Rabia Barış

[GooD aNd EvıL]

Bekledim

Saati sevgiye kurdum,
Zamanı sevgiliye.
Yılları yıllara vurdum,
Bekledim gel diye.
Bitmedi hasretim,
Bitmedi.
Ayrılığı güle sordum,
Sevdayı bülbüle.
Yoruldum, yoruldum.
Ne bu özlem, ne bu dem?
Gül hasret, bülbül hasret,
Can hasret.
Hicranı gamdayım.
Gel demem, gelme demem.
Dem bilmişim bu hasreti,
Can bilmişim o vuslatı.
Böyle bekledim beklediğimi,
Böyle yaktım yüreğimi.
İster gel, ister gelme.
Olsan da hoş, olmasan da.
Gurbetin koynundayım,
Feleğin oyununda.
Böyle bekledim beklediğimi.
Böyle bekledim…

Rabia Barış

[GooD aNd EvıL]

Ben Dertli

BEN DERTLİ

Hangi güle baksam bağrı kanıyor,
Gül perişan, bülbül dertli, ben dertli.
Hangi gönle girsem ateş yanıyor,
Yar perişan gönül dertli ben dertli.

Bülbül gülün, gül bülbülün meftunu,
Gonca nazın, yar sevginin meftunu,
Bir ömür ki sır elinin meftunu,
Sır perişan, gönül dertli ben dertli.

Her aşığın bir gül gibi yari var,
Şu yüreğin tükenmeyen zarı var,
Sevgi nihan, sevilenin arı var,
Ar perişan, gönül dertli, ben dertli.

Rabia BARIŞ

Rabia Barış

[GooD aNd EvıL]

Benim Gibi

BENİM GİBİ
Benim gibi hüzünlü şu bahçenin çamları,
Fırtına gibi keskin sert esen rüzgârları,

Ne hasrete alıştım ne hükmüm geçti güne,
Yüreğim gibi bedbin, gurbetin akşamları.

Rabia BARIŞ





EY YAR

Önümde demir duvar arkasında sevdam var,
İstediğim menzile ulaşamadım ey yar,
Mısralar gönül bağım dizeler oyuncağım,
Şiir serüveninde dolaştım diyar diyar.

Rabia BARIŞ





SÖYLERMİSİN TAN YELİ

Bir selam var mı diye durdum durduğun yerde,
Hayalin geldi geçti gözümden perde perde,
Aşkıma yol vermiyor gönlümün girdapları,
Söyler misin tan yeli acep sevdiğim nerde.

Rabia BARIŞ

Rabia Barış

[GooD aNd EvıL]

Beyazları Giyde Gel

BEYAZLARI GİYDE GEL

Hep karalar giymişsin mısralar öyle diyor,
Bitsin artık bu hasret, beyazları giy de gel.
Senin için mor zambak, ak lale senin için,
Bitsin artık bu hasret, beyazları giy de gel.

Yüreğimde kan tuttu gecenin haki tülü,
Yıldızların altında dolaştım yarım ölü,
Sensin diye kokladım papatyayı sümbülü,
Bitsin artık bu hasret, beyazları giy de gel.

Geldi hazan mevsimi, çöktü gönül sarayı,
Merhemsiz saramadım müzminleşen yarayı,
Bir gün bile istemem, giyme sakın karayı,
Bitsin artık bu hasret, beyazları giy de gel.

Bensiz ne yapıyorsun şimdi, gittiğin yerde,
Bıraktığın o ateş derman olmadı derde,
Külümü göğe savur, bir yol halimi gör de,
Bitsin artık bu hasret, beyazları giy de gel.

Şimdi güller matemde, goncalar boyun büktü,
Yoksun diye, her akşam içime kasvet çöktü,
Yosunların üstüne şebnem gözyaşı döktü,
Bitsin artık bu hasret, beyazları giy de gel.

Her an, her gün, her gece, sökün etti umutlar,
Hüzünlü ağlıyordu yağmur yüklü bulutlar,
Benimle boyun büktü bahçemde karadutlar,
Bitsin artık bu hasret, beyazları giy de gel.

Umuda bel bağladım geleceksin diyerek,
Duvardaki resmini okşayarak severek,
Bir yanımı kaybettim aşka boyun eğerek,
Bitsin artık bu hasret, beyazları giy de gel.

