Kamil Çağlar

[GooD aNd EvıL]

Alemlere rahmet -2-
Omuzları arasında mührü risalet, meleklerle yıkanmış.
Telaşı sarmış tüm dünyayı, toprak yerinden oynamış!
Küfür ve dinsizlik ateşi, sava’nın suyuyla sönmüş
Rüyasına erişmiş müjdenin, zulmün tahakkümü son bulmuş!

Akıb’ın ömrü, fazilet ve üstünlükle övülür
Göktekiler ve yerdekiler, Muhammed ismiyle övünür!
Küfrü, zulmü imha eden, onunla olsun Haşr
İtaat edip de Allah’a, yakmasın bir daha nar!

Bereket doldu evine, süt annesi Halime’nin
Haksızlık etmedi kardeşine, gördüğüne göre nakledenin!
Kalbini temizledi melekler, dört yıl kaldı Beni Sad’da
Nübüvvet nuruyla dolduruldu, anlatıyor tüm kaynaklarda!

Kabrini ziyaretten dönüyordu, göremediği babası Abdullah’ın
Yolun yarısına geldiğinde, ömrü sona erdi anasının!
Öksüz kalmıştı doğmadan, emanet olmuştu annesine
Ebva’ya defnetti onu da, Artık yaşayacaktı tek başına!
Daha çocukluktan tanınırdı, bilinirdi ismi el-Emin
Kervanlarında öğrenmişti ticareti, amcası Ebu talib’in!
Hazırlanmıştı hayat yüküne, omuzlarında taşıyordu sıkıntılarını
Yaşamıştı sevdiği yakınlarının, çok önceden acılarını!

Nurundan tanıdı O’nu, manastırdaki rahip Bahira
Değiş-tokuş için durmuştu kervan, konakladığı Busra’da!
Peygamberi bekliyordu sabırla, temsilcisiydi önceki dinin
İlham aldığını zannediyorlar da, ithamına göre oryantalistlerin!
Kamil Çağlar

[GooD aNd EvıL]

Alemlere Rahmet -3-
Taş bile taşıyordu sırtında, tamiri için Ka’be’nin
Övgüsüne mazhar olmuştu Kureyş’in, ileri gelenlerinin.
Koruyordu onu melekler, cahiliyye geleneklerinden
Tertemiz geçirmişti gençliğini, kem bakışlı gözlerden!

Bütün faziletleri üzerinde toplamıştı, delikanlılık çağında
Zamanı gelmişti artık nikahın, kendisine ilk inananla!
Talip oldu gönlüne, evlendi Hatice annemizle
Ölünceye dek bağlandı ona, bizzat kendi isteğiyle!

Üstün şahsiyetine duyulan, büyük saygı ve sevgi
Bütün kabileler tarafından kabul gördü, O’nun hakemliği!
Serildi yere bir kumaş, ucundan tutturdu reisleri
Hep beraber taşıdılar, Cennet kokan Hacer-ül Esved’i!

Vefakar bir insandı, unutmazdı emeği geçenleri
İyilikle anardı her zaman, kendisine yardım edenleri.
Ticari hayatı çok iyi bilirdi, mali durumu daha iyi
Zora düşen akrabalarına, görev saydı yardım etmeyi!

Zaman zaman çobanlık yaptı, etmedi hiç şikayet
Rızkını çalışarak kazandı, yeltenmedi kötülüğe niyet!
Büyüklerine iyi davrandı, akranlarına oldu güzel bir örnek
Yaratan tarafından görevlendirildi O, bütün aleme rahmet!

Gençlik çağını müteakip, düşünüyordu yaşadığı toplumu
Rahatsız ediyordu O’nu, insanların ahlaki bozukluğu!
Zahidane bir hayatı tercih etti, çekilmeye başladı Nur dağına
Manevi bir sükunet buluyordu, kapandığı Hira mağarasında!
Kamil Çağlar

[GooD aNd EvıL]

Alemlere Rahmet -4-
Uyanmıştı artık kainatı düşünmek, tefekkür arzusu
Sadık rüyalar görmeye başladı, O da bir Allah kulu!
İçini dışını nurla doldurmuştu mevlam, bizleri de yaratan
Selam veriyordu taşlar ve ağaçlar, Selam Ya Allah’ın Resul’ü!

