***İşte size çeşit çeşit mektup***

[Nǿ ŦΞДЯ™]

unutmak....
bu kelimenin anlamını seni kaybedince öqrendim...daha doqrusu sen bni kaybedince...oysaki sewmiştm seni..sende öyle diyordn "sewiyorum" diye..ama aslında onunda koca bi yln olduunu öqrendm seni kaybedince..daha doqrusu sen bni kaybedince....

her qece yıldızlra dalar,seni hayal eder,bir yıldız kaysın diye beklerdim...yıldız kaysında seni diliyim diye...her qecem böyle qeçerdi...seni bekleyerek işte. hayal ederek...

sonra biqün (sanırım yıldızlar bni duydu) bir yıldız kaydı...ewet işte o beklediqim an...kaydı..qördümm..çok mutluydm..we hayalim qibi seni diledim işte...çok saçmaydı biliyorm...bunun farkındaydımm..ama napim işte seni o saçmalıklar kdr çok sewiodm..bna saçmalık yaptıracak kadar...

we işte biqün hayalim sna ulaştı...biliyodm işte.artık benimdin...kokunla, nefesinle, bedeninle, o sıcacık kalbinle benimdn...sna o kadar baqlanmıştımki, sensiz yapamaz olmuştm..seni qörmedn, kokunu,o sıcaklıqını hisstmedn yaşayamas olmştm...nefeslerimiz birdi...kalbimiz bir... birleşip tek bi beden olmuştk..yada bn öyle sanıyodm..sanırım öyle istiyodm...ama ne olursa olsn, yaşadıklarımz yalanda olsa, seninleydimya... tüm benliqimle seninleydimya... işte bu bütün yalanlara bedeldi..bütün yalanları qerçek saymama, mutlu olmama bedeldii...

bi yalan ne kdar uzun sürebilirki..?!
işte her yln qibi, her bitiş qibi buda bitti....
baştan belliydi ztn, yln üstüne bi ilişki kurulamaz...kurulsada işte böyle kısacık sürer..biter...
o sözlerin hala kulaqımda çınlar.... "unut beni,bn sana qöre deqilim" madem öyle düşünüyodn nie başlattın bu ilişkiyi ozmn...?! sölermisin bna..? niye...? neden..??

şunu bilmeni isterim, hala her qece yıldızları izlerim...hala bir yıldız kaysın diye beklerim...herşey aynı yani..ama eskiyle arasında bir fark warki oda artık seni deqil, seni unutmayı dilerimm.......!!!

UNUT DİYORDUNYA UNUTTUM İŞTE.......!!!!


Yagmur.Y.

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Ne keyifle okuduğum şiirler ezberimde, ne de bağıra çağıra söylediğim şarkıların sözleri. Dalgın gözlerle yürüdüğüm caddelerde kayboluyorum.


Snsuz bir inatla sarıldığım radyodan gelen o harika melodilerin de tadı yok? Peki ya o yağmurda iliklerime kadar ıslanmalarımı kim çaldı benden? Bilmiyorum!


Susuyorum artık... Sustukça susuyorum. Sustukça, üzerime gelen insanlardan kurtarmak için ruhumu, suskunluğuma sarılıyorum. Ama yine de saplanıyor yüreğime bazı kelimeler. Bazıları da acıtıyor üstelik…


Sessiz ******* benim için sığınılan bir liman sanki. Kendimi bulup bulup kaybettiğim karanlıkta, şöyle bir uğradığım kelime hazinem de bir anlam ifade etmiyor. Düşünüyorum da bu güne kadar hep; gibi yazmışım, gibi okumuşum, gibi söylemişim ve en önemlisi; gibi sevmişim...


Elbette hiçbir şey, ben ol deyince olmaz. Bunu biliyorum ama zaman da geçiyor hızla. Tükenmez sandığım bütün sözler bitiyor ve ben de yavaş yavaş tükeniyorum... Onca yıldan sonra; hayata dair ne kaldı ki elimde? Kocaman bir hiç! Öyleyse neden bunca çaba, neye bunca isyan?


Öyle anlamsız ki yaşadığım hayat. Her şey az sonra gerçekleşecekmiş gibi duruyor, elimi uzatıyorum tutmak için, kayboluyor. Benim dışımda kopuyor bütün kıyametler ve ben kendime uyan bir kıyamet beğenmiyorum…


Kalbime bir kurşun sıkacak gönüllü katilimi arıyorum ya da yüreğime su serpecek elin sahibini... Toprağa ateşi düşürecek, denizi yakamozlarla süsleyecek sesin sahibini… Artık basit şeyler bekliyorum yaşamdan. Örneğin, kimselerin bilmediği sırlarım olmalı ölürken... Kimselerin gitmediği sokaklarım olmalı... İçimi
kanatan özlemlerle yaşlanıp, sonra da sessizce gitmeliyim bu dünyadan.


