Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Kızılderiliden Beyaz Adama

Kalbindekini bilemezdim yabancı adam
Ne tenin benziyordu tenime,
Ne gözlerin ne de toprağa bakışın,
Tek bildiğim Beyaz Adam
Bu topraklara çoook yabancıydın,
Benim de bilmediğim yabancı adam
Uzak yerlerden gelmiştin.
Ekmeğimi paylaştım seninle
Bir konuk gibi de ağırladım
Daha da önemlisi Beyaz Adam
Toprağımda gezdirdim seni
Kısacası
Ayakta durmasını da öğrettim sana...

Benim toprağımdaydın Beyaz Adam
Öyle çaresiz
Öyle zavallıydın ki...
Toprağımda yaşamasını öğrettim sana.

Çok geçmeden
O demirden evlerinle
Tabur tabur girdiğinde toprağıma
Akınlar halinde
Göç eden bir sürüye benziyordun.
Bense,
Hem de senin korkundan
Ekili yerleri bırakıp dağlara çıktığımda
Barınaksızdım
Kendi toprağımda aç kaldım günlerce
Uykusuz, gıdasız...

Senin silahınla vuruldum eyy yabancı adam
Kefensiz gömüldüm
Ben ki ne gözümü çevirdim senin toprağına
Ne de ayağımı bastım.
İşte, hala kendi toprağımdayım
Kefensiz de gömülsem
Bu böyle biline ki
Babamın da toprağıydı dedelerimin de.
Biz kendi toprağımızda
Toprak olduk
Ot olduk, süt olduk
Doğayla içiçe
Kendimiz olduk bugünlere

Bu toprak, bu doğa ki
Bilesin ki Beyaz Adam
Kutsal emeğimizle örtünmüş
Vur, istediğin kadar vur
Kirlet
Ye
Tıkın
Tıkınabildiğin kadar...
Ama Beyaz Adam
Bu doğa
Bu toprak aç bırakacak seni
Her şeye aç kalacaksın
Hastalığın dermansız olacak senin
Korkunç alabildiğine korkunç
Hesap soracak senden,
Ne savaşı benzeyecek bizimkine
Ne de silahı...

(Kaynak: Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2. Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Kin

anlamıştım
bir gün beni diri diri yakacağını
anlamıştım

dostlarımın yaptığı
mezara kadar sızıp
mezar taşını kurşunlayacağını
kestirememiştim

bir tek sebebim tutuyor beni
eğer buradan kalkıp peşine düşmüyorsam senin
ayakta kalanlar görsün diyedir
sazıma kustuğun kinini

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Kirli İzler

hangi ayaktır öne çıkan
kimin parmağı var demeli
ellerinin kirini sürüyorsa
çocukların yüzüne

tırnaklarda kurur mu
ayarsız fırça izleri

ayaklarının altında kalır
günü kurtarmanın derdi
dünü düne bırakanların
yarını mı olurmuş

beyaz atın nalını söksen
ne fayda
uzayan tırnaklarında
batıyor elinin kiri...

su kaldırır mı sanırsın
bunca olup biteni,
toprak kaldırır mı
güneş kaldırır mı
bu halk kaldırır mı...

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Kontrol

Dur
kıpırdama lo
kımlığıni ver
cabuğ ol

lötfen

kimlik mi
hangüsini üsterdin
memor beğ

a sen miydun
pardon
çoğ pardon
affedersun efendum
önce tanıyamamışum da

boyrun efendum
boyrun
yolunuz açuk olsun
ğazanız mübarek...

Allo
allo
tum kekliklere
benü duyermısınız
nokta konişi
kendunuza
çek u duzen verun
böyük adam geli

ola ne deyi
ne deyi
insani catlatma
cabuğ söyle
gene ne oli

de konusma lo
dugmalarini kapat
silağıni da
duzgun tut
sağırmisun
duymisen
böyük adam geli
ağalarun ağasi.

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2. Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Koparılan Dalın Kökleri

Gidilecek bu yol
Aşılacak bu dağlar
Çarpışa çarpışa zalimle
Çarkın dişlilerinde kalan ezgilerle.
Ülkede, Munzur'un eteğinde
Dere yatakları,
Vadiler
Seyreltili tepeler içinde...
Binlercesini barındırır bu dağlar
Çok şey var ardında heval
Çok şeyler...
Otuzsekiz'den de öncedir
Alıkonan toprağın metropol ayağı.

Toros'larda ırgat,
Toros'larda hamal,
Çukurova'da pamuk toplayıcıları
Dört bir yanında Anadolu'nun
Modern köleleri olmuş memur,
Varoşlarda köylü...
Avrupa'da temizlikçi...
Fabrika işçileri
Sokaklarında ise süpürgecidirler.

Her dalı bugün
Her dalı kökünü aramaktadır.