Vahyin zamanı geldi, yaşı kırka yaklaştığında
Yirmi yedinci gününün gecesiydi, mübarek Ramazan ayında!
Abdest aldırdı melekler yıkandı ter temiz pak
Oku emriyle tecelli etti, O’na ilahi Hak!

“Yaratan Rabbinin adıyla oku. O, insanı alak’tan yarattı.
Oku, Rabbin nihayetsiz kerem sahibidir, ki;
O, kalemle öğretendir. İnsana bilmediğini öğretti” (Alak:1/5)

Cebrail ile muhatap oldu O’nunla Allah, nazil oldu nübüvvet
Ya Rabbim! Bizlere de göster, bu insanla mürüvvet!

Gökyüzünün ufkuna ermiş kanatları, Cebrail bir melek
Hayretle gözlüyordu Resül, arıyordu bir destek!
Yüreği titriyordu heyecandan, “beni örtün” diyebildi ancak
Başından geçenleri anlattığında, O’na ilk hanımı inanacak!

Sen sözün doğrusunu söylersin, müjdeler olsun Ya Muhammed!
Utandırmaz seni Allah, ümmetin peygamberisin, sebat et!
Sen akrabana bakarsın, kimsenin veremediğini verir
Aciz olanların yükünü taşırsın, Rabbin ediyor seni takdir!

Tevrat ve İncil seni anlatıyordu, işaret etmişti Hüda
Namusu Ekber’i en son sana gönderi, diyrodu yaşlı Varaka!
Dine davet edeceğin güne ulaşırsam, sana bende inanırım
Uğradığın güçlükler karşısında, dayanak destek olurum!

Düşmanlıklar bekler seni Ya Muhammed, kendi milletinden!
Tapıyorlardı puta taşa, habersizdiler ilahi vahiyden!
Başlarına gelen musibetleri, biliyorlardı Lat, Uzza, Menattan!
Kurban ediyorlardı çocuklarını, etrafı sarmış cehaletten.
Kamil Çağlar

[GooD aNd EvıL]

Alemlere Rahmet -5-
Hiç tereddüt etmeden girdi, İslam’a eşi Hatice
Yanında yaşıyordu Ali, o da uydu mutlak tebliğe!
Tesiri olmadı Ebu Bekir’e, cahillerin dedikodusu
Soylu köle Zeyd’de ulaştı, Müslüman olma şerefine!

Kesildi bir süre vahiyler, girildi fetret devrine
Heyecan ve titreme haliyle, imtihan edildi ilk önce!
Sükunet ve hoşnutlukla geçirdi, haz ile geldi vecde
Beklemeye başlamıştı artık Cebrail’i, sonsuz bir ümitle!

Fetret nihayet sona erdi, melek tekrar yanına geldi
Vahyetmeye devam etti peşinden, çeşitli sure ve ayetleri!
Kavuşmuştu peygamber, görmeyi arzuladığı meleği
“Kalk” diyordu Yüce Allah, “Azabım ile Korkut” bu cahilleri!

Açıkça anlatmaya başladı her yerde, hak dini İslam’ı
Aldırış etmedi puta tapanlara, uyarmaya devam etti hısımlarını!
Nazil oldu ayetler, harekete geçti tevhid mücadelesi
Derin derin düşündü vazifesini, yaymalıydı ilahi emri!

Sıraya girdi sahabe, açıkça anlatmaya başladığında
Huzura çıkıyorlardı teker teker, ilk adımı atmak için İslam’a!
Yasir, Gıfari, Vakkas, Talha, Avvam; seçkin birer sahabidirler
Eza ve Cefa’nın başladığı dönemde, zulmü en iyi onlar bilirler!