İşte yine susuyorum; siyah bir geceye dönüyor her anım ve okuduğum her şiir kanatıyor yaralarımı. İçimdeki çocuk ölüyor... Yalancı gülümseyişlerle beni ciddiyete çağıran insanları da önemsemiyorum. Elimden kayıp gidenlerden korkmadığımı bilmiyor ki hiç biri…



--ALINTIDIR—

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Ne bir yalan söyle bana, ne de gönlümü avut..Hiçbirini istemiyorum..Sadece git diyorum,duymuyor musun;? G-i-t!! Sonsuza kadar göçmen kuşlar olsun yoldaşların..

Bana verebileceğin bir yudum sevgiyi istemiyorum ben.. Tadı damağımda kalacaksa, git..Durma al olgunlaşmamış duygularınu..Kopar beni benden,bana ihtiyacım yok zaten..Kendini al yanına, onu sev,biraz büyüt.. Sonra yine gel istersen.. Büyüt çiçeklerini ve gel.. Ama şimdi yerin yanım değil bilmelisin,sadece gitmelisin bugün..Hadi ne duruyorsun? git..

Sana biraz aşk anlatabilirim,biraz sevgi..Duuyurabilirsem sesimi sana, biraz kendimden verebilirim..Ellerimden çiçekleri alırsan onlar da senin olur, zikrim hep sen olur sonra.. Ama ne olur hislerini çiz bana, sonra gel.. Bekliyorum,ne olur sev beni,ve gel..

Yok , şimdi gitmelisin.. Sadece düşüncelerimle bırak beni..Saatlerce düşünsem çıkamam bu avuntu sokaklarından.. Kendim için ezilmiş düşler kurarım, diriltmeye çalışırım solan çiçeklerimi..Uyurum biraz, sen gittin diye ağlarım belki, belki sadece düşünürüm, SAdece!!

Ama şmdi, 'sadece' gitmelisin..Gitmek, sana yakışır şimdi.. Öylece kalakalmak bana..Yaşlarım benin en güzel aksesuarım olur,seninse buğulu gözlerin birinin üzerinde.. Ne olur özleme beni..

Hadi, git..
Unutma beni sakın..
Olur mu????????

Tuğçe Y.

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Düşündükçe batıyorum. Seni düşündükçe zaman denen bataklığa saplanıp kalıyorum... Seni düşündükten sonra dönüp arkama baktığımda, kendimi soğuk, ürkütücü bir karmaşanın içinde buluyorum. Oysa ki önceleri seni düşündüğümde kendimi gökyüzüne ulaşmış, acemi bir pilot gibi hissederdim... Bir parçada olsa, gözlerimde o pilotun mutluluğundan bulurdum. Gökyüzünün maviliği bana huzur verirdi... Sevincim gözlerimden okunurdu...Kendimi çocuk gibi hissederdim... Ve hatta çocukluğum düşüncelerime yansırdı... Bulutlara en çocukça düşüncelerimle benzetmeler yapardım... Bulutların bir çoğu sana benzerdi. Bazen hayal gücümü olağan üstü sınırına taşıyıp, adını yazardım bulutlarla masmavi gökyüzüne... İsminle daha bir güzel gelirdi gökyüzü bana...Ne zaman gökyüzüne baksam,seni görürdüm... Çoğu zaman koşup sana gelmek istemişimdir, fakat ne zaman sana gelmek istesem hep bir engel çıktı karşıma... Ben ne kadar savaşmak istediysem engellerle, hep malup oldum. En saçma düşüncelere bile yenik düştüm... Ve hala kaybetmeye devam ediyorum... Önceleri güç verirdin bana... Sensiz ama seninle herşeye karşı gelebiliyordum... Sen yokken bile sen varmışsın gibi başarabiliyordum yaşamayı... Ve seni özlemiyordum... Özleyemiyordum...
Çünkü sen hep bendeydin... Galiba yüreğinden taşınalı çok oldu... Ve ben seni özlemeye başladım... Çok önceden farketmem gereken gerçekleri şimdi farkediyorum galiba... Ya da tabir-i caizse acı gerçekleri şimdi anlıyorum... Aslında şimdi tüm bu duygularımın hepsinin oluşma nedeni sen yokken, seni yanımdaymışsın gibi hissetmemden kaynaklanıyor...Ve kendime söylediğim yalanlardan... Özlemiyorum dediğim halde hep kendimi kandırdım... Seni deli gibi "ÖZLÜYORUM" gerçeğini kendime bile itiraf edemedim... KORKTUM... Yanımda yoksun... Oysa bu gerçeği bildiğm halde hep yalanladım... Yalanlar daha yakın geliyordu bana...Beni mutlu ediyorlardı çünkü... Seni özlüyorum, hemde deli gibi özlüyorum gerçeğini kendime bile itiraf edemedim... Galiba gerçekler bunlar olsa gerek... Eğer ÖZLEMEK buysa,şimdi itiraf ediyorum; "SENİ ÖZLÜYORUM"

ALINTI

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Bağımsız olmak ,kendi ayakları üzerinde durabilmek..