Asfaltlı yollardan patikaya düşer ayağı
Yitik kalbin ezgisiyle
Dağlarına ülkenin insanı
Tepelerine girmiş oyuk oyuk
Mevzide
Siperde
Patikalarda
Hain pusuda
Çarpışmalarda
Ölümüne
Zindan direnişlerinde
Yeni günü
Baharı yaratan
Ceylandırlar...

(Kaynak: Ezgilerde Kaldı Yüreğim 1. Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Koparılırcasına Sürüldüler

Uzunca yıllar, asırlar yaşandı
Hesapsız kitapsız akıp giden yıllarda
Vuruldular
Kimliklerinden koparılıp diyar diyar
Sürüldüler
Kirletilmiş sulara itildiler,
Soysuzca...

Toprağımdı, anne karnındaki bebekle
Cinsiyetine bahse girdiler ki
Kan emicileri.
Dersim'di, süngüdeki bir Ananın karnıydı
Biribirinden iki can koparıldı
Çarkın dişlilerinde ezildi yürekleri
Çığlıklar arasında
İki çığlık düştü evrene...

Bir kadın
Devletin biricik pilotuydu
Törenle gönderildi toprağıma
Törenlerle toprağımı ezdi
Yakıp yıktı törenlerle...
Kürdün üzerinden kusarken kinini toprağa
Bu çarkın dişlileri adına
Nesil kurutmaya yağdı bombalar...
Savunmasızdılar
Yitik kalbin ezgilerinde
Yalnız kaldılar
Kendi topraklarında
Becerileri kaldı aşiretleri içinde
Duymamasına Nazım'ın, görmemesine
Nasıl yanmam bu yaralı kalbimle...

Ekin başakları, harman hasadı
Körpe kuzu
Binbir kılıkla göz koydukları
Munzur'un sesidir
Yıllar geçti üzerlerinden
Ateşten yıllar
Hamidiyeler türedi
Türlü türlü oyunlar,
İnsan maketlerinden...

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Kore'de

bir gazi tanıdım Kore'de ayağını
ülkesinde evini kaybeden,
anlamsız savaşı anlatmazdı
anlatınca da
sabahı bulurdu gözyaşları
dindiren olmazdı.

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Korkak

bir korkaktan korktuğum kadar
korkmadım hiç bir şeyden
ne zaman zıplayıp ürküteceğini
koyunları
bilemezsin

(3.k.)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Korku

korkuyorum / korkar oldum
gecenin sessiz sessiz vuruşundan
dere boyu uzayıp da giden bir tılsım
mezarlığın içinden
geçirmez adamı

gece ve salkım söğütlerin altı
mecburi gitmeler yok mu
yeni yol keşiflerinin
gecenin karanlığı birleşir o zaman
suyun sesiyle
daha bir derinleşir dere / ağırlaşır

ruhumu sarmış / boğulacağım
bir duası olmalıydı mutlak bir yerde
bu yolları aştıracak bir yemini yada
bilemiyorum
dua etmedim ki hayatımda

sayenizde benim korkum
büyüdükçe büyüdü içimde
korkulara ihtiyacım mı var sanırsınız
yeterince yerleşmişler aha şuramda
destursuz

korkunuzu değil / onlara doymuşum
karanlıktan korkmamayı
cesareti öğretin bana
yapabiliyorsanız
yoksa nasıl kalkabilirim ki ayağa.

bu akşam / mezarlıktan geçiyor yolum
beyaz taşların üzerinde beliriyor adamlar
taş mı dersiniz bu aslan başlarına
ellerini açmış, üzerime üzerime yürüyorlar
beyaz örtülerle sarılmış
gözlerimi kapatıp sayıyorum içimden
bir, iki, üç...
ardından açınca gözlerimi
sade mezar taşlarıdır ölülerin başında duran
ve az sonra üzerime yürüyecek ölüler...
dua bilmiyorum
ne geçebilirim mezarlığı
ne de dönebilirim....

ölenlere ölmedin diyenler vardı
toprak kabarmış yine
ya doğuracak / ya da çekip alacak içine
yakamdan tutmuşlar ölüler
diri diri, üst başla mı gömecekler.

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Korkuyorlar

korkuyorlar dost korkuyorlar, ellerini vermeye korkuyorlar
büyük bir aşkla yaşamaya, yaşamı ölesiye sevmeye

korkuyorlar dost korkuyorlar, dik duruşuna kalemin
yüreğinin sıcaklığından, gözlerinin pekliğinden

ezgilerinden korkuyorlar dost,
çiçeklenen ağaçlarda, arılarda, kuşlarda, sende
yüzünün gülmesinden korkuyorlar

kol kola girince, halaya durmaya korkuyorlar
berrak bir nehir olup denizlere akmandan

korkuyorlar dost korkuyorlar gün yüzüne çıkmaya
yürek yüreğe kaynaşmaya, insanca yaşamaktan

korkuyorlar dost korkuyorlar, barışı haykıran dilinden...

Ercan Cengiz