Üzerine pislik attılar O’nun, hakaret ve eziyet yaptılar
Korktuğu başına geldi Ebu Cehil’in, cariyeler Hamza’ya anlattılar!
Hamza’da Müslüman oldu, korumaya aldı inananları ve yeğenini
Ürküyordu bu durumdan müşrikler, başlamıştı artık ezilenlerin himayesi!

Hissedilir derecede gelişmesi İslam’ın, panikletiyordu düşmanlarını
Değişik tedbirler alıyorlardı, kararlı tutumlarına karşı inanların!
Tehdit ve işkenceyle de olmuyordu, yıldıramıyorlardı Müslümanları
Bedenlerine yapılıyordu eza ve cefa, duymuyorlardı hiçbir acı!
Kamil Çağlar

[GooD aNd EvıL]

Alemlere Rahmet -6-
İman etmeyen anne ve babaya, itaati yoktur iman edenlerin
Şiddetli sıkıntılara maruz bırakılanlara, nüzul sebebidir ayetin!
Bayıltıncaya kadar dövüyorlardı cahiller, sözünden dönmeyenleri
Kızgın korlara yatırıyorlardı, düşmanlığı artan bu hak yiyenlerin!

Kur’an’ın okunması yasaklanmıştı, alındılar mahallede muhasaraya
Dikenler, pislikler atıyorlardı, mahkum edildiler açlık ve susuzluğa!
Kazandığı kendisine fayda vermeyecekti, küfrün azgın başı Ebu Leheb’in
Karısı da odununu taşıyacaktır elbet, onun için yakılan ateşin!

İlk Müslümanlar kuvvetliydi, amelleri Salih kimselerdi
Aşıktılar adalete ve Allah’a, mücadele ettikçe İslam güçlendi!
Nurlu yollarından ayıramazdı hiç kimse, türlü eza ve cefadan
İnkarcıların hüsranı yakındır, Öyle söylemişti nebi’ye yaratan!

İftira kampanyası başlattılar O’na, itibarını sarsmak için
Büyücü-sihirbaz demeye başladılar, şahsiyetini karalamak için!
Ünlü şair Rebia’yı görevlendirdiler, davasından vazgeçmesi için
Ona da küfrettiler hep beraber, kendi haline bırakın dediği için!

Ne yapsalar vazgeçiremezlerdi O’nu, tebliğ ilahi bir emirdi
İman ve amel sahiplerine müjdelenen, vaat edilen Cennet'ti!
Herkes biliyordu ki, bir insana ait değildi bu sözler
İlahi bir kaynaktan geliyordu hepsi, sürekli nazil oluyordu ayetler!

Etkisini kaybediyordu bütün tedbirler, bataktaki adama benzer
Nefse hoş gelenleri teklif ediyorlardı, itibarlı zenginlikler!
Öldürmeye karar verdiler sonunda, Mekke’nin meclisi Darünnedve’de
Yerine getirme görevini de yüklediler, kılıcını kuşanan Ömer’e!

Bir hışımla hızlandı Ömer, kız kardeşinin evini bastı
Yüzüne karşı okunan, Taha süresini dinleyerek şaştı!
Ona da nasip oldu hidayet, Fatıma oldu buna vesile
Koşarak gitti O’nun huzuruna, gönülden ihtida etmeye!

Bir kere daha kursaklarında kaldı, hüsrana uğradı emelleri
Peygamberin ölüm haberini bekleyen, heyecanlı müşrik kafirleri!
Eğriye doğruya yemin ederlerdi, yoktu izzet ve nefisleri
Ömer’in de mü’minlere katılmasıyla, titremeye başladı artık dizleri!
Kamil Çağlar

[GooD aNd EvıL]

Alemlere Rahmet -7-
Güvenliği kalmamıştı iman edenlerin, ne bedenen ne de dinen
Sabır ediyorlardı sıkıntılara, Müslüman’dı onlar zulme direnen!
Tavsiye etti Peygamber hicreti, huzur için mü’minlere
Habeşistan’a hareket etti bir grup, sığındılar hükümdarın adaletine!

