Hasan Ulusoy

[GooD aNd EvıL]

Onmadım Dünya

Onmadım Dünya

Önümde dururken vuslat şerbeti
İçip de kanmadım, kanmadım dünya...
Sılaya değiştim gamlı gurbeti,
Gittim de dönmedim, dönmedim dünya...

Tanıdım uzakta gezen ceylanı
Beni gördüğünde tezen ceylanı,
Kesti felek vuslat için imkanı,
Bu yüzden onmadım, onmadım dünya...

Ak benizden ay ışığı vururken,
Can bağımda körpe güller kururken,
Mum kesilip hasretiyle erirken,
Yıllardır sönmedim, sönmedim dünya...

Boyandım hasretin, keskin zehrine,
Girip arınmadım, vuslat nehrine,
Sevda dağlarından, dostun şehrine,
Halsizdim inmedim, inmedim dünya...

Mahpus benim benim kendi yurdumda
Ben mahkumum, mahkum canı derdinde,
Sevda ateşine, körük vurdun da,
Aşk ile yanmadım, yanmadım dünya...

[GooD aNd EvıL]

Öfkesi var zamanın

Öfkesi var zamanın, şiirlere akseden
Sevdalar sefilleşen gönüllerde yer tutmuş
İnsanlar arasında yalnız gördüm insanı
Tenhalaşan sokaklar insanlık caddesinde
Köşe başı ninniyle kaç öksüzü uyutmuş
Kaç öksüzü sarayda kaç Firavun büyütmüş

Öfkesi var zamanın, sıyra kılıç üstümde
Korkuları aşkımla köhne yürek bir tutmuş
Bir avuç ışık için kaç tepe çıplak yatar
İnsan denen yaratık menfaat tepesinde
Kaç tepenin rızkını, rızkı ile bir tutmuş
Kaç acı harmanında yele değip savruldum
Kaç keder ormanında acılarla kavruldum..

Öfkesi var zamanın, mekanlardan ötede
Dört cephemde kırk mevsim hiç birinde bahar yok
Kanaryalar kafeste vuslat demi sürüyor
Güllere acı haber; bülbül gamı unutmuş
Kargalarla birlikte gübreliğe tünüyor
Bir sevdanın kahrıyla kırk kapıdan kovuldum

Öfkesi var zamanın, imkanları tükenmiş
Çaresizler köyünde değneksiz gezen benim
Korkuları korkumla kırk yıllık yola savdım
Korkusuz gönüllere, sevda gülü ekerim
Kokusunu gül duysun bitsin gamı hicranı
Efkarım onun için yaktıkça yakar beni
Bir emirlik hükmüm var dert vurunca yıkar beni...

[GooD aNd EvıL]

Öksüz Benliğime Ağıt

Sana geldiğim zamanlarım vardı
Çelik çomak oynadığım yerlerde
Kaybettiğim bir şeyleri arar/ bulamazdım...
Bitti sürgünüm huzur beldesinde
Kan kırmızı güllere ak benizli can gömdüm

Şımarık dalların ham meyveleri
Mihricanla açılan çiçeklerde ağrı var
Mevsim kış ortası
gelip gider/ yalancı bahar.

Şu bahçede/ ölmüş ağaçlardayım
Kuruyan otlarda yitik hatıralar
Şu çatlayan havuzdaki harareti yaşarım
Şu kuru çeşmedeyim
Sorma; o çeşme de kim.
Koskoca dünyada tek o çeşme var/ bildiğim.

Köstebekler dolaşmış bu bahçede
Çamurlaşan topraklarda tanınmadık izler
Karşı bağda silahlar ses verir
Ölen dilsizdir, ya öldüren/ dinsizler.
O bahçenin ortasında ölen/ kimse benim.
Sorma; o kimse de kim.
Boynunda asılı duran benim kimliğim...

