Bülent Özdemir

[OrDeRPrOs]

Başlarda Ölüm...

Sondan başlıyordu bazen
Başlarda ölüm...
Hikayeler bitmiyordu
Sonlarda çığlık...
Sihrini bozma gecenin
Silahsız girilmez kabre
Sonra
Sorma sakın...
Şimdi sorular cevapsız...
Gelen gitse
Cesetler kefensiz...
Başa dönme yine
Sonunda
Ve unutma
Başlarda ölüm...

Simurg_b (P.D.)

Bülent Özdemir

[OrDeRPrOs]

Bazen Boğazına Yapışır Hayat

bazen boğazına yapışır hayat insanın
tüm verdiklerini
boğazından
söküp alırcasına
içinde ne varsa çıkartır sonra
çalı geçiyor boğazından sanırsın birde...

içinde hiçbir şey kalmamıştır sonrasında
duygu adına sevgi adına ama
tüm dünyayı kana boğacak kadar kan
hissedersin tüm damarlarında
kin damarlarında.....

düşmandır artık herkes
ve en baş düşman sevgi
saygıyı bir hançer gibi sokarsın
muhatabının ciğerine
ciğeri beş para etmeze

Bülent Özdemir

[OrDeRPrOs]

Varsayılan
Bebekler Doğarken Gülümsemiyor...

Büyük cihatta şehit olunmuyor
Önce ölmeden
Bu savaşa girilmiyor
Adam olmadan görülmüyor...
Yaşlar büyüyüp çağlasa da
Savaş durulmuyor
Hayatın ortasında
Kan revan içinde
Etler ayrılsa kemiklerden
sayılmıyor...
Zamanın ahiri gölgelerden
Seçilmiyor...
Gerçekler arasından
Vakit verilmiyor...
Kirli yüzlere
Toprak sürülmüyor...
Unutanlar hatırlanmıyor
Gizli gizli karalar bağlanmıyor...
Eller göklere açılmıyor...
Kapılar kapanmıyor
Yürekler ağlamıyor
Yeminler taşa dönse de
Korkudan yarılıp
İçinden sular çağlamıyor...
Yıldızlar kaysa bir bir
Ötelerden haber göndermiyor...
Anneleri dualarla seviyor da
Bebekler doğarken gülümsemiyor...
Bin kez daha ölmek istemiyor...


Bülent Özdemir...

Bülent Özdemir

[OrDeRPrOs]

Varsayılan
Ben Bin Kez Öldüm

Ben bin kez öldüm
Bin kez de dirildim ben
Her bir ölüm bir kıvılcım oldu
Binlerce yıl yaşarım ben...

Öldürdüklerimle ölmek güzel oluyordu başlarda...
Birlikte girmek mezara, tahtaların sıralanışını birlikte izlemek
tıpkı yıldızları izler gibi...
el ele gönül gönüle mezarda bile birlikte olmaktı belki amaç...
Ama sonra neden öldürdüğümü düşündüm
sevdiklerimi sevgimin en doruk noktasında hem de...
Acıtmaya başladıkları an,
girdikleri kalbimde orayı sahiplenmeye çalıştıkları andı...
Çok rahat gördüm kendilerini...
Öylesine rahatlardı ki ne kimin kalbinde oldukları umurlarındaydı
ne de orda neler yaptıkları...
Yerlerini bildirmek için
o sahiplendikleri kalbimde bazen
tek tek bazen de toplu olarak mezarlar kazdım...
Hep öldürdüm
Herkesi öldürdüm
Gömdüm birde
Önceleri korkmasınlar diye kendimi de gömdüm yanlarına...
Yattıkları mezarda bile rahatlardı baktım...
Benden daha umursamazlardı ölüme karşı...
Kıskandım...
Ölümü sevmelerini kıskandım...
Benden çok sevmelerini...
Onları o sevdikleri mezarda yalnız bırakıp çıktım ben yine...
Öldürecek başka birilerini mi aramam gerek...
Hayır
Hayır
Hayır
Düşünüyorum da...
Benim elimden ölümü haketmiyor kimse artık...
Benim elimden ölümü haketmiyor kimse artık...

Simurg_b (Ö.D.)

Bülent Özdemir

[OrDeRPrOs]

Ben Bir Günah İşledim Şeytanın Hatırına...

*******in sonsuzluk güneşi karanlık
Çepeçevre sarıveren yalnızlık hissi
Sayılmayan umutlar dudaklarında
Gülmeden kapanmış gözlerin...
Ve bitmeyen kader beklemek
Her şeye rağmen
Nasılsın diye sorma sakın
Kararsız sıska gönülden...
Sessizliğin bir cellat ararken
Gerçekten yasak mıydı
Cenneti süsleyen meyveler
Acımıydı aşk
Zehirli miydi sevgi
Göz görmez olunca arşı
Sebepsiz miydi varlık
Ve dağları titreten benlik
Evet
Ben bir günah işledim
Şeytanın hatırına
Hayallerim de minicik dünyam da
Ölüm küçülürken karanlıkta
Dağlar mazeret ararken
Kaderin emanetine
Ben yüklendim günahı
Cahil insanlığımla
Elmaya uzanan cesaretimle
Dünya kadar ahir zaman var şimdi
Zırhlı kaderler içinde
Pamuk ipliği yağlı ilmek
Cehennem hercai
Gönüller de coşar...
Yanar yanar yanar ateş
Tertemiz ruhlar da yanar
Sonra
Maveradan yeni ruhlar çağrılır
Yananların yerine
Ve taze meyveler sunulur
Zırhlı kaderlerine...
Alem dönüp durur böyle
Mahşer gözünü açar bir gün
Birden değişir tüm her şey
Bu olanlar ne nerdeyim derken
Her tarafta tanıdık yüzler
Birde bakarsın
Her yanda yine cennetteki meyveler...

Bülent Özdemir

Bülent Özdemir

[OrDeRPrOs]

Ben Melankolik Bohcacı

İflas etmiş hayatım ihanetten
Suçu mu seviyorum
Ölmeden önce
Birer birer tüm canımı verirken
Kokunu unutmamak için
Sıcaklığını özlerken
Sen aldırmadan
Beni her itişinde
Uçurumdan düşerken...
Üzülme diye koynumda
Yılanları beslerken...
Sahibim kim benim
Ben kimim
Niçin kime hizmet etmekteyim
Ne güzeldi dimi hainliğim
Nasılda hayran oldunuz
Şeytanla bayrama
Ağlayarak nura boğuldunuz
Ben melankolik bohcacı
Kirli çarşaf satarım
Bundan böyle
Her sözüm yalan
Ne yapsam hep dolan
Yer aramayın aman
Ben çamurum da yatarım
Rüyada işlenen günah ayıp mı
Nefret hayal mi oyunda
Sanki koyun koyun da
Saklanan ince süslü yalan mı
Gözüm değse durmam
Haram mı...
Tekmelediğin ceset şimdi
Bir zaman sana hayat verendi
Durmadan bilmeden
Öldürdün ya
Utanç mı kaldı miras
Kinin miydi ağlatan
Hırsın hiç dinmedi mi
Adanmış bir hayat
Ve ölmüş bir ceset
Yetmedi mi...

Bülent Özdemir

Bülent Özdemir