Kurşun gibi eridi gözlerimdeki aklar,
Sensiz girdaba döndü girdiğim tüm sokaklar,
Seni bana vermedi tan sarısı şafaklar,
Bitsin artık bu hasret, beyazları giy de gel.

Rabia BARIŞ

Rabia Barış

[GooD aNd EvıL]

Beyitler

BEYİTLER

Toprak ana gül dikersen gül verir,
Vatan için kan dökersen şan verir.

***********

Mânâdaki sevgi Hakk sevgisidir,
Hak sevgisi insanın tek sevgisidir.

***********

Sevgi, özü Hakk’a bağlamaktır,
Sevmek, bir anlamda ağlamaktır.

*************

Leyla bir özge can aşkı bahane,
Mecnun aşk, elinde deli divane.

*************

Ayrılığı tatmayan özlemeyi bilemez,
Özlemeyi bilmeyen vuslatına eremez.

**************

Allah’a yakın olan doğruyu hak bilendir,
Severken sevgiliye korku ile gidendir.

Rabia Barış

Rabia Barış

[GooD aNd EvıL]

Bir Garip Aşık

-----
BİR GARİP ÂŞIK

Nâra yanmış aşk odunun çarkında,
Suzanla buluşmuş bir garip âşık.
Başa sarmış felek onu çarkında,
Hazanla oluşmuş bir garip âşık.

Can özünden gönül vermiş bir güle,
Ateşten çığ düşmüş geçtiği yola,
Ok isabet etmiş tuttuğu dala,
Hicrine alışmış bir garip âşık.

Sular gibi hızlı dövmüş bendini,
Mısralara sarıvermiş kendini,
İnciler döktürmüş gönül zengini,
Tutmaya çalışmış bir garip âşık.

Sevda bayrağını almış eline,
Elem kuşağını sarmış beline,
Yüreği şiirle gelmiş diline,
Böylesi bir kulmuş bir garip âşık.

Sevgisini ak bağrında saklamış,
Gözyaşını kirpiğinde toplamış,
Zaman zaman sinesini yoklamış,
Acıyla doluşmuş bir garip âşık.

Derler ki aşk varsa gönül yorulmaz,
Derler ki aşığa Bağdat sorulmaz”
Yardan ayrı düşen teselli olmaz,
Hasretle bilişmiş bir garip âşık.

Yol gitmemiş Dilara’nın yanına,
Girememiş, sarayına hanına,
Hayran kalmış edasına tavrına,
Sevgiyle oluşmuş bir garip âşık.

Rabia BARIŞ

Rabia Barış

[GooD aNd EvıL]

