Mustafa Yaralı

[GooD aNd EvıL]

Alev ALEV YANGIN VAR

Çağdaşlık adına çağ dışı fikir,
Vitrinler rengârenk,mutfağı zifir.
Leş gibi kokuyor içindeki kir.
Suçlu bağışlanır hesap sorulmaz,
Şeytan yorulur da ***i yorulmaz.

Fakir bulduğuna kanaat etmez.
Zengine dünyayı versen de yetmez.
Şikâyet tükenmez,mâzeret bitmez.
Her netice bir talebin sonucu,
Gün gelir kendine batar bir ucu.

Tefeci,faizci,rüşvet kıskacı.
Arsız da,hırsız da,yalan kırbacı.
Siyâset komada,reçete acı.
Yazarı,çizeri şöhret arıyor,
Zindanlar kendini aydın sanıyor.

Yamyamlara döndük,ne oldu bize?
Mâsumlar hâine, içki ve meze.
El oğlu huzura vermiyor vize.
Dilenciye döndük ite kakıla,
Paramız pul oldu döndü çakıla.

Bu cahil insanlar nasıl uyansın.
Kimlere güvensin,kime dayansın.
Ey huzur bizlere nede haramsın,
Felâket doğurgan,saadet kısır,
Sende mi,bende mi,onda mı kusur.

Bütün uğraşımız magazin,futbol.
Küfredip söverek,eğlenmek bol bol.
Çağın gerisine giderken bu yol,
Seyircisi çılgın,medyası bir hoş,
Bize yol gösteren bizden de sarhoş.

Toprak susuz kalmış yağmur bekler de.
Umut bulutları yok ki göklerde.
Çileler çileye,çile ekler de;
Havaya ekenler havadan biçer.
Ömürler gölgesiz,serapla geçer.

Birer kukla gibi çoğu insanlar.
Felâket denince kim neyi anlar.
Her tarafta alev alev yangın var;
Yanık kokuları geldi burnuma,
Kapkara isleri çöktü yurduma.

15.05.2001

[GooD aNd EvıL]

Altın NEKİ?

Altın ne ki? bir mâden,para ne ki? bir kağıt,
Bunların için midir? aç gözlerdeki ağıt.
Seni razı etmeyen mal,mülk bana zillettir,
Aşkını ver Allah’ım,bunları ele dağıt.

06.06.07

[GooD aNd EvıL]

Amir OLAN NEFİSl

Nispet varlığını henüz geçmeden,
Hayali putlara inandın kafir,
Yokluk şarabından bir tas içmeden,
Meyhane meyhane dolandın kâfir.

Düşler aleminden bakıp hüsnüne,
Tapıverdin aynadaki aks’ine,
Hilede tuzakta yoktur üstüne,
Zayıfın aklına dadandın kafir,

Arzu isteklerle,şehvetle doldun,
Ne gasp ettin,ne arandın,ne buldun?
Ukba’ya gönlünü,gözünü yumdun,
Dünya’ya; dürtmeden uyandın kafir.

Deccal mısın,şeytan mısın,tağut mu?
Ebu Cehil,Firavun mu,Nemrut mu?
Ne sanırsın sen kedini,mâbut mu?
Kandıracak insan arandın kafir.

Sana haham desem,darılıp, küsen,
Papaz desem değil,yok ki kilisen,
Zındık mısın,fasık mısın,ne isen?
Renkten renge girip,boyandın kafir.

“Karanlık gecede,kara karınca…”
Misâli,sinsice adım atınca,
Cahilin gözünden kolay kaçınca,
Arifin gözüyle kınandın kafir.

Yaralı diyor ki,hâlin çok harap,
Cümleyi şerrinden korusun ya Rab,
Yaslandığın şeyler sadece serap,
Neyine güvenip dayandın kafir.

01.04.1988

[GooD aNd EvıL]

Anama

Hâlimi dert edip sorma ihtiyar,
Dizlerim gitmiyor, durdu be anam.
Yüzüme bakıp da sanma bahtiyar,
Beynimi yokuşlar yordu be anam.

Sekseni devirdik daha kırkında.
Yüz ona ulaştık bıçak sırtında.
Sıkışıp kaldıkça belâ çarkında,
Yalnızlık içime kordu be anam.

