Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Aşk Felsefesi

Yol aşınır, insanın nabzında.
Aşk çılgın olunca,
Mesafeler, sevmeyi yaratır.

Çiçekler güzellik kadar zararlı olmasa.
Aşk biriken zehrini boşaltsa.
Sataşsak, son dediğimiz koca evrene.
Düşsek, bulutların uzanamadığı dağların zirvesine.

Sessizlik sokulur dört bir yandan.
Sanki düşler,
İnsanın zehrinde çılgına dönüşür.
Oysa acı,
İnsanda, zenginliği büyütür.

Her anışımda bir hançer saplanır.
Aşk;
Utangaçlık hali içinde yaralardan yükselir.
Islık çalan gözler, yüreklere sığmaz.

Bir parça yeryüzü sökülmüş gözlerimizden.
Gün, günaha karışmış vurgun gibi.
Yoksa dikenlerimiz çalınmış mı hayattan?
Hangi ayrılığa sığmaz olmuşuz?

Hayatım, bir atık gibi.
Hiç bakma hayallerden geride kalanlara.
Yalnız çıplak olanlar yücelir, düş içinde.
Her bir katta,
Cehennemi söyleyen bir hayat.
Kapı dayanmış, kül olmuş insan gözünde.
Rüya; tükenmiş bir sanat gibi, insan dilinde.

İçime dikilen günahlar,
İnsandan kalma yalınlıkları gösteriyor.
Oysa düşler,
İnsan ruhunun deryasıdır.

Ben hayattan dolma denizime,
Hiç sarılmamışım.
Bir yılan çıkar ve söker geçmişimi.
Zehrini akıttıkça,
Ayrılık, hayallerin sahnesine yazılır.

İnsan, her yere damlayan bulut gibidir.
Aynı zamanda,
Kendine kavuşmayı bekleyen,
En büyük açlıktır.

Ve işte söylüyorum.
Aşk, ruhun mimarıdır.
Ve hiçbir aşk,
Kendini mezara gömmeden yaşam bulamaz.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Aşk Havuzu

Küçük bir çocuktum, büyük aşkımla.
Gölgede sevdim seni.
Kimse basmadı yüreğime.
İnce bir çizgiydi, sevgimiz.

Sınırsızlık içinde yaşadım seni.
Her dokunuşumda dokundum kendime.
Aradım, o nazlı pembe gülleri.
Hepsinde duran bir sevişmemiz vardı.

Kırmızıya dönüştü o bakışlar.
Gülmelerde masumca yaşanan acı vardı.
Ne kadar tuttuk seviye dediklerini.
Yarılarda boğulduk bu aşk havuzunda.

Trampleni en yüksekteydi.
Tepeden bakıldığında bir odaydı sanki.
Odalar rutubetli ve yaşlıydı.
Fakat her şeye rağmen,
Onları genç yapan aşkımız vardı.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Aşk Köprüsü

Yanıyorum.
Küllerini ödeyen yangın gibi.
İçimde yenilmişlik zaferleri.
Telaşı olmayan anı sızıları.
Durmak bilmeyen batış güneşleri.
Sesi sedası olmayan yalnızlık hayalleri.

Susuyorum.
Sessizlikle konuşan yeminler gibi.
Adım, bütün dağlara yazılmış.
Sevda, kendi hücresinde tutuklu.
Ağlatan bir yangının mühründe.
Ölen bir tabibin odasındayım.

Yalnızım.
Gözlerim geçmişe değiyor.
İçimde kırgın nöbet taşları.
Üç satırla ödenen aşk kuluçkaları.
Doğum gibi, ana karnından gelen,
Çocukça bütünleşmeler.

Bilmiyorum.
Beni hangi yıldız konuşacak?
Kimin ömrüne değeceğim?
Hangi aşkın köprüsüne bağdaş kuracağım?
Bilmiyorum,
Çünkü tüm bildiklerim,
Sende ölmüş.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Aşkın Bilgeliği

Düş gördüm, kalbimin üzerinde.
Oysa, onda bir diken vardı.
Acı kendini sordu ve düştü.
Dünden kurtulan günah esiri gibi yiğit.
Gününde ferahlayan bir çalı kuşu gibi aceleci.