Benim sadece kendim olabildiğim an! Hayatın tüm gerçekliklerini soyunmuş,sadece benliğimin hayali kıvrımlarıyla kavuştuğum o düşünce bahçelerim..Meyvelerim, fikirlerim ve zikrim.. Kendi ayakları üzerinde durabilen,düşünen yanım!!

Gülümseyen olguların tümünü kavramlaştırıp kuytularımı yerleştirirken, sadece tek bir şeyi hayal ettim,düşünmek! Düşünmek benim için şaşılacak bir hayal..Hayret ki,sadece bilincimin varlığıyla kavrulup gidiyorum..Oysa ya bilmeler,ya öğrenmeler.. Sadece düşünmeliyim.. Hayalimin kurguları beliriyor gözümde..Ben masa başında..Elimde kalem -kalem ki bin parça,benden öte - , sonra bir sayfa, -sayfa ki kocaman,yazsan ömrünü bana mısın demez, ve ben durmadan yazıyorum.. Sonra hayal ediyorum ve yine yazıyorum.. Peki ya bu döngü? İşte kısırlaşıyor fikrim,zikrim suspus oluyor.. Ne de olsa parça-bütün, bütünün dışında kalan parçayım..

Zihnimin pencereleri açık kalmışken, olur olmaz fikir sinekleri girmiş içeri..Kemirgen kahrolası yaratıklar,tamamiyle kemirdiler düşünen yanlarımın en güzel tadını.. Bana biraz hayal lazım, sokaklara vursam kendimi, bir balıkçı teknesinden çıkarır mıyım dersiniz o hayali? Balıklar da düşünür mü yani? Hayal.. Gece kulüplerinin büyüsüne kapılmış o '' muhteşem '' genç kızlardan ödünç alabilir miyim dersiniz hayalleri? Öyleyse *******i yazarım artık..*******i düşünürüm.. Hayal bu ya, vakitsiz olmalı!..

Düşünce suçlusu olan, hayallerine mahçup olur mu dersiniz? Ben derim..İnsan kendine yenik.. Çatışmaları yaşar ve çekilir kabuğuna o aciz kemirgene darılıp.. Soğuk esen rüzgar içini ısıtır hayallerin, balıkçı teknelerinden hayal hırsızlığı yapar benim gibi..

Ya kendi ayakları üzerinde durabilmek..
Benim ayaklarımdan da bir hüzün çıkar mı dersiniz?
Bir onlara sormak lazım..
Ayaklarım,
Hayallerim misiniz?



Tuğçe Y.

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Bir yıldızlı qecenin daha sabahı...İşte herqün olduqu qibi yine bir qüneş daha doqdu...Herqün bu olmuyomu ztn_? Doqar..Batar..Yine doqdu yine batıcak...Ama sen kalbime öyle bi doqdunkii, batmk nedir bilmiyosn..! Kalbimde hiç qece olmuyoo..Hep qündüz, hep qündüz...

Sıkıldm artık!! Artık bat şu kalbimden! Dinsin acın! BaK! Yine Güneş batıcak...Yerini Ay'a we yıldızlara bırakıcak..Şehir onu çok öslicek ama o yinede qidicek..Gitmesi qerekio çnküü..Ama qeri döncekk..Şehir bunun umudyla bekler her qece..
Ama sen bnm kalbimden birdaha dönmeyeck şekilde GİT!
Birdaha doqmayacak şekilde BAT!

Artık qündüz deqil, qece olmasını istiyorm..Şehir rolunü oynamk istemiyorm artıkk..Bırak artık "Güneş" olayım..Özlemiyim, özleniyim...

Yordun bni..Seni beklemkten yoruldm!.. Anlıyormsn bni?? Hyr biliyorm..Çünkü Güneş, şehiri hiç anlamaz..Bilmiyoki şehir o soquk qecelerde ne çekiyo?? Sende bilmiyosun dimi?? Bilmediqini biliyorm ztn....

Artık Güneş olmk istiyorm...
"GİT" hayatmdan...
"BAT" kalbimden birdaha doqmamak üzere...
Bn sensiz o soquk qecelrde yıldızlarlada idare etmesini bilirim.!
Sn yeterki "DEFOL!" şu kalbimden.....


YAĞMUR Y.

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Şimdi olduğum soğuk köşede, sana hakkımı helal etmiyorum, bunu bil..Semaya açıp kirlenmemiş ellerimi, senin için ettiğim duaların tamamını geri alıyorum..

Canıma derin çizikler atıyorum, ne bir daha biri bana söylesin ne de ben
birine..Tutmamak için bir daha ellerini, ceplerimde gizliyorum..Sözlerimi içimde saklayıp, özledim dememek için dilimin ucunda tutuyorum...

Altyazılarını okuyorum hayatımın, bilmediğim bir dilin filmini izler gibi.Seni o temiz yerden çıkarıp, kir pas içinde yeni aşklara bırakıyorum..Aşk adına söylenmişleri alıp, ihanet koyuyorum tüm cümlelerin sonuna..

Senin gamzelerin yüzünde çiