Abdulkadir Kahraman

[GooD aNd EvıL]

Ses

SES

Bir ses vardı
Nefes gibi
Enfes bir ses
Kulağıma geldi...

Ve bir soluk
Boğuk boğuk
Soğuktu
Çok soğuk
Korku gibi...

Bakış vardı
Nakış nakış
Su gibi
Suyun uykusu gibi...

Ve bir sanat
Bir kuş gibi
Uçtu gitti
Kanat kanat.....
1996

Abdulkadir Kahraman

[GooD aNd EvıL]

Sevdadandır

SEVDADANDIR
-Her sevgili bir Leyla'dır-

Rol yapma bana
Sen sensin
Ben de benim
Kendini güzel sanıyorsun
Gerçekten de güzelsin
Ama!
Ne Leyla kadar Leylasın
Ne Arzu kadar Arzu
Ne de Şirin kadar Şirin
Biliyorum
Ben de Mecnun değilim
Ne Ferhat olabilirim
Ne de dağları delerim
Lakin!
Sabırla beklerim
Nazına bile katlanırım
Bana rol yapma
Leyla olmaya çalışma
Leyla olamazsın
Leyla olmanı istemiyorum
Zaten ben Leyla'yı değil
Seni seviyorum...
1996

Abdulkadir Kahraman

[GooD aNd EvıL]

Son Şiir

Daha bitiremediğim
Onlarca şiir varken
Bakın başladım bir diğerine
Sanki bu bitecekmiş gibi

Varsın bitmesin
Başladım ya, bu da yeter
Belki bitse
Herşey biter...

O gün gelecek
Yeni bir şiire başlayacağım
O zaman mürekkebim yetecek
Son şiirim bitecek.........

1996

Abdulkadir Kahraman

[GooD aNd EvıL]

Şehir ve Ben

ŞEHİR VE BEN

Bunaldığım günlerden biriydi
Başlamıştı hava kararmaya
En tenha yeriydi
Sahilin
Başladım yazmaya
Anlatmaya derdimi....
Denizin derdini de dinledim
İnledim
İkimiz için
Ne kadar derindi
Kulak verdim bekledim
Sesi bile serindi
Sessizliği dinledim
Duydum kimsesizliği
Bir kuş geçiyordu
Rızkını almış ta dönüyormuş gibi
Geldiği vatana geri...
Bu şehrin her yanı
Gurbet koksa da
Yine de benim vatanım
Seviyorum onu
Sevdalıyım
Kararıyor hava
Yazmakta zorlanıyorum
Gece türküsünü söylemeye başladı
Bak deniz de mırıldanıyor....

Ve bulutlar...
Hayaller taşıyan,umutlar taşıyan
Hayallerle umutlarla beraber
Yaşayan
Bulutlar...
Umutlar...
Bulutlarla gelen
Bulutlarla giden
Benim yüreğimi
inciten
Bulutlar...


Bu deniz,bu hava,bu musıki
Beni hasta ediyor
Şiir yaz diyorlar bana
Şiir yaz
Sesimizi dinle
Bizim şiirimizi yaz...


Deniz efelenmeye başladı
Geceden aldığı cesaretle
Bak sesini de yükseltti
Bana kafa tutuyor
Işıklar yanmaya başladı arkamda
Gece beni yutuyor
Işıkların denize aksi düşüyor
Ben titremeye başladım
Deniz de üşüyor...

Ey gecem,ey musıkim,ey denizim
Bilirsiniz
Ben en sadık hemşehrinizim...

1998

Abdulkadir Kahraman

[GooD aNd EvıL]

Şıpsevdi

ŞIPSEVDİ

Şıpsevdi değilim
Belki çiçekten çiçeğe konuyorum
Her çiçekten bal almak
Maksadım değil
İnanın ki aradığım çiçeği
Bulamıyorum....

1997

Abdulkadir Kahraman

[GooD aNd EvıL]

Umut

UMUT


Dağlarda kar
Bağda çiçek
Umut var

Ağaç ağaç
Böcek böcek
Umut var

Belde belde
Bucak bucak
Umut var

Ana-baba
Kucak kucak
Umut var

1993

Abdulkadir Kahraman

[GooD aNd EvıL]

Uyu

UYU
-Canım Kardeşime-

Uyu kardeşim günler içinde
Benim uyuyamadığım dünler için de....

Uyu kardeşim uyu rahat rahat
Ne sende var ne bende var kabahat

Uyurken güzelliğin bin kat daha artıyor
Zannetme ki sevgiden ağbeyin abartıyor

Rüyada geziyorsun sen kendi düşlerinde
Ben huzur arıyorum senin gülüşlerinde

Ben kabusların kucağında yatarken
Sen masum düşlerinde mutluluğa batarken

Sen dünyayı bırakmış rahatça uyuyorsun
Rüyanda geçmişten nameler duyuyorsun

Uyu kardeşim rahat rahat uyu
Benim uykularım dipsiz birer kuyu

Uyu kardeşim uyu güzel günler içinde
Ağabeyinin uyuyamadığı dünler için de....