Bir Geziden Notlar

Bir geziden notlar

YOLCULUK AVRUPA’YA 1

GURBETİN KAPISI ALMANYA

14 Kasım 2006, saat 11:00’de Avrupa yolculuğum Atatürk havalimanından başlıyordu. Ağır ağır havalanan uçak İstanbul semalarında yükseldikçe şehir gözden kayboluyordu. Bulutların üstünde, güneşin altında, uğultulu bir gürültüyle devam eden yolculuğumda şair gözüyle görülesi güzellikler dikkatimi çekiyor; bulutlar, küme küme kar dağlarına benziyor, bir başka deyişle pamuk yığını gibi. Güneş, ışıl ışıl, gölgelenen yerler küçük gölcükleri andırıyor. Üç saatlik uçuştan sonra Almanya semalarındayız. Düsseldorf havaalanının üstünde şehir oldukça düzgün ve güzel görünüyor. Uçakta iniş hazırlıkları başladı ve bir süre sonra alana indik. Hava yolu şirketi yabancı olduğundan yolcuların çoğu da yabancı. Bavulları aldıktan sonra terminalin dışına çıktım. Beni tanımadığım birisi karşılayacaktı. Onu nasıl tanıyacağımı düşünürken elinde adımın ve soyadımın yazılı olduğu bir kağıtla bana doğru yaklaşan bir bey “Rabia Barış siz misiniz? ” diye soruverdi. Ve böylece Avrupa toprağında yolculuğum ve gözlemlerim başlamış oldu. İlk gözüme çarpan yollar ve yön levhaları idi. Adım başı yön levhası, gideceğiniz yeri üç beş şehir önceden yazmaya başlıyor böylece sürücü yanlış yola girmiyor. Yol ağı bir harika ister istemez albenisi sizi çekiyor. Sağanak yağmur altında Mönchengladbach’a varıyoruz. Vuslat hayır, akıbet hayır oluyor. Çocuklara kavuşup torunlarımla hasret gideriyorum. Burada evler bodrumla birlikte çatı katıyla dört kattan oluşuyor. Bu dört kat yalnızca bir aileye ait olduğundan rahat ediyorlar. Ağaçlar yapraklarını dökmüş olsa da etraf yemyeşil. Çamlar, mimozalar ve benzeri ağaçlar yeşilini yıl boyu hiç kaybetmiyorlar. Bulunduğum yer İngiliz NATO karargahının bulunduğu bir yer. Sessiz, sakin, herkesin birbirine yabancı olduğu bir topluluk ama herkes aynı dili konuşuyor; İngilizce.
Almanya, israfı sıfırlamış, yaptığını en iyi yapmış, en çok elektrik üreten ülke olmasına rağmen elektriği gereken yerde kullanmayı yeğlemiş. Almanya’da, çöp toplanması bile başlı başına örnek alınması gereken önemli bir kanun. Çöpler dört kategoride toplanıyor. Camlar ayrı, plastikler ayrı, kağıtlar ayrı. Bunlar geri dönüşümde kullanılıyor. Atıklarsa daha bir ayrı değerlendiriliyor.Gübreye dönüştürdükleri atık çöpleri naylon poşetlerde almıyorlar. Poşetler toprakta uzun yıllar erimediğinden çöpler kağıtlarda paket olarak hazırlanıp öyle veriliyor bu şekilde yapmayanların çöpü kapısında kalıyor. Belli bir metre kareyi geçen eski eşyalara da kapıdan götürülmesi için ayrıca para ödeniyor. Velhasıl Almanya, düzenli, bakımlı, temiz bir şehir ve insanları birbirine saygılı. Yaya olsun, otomobil olsun başkalarına yol vermeyi kendilerine kural bellemişler. Bir de iki ay boyunca en çok dikkatimi çeken şeylerden biri, Avrupa ülkelerinde komşuların karşılaştıklarında birbirlerine mutlaka selam vermeleri. Bizde selamlaşma oldukça azaldı yabancılara gıpta ederken kendi milletimiz adına çok üzülüyorum.
Tespitlerim arasında birde, Almanya’da gördüğüm Emirdağlı Türk kadınları, bu hemşerilerimin, çok gayretli, çalışkan ve başarılı olmaları dikkatimi çekti. Herkes araba kullanıyor. Ev idaresini, çocuklarının okul ve sosyal faaliyetlerini üstlenmişler. Bunun yanında bir taraftan da dil öğrenmeyi ihmal etmemiş olmaları yönleriyle örnek alınmaları gerektiğini düşünüyorum. Almanya’da yetişen ikinci nesil çocuklarımız, anadilleri olan Türkçe’yi teklerken, üçüncü nesil hemen hemen hiç konuşamıyor. Annelerine birkaç cümle Türkçe cevap veren çocuklar arkasını getiremiyorlar. Almanca veya hangi ülkenin dilini konuşuyorsa o dile geçiveriyorlar. Üçüncü kuşak torunlar yaşları hayli ilerlemiş insanlarımızı gurbet ellere ipsiz, urgansız bağlamışlar. Biraz dokunuverdim, “bir dokun bin ah işit” misali oldu.
Onlar da kendilerince sızlanıyorlar. Diyorlar ki; “-Bize Türkiye’de gavurcu, Avrupa’da yabancı diyorlar, bizler arada kalmış insanlarız, kendimizi oturtacak bir yer bulamıyoruz. Buralara biraz mal-mülk edinip yurdumuza dönmek için gelmiştik ama şartlar bizi bağladı; birincisi sosyal ve sağlık güvencemizin olması, diğeri çocuklarımızın buralarda okuyup, iş kurup, çocuk-çoluğa karışmaları. Bu saatten sonra bizim de ölünceye kadar buralarda olmamız gerekiyor. Bundan böyle Türkiye’ye dönsek burası gurbet, burada kalsak orası. Hasılı işimiz zor, ancak ağaç atla döneriz memleketimize”diye üzüntülerini dile getiriyorlar. Konuştuğum yakınlarımın, dostlarımın, hemen hepsi böyle söylüyorlar, Allah yardımcıları olsun.


