Kemal Çakır

[GooD aNd EvıL]

Bakışlarında İstanbul Var
Bakışlarında İstanbul var senin
Kime bakarsan hemen bağlanıyor
Öylesine ıslak mavi ki bakışların
Martılar deniz sanıp dalıyor
Dudaklarda yine o şarkı
Kadehlerde İstanbul yudumlanıyor.

Hayal ettiğimiz her şey var sende
İstanbulun sarhoş *******i gibisin
Seni yudumlamaktan vazgeçsek de farketmez;
Çünkü sen!
Damarlarımızda İstanbul olarak gezinmektesin.


Kemal Çakır

[GooD aNd EvıL]

Bana Ne
Bahçelerden, bağlardan
Mor çiçekli dağlardan
Bana ne!
Gönlümde bir çiçek açmayınca.

Çisil -çisil yağan yağmurlardan
Kudurup deliren çağlayanlardan
Bana ne!
İçinde bir damlam olmayınca.

Güneş her şeyi yaksın bitirsin
Rüzgar savurup götürsün
Bana ne!
Bir zerresi benim olmayınca.

Aşk şarkıları çalsın sazlarda
Çobanlar türkü söylesin uzaklarda
Bana ne!
Bir nağmesi benim olmayınca.

Ferhat ile Şirin' in
Leyla ile Mecnun' un aşklarından
Bana ne!
Bir sevenim olmayınca.


Kemal Çakır

[GooD aNd EvıL]

Başaramadım
Tüm gözyaşlarımı takıp peşine
Ağladım sellerce, terkedişine
Her gün dua ettim dönersin diye
Dönmedin sevgilim başaramadım.

Terkettiğin günden beri öksüzüm
Yokluğunla her an artıyor hüznüm
Böyle yaşayamam bir gün ölürüm
Ölmedim güzlim başaramadım.

Çaresi yok seni unutmalıyım
Bağrıma taş basıp yaşamalıyım
Artık sensizliğe alışmalıyım
Olmadı güzelim başaramadım.


Kemal Çakır

[GooD aNd EvıL]

Basit İnsan
BASİT İNSAN

Kendini öyle ağırdan satıyor ki şaşarsınız!
Efendilikten insanlıktan zerre eser yok oysa
Bakışlarındaki gizli manayı anlayamazsınız
Bir fırsat peşinde mi, beddua mı ediyor yoksa

Kendini öyle ağırdan satıyor ki şaşarsınız!
Bir b…k bildiği yok, cehalet yüklü oysa
Kısa bir müddet sonra onu hemen tanırsınız
Dersiniz “insan bu kadar basit olur, olsa olsa”

Kendini öyle ağırdan satıyor ki şaşarsınız!
Doğruluk adalet bir kez bile çalmamış kapısını
Yalancı, düzenbaz, baskıcı birisi anlayacağınız
Allah niçin yaratır anlamam böyle bir insanı

Kendini öyle ağırdan satıyor ki şaşarsınız!
Oysa zavallı, kötürüm ve cücedir insanlar arasında
Yağcılarıyla baş başa bırakmaktır tek yapacağınız
Belki o zaman bir b…k olmadığını anlar sonunda.


Kemal Çakır

[GooD aNd EvıL]

Bana Şiir Yaz Diyen Kadın
BANA ŞİİR YAZ DİYEN KADIN


“Bana şiir yaz”
diyen kadın (?)
Sana şiir yazamam.
Çünkü sen, şiirin ta kendisisin.
Ne mümkün ve niye şiire şiir yazmak?
Bu nasıl olacaksa haydi anlat bana,
bunu senden başkası nereden bilsin.

Kızma hemen,
çek üzerimden vurucu bakışlarını!
Suçum yok benim doğru söylemekten öte.
Mecburum buna,
sonra, senden de fazla öfkelenir, kızar
tüm şiirlerim.
Al götür kızgın bakışlarını ne olur!
kendini bul,
teslim olma sefil düşüncelere.

Mavi, masmavi rüzgarlar esmeli
taze umutlarının üzerine.
Gökyüzü gibi derin,
sakin ve sonsuz olmalısın.....
Pembe pembe tomurcuklara esir olmalı
gözbebeklerinde gizlenen
yaşam arzun.

Yolun engellerle dopdolu ve uzun,
nefes nefese kalacak, yorulacaksın
Çünkü mutluluğu yakalamak zor be kadın
Cesaretini kırma,
topla kendini
sonunda mutluluğu kucaklayacaksın.

Çık bilmece, bulmaca sayfalarından,
belirsizlikten,
cevap aranır olmaktan kaçın.
Açık, apaçık ve sade ol,
kimse bir şey söylememeli
dönünce arkandan.