Peşlerini bırakmadı müşrikler, takip ettiler Müslümanları
Güçlenmesinden korkuyorlardı onların, eksik etmediler tehdidi!
Elleri boş döndü elçiler, kucaklarında bir yığın hediyeyle
Himaye altına alındı her biri, savunmasında Cafer’in liderliğiyle!

Çılgına döndü Kureyş’liler, başladılar sosyal boykota
Konuşmuyorlardı Müslüman’larla, talip olmuşlardı O’nun boynuna!
Ne sulh yaptılar onlarla, ne de izin verdiler Eman’a
O kadar azimliydiler ki; unutmadılar Ka’be duvarına da asmayı vesika!

Açlık ve sıkıntı içinde yaşadı inanlar, tam üç yıl boyunca
Ablukayla da yılmadılar, zorlandıkları mecburi hayatta!
Koyun derisini kaynatarak yediler, karşı geldiler imansızlara
Sabır dilediler Allah’tan, katlanmak için bu boykota!

Terk etmediler Peygamber’i, müşriklerin amacı da buydu
Olmadılar dinlerinde şikayetçi, ne de Paygamber’imiz duydu!
Bazıları silahlandı müşriklerin, son verdiler bu kötü muameleye
Çöl karıncaları bile biliyordu, Allah göndermişti emirleri Nebi’ye!

Himaye etmişti amcası Ebu Talip, kol kanat germişti O’na
Çok istedi girmesini İslam’a, son nefesini veriyor olsa da!
Ahiret’te şefaat etmek istiyordu, kendisine katkısı olan amcasına
Nüzul oldu ayetler yine, anlatılıyordu bu durum sure-i Kasas’ta!

Mutlu ve acı günlerinde yalnız bırakmadı, asla kocası Peygamber’i
Kendisine ilk inanan şerefine ulaşmıştı, defnetmek zorunda kaldı eşini!
Çok üzüldü Müslümanlar, bu zamana dediler gam ve keder yılı
Cennet’le müjdelendi Hatice, zamanın kadınları arasında en hayırlısı!

Bu ölümlerden sonra arttırdı müşrikler, inananlara olan eziyetlerini
Hem tesellisi sona ermişti artık, bitiyordu Abdülmuttalip’lerin desteği!
İşini daha da zorlaştırdı, hakimiyet geçti kafir Ebu Leheb’e
Destek almaya yöneldi Nebi, tebliğ için başka şehirlere!
Kamil Çağlar

[GooD aNd EvıL]

Alemlere rahmet -8-
Denk geliyordu altı yüz yirmi yılının, şevval ayına.
Taif’e gitti Peygamber, davet için halkı İslam’a!
İki günlük mesafeydi Mekke’ye, anlatmak istiyordu müşriklere.
Arkadaş olmuştu O’na, sahabeden Zeyd bin Harise!

Himaye istedi üç reisten, girebilmek için şehre
Terk etmesini istediler, alaylı ve sonsuz bir şiddetle!
Rica etti Peygamber, ilahi tebliğ O’nun vazifesiydi
Kışkırttılar cahil halkı, kahrolası önde gelen reisleri!

Ayakları kan içinde kalmıştı, yoluna savrulan dikenlerden
Yara bere olmuştu başı, üstüne atılan taşlardan!
Sığındı bir bağ evine, geriye döndü taşlayanlar
Biraz dinlendi orada, O’nu çok incitmişti bu yapılanlar!

Avuç açıp da döndü Rabbime, çaresizliğini anlatmak istiyordu
Merhamet diledi O’ndan, yegane yolun ilahi koruyucusu!
Gazabını gösterme bu kullarına, her kuvvet seninle kaim’dir
Aflarını diliyordu Allah’tan, bu milletin sonunu gösterme!

O; en zor anlarda bile hazırdı, düşmüyordu ümitsizliğe
Rabbime sığınıyordu Nebi, Malik’in rızasına erişmeye!
Vazife şuuru ve sorumluluk duygusunun, en güzel örneğiydi
İstemiyordu Yüce Yaratan’dan, Mü’minlerin kurtuluşu tek hedefiydi!