1995

Abdulkadir Kahraman

[GooD aNd EvıL]

Yalnızlık

YALNIZLIK

yalnızlığı ellerimle giydirdim
duman gibi yükselirken semaya
nefesimi tuttum büyüler içinde
dönüpte arkama bakmadım...

parmaklarımın ucunda bir büyü
titrettiler derinden derine
heyhat nasılda inanmıştım
olmaz olmaz yok dönmek geriye

patlama yüreğim pek nazlısın bilirim
bende senin kadar bitkinim
yeter yeter diye haykırsam
ahh ahh haykırabilsem...


merdivenleri tırmanmak için
adım adım gidiyorum
çekilin önümden çekilin artık
uçmak istiyorum,uçamıyorum...

bırak yakamı şeytan
yoksa fena olacak birimiz için
bir taş alacağım yerden
gökyüzüne atacağım

oturup çeşme başında ağlayacağım...

Abdulkadir Kahraman

[GooD aNd EvıL]

Yara

YARA

Ararken kimliğimi
Yabancı bir yüzle
Karşılaştım aynada
Hani yıllarca görüştüğüm
Ben sandığım yabancıyla...


Ruhumu sorgularken
Bir deniz kenarında...
Ay ışığı buz gibi...
Bedenim değil benliğim titriyor
Korkular ve sorgular
Yanyana dolaşıyor
Gezdiğim boş sokaklarda
Sanki ruhlar yaşıyor...

Yollarını korkunun
Isıttım nefesimle
Duracak kalbim diye
Bakamadım semaya
Yürümek bunca niye
Yolların sonu yoksa
Manasız dönmek geri
Git bari ileriye...

Dolaştım sarhoş gibi
Gezdim durdum şehirde
Kah bir köşe başında
Kah bir köprü altında
Canavarlardan kaçtım
İki büklüm belleri....
Kanlı iğrenç elleri...
:
:
:
Sonra birden uyandım
Doğruldum yatağımdan
Kaçıp sahile çıktım
Rüyaların koynundan
Terlemişti her yanım
Yaralıydı vicdanım...
1999

Abdulkadir Kahraman

[GooD aNd EvıL]

Acayip İstiklal
Tespih çekiyorum baba
Tetik değil
Yine de kelepçeli ellerim
Sabret
Bitecek demiştin
Çektiklerim
Bitecek değil

Maziye çevrilip
Yitiklerini arıyor
Kelepçeli sözlerim
Özleme diyorlar
Bilemiyorum sebep ne baba
Hep o mefahir anları özlerim
Yaş dolu gözlerim

Başım seccadede
Her vakit itaatte
Baş kaldırmıyorum
Başkaldırıyorsun diye
Canım cezada
Bedenim sürekli eziyette
Başkaldırmayı düşünmüyorum
Dövseler de
Kovsalar da
Hiç kimseyi
Bu saatte

Bayrağımı seviyorum
Vatanımı, milletimi
Seviyorum dinimi
Devletimi
Hatta harcıyorum
Gerektiğinde servetimi
Yine de
Menfur eller
Hain emellerden
Kurtaramıyorum
Bir türlü etiketimi

Halbuki
Sen öğretmiştin
Vatanı, bayrağı
Her şeyden çok sevmeyi
Sen öğretmiştin
Can lazımsa can
Kan lazımsa kan vermeyi
Oysa bunlar
Şimdi ateş gömleği
Düşünüyor hainler
Bunları sevenleri yok etmeyi

İnan baba!
Şimdilerde ihanet revaçta
Kim,
Ne kadar ihanet ederse
El üstünde
O kadar başta

Gülen gözlerimi
Bir görsen baba
Boğuluyor çırpınarak yaşta

Yakın saadet günleri demiştin
Hangi yıl
Hangi ay
Hangi gün
Saat kaçta

Beklemeye
İnan sabrım kalmadı
Özlemime
Hayallerimden
Kanlı görüntüler damladı

Bir bilsen baba
En ilkel kabileler bile
İstiklali kucakladı
Ben ne ettim
Ne yaptıysam olmadı

Kendimi en önde sanıyordum
Sonradan gelenler beni solladı
Gerilerde
Çok gerilerde kaldım baba
Toplayabileceğim
Nallar bile kalmadı

Artık
İstihza ile gülüyor
Bir zamanlar
Heybetimden
Bakmaya korkanlar yüzüme
Artık kimse dinlemiyor
Kulak asmıyor sözüme

Geldi başıma
Korktuğum haller
Ne yapsam
Mani olamıyorum
Gözyaşıma

Ne dostuma güvenebiliyorum
Ne arkadaşıma
Kime inandım
Kime gönlümü,
Kucağımı açtımsa
Şoklara girdim
İçin için kendimi
Yiye yiye bitirdim

Ne zaman doğru bir iş
Yapacak olsam
Benden bildiklerim
Dikiliyor karşıma
Çare bul diye
Dertlerimi sana getirdim

Bin açamaz
Bir çok çıkmazın içindeyim
Söyle baba
Şimdi ne edeyim
Ne yapayım

Önümde süslü
Sayısız yol var
Hangisi istiklale götürür beni
Hangisine sapayım
Bitti gücüm
İtimadım bitti
Ne olursun
Bana yardım et
Yine acılardan
Ayrılmasın payım


Abdulkadir Karaman