Bütün insanlığım, bahtsız bir pencere gibi.
Dünyasını kurtaran ölüm gibi,
Vahşi olmak gerekiyor.

Kanım ruhuma damlıyor.
Her duada ölen bir şölen var.

Sabrın selameti ile kavruldu, yıllar.
Oysa özlem içinde kıymet bilen bir hal vardı.
Sonra esir oldu ölüm yaşama.
Bir an için melekler kuruldu, dünyanın eksenine.

Kaderimiz;
Uslanmış bir ağacın yakasından düşen meyve gibi.
An gelir yankı çeker insan.
Kulağında üşüyen bir ses bulur.

Başka kişilerin yıkanmış ruhları ile ıslanmak,
Doğamızda kuraklık çekmek gibidir.

Her yere yollanmış bir fidan gördüm.
Ben, toprak olmak istedim.
O ise suları çeken bir kök.
İşte bağlandım, fakirlerin odasına.
Her odada gürleyen bir şan gördüm.

Gün tutunmuş, bırakılmış bir cani gibi.
Zaman bizleri bıktıran günah gibi.

Tükenmiş ve buzlanmış bu sanat ışığı.
Herkes aradığı yerde kalır.
Oraya ulaşmak için düşünceden düşmek gerek.

Kuşanmış ve bulut olmuş bu yalnızlık.
Herkes dilinde kilitli kalır.
Esirlik günü geldiğinde asilik olur.
O zaman buluşmak gerek,
Aşkın dinmeyen bilgeliğinde.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Aşkın Düşüşü

Bu aşk mezara düşmüş.
Gölgesinde kovalanan cennet.
Gerçeğinde yerleşik cehennem.

Bu aşk ihanete düşmüş.
Sadıksız sevişmeler.
Ayrılık istemeyen yeminler.

Bu aşk kötülüğe düşmüş.
İyiliksiz erozyon tünelleri.
Tahtasız deniz gemileri.

Bu aşk karanlığa düşmüş.
Not olmuş tüm aydınlığı.
Kül gibi tüm içtenliği.

Bu aşk yokluğa düşmüş.
Yorgun hayat ödevleriyle.
Besinsiz ruh kavgalarıyla.
Sönmüş beden giysileriyle.

Bu aşk, sana düşmüş.
Düştüğü anda çaresiz ölüşüyle.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Aşkın Gardiyanı

Yüreğim boşlukta gezer.
Dillerim aşkın gardiyanı olmuş.

Sızıntılar, sonrasında acılar.
Her biri, söylenecek yarın gibi.

Bana ait olan yanınla.
Kanımda dolaşan canınla.
Artık iki can taşıyorum.

Ölümü ısıtıyorum.
Küller aşka demir atmış.
Yandıkça, üzerimde dolaşan ellerin.

Aklım kendini yaktı.
Duvarlarında çalınan ıslık var.

Dünyayı vurdum.
Sevmek uğruna kendimi yaktım.

Hem cennet, hem cehennemim.
Garip bir aşk bülbülüyüm.

Baharın kollarından tutmak.
Bilekleriyle köprü kurmak.
Sonuna kadar bağlanmak.

Yaşama umudum kalmadı.
Geride kalan sadece yalnızlık.

Yalnızlık...
Seni büyüttüğüm.
Uğruna kendimi terk ettiğim.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Aşkın Sonucu

Harfler satın aldım.
Yalnızlığın borcunu ödemek için.

Kendimden kaçıyorum.
Seninle olan kavgamda.

Ruhumda bir titreme.
Yıllar acılarla birleşmiş.

Seni göremiyorum.
Gözlerim, kör bir edebiyat gibi.

Sığınabilsem, hatalarıma.
Yarını çalan orkestraya.

Piyanonun tuşları gibiyim.
Kimsesizliğin melodisinde.