“Bana Yazdığın şiir nerede? ”
diye soran kadın (?)
Al işte sana yazdığım,
şairliğimin utancı olan şiir.
Gökyüzünün sonsuz sayfalarında tüm dizeleri
al oku,
hece hece,
dize dize.
Oku ve tanı
kendine yön verecek kendini.

Okuduğunda belki kızacaksın,
kızacaksın seni mutsuz eden
inatçı, kör duygularına.
Belki de üzülecek, ağlayacaksın
sana seni şikayet ettim diye bana.

“Bana şiir yaz “
diyen kadın(?)
Sana bu aciz şiirimi yazabildim;
çünkü bana hiç yardım etmedin.
Söyle Allah aşkına
sen şiirden öte kimsin?
Kim derlerdi senin adına?


Kemal Çakır

[GooD aNd EvıL]

Ben Erkek Adamım
Daha yeni oturmuştum masama
Rakımı da mezelerimi de
Yenice almıştım karşıma
Bu işleri hep ben yaparım da.

O gün efkar dağıtmak istiyordum
Biraz da mazi olmuş, köhnemiş
Hatıraları yaşamak.
Ama ne gezer!
Yine başımda;
Her zaman olduğu ve yaptığı gibi
Dikildi karşıma.
Yüzünden akan bin parça
Sanırsınız rahmetli kaynanamı
Bendim öbür dünyaya yollayan,
Ya da bendeki dertleri oydu yaşayan.

Şöyle bir uzandım bir yudum almak için;
Neler söylemedi,
Neler yapmadı ki o mel' un!
Gözlerime baka baka.
Yine de içtim.
Erkek adamım ben.
Ne ondan korkarım, ne de kendimden.

İyi geldi ilk yudum.
Kendimi toplar,
Maziyi hatırlar gibi oldum birden.
Neyse ki fazla kalmadı başımda
Öbür odaya geçti, telaş içinde aniden.

Rahattım...
Kadehi ikinci kez doldurdum.
İşini bitirmiş olacak ki,
Yine dikildi karşıma;
'Boşver, aldırma ' dedim
Kendi kendime.
Erkek adamım ben
Ne ondan korkarım ne de kendimden,
Bir dikişte götürdüm bu kadehi de.

Yine birşeyler söylendi
(Delimidir ne!)
Bakmadan benim kim,
Kendisinin ne olduğuna.
Böylesi bir hatun
Mumla arasan bulunmaz da
Biz bulmuşuz nasıl başardıksa.

Kafam iyi olur gibi oldu ya!
'Bir iki lokma birşey getirip, koy'
Dedim masama.
Nerden söyledim, nasıl unuttum bir ara,
'Sen misin bunu söyleyen ayyaş' deyip,
Öyle bir indirdi ki oklavayı başıma,
Meğer ilk kadeh sonrası
Oklava almak için geçmiş öbür odaya.

Nevrim döndü, fena oldum
Bir ara içimden bir ses dedi ki!
'Çek silahı, uzat şunu
boylu boyunca yere.'
Kulak vermedim bu sese,
Hemen düşündüm;
'Ne yapacaksın erkek de olsan,
karşındaki kadındır' dedim
Aklımı almak geldi başıma.

Bir- iki sefer daha böyle yapmıştı
Hatta daha da fazlasını.
Bu nedenle dikiş attırmıştım
Yarılan sağ kaşıma.

Ne ise, 'ya sabır ya sabır' diye diye
Bir-iki kadeh daha içip
Yanaştım mazinin o köhne limanına.
Demirleyip hayal gemisini oraya,
İndim aşağıya.
Şöyle biraz açıldım
Onunla gezdiğimiz kumsala doğru.

Yenice basmıştı ayaklarım kuma
Kendimi de çok iyi hissediyordum.
Yalnız değildim, başbaşa kalmış
Birşeyler konuşmaya başlamıştım
Onunla:
O unutulmaz öpüşlerden,
Sabırsız bekleyişlerimizden... filan
sözediyorduk.

Niçin ayrıldığımızı hatırlamaya çalışırken
Güneş çarpması gibi bir hal oldu bana;
Sanki dünya başıma yıkılmıştı, aniden.
Onun beni aldatışını hatırladım
Her zamanki süslü sözlerinin ardından.

Fırladım deliler gibi hemen yerimden,
Bir sağa bir sola bakınıp
Döndüm gerçeğe yeniden.
Bir iki güzel söz söylemek için
Yaklaştım yanına,
Sarıldım onun oklava tutan ellerine.
İçkimi zehir edip burnumdan getirdiği,
Üstelik de oklavayı başıma indirdiği bile
Gelmeden aklıma.
Bir kere daha vurmasını istedim bana.
Lakin ben erkek adamım
Dövülmeye katlanırım ama,
Aldatılmaya asla.

O mendebur hiç aldatmadı beni.
Zaten böyle yapsaydı
Alabilir miydi oklavayı eline?
İlgilenmezdi, bırakırdı beni kendi halime.
Hatta içip, zom olmamı beklerdi
Çünkü, bu daha çok gelirdi işine.

İşte böyle...
Kendisi gibi sevgisi de delice;
Bir yandan sever beni
Canımsın, ciğerimsin der,
Diğer taraftan alır oklavayı eline.

Böyle öğrenmiş herhalde
Telkini de sevgiyi de.
Ne yapacaksın, ne söyleyeceksin?
Böyle namuslu ve koca kıymeti bilir
Allahın garibine...



Kemal Çakır

[GooD aNd EvıL]

Ben Kim im?
Nisan, güzel bir bahar ayı besbelli
Renk renk açmış badem ve kayısı çiçekleri
Onca kuşun tekrar başlamış sevdaları
Yavaş yavaş erimekteymiş yükseklerin karı
Canlanmış doğa, ortaya çıkmış onca böcek, arı...
İşte böyle bir ayın Yirmibir Nisan gününde
Senenin bin dokuz yüz elli birinde
Ankara' nın Güdül ilçesi'nin Hacılar Köyü'nde
Daha 18' inde, çocuk yaşta dünyaya getirmiş
Garip anam, çileli anam, yetim anam beni.

Mehmet amcanın hanımı kesmiş göbeğimi
Annem büyük bir sevinçle almış kucağına
Sümerbank bezinden dikilmiş kundakta beni.
Ama sonra düşüp geçim derdine
Henüz çıkarmadan lohusalık günlerini
Kundağa sarıp sarmalayıp küçükbedenimi
Alıp götürmüş, bağ kazmak için yanında beni...

------


Kemal Çakır

[GooD aNd EvıL]

Ben Sana Mecbur muyum?
Ben sana mecbur muyum?

Soluduğum hava oluverdin bir anda,
her nefesimde seni hapsettim
yüreğimin erişilmez derinliklerine.
Gardiyanın eyledin sonunda,
tüm tutukluları topluca salıverip,
gönderdim sevmedikleri sevgililerine.

Ben sana mecbur muyum?

Her an aklıma takılı duruyorsun
gecemi,gündüzümden ayıran bir avize misali.
Düşündüğüm her ne varsa sen oluyorsun;
iki kere iki sen ediyor,
beşten beş çıkınca sen kalıyorsun.

Ben sana mecbur muyum?

Neye uzansa ellerim, ellerin oluyor tuttuğum,
pamuk gibi, yumuşacık ve sımsıcak;
bırakamıyorum artık tutuklunum ben senin,
sakın çözme kelepçemi böyle çok mutluyum.
Bir ömür kalsın, böyle kalalım, ne olur,
ne olur bırak!

Ben sana mecbur muyum?

Bir zamanlar gül bahçesinde bahçıvan idim,
gönlümce sevip okşardım onlarcasını...
Şimdi bir hükümlüyüm inan ki burada,
Bir tek gözlerimin önündeki gülü,
seni sevdim.
Sende buldum gülüşle artan güzelliğin,
sevdanın,
aşkın en anlamlısını.

Ben sana mecbur muyum?

Ne uykularım var, ne de rüyalarım,
işim-gücüm oldun, hiç bitmesini istemediğim.
Gökyüzünü yerleştirdin gözlerime,
bulut bulutsun yüreğimin derinliklerinde,
özlediğim her an 'SEN -SEN' diye düşecek damlalarım
kalbimin en hassas bölgesine.

Ben sana mecbur muyum?

Yavru ceylanım, bahtımın son vazgeçilmezi,
ne olur terk edip gitme gönül bağımı;
sensizlikte kaybolur yüreğim,
korkuları artar,
artar bulutları,
yağmurları artar...
Erozyona uğratma sakın toprağımı..

Ben sana mecbur muyum?
Mecbur muyum ben sana?
Mecbur muyum ben?
Mecbur muyum?
Mecbur mu?
Mecbur?
Mec...

Ben sana mecburum kara sevdam!
Ben sana mecburum!
Hem sana mecburum, hem buğulu bakışlarına;
Ne olur duy yüreğimi, anla mecburiyetimi.
Mecburum,
mecburum ben sana.
Halime bak, gör ve hisset aciliyetimi.

Bitmez gönlüme yabancı kaldığın sürece,
bitmez yazacaklarım sana...
Servi boylum, menekşe gözlüm, nur tanem!
ne olur kırma beni, ol bir tanem;
Ne istersen iste...,
yıldızları sereyim ayaklarına,
ben sana mecburum çünkü,
yaşadığım sürece.

Ben sana mecburum!
Mecburum ben sana!
Mecburum ben!
Mecburum!
Mecbur!
Mec...



Kemal Çakır

[GooD aNd EvıL]

Benden Hediye
Sen değilsin hali perişanıma sebep
Bütün çektiklerim bana benden hediye
Üzme kendini hiç, sorma sebep ne diye
Bütün çektiklerim bana benden hediye.

Tutulup aşkına çöllere düşmüş isem
Bir gün terkedilip sersefil kalmış isem
Kimin hatası bu, kime edeyim sitem
Bütün çektiklerim bana benden hediye.



Kemal Çakır

[GooD aNd EvıL]

Beni de Koydular Buzdolabına
Kimse soramaz bana:
Güneşin böylesi kararmışlığını, soğumasını
Ben de sormam, ben de soramam
Anlamam anlatsalar da
Anlasam da anlatamam çünkü!
Çünkü beni de koydular buzdolabına.
Yok benim de onlar gibi
Onlar gibi hiçbir şeye itirazım.

Gonca güller solmuş, sararmış
Yaprakları dökülmüş ağaçların zamansız;
Çöle dönmüş o güzelim bağlar, bahçeler
Duman bürümüş yücesini, alçağını dağlarımın
Boz bulanık akmakta dereler, çaylar, ırmaklar
Yasta! bülbülü, kanaryası, kartalı
Çocukları sersefil!
Ayakları çıplak, karınları aç;
Ne süt içebiliyor, ne de şeker yiyebiliyorlar
Yanıyor! bir baştan başa gülistan
Kanıyor yaram, için için, yavaş yavaş.

Bilmem, bilmem ki neylemeli, ne yapmalı?
Bilmem nedenini, s o r m a m!
Anlamam anlatsalar da
Anlasam da anlatamam çünkü!
Çünkü beni de koydular buzdolabına.
Yok benim de onlar gibi
Onlar gibi hiçbir şeye itirazım.

Doğruları eğmişler
Eğriler doğrulmuş, güçlü ve ayakta dimdik
Ahlak dersi, insanlık dersi verir olmuş
Ahlaksız insancıklar...
Sessiz- sessiz dinlemiş,
Korka- korka ağlamış insanlar
Ezildikçe ezilmiş fakiri, yoksulu
Büyüdükçe büyümüş dağlar
Kalmamış kimsenin cesareti:
Çıkıp onların tepesine,
'işte ben senden bir karınca boyu büyüğüm'
Diyebilen k a r ı n c a kadar.
Anlatamaz olmuş haklı haklılığını,
Kulak asan olmamış, olamamış söylediklerine
Pişman etmişler onları
Doğru ve dürüst insan olduklarına...

Bilmem, bilmem ki neylemeli, ne yapmalı?
Bilmem nedenini, s o r m a m!
Anlamam anlatsalar da
Anlasam da anlatamam çünkü!
Çünkü beni de koydular buzdolabına.
Yok benim de onlar gibi
Onlar gibi hiçbir şeye itirazım.

Alimin, aydının olmamış cahilden zerre farkı
Cahil alimler, cahil aydınlar ilgi odağı olmuş
Eş- dost, ağabey- kardeş ilişkisiyle
Dönmeye başlamış devlet çarkı
Ve daha neler neler....
Bir lokma ekmeğin peşinde
Sokak-sokak, kapı-kapı dolandırmışlar
Nice umutlarımızı
(fidan gibi oğlanlarımızı, sülün gibi kızlarımızı)
Aslanlar çıkarmışlar karşılarına, aç aslanlar!
'Al alabilirsen, işte ağzında ekmek' demişler
Param parça olmuş,
Hüzün, yalnızlık, çaresizlik kanamış her bir yanı
Al kanlar içinde yerlerde sürünmüşler...
Çıkmamış ne bir gören, ne de bir tanıyan
Alıp, G a r i p l e r M e z a r l ı ğ ı n a gömmüşler.
Gelen geçen bir fatiha bağışlamış,
Sonuçta onlar, en karlı çıkanlarımız olmuşlar.

Bilmem, bilmem ki neylemeli, ne yapmalı?
Bilmem nedenini, s o r m a m!
Anlamam anlatsalar da
Anlasam da anlatamam çünkü!
Çünkü beni de koydular buzdolabına.
Yok benim de onlar gibi
Onlar gibi hiçbir şeye itirazım.

Hiç bir şeye itirazım,
Hiç bir şeye,
Hiç bir,
Hiç...


Kemal Çakır