aşk şiirleri

[Kéan aRs]

özlem bitti
Sona erdi fırtınalı günlerim
Özlem rüzgarları çiçek açtı, gel
Doğdu özgürlüğün ısındı içim
Özlem taburları çiçek açtı, gel

Özgür ocağında gururum kaynar
Serildi yerlere demir kapılar
Ayrılık sancısı bitti güzel yar
Özlem sabırları çiçek açtı, gel

Kendi öz yurdunda esir olmuştun
Esaret altında kalpten solmuştun
Yine de doğruyu Hakta bulmuştun
Özlem zikirleri çiçek açtı, gel

Soydaşın Türkiye’m sevdalı sana
Öz kardeşim gel de kavuş Atana
Türk’ün havasını doldur kanına
Özlem nefesleri çiçek açtı, gel

Çok şükür güneşi gördü gözlerim
Birlik şarkısını söyler sözlerim
Ak toprağa secde eder yüzlerim
Özlem zincirleri çiçek açtı, gel

[Kéan aRs]

Hala sen varmışsın gibi
İki yastıkla yatıyorum..

Kimseye söyleme gidişini, ben söylemedim.
Elimde senin siparişin olmayan torbalarla geliyorum eve..
Ağlaya ağlaya öpüyorum yattığın yastığı yorganı
Sanki beni az önce yolcu etmişsin gibi çıkıyorum sokaklara..
Üst komşuya hava atarak, bi fiyaka bi görsen..
Ne garip bu insanlar!
Bütün mahalle, hatta alttaki bakkal bile seni geçen kasım öldü sanıyor...
Ne garip bu insanlar!
Hala her sabah bana selam veriliyor..
Sanki yaşıyormuşum gibi..

[Kéan aRs]

Masmavi bir gok yuzunde
Elimi uzatmaya korkuyorum
Senin gulusunu
Unuturum diye
Tatli bir ani birakirim senin icin...

seni unutamayan belalin....

[Kéan aRs]

sen ela gözlerinle bana baktığında içim titrer
sen benimle konuştuğunda içim titrer
sen yanımda olduğunda içime mutluluk dolar
yeter ki yanımda ol ve neler hissettiğimi anla

korkuyorum sana söylemeye
ya beni sevmiyorsan
ya beni redderdersen
işte o an bittim ben...

şimdi karşındayım
anla lütfen beni
ve kabul et teklifimi
et beni mutlu

olmadı işte olamadı
sevmiyor beni
reddetti teklifimi
döktü başımdan aşağı kaynar suları...

senin ela gözlerin için nelerimi vermezdim
ne olurdu san ki beni anlasan
ne olurdu biraz insaflı olsaydın
keşke biraz olsa beni anlayabilseydin.

[Kéan aRs]

Sevdim seni bir kere,
Vazgeçmem ölsem bile
Sen ne söylersen söyle,
Bu aşk bitmez bunu belle.

Seni düşündüm yine bu gece,
Anldım geçmiyor sensiz gece,
Yokluğun vuruyor beni derde,
Bu aşk bitmez bunu belle.

Sakın başkasını arama,
Bırakmam seni anlasana,
Yapsanda türlü numara,
Bu aşk bitmez bunu belle.

İstediğini yapmadım mı?
Sana bakanları harcamadım mı?
Senin için ölümü göze almadım mı?
Bu aşk bitmez bunu belle.

[Kéan aRs]

Bir Neden Im Var Uzaklarda,
Gözlerinden Mahsun,ellerinden Yoksun Kaldigim,
Ter Ki Diyarlarda
Yoklugunda Acilarimi Koyucak Yer Bulmadigim Karanliğim Da,
******* Kendini Sabaha Teslim Ediyordu Da
Bir Bana Ulaşmiyordu O Gecenin Sabahi,bir De Yalnizliğima....
Gecenin Sessizliğine Herkeslerden Sakladiğim Sirlarim Vardi,
Ama Onlar Bile Neden Lerime çare Olamadi Beni Anliyamadi.....!

Ve Hayatimin En Anlamli ---neden---i Benim Lara'mdi.......

[Kéan aRs]

Kayiplar Içinde Yüzerken,
Kazandigimizi Saniyoruz
Yarini Olmayan Bu Dünyanin,
Neyine Aldaniyoruz.
Insanligin Ba Ki,
ölümün Ise Ani Olduğunu,
Görüpte Anlamiyoruz.
Sevgiye (aç) Kalplere Ise
!--------kapilar Kapatiyoruz------!

[Kéan aRs]

Geleceği Düşlerken Aldigimiz Yaralar Mi Acaba Bizi Başari Dediğimiz O Basamağa Götüren,o Yaralardan Sizanlarmidir Durduğumuz Basamakta Aci Veren....hiç Doğmamak Daha Mi Güzel Di Yoksa,öyleki Yüreği Böyle Tedirgin Eden.nasil Yaşiyor Insan En Temel Korkusuyla,bir Yangin Yerine Dönüyor Bazen Insanin Yüreği...hele De O Yanginin Ortasinda Umutlarini Kaybetmek Korkusu Hiç Mi Hiç Aman Vermezken....!

[Kéan aRs]

Umut Etmek Beklemekti Ne Olursa Olsun,devam Etmesi Gereken şeydi Yaşamak.kimliği Belirsiz Yarinlar Için Güzel şeyler Söylenmeliydi,sevgiye Dalindan Bakmak,onu Tatmakla Ayni Değildi.ve...hakli Yoktu Kaybeden Oldugunda...!

[Kéan aRs]

Yine dalıp gidiyorsun
konuşmayıp ağlıyorsun
hiç kimseyi duymuyorsun
aşıkmısın yine gönül


hatırla yıllar öncesini
sevmiştin böyle birisini
almadın mı ondan dersini
uslan artık deli gönül


güzel yüzüne mi baktın
sahte gülüşlerine mi inandın
yoksa yeşil gözleremi kandın
uslan artık deli gönül


sevgi sözde kalır bir gün
terk edilirsin unmadığın gün
gülen yüzün ağlar bir gün
yalnız kalırsın yine gönül


o coşkun bir su gibidir
avuçlarında tutamazsın
okyanus gibi derindir
boğulursun bir gün gönül


vurdun duymaz oldun yine
zararsın hep kendi kendine
yazık değilmi şu ömrüne
uslan artık deli gönül