Devam edecek


25–11–2006
Almanya

[GooD aNd EvıL]

GURBET AKŞALARI

Yaralı gönlümü verip eleme,
Gezerim gurbetin akşamlarında.
Deli yüreğimi döküp kaleme,
Yazarım gurbetin akşamlarında.

Bulut kurşun gibi çekilir göğe,
Korkarım gök yere dökülür diye,
Gözyaşım yağmura katılır niye?
Dizerim gurbetin akşamlarında.

Gündüzler bulanık, gece karanlık,
Mısralar düzensiz hece karanlık,
Suni ışıklarda vuslatı, anlık,
Sezerim gurbetin akşamlarında.

Gökyüzü güneşsiz ay hüzün keser,
Nilüfer neşesiz, koy hüzün keser,
Rüzgâr buralarda matemli eser,
Bezerim gurbetin akşamlarında.

Hasretle kurarım özlemi canda,
Yüreğim bir yanda kendim bir yanda,
Dostlarım yargılar yüce divanda,
Nazarım gurbetin akşamlarında.

Şafakla ağarmaz mavi tan yeri,
Yıldızlar sarmıyor derin gökleri,
Havada loşluk var aylardan beri,
Mezarım gurbetin akşamlarında.

Elem yolcusuyum hayalde düşte,
Ruhum yücelerde ayağım taşta,
Baharı ararken bir kara kışta,
Bizarım gurbetin akşamlarında.

Gurbet el diyorlar çekilmez nazı,
Nağmeler döktürmez davulu sazı,
Ömrüm el verir mi beklesem yazı,
Hazarım gurbetin akşamlarında,

Rabia BARIŞ

Rabia Barış

[GooD aNd EvıL]

Bir Hüzün Türküsü

Bir hüzün türküsü tutturdum bugün,
Kalbimin acısı kaleme düştü.
Gönlüme elemi tattırdım bugün,
Yüreğin sancısı elime düştü.

Dualar sır oldu avuçlarıma,
Yıldızlar dolandı bak saçlarıma,
Tabipte ilaç yok acılarıma,
Ayrılık acısı gülüme düştü.

Üşümüş sevgini güneşe astım,
Hasret ateşini bağrıma bastım,
Gurbetin koynunda bir kara yastım,
Hasretin nicesi yoluma düştü.

Bulut salkım salkım, dağ pare pare,
Gönül hazin hazin, gül pare pare,
Dide-i giryanım yanarken nare,
Leyalin gecesi halime düştü.

Mor zambaklar bahar ile yarıştı,
Lale, sümbül birbirine karıştı,
Sevgi bir anlamda dosta varıştı,
Gönlümün gözesi selime düştü.

Arı gibi peteğimde kışladım,
Sevgi hazdı yüreğimde düşledim,
Hece hece, mısra mısra işledim,
Sözün iyicesi dilime düştü.

Rabia Barış

[GooD aNd EvıL]

Bizim Köydür

BİZİM KÖYDÜR

Yeşilliğin arasında,
Şu güzel köy bizim köydür,
Karlı dağlar arasında,
Şu güzel köy bizim köydür.

Mor sümbüllü ovaları,
Asma çardaklı bağları,
Kekik kokulu dağları,
Şu güzel köy bizim köydür.

Geliriz gurbet ellerden,
Geçeriz tozlu yollardan,
Meyve toplarız dallardan,
Şu güzel köy bizim köydür.

Gözenin serin suları,
Kaynaştırır sevdaları,
Etrafında Beydağları,
Şu güzel köy bizim köydür.

Kurulmuş dağ eteğine,
Sevgi denmiş peteğine,
Gül diyorlar ipeğine,
Şu güzel köy bizim köydür.

Altın başaklı tarlalar,
Tazılar tavşan kovalar,
Suları enginde çağlar,
Şu güzel köy bizim köydür.

Rabia Barış

Rabia Barış