Mehmet Nacar

[GooD aNd EvıL]

Aldırma

Büyülü mü, nedir, denizden sen,
Meltemin gönlüme çizdiği desen?
Radyoda şarkımız, sağ yanımda sen,
Sevdayı gönlüme taşımaktasın.

Bil ki, yok dünyada, bu sırra eren,
Gözlerindir, bana sevgini veren,
Yıllardır içimde sızlayıp duran,
Gönül yarasını kaşımaktasın.

Kanayan ufukta hüznümün gizi,
Sevdalı gönlümde gözünün izi.
Aldırma, kıskanan olsa da bizi.
Her zaman gönlümde yaşamaktasın.

Mehmet Nacar

[GooD aNd EvıL]

Alemde Ben

Bu alem bana dargın, ben aleme dargınım,
Felekle kılıç kalkan oynamakta, her günüm.

Bahtım kaçar önümde, yarım yüzyıldan beri,
Ben ardından koşarım. Sanmayın ki, yorgunum.

Bir mahzun sevdam var ya, garip gönülhanemde,
Alemde bir tek onun yaptığına kırgınım.

Yalan, yanlış, sahtekâr dostlarımın yüzünden,
Hayaller aleminde, yalnızlığa vurgunum.

Yalancı ve düzenbaz siyasinin tümünün,
Gelmiş ve geçmişine rahmet okur, zor günüm.

En diplere inerim, yücelere çıkarım,
Çağlar çağlar akarım, sanmayın ki, durgunum.

Sevda denen yiğidin, kör gitmişim üstüne,
Gönlümde göz yarası, aşk çölünde sürgünüm.

Mehmet Nacar

[GooD aNd EvıL]

Âlemsin

Özleme uzanan gönül yolunda,
Sevgi çiçekleri döküşün âlem.
Yanıma sekerek geldiğin anda,
Gülen gözlerinle bakışın âlem.

Kerem'lik sazının tuttum ucunu.
Ömrümü uzattım, aç avucunu.
Gönül madeninden sevda tacını,
Çileli başıma takışın âlem.

Gamzâde bulutlar gezer başımda,
Bahardan köşesin, karlı kışımda.
Gamzenden öpmeye uzanışımda,
Utanıp geriye sekişin âlem.

Tatlıdır içimde, derinden yanış,
Bahtıma ödüldür, hasrete banış.
Ne düz yol isterim, ne de bir iniş,
Tahtına tırmanan yokuşun âlem.

Gözlerin öğretti, gönül dilini,
Ellerim unutmaz, sıcak elini.
Candan kopardığım sevgi gülünü,
Zülfünün ucuna takışın âlem.

Hasretin bahtımı bağladığında,
Hüzünler canımı dağladığında,
Yaralı yüreğim ağladığında,
Ah edip içini çekişin âlem.

Mehmet Nacar

[GooD aNd EvıL]

Alev Irmakları

Her akşam gönlüme dolar, sızılar.
Özlem yollarında bitmez geziler.
Bahtıma yazılan kara yazılar,
Ah çekip gezdiğim, onun yüzünden.

Derdimi bilen yok, adım serseri.
Bütün acılarım aşkın eseri.
Gurbet yollarında yıllardan beri,
Ah çekip gezdiğim, onun yüzünden.

Çilemi anlamaz, halimi bilmez.
Bir tatlı söz demez, yüzüme gülmez.
Yalvarsam, yakarsam yanıma gelmez,
Ah çekip gezdiğim, onun yüzünden.

Düşmüşüm, böyle bir çaresiz derde.
Gönlüm Mecnun ile gezer, çöllerde.
Ararım yıllardır, onu her yerde,
Ah çekip gezdiğim, onun yüzünden.

Sevdası sinemi kavurur, yakar,
Arayan gözlerim yollara bakar.
Gönlümden alevli ırmaklar akar,
Ah çekip gezdiğim, onun yüzünden.

Mehmet Nacar

[GooD aNd EvıL]

Alışamadım

Bir damla gözyaşı tsunamiydi,
Gönlüm bir damlada batan gemiydi.
Ayrılık tufanı ruhuma deydi,
Onsuz yaşamaya alışamadım.

Gönlümün içinde Taç Mahal gibi,
Bir anıt yaptım ki, odur sahibi.
Özlem denizinin bulunmaz dibi,
Onsuz yaşamaya alışamadım...

Özleme, hüzüne, çileye kanan,
Ayrılık yüzünden deliye dönen,
Bir benim yıllardır alevsiz yanan,
Onsuz yaşamaya alışamadım.

Yürekte yangın var,sevda var serde,
Her kime sordumsa, o dilber nerde?
Çare bulunmadı, düştüğüm derde,
Onsuz yaşamaya alışamadım.

Ben bir serseriyim, ben bir derbeder,
Özlemi bahtımı perişan eder,
Uzakta yaşamak gücüme gider,
Onsuz yaşamaya alışamadım...

Mehmet Nacar

[GooD aNd EvıL]

Ana

Ellerin ilacım olurdu, benim,
Sözlerin en doğru yolu gösterir.
Rengini teninden almıştır, tenim,
Bakışın sevgiyi dolu gösterir.