Hükmüm geçmez oldu gönül kuşuna.
Daldan dala atar boşu boşuna.
Bir savaşa girsem garip başıma,
Üstüme saldırır ordu be anam.

Suçlu kim,suçsuz kim,karıştı gitti.
Hatırım sayılmaz, itibar bitti.
Hele şu muhannet perişan etti,
Bitmiyor çilemin ardı be anam.

Acıyı ekmeğe katığım yaptım.
Ağrımı, sızımı içime attım.
Umutla uyandım, korkuyla yattım,
Derdimi anlatmak zordu be anam.

Gördüğüm herkesi ben gibi sandım.
Düşmanı dost bildim, dostlara kandım.
Cehennem misali yandıkça yandım,
Her yanımı ateş sardı be anam.

Açların hâlini bilmiyor toklar.
Bağrımı gül değil, dikenler yoklar.
Hele kuluncumdan yediğim oklar,
Beni can evimden vurdu be anam.

Bin cefâ okudum soluk rengimde.
Bir vefâ görmedim kendim kendimde.
Ehl-i harap oldum sevdâ cenginde,
Virân oldu gönül yurdu be anam.

Ne gül var bahçemde,ne bülbül öter.
Yaralı kalbimi sızlatma yeter.
Ne günler yaşadım ölümden beter,
Kanımı canımı sordu be anam

Mustafa Yaralı

[GooD aNd EvıL]

Anla BE SEVGİLİ

Gözlerimin yaşı kaybolup gider,
Bulutlar göz yaşı döktüğü zaman.
Şimşekler benzimi perişan eder,
Şiddeti belimi büktüğü zaman.

Bir sönmez cehennem olsa da payım,
Sabrına hayranım,işvene tavım.
Gönül semâsında gez dolunayım,
Ufkuma karanlık çöktüğü zaman.

Anla be sevgili, imdada gel ki,
Yaram şifa bulur gönülde belki.
İlahi! ..Cemâlin öyle güzel ki,
Yüzünden perdeyi çektiği zaman.

12.10.1988

[GooD aNd EvıL]

Anlatan OLSADA ANLAYA BİLSEM

Öyle başlar var ki,başlara belâ,
Anlatan olsa da anlaya bilsem.
Benliğimi sardı ”Lâhâvlevelâ…”
Anlatan olsa da anlaya bilsem.

Bulanık beyinler nasıl durulur?
Şeffaflık adresi kime sorulur?
Muhabbet meclisi nerde kurulur?
Anlatan olsa da anlaya bilsem.

İlkbaharın,yazın,güzün vasfını
Gelinlik giyinmiş kışın aslını,
Düğün gecesini,gerdek faslını,
Anlatan olsa da anlaya bilsem,

Bezm’i Elest teki gerçek gayeyi,
Şarabı Kevser’i,aşkı,bâdeyi,
Orucu,Namazı,Hac’cı,Kâbe’yi,
Anlatan olsa da anlayabilsem.

Ellerin üstünde Kudret elini,
Ruh’tan Ruh’ esen seher yelini,
Gözlerle konuşan sevdâ dilini,
Anlatan olsa da anlaya bilsem.

Zikr’i,tefekkürü,kayba imânı,
Bütün ayetleri,sırrı Kuran’ı,
Yâr ile yârânı,can ile Cânânı,
Anlatan olsa da anlaya bilsem.

Yerlerin,göklerin yedi katını,
Evveli,Âhiri,Zâhir,Bâtını,
Esma,efal,sıfat,Hakkın Zât’ını,
Anlatan olsa da anlaya bilsem.

Dünya mihnetinden belim büküldü,
Varlık ağaçlarım kökten söküldü,
Yaralı kalbime kezzap döküldü,
Anlatan olsa da almaya bilsem.

20.02.2002

[GooD aNd EvıL]

Anneciğime

Toprağın güzeli,canımın canı,
Bütün varlığımda özün var annnem
O nurlu ışığın sardı her yanı,
Ay gibi parlayan yüzün var annem

Dokuz ay karnında gezdirdin beni,
Sarıp sarmaladın,emzirdin beni,
Bilirim hakkıyla övemem seni,
Kulağımda küpe sözün var annem.

