret bir üçgen,
Doğum ve ölüm kader,
Yaşamsa;
Doğum ve ölüm arasında,
An gibi,kısa bir zaman.

Sağlaması ise,
Doğum; Boynumuzda bir urgan,
Yaşam; Altımızda tek ayaklı bir iskemle,
Ve ölüm kapıda,
Sinsice beklemekte...

[GooD aNd EvıL]

Kim bilir ne soğuktur orası.
Gecenin uğultusu kulaklarındadır çivi gibi.
Bir yanım yalım bir yanım gözyaşı
Karanlık gözlerime dolanmış halka halka
Sesimi duyan var mı ?

Uğultu nereden geldi ,yıkım nereden.
Toprak nerede ,su nerede?
Susun biri nefes alıyor.
Susun.susun
Sesimi duyan var mı?

Azap mohikanlar gibi ateş yakmış dans ediyor.
Güneş ,ay nereden doğacak gökyüzü nerede
Kim çaldı yıldızları.
Hep karanlık mı kalacak Anadolu.
İniltileri ,hıçkırıkları ,şaşkınlığımı kim çaldı.

Ölümün altında ezilirken bedenim ,
kulağında küpe ,saçında örgü
yüreğinde sevgi gönlünde emek,
gözlerinde kalbi olan insan
el ver ölümlerdeyim.

[GooD aNd EvıL]

Mâlumunuz üzre
Türkiye bir deprem ülkesi
On binlerce canımızı
Kaybettik bu depremlerde
Yıllar yılı boyunca
Fay hattı kırıkları
Sardı ülkemizin her yanını
Boylu boyunca
Bu kadar can ve mal
Kayıplarının tüm faturası
Kesildi yıkılan binalara
İnsanı deprem değil
Bina öldürürmüş
Ne suçu var ki
Zavallı binanın
Mütâhit çimentodan
Demirden çaldıysa
Kalitesiz malzeme
Kullandıysa ve binayı
İnşâ ettiyse çürük zemine
Bunda binanın kabahati ne
İnsanı ne deprem öldürür
Ne de bina
İnsanı insan öldürür
Öldüremese bile süründürür.

(16 Ocak 2006/ İstanbul)

[GooD aNd EvıL]

Neleri getirmişti bu deprem bize
Ve o akşam yine neleri götürmüştü.
Hiç kolay değildi ağlamamak
Bir tarih yazılıyordu kanlı kalemle
İbretmi yoksa doğaüstümüydü?
Ama unutulmayacak bir şey vardıki
Giden kırkbin ölüydü.
Sabır dedik neydiki bu sabır!
Yeni bir felaketin haberimi?

Evet.
Bu felaketler bu ihmaller oldukça
Bizde ise bu vurdumduymazlık oldukça
Hesabı yok vereceklerimizin
Hesabı yok sabırlarımızın.

Hayır
Her an heryerde,kadere
Teslim olmayacağımızın
Kenetleneceğimizin tâ kendisi.
Yerküreye Bir felaket daha gelirse
Biliyorum bu kıyamet olacaktır.
Böyle bir felaketi yerküre
Bir daha yaşamayacaktır.
Bir daha yaşamayacaktır.

17.11.1999