Kapalı yüzler edebinden mi sanırsın
Ellerindeki silahları uzatanlar
O silahları oku da bak/ üzerinde ne yazar
Bir köy mescidinde secde mahalli
Kur’an sesine isyan eder silahlar.
Ve semayı titreten ahhhhlar.
Şeytanların semerli beygirleri kişner
O sesten deli olan ruh benim/ can benim
Sorma; o can da kim?
Oydu oy diyerek kahpelere/ verdiğim

Oyyy dedikçe oyyy dedirten kudurur
Bana vuran el benim, tekme benim
Bağrıma değer tekmelerim.
Öldüğüm zoruma gitmez benim gardaşım
Vadesi gelmişse borcun.
Kahpelere verilen fırsat/ imkan benim
Sorma; o imkan da kimin
O imkan soframdaki ekmek,
Ülkemdeki toprak
Kışlamdaki silah
Ve kendini bilmeyen satılmış/birkaç uşak.
Mektebin kapısında ölen kuzu/ benim
Sorma; o kuzu da kim.
O kuzu hayatta en çok sevdiğim
Ülkesinde esir, işgalcilerin zulmüyle
Ağlayanım, inleyenim.
Şerefsizce o zulme suskun kalan benim...

[GooD aNd EvıL]

Öldürdüm Yüreğimde

Öldürdüm Yüreğimde....

Öldürdüm yüreğimde senden gayri her derdi,
Karanlığın esrarı, kızıllaşan ufukta
Yoksulluğun zevkini, yaşamadım sen yoktun,
Sen, ben ve dertlerimiz, üç kıtada bir nokta...

Sana getirdiğim gül, güz gününden yadigar,
Bülbüllerin matemi, yüreğimi kanatır.
Mezarlığa benzeyen, yüreğim niye yanar,
Neden ağlaşır şiir, neden yanar her satır...

Kan sevdalı sırtlanlar, sırtı ile can taşır,
Terkederken varlığım, yokluğunu bir anlık.
Her geceye gam iner, yağmura yanar toprak,
Bir hüzünlü bakışla, nur bezendi karanlık...

Bu esrarlı dünyanın, gamsız olan yeri yok,
Benim için dikendir, başkasına gül olan.
Sükunette işim yok, velveleler başımda.
Sinem oldu en zalim yolculara yol olan...

Ağlama deli gönlüm, ağladığın bilinmez,
Ateşe giriyorsan, yanmamayı düşünme.
Ceylanların aslanla, komşuluğu olur mu?
Gidersen geri bir gün, dönmemeyi düşünme.

[GooD aNd EvıL]

Ölen Ben idim

Ayrılık vaktini, bir akşam üstü
Bildirdiğin yerde, ölen ben idim...
Zillete düşürüp, dostu düşmanı
Güldürdüğün yerde ölen ben idim...

Zamana sırt döndüm, kızdım mekana
Kan katarken gözlerimden akana,
Haini böğrüne, zulmü arkana
Aldırdığın yerde ölen ben idim..

Sen getirdin bunca hali başıma,
Çekilmez mihneti deli başıma,
İhanet oku ile geçip karşıma
Saldırdığın gün ölen ben idim...

Ben idim sen beni, bilmez sanarak,
Dua ettim yaktığınla yanarak,
Hançer vurup yüreğime dönerek
Öldürdüğün gün ölen ben idim...

Varlıkla tanıdım, yoklukla yoku,
Menzile gitmeyen, o eğri oku,
Vicdanından söküp hakkı hukuku,
Kaldırdığın gün ölen ben idim...

[GooD aNd EvıL]

Ölüm

bir akıbet; kaderin zirvesinde son nokta
son noktadan çıkarak başlangıçta buluşmak.
gidene alkış ölüm filizlenip toprakta
zor olan kalanlar/da; gidenlere alışmak

[GooD aNd EvıL]

Ölüm Sayılır

Ölüm Sayılır
Aklını başına devşir dikkat et uyanık ol,
Yorulmak zillettir sana, zillet ölüm sayılır.
Gaflete düşerek kendi ilinde bir hain gibi,
Vurulmak zillettir sana, zillet ölüm sayılır.

*******im uykusuzdur, bu sevdanın derdinden,
Koşamadım bir güzelin ömrüm geçti ardından,
İhanete kör bakıp da kendi ata yurdundan
Sürülmek zillettir sana, zillet ölüm sayılır.

Dikkat et dünyaya Bosna, Afganistan ve Irak,
Haini bağrından söküp, uzağa atmak gerek,
Müslüman olup kafirin zulüm denen ipine,
Sarılmak zillettir sana, zillet ölüm sayılır.

