Güzel Şiiirler

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Varmı?

Buraya kadarmış demek varmı acaba
Bigun kaderde..
Varmı bu sevdada bigun eyvallah deyip çekip gitmek
Varmı bu sevdada gece yastıklarla ağlaşmak
Varmı acaba bu sevdada terkedilmek
Varmı bu sevdada yalancı gözlere aşık olmak
Varmı acaba bu sevdada sıcaklığı gerçek olmayan elleri tutmak
Varmı acaba bu sevdada seni seviyorum yalanlarını duymak
Varmı sölesin birileri bu sevdada yalancı sevda varmı
Yada sölesin birileri bu sevdada gerçekten aşk varmı..
Varmı sölesin birileri sölesin artık yoksa
Dayanamayacak bu gözlerle bu yürek....

[Nǿ ŦΞДЯ™]

KALBİME DÜŞEN YAĞMUR DAMLASI

Bir yağmur damlası gibi dÜşÜp konmuştun kalbime,
Tıpkı bir gonca gÜlÜn yanağına da duruyor gibiydin,
Işığın toplandığı, cömertçe yayıldığı kaynak sendin,
Kalbimi sevgi sabahına uyandıran mÜjdem olmuştun,
Bir yağmur tanesi idin, elmastan damlamış gibiydin,
Işıltın aydınlattı yıllar yılı karanlık tÜm duygularımı,
çözÜldÜ birden kalbimin dÜğÜm dÜğÜm bağlı elleri,
Tutundum seninle hayata ,doyurulamaz bir iştahla,
Mutluluğu tadıyorum varlığınla ben her bir solukta

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Ağlayan Aşk

Koşan bir çocuk gibi sabırsız olurdum.
Sen mutlu ben buruk.
Yıldızlardan taç yapardım başına,
Cennetten ışıklarla aydınlanırdı yüzün.
Sen hüzünlü ben buruk,
Ağlardık o tozlu yollarda.
Senin gözünde yaş;
Benim kalbimde yaş,
Dolaşırdık etrafta.
Sen buruk ben üzgün.
Güneşi göremeyen çiçekler gibi,
Ararda bulamazdık birbirimizi.
Kaybolurduk köhne kaldırımlarda,
Aşkımız bulurdu bizi.
Sen mutlu ben buruk.
Ağaçların tebesümmüyle yıkardık aşkımızı.
Sen mutlu ben mutlu.
Altın saçların elimde;
Uyuya kalırdık bir duvar altında.
Aşkımız ağlardı soğuk *******de.
Sen yorgun ben yorgun.

[Nǿ ŦΞДЯ™]

herşeyimle sendeyim hala..
faydasız soluklarımla
boş bakıyorum yalnızlığıma...
boş bir sokak ortasında
dizlerimin üstünde baktım arkandan...
ve gittin...

arkanda bıraktığın
enkazın alevi hala yakıyor kalbimi
rüzgarınla büyüyor
içimdeki alev..
savruluyor küllerim..
bitiyorum..

yudum yudum içiyorum
yalnızlığın zehirini..
kahretsin..
öldürmüyor..

bir şarkıya
denk düşürmeye çabalıyorum
yalnızlığımı..
ama olmuyor..
anlatmıyor hiçbir şarkı
gidişini..
acımı bile büyütmüyor
anlamsız kalıyor..

sıramı savıyorum
her ölüm aklıma geldiğinde..

şehirde bir boşluk..
şehirde bir soğuk..
bir yalnızlık..
bir uğultu
sesini duyurmayan..

bir haykırışım var..
sana..
dön artık
yeter...
duymadığın...

rüyalarım bile düşman..
göstermiyorlar yüzünü..
sesin bir ütopya..
lanetli rüyalarımda..

yalnızım..
gittin..
beni dizlerimin üstünde bırakıp...
sensizim..
başka söze ne hacet...

[Nǿ ŦΞДЯ™]

ne guzel bir sürpriz bu böyle?
buyur geç içeri...
odanın haline bakma yeni uyandım
hayırdır..
benim şehrime pek uğramazdın
hangi rüzgar attı seni?

neyse otur da soluklan biraz
yorulmuşsun..
ne alırsın soyle.. çay mı kahve mi?

durgunsun.. konuşsana
niçin susuyorsun
yağmur mu vardı geldiğin yollarda?
toprak kokuyorsun

anladım hüzünlüsün sen
yüzünden binlerce sitem düşmekte....
hadi anlat derdini
dinleyeceğim...
ama önce eski gunlerde olduğu gibi
gözlerimin içine baka baka
bana bir yalan söyle!

ve ben inanayım geldiğine...

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Küsmesin Kelimelerin...



Sustuğum anda ayaz asılan benim soğuk yalnızlığımdır...
Ve senin terkedilmişliğin aslında beni terketmekten duyduğum hüzündür...