Senin canın acır, acırsa canım,
Sence yaramazlık en kötü yanım.
Ne zaman zehir yönelse yönüm,
İşaret parmağın balı gösterir.

Bir dikene bassam, çok uzaklarda,
Anlar ve sezersin, kalmışım darda.
Sararıp dökülen en son baharda,
O çilekeş yüzün gülü gösterir.

Yılları peş peşe aşıp, giderken,
Hala bir çocuğum, senin için ben.
Sözlerin düştüğüm gurbet elinden,
Sılaya uzanan yolu gösterir.

Herkes akıl küpü, dese de bana,
Sen yine deli der, kızarsın ana.
Zamanı gelince melekler sana,
Cennetin yolunda halı gösterir.

Mehmet Nacar

[GooD aNd EvıL]

Anadan Doğma

Beni düşünerek, üzme kendini,
Dünyada hiçbir şey güldürmez beni,
Ne kadar derinden sevsem de seni,
Benim hüzünlerim senden değildir.

Bu çağda, bu dünya değildir, yerim,
Hem külhan, hem berduş, hem derbederim,
Yıllardır kendimle kavga ederim,
Benim hüzünlerim senden değildir.

Gönlümün ufkundan bulutlar ağar,
En güneşli günde dolular yağar,
Umutlarım batar, gamlarım doğar,
Benim hüzünlerim senden değildir.

Ben böyle dedikçe, alınmaktasın,
Gönlüm salıncağın, salınmaktasın,
Biricik sevgili bilinmektesin,
Benim hüzünlerim senden değildir.

Sanma ki, sonradan böyle olmuşum,
Ben anadan doğma hüzün dolmuşum.
Sevgiyi, özlemi sende bulmuşum,
Benim hüzünlerim senden değildir.

Mehmet Nacar

[GooD aNd EvıL]

Anadolu'da Bahar

Cemre düştü sırayla hava, su ve toprağa,
Cümbüş şevki içinde uyanmakta şen doğa.

Dünyaya boya çalar, yeşil yeşil fırçalar,
Sevda türküsü söyler, ağaçlarda serçeler.

Ucu ile itince, toprak saygıyla patlar,
Her biri bir başka sır, saklayan yeşil otlar.

Sarı, mavi, pembe, mor açan kır çiçekleri,
Sever kelebekleri, hoş görür böcekleri.

Yemyeşil bir kalemle, yazıldıkça yazılar,
Kırlarda zevkle oynar, kar beyazı kuzular.

Ak bulut kümeleri, mavi gökte uçmakta,
Billur sulu dereler, üzerinden geçmekte.

Kara giymiş bir bulut, karşı dağda ağlıyor,
Yedi renkli kuşağı, mavi göğe bağlıyor.

Rüzgarla dans ederek, nazlı nazlı baş sallar,
Koklamadan geçme der, kırlarda gonca güller.

Şarkılarla süslerim, bu cennette yolumu,
Cennet dedikleri yer, kutsal Anadolu mu?

Belki yine görürüm, üç, beş, ya da on bahar,
Belki de bu gördüğüm, ömrümdeki son bahar.

Mehmet Nacar

[GooD aNd EvıL]

Anahtar

Hüzün yılanları sarmışken teni,
Gönlüme sokarken tüm dişlerini,
Panzehirim olmuş, sarmışken beni,
Azgın yılanlara terkedip, gittin.

En yakın gezegen sen idin bana.
Yalnız göktaşıydım, yaklaştım sana.
Atmosferden girdim, senin dünyana,
Alevler içinde, yok edip, gittin.

Mavi gözlerinle hipnoza girdim.
Gönül kilimimi yoluna serdim.
Sandım ki, seninle bitecek derdim.
Milyona katladın, Çok edip, gittin.

Saçıma sevdanın yağan karıyla,
Ferman dinlemeyen gönül zoruyla,
Mavi gözlerinin anahtarıyla,
Çaldığın gönlümü hakedip, gittin.

Mehmet Nacar

[GooD aNd EvıL]

Anla Beni

Başka güne sakla sitemlerini,
Bugün taşıyacak halde değilim.
Hüzün deryasının bende derini,
Bir dibi görünen gölde değilim.

Akıllanmam artık, ben bundan geri,
Bir benim dünyada mahzun, serseri,
Baharsız yaşarım yıllardan beri,
Sararmış yaprağım, dalda değilim.

Gönlüm gözlerini özlemle anar,
Kabuk bağlamayan yaralar kanar.
Hüzün cehennemi içimde yanar,
Mecnun'un gezdiği çölde değilim.

Sevda denizinin dibinde vurgun,
Yemiş yaşıyorum, yüreğim yorgun,
Yaşama kırgınım, bahtıma dargın,
Bir dertli bülbülüm, gülde değilim.

Hüzün bıçakları işledi cana,
Özlemin zehiri karıştı kana,
Ne sitem, ne kahır eyleme bana,
Bugün taşıyacak halde değilim.

Mehmet Nacar