Allah musibet vererek, mü’min kulunu dener,
İnanan nice az var, kat kat zorluğu yener,
Seni sana düşman etmek ister gizli fitneler,
Darılmak zillettir sana, zillet ölüm sayılır.

Bir gayenin yolunda, aynı arktan akıp da,
Birlik olup yıllarca, ne hedefler yıkıp da,
Zor günde kardeşinin, kusuruna bakıp da,
Kırılmak zillettir sana, zillet ölüm sayılır...

Çevrene iyi bak iyi oku neler yazıyor,
Kimler altını oyuyor, kimler tuzak kazıyor,
Türk İslam düşmanları, kuduruyor azıyor,
Körolmak zillettir sana, zillet ölüm sayılır.

[GooD aNd EvıL]

Ölüme Susuz Düştüm


Hüzün ruhuma gıda, o olmazsa yapamam
Gam nehri süzülerek, yüreğimden akmalı.
Ölümcül sevdalara, açık meydan okurum
Varsa zerrece ateş, gelip beni yakmalı

Kalabalık ayazdır, içim dışım üşüyor
Yalnızlığı yalnızın yüreğinden tanırım
Muallakta bir balyoz, başım altında durur
Belalardan kaçamam, kendimden utanırım.

Ayaklarım gövdemi, taşımaya naz eder
Gökyüzüne elimle şaheserler çizerim
Savaşta asker benim, kurşunlar beni bulur
Aldığım yaraların, huzuruyla gezerim

Ölüm mutluluk yolu, özlemi derinleşir
Uyandığım sabahlar, karanlığa göz eder
Susuz yanık gönlümde, bayram anı yaşarım
Sevdiğim uzaklaştı, vuslat için naz eder

Ayağıma takılır, yoluma engel hayat
Zaman zamanı döver, son demine götürür
Hıçkırdıkça ölüme, yalvarırım gel diye
Ölüme susuz düştüm, serapta yar oturur.

[GooD aNd EvıL]

Ölürüm

Can bağında biten sevda benimse
Dost gönlünde acı varsa ölürüm.
Can dediğim canan benden aralı
Yüreğimden ayrı dursa ölürüm...

Sana seni emanetim bilirken
Unutmayı ihanetim bilirken,
Gönül ardı sıra coşup gelirken,
Dost sitemli bir söz vursa ölürüm.

Kıymeti yok dost yolunda ölümün,
Mevla şahit iç dünyamda halimin
Can bağında domurlanmış gülümün
Dikenini bir el kırsa ölürüm.

Kölen olam alakanı kesme sen,
Hatam varsa, gücenme sen, küsme sen,
Yüzüm yerde nefret edip basma sen,
Zilletimi düşman görse ölürüm...

Ulusoy'um gam dağını aştım ben
Mihnet ile dert köyüne düştüm ben,
Aşkın ile elde kalem coştum ben,
Dostum 'seni sevmem' derse ölürüm...

[GooD aNd EvıL]

Rengi Saklı Gözlerin

Seninle başlamıştı seninle de bitecek
Her arayışın sonu belki bulmak değildir
Anladım ki bu yollar yine yalnız gidecek
Elbette gönül koymak mutlu olmak değildir

Feryadıma ses veren olmaz artık arasam
Nemrutların yangını almış içine beni
Bir beden gölgesinde kaç gönül çekerken gam
Yapayalnız bir yürek alıp götürür seni

Ahımdan alev alan hangi gönül rahat ki
Sönmeyen ateşlere yürek koyan ben varım
Eğer beni sevmezsen söküp içinden at ki
Sensiz olan dünyada artsın gamım efkarım

Susuzluk hiç sayılır sensizliğin yanında
Alışırım çöllere belki böyle yaşarım
Hayalimi besleyen gelmez vuslat anında
Senin için yorulmam durmaz adım koşarım

Rengi saklı gözlerin gitmiyor ki gönlümden
Küstüğüm yine benim benden başka hasmım yok
Bu sebeple kavgada hep yenilen taraf ben
Bu sevgide suç benim tövbekara günah çok