Sen sanıyor musun ki her zaman terkedilen yalnız kalır?
Ve tüm dünya kimin umurunda söylesene sen olmadıktan sonra?
En son gözlerindeki ışıklara benzemiş ayparçasıydın. Şimdi güneş bile soğuk kalıyor varlığın karşısında.
Ellerimi tut. Ne olur üşüme.
Ben sustuğumda nefes al benim için.
Sessizliğin içinde yol alırken düşün.
Seni ne çok hayal ettim ben.
Kuşlar, arabalar, evren sessiz ağlıyor... Bensiz sensizliğe ne çok hayal ettim ben.
Ve ben gittiğimden beri bu şehirde en çok senin yokluğun hissediliyor.
En bilinmez kuyulardan seslendiğin kelimelerinde ruhumda yankılanıyorsun. Başkasının duymuyor olması kimin umurunda! Ben senin varlığın için nefes alıyorum. Ben yoksam sen var olmam için nefes almalısın.
Çünkü ben hâlâ senin için yazıyorum.
Ve aslında benim gidişim senin yoksulluğundur, iliklerime kadar çektiğim.
Ve inanıyorum ki terkeden de edilen kadar yalnız kalır...
Küsmesin kelimelerin... kızmasın bana
n'olur
ben yeterince kızıyorum, yoksulluğuma.

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Kırmızı Gül


Geçen yıl sonbaharda,
Kırmızı bir gül,
Bırakmıştım kapına,
Onu alıp kokladın mı,
Kurutup koynunda sakladın mı,
Baktıkça beni hatırladın mı?
Kırmızı gül aşkı anlatırmış,
Aşkımı anlatabildim mi?
Bu sonbaharda da,
Kırmızı güllerle geldim kapına,
Binlerce kırmızı gülle,
Evini gül bahçesine,
Yüreğimi aşk cennetine
Çevirecektim...
Kapın kapalıydı,
Sen yoktun,
Gitmiştin,
Kırmızı güller kaldı elimde,
Bir acı var yüreğimde,
Kırmızı güller kurudu,
Sahipsiz öksüz kaldı,
Bense bi çare,
Kapında nöbetteyim hala...

[Nǿ ŦΞДЯ™]

AglaRıM SeNin İçiN



Her güneş doğuşunda
Her güneş batışında
Seni anarım
Her gece ay ışığında
Senin için ağlarım
Her gün seni beklerim
Buluştuğumuz sessiz ve ıssız yerde
Bir gün geri dönersin diye
Saklıyorum sevgini yüreğimde
Bir gün geri dönersin diye
Gözyaşlarımı silmedim hala
Bir gün gelip görürsün diye
O zaman anlayacaksın
Ve sen de ağlayacaksın
Bu büyük sevgimi gördüğünde
İşte o zaman ben gideceğim
Ardıma bile bakmadan
Bekleyeceğim seni
Cennete gelirsin diye

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Çoklarından düşüyor da bunca
Görmüyor gelip geçenler
Eğilip alıyorum
Solgun bir gül oluyor dokununca.
Ya büyük şehirlerin birinde
Geziniyor kalabalık duraklarda
Ya yurdun uzak bir yerinde
Kahve, otel köşesinde
Nereye gitse bu akşam vakti
Ellerini ceplerine sokuyor
Sigaralar, kâğıtlar
Arasından kayıyor usulca
Eğilip alıyorum, kimse olmuyor
Solgun bir gül oluyor dokununca.
Ya da yalnız bir kızın
Sildiği dudak boyasında
Eşiğinde yine yorgun gecenin
Başını yastıklara koyunca.
Kimi de gün ortası yanıma sokuluyor
En çok güz ayları ve yağmur yağınca
Alçalır ya bir bulut, o hüzün bulutunda.
Uzanıp alıyorum kimse olmuyor
Solgun bir gül oluyor dokununca.
Ellerde, dudaklarda, ıssız yazılarda
Akşamlara gerili ağlara takılıyor
Yaralı hayvanlar gibi soluyor
Bunalıyor, kaçıp gitmek istiyor
Yollar, ya da anılar boyunca.
Alıp alıp geliyorum, uyumuyor bütün gece
Kımıldıyor karanlıkta ne zaman dokunsam
Solgun bir gül oluyor dokununca.


Behçet NECATİGİL

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Ya zamanından çok erken gelirim
Dünyaya geldiğim gibi
Ya zamanından çok geç
Seni bu yaşta sevdiğim gibi
.
Mutluluğa hep geç kalırım
Hep erken giderim mutsuzluğa
Ya herşey bitmiştir çoktan
Ya hiçbir şey başlamamış
.
Öyle bir zamanına geldim ki yaşamın
Ölüme erken sevgiye geç
Yine gecikmişim bağışla sevgilim
Sevgiye on kala ölüme beş