Ağlarsam ağladın,gülersem güldün,
Çaresiz kalınca kahrından öldün,
Yemedin yedirdin uykunu böldün,
Nede yanık yanık özün var annem.

Bastığın her yeri öpsem bin defa,
Ödenir mi bilmem bu borcu vefa,
Yolunda yürümek ne büyük sefa,
Cennete götüren izin var annem.

Sırtımda taşısam, derdini alsam,
Hakkın ödenir mi kurbanın olsam,
Yataksız,yorgansız,yastıksız kalsam,
Başımı koyacak dizin var annem.

Rûhun mukaddes tir,yüreğin kutlu,
İyi ki anamsın bana ne mutlu,
Varlığında gönlüm daha umutlu,
Yokluğunda her an hüzün var annem.

[GooD aNd EvıL]

Arayan BULUR

Kesme ümidini,düşme yeise,
Elbet çıkılacak bir yol bulunur.
Razı ol taktire,kısmet ne ise,
Şefkatle uzanan bir kol bulunur,

Ne söz verdinse tut, “Gâlü-Belâ” da,
O darda bırakmaz,gelir imdada,
Yeter ki bülbül ol,sen bu dünya da,
Dalına konacak bir gül bulunur.

Bu çile ne sonsuz,ne arpa boyu,
Ne bir çıkmaz sokak,ne dipsiz kuyu,
Çölde susuz kalsa,İbrahim soyu,
Zemzem fışkıracak,bir göl bulunur.

Sen O dost elinden zehir içersen,
Ateşinde yanıp,közde pişersen,
Her yanı bataklık suya düşersen,
Sana da uzanan bir dal bulunur.

Tevhit gerdanlığı boynunda dursun,
Karanlık her yerde bil ki O nursun
Mektebi Resulde nâme olursun,
Zarfının üstüne bir pul bulunur.

Salihler içinde göründün ise,
Cennet kokuları süründün ise,
Muhammed vasfına büründün ise,
Cebrail’ce bilen bir kul bulunur.

Kulun sıkıştığı o zor zamanda,
Sorgun yapılırken ulu divanda,
Sen işin içinden çıkamasan da,
İnşallah şefaat bol bol bulunur.

Allah’ı arayıp bulanı bul da,
Oyalanıp durma delilsiz yolda,
Sen onun aşkından Yaralı olda,
Yaranı saracak bir el bulunur.

22.06.2007

[GooD aNd EvıL]

Arif ÖZE BAKAR

Her canlı ayrı bir vücut bulsa da,
Küresel dünyanın sathındayız biz.
Aldığımız nefes ayrı olsa da,
Aynı gök kubbenin altındayız biz.

Menfaat uğruna taraf seçmeden.
Güçlüyken güçsüzü ezip geçmeden.
Dini,dili,ırkı ayırt etmeden,
İnsanca insanlık ahtındayız biz.

Ne sağda yer aldık, ne de solcuyuz.
Dünya gemisinde birer yolcuyuz.
Sevgi seli olup akan biz buyuz,
Boşluk denizinin arkındayız biz.

Korkuyla, umutla çarpan yürekler.
Duraksız âlemde durmayı bekler.
Yoklukta yüzerken bütün felekler,
Dişlisiz düzenin çarkındayız biz.

Güzeli çirkini bir bilsek bile.
Yalanda yangın var zıtlıkta hile.
Arif öze bakar aldanmaz dile,
İyinin kötünün farkındayız biz.

Gelmek, görmek, dönmek birer bahâne.
Doğumun ölümün, özü şahâne,
Bu sırrı anlayıp bilsek daha ne,
İlâhi taktirin bahtındayız biz.

Kalbimiz Yaralı,kanarsa eğer.
İçimiz sönmeden yanarsa eğer.
Dost düşman baş tacım, ararsa eğer,
Gönül sarayının tahtındayız biz.

16.03.2002

[GooD aNd EvıL]

Arife BİR GÜL YETER

Köre bir göz kâfidir,Ârife bir gül yeter,
Gül bahçesi gönül e,şakıyan bülbül yeter.
Aklı duru kimseye akıl vermek gerekmez,
Duymasını bilene,bal dudaklı dil yeter.

06.06.07