Sokak fakiriyim.
Kaldırımlarda eskiyen.

Aynadaki yüzler gibiyim.
Dudaklarının boyasında.

Bu ben değilim.
Anadan gelen.

Yüreğim amansız bir ölüm.
Akan her kanda cinayet.

Ömrüme dokunuyorum.
Uçsuz bucaksız boşluğa.

Hayatın dersine tutuldum.
Aşka parmak kaldırdım.

Hayaller yılan gibi.
Zehrinde solmuşluk.

Derdimin çaresi yok.
Çünkü aşkın sonucu yok.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Ayak İzleri

Bu benim son dansımdır.
Tutunduğum ölüm boşluklarına.
Anadan doğma yürüyorum.
Sahillerde hıçkıran bir lokma ekmeğimle.
İçimde, çalınmış zenginlikler.
Acılar, insanın yazgısına akmış.

Üşüyorum.
Bedenimi kaplayan günlerin yok artık.
Geçişini izleyen tünellerim yok.
Yok artık,
Resmini taşıyan yıllığım tükendi.
Bütün küçüklüğüm,
Kör bir hücrede kaldı.

İçimde kırlangıç büyüleri.
Şarkı gibi seni söylüyorlar.
Bak, pencereme yokluğun konuyor.

Korkuyorum.
Ağlamakla kırılan keder gibiyim.
Suyum, kanımdan akıyor.
Oluk oluk hayatımı kaybediyorum.

Biliyorum,
Gözlerinde bir yabancıyım artık.
Benim gibi,
Son sözlerimiz de kaybolmuş.
Denizleri geçen aşk,
Küçük bir ayrılık koyunda boğulmuş.

Şimdi,
Yorgun bir gece gibiyim.
Karanlığını kaybetmiş.
Kapılar arkasından gülen,
Sonsuzca arzular karşısındayım.
Kıyı gibi denizini bekliyorum.
Bak satırlara,
Beni tek tek bölüyorlar.
Bir şiir gibi sabahına düşüyorum.

Düş gemilerim sabahına demirlemiş.
Bak işte,
Yollarım seni bekliyor.
Sensiz aç kalan kaldırımlar gibiyim.
İçime ayak izlerin düşüyor.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Aynadaki Leke

Bu gece sabaha çıkamam.
Bütün pencereler kapanmış.
Rüzgara karşı uçamam.

Sessiz bir bakış gibiyim.
Sadece kendisini var eden.

Dizlerindeki hayata tutunuyorum.
Uzak ufuklara tutunuyorum.
Kendime sevgiler yaratıyorum.

Hayat, iki kırık mısra gibi.
Ağlayan mektupları düşün.
İçlerinde var olanları.
Birbiriyle yarış eden mürekkepleri.

Bu gece sabaha çıkamam.
Bütün kahveler boşalmış.
Çaylarda fakir bir edebiyat.

Bu sevda karanlığa dönmüş.
İçinde binleri geçen sızılar.
Bir türlü çare olmayan,
Yaşlı sevişmeler.

Sadece kendisini kandıran,
Büyük bir yalan olmuşsun.
Aşkın cebinde,
Büyük bir yara açmışsın.

Nasihat gibi dökülmüşsün.
Boynunda dolaşan ışıkla,
Yardıma muhtaç kalmışsın.

İçindeki denizi seyrediyorum.
Dalgalarla olan sohbetini.
Ve deniz yıldızı gibi,
İhanetin kıyısına vuruşunu.

Bu gece sabaha çıkamam.
Aynamda ölüm leke bırakmış.
Sana doğru uçamam.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Ayrı Bir Biz

Gözlerinde mezar oldum.
Yeniden başladı ölümüm.
Bir daha doğmaktır, sana gelen.
Bir parçamla bütünle kendini.
Gözlerim nasıl da tamamlıyor seni.
Yaşamın içinden sokulan bir ben.
Zaman işleyişinde utançla dolmuş.
Anılar, bizde ayrı bir hayat olmuş.

Kudret Alkan