Kavuştururdu elbet, dağları yaklaştırırdı birbirine
Peygamber’e bildirdi Mevlam, görev verdiği meleklerle!
Helak olmalarını istemiyordu O, kavuşmalıydılar hepsi hidayete
Nurunla onları da şereflendir, diye yalvardı tüm gece!

Yola koyulmadan önce, ibadeti ediyordu Allah’a Resul
Dikkatini çekti cinlerin de, bir grup oldu Samed’e kul!
Müslüman oldular dinlerken, Kur’an’da geçen ayetleri
Rab kitabında bildiriyordu, Peygamber’ine öğrettiklerini!
Kamil Çağlar

[GooD aNd EvıL]

Altın Kelepçe!
Kim bilir,
Hangi balık kaptı?
Denizde oluşan anafor,
aldı götürdü akıntıyla uzaklara.

Kim bilir?
Kimin sofrasında talih oldu.
Eritilmiş bir değer misali,
Katık oldu somununa!

Belki de,
bir köpek balığının karnında şimdi.
Yem olmuştur, daha büyüğüne!

Ama bildiğim tek bir şey var.

Parmağımdan kayıp gitmedi.
İlelebet fırlatıldı,
Boğazın tam ortasına.

Vardır peşinde koşan bir alık.
Kapmak istercesine dalar, serin sulara.

22.09.2007 23.30
Kamil Çağlar

[GooD aNd EvıL]

Amatist.
Basımı ellerinle oksa sev doyasıya.
Avuçlarınla dokun sıcak tenime.
Dizlerinde ninniler söyle kapat gözlerimi
Kulaklarıma sevgini fısılda soluk almadan.
Yangınımsın sen...

Korkuyorum kaybetmekten sevdiğim seni.
Umutsuz beklenti değil hissettiklerim.
Ama acıyor yüreğim, kanıyor yaram.
Olacaklar değil, olmayanlar acıtıyor...
Koşar adımlarla gel garip sevdalına
Söndür özlemini bir daha.

Akşam oldu güneş battı yine.
Yıldızlar soğuk Amatist’im bu gece.
Sensiz kalmanın ürpertisi hepsinde.
Sabahın korkusu değil telaşlandıran
Parıltısız düşlerin üzüntüsü içerisinde.
Karanlık *******di, sevgisiz sabahlar yerine...

Koşar adımlarla gel garip sevdalına
Ninniler söyle kapat gözlerimi
Karanlık *******de, sevgisiz sabahlarda;
Sevgini fısılda kulaklarıma!


21.03.2001 – 21.00
Kamil Çağlar

[GooD aNd EvıL]

Amirin Odası.
Ceketimin düğmeleri bağlı,
Kapınızı çaldığımda amirim:
Biraz önce kaleme aldığım,
Şikayet dilekçemi sakladım.

Maun kaplama ağaç masanın ardında,
Tatlı gülüşünüz yumuşattı beni!
Oturduğumda deri kaplama koltuğa,
İkram ettiğiniz çay rahatlattı içimi.

Yüzümdeki terleri, silerken mendille.
Uzattığınız şekeri de aldım, diğer elimle.
Saçlarınızı geriye doğru atarken amirim,
Duygularım kabardı biraz, şehvetle!

Yanımdaki şeytanın, dürtmesiyle bir an,
Ellerinize baktım, dikkatlice o an!
Parmağınıza takılı tek taş alyans,
Sıkıntımı da arttırdı, bu müspet nüans!

İstemedim çıkmayı odanızdan, ama garip!
Çıkmak zorundaydım, bakışlarınız acayip!
Kalkma diyordu, biraz daha otur,
Dil ile söylenmez bu, gereği budur!

Dilekçem oldu o an, aşk dolu bir mektup,
Özür dilerim sizden, oldum biraz mahcup!
Serzeniş vardı biraz, şimdi doldu sitayiş.
Kapıdakiler içinse, tehlikeli bir bekleyiş!

20.30 - 27.10.2006

Kamil Çağlar
Hayrabolu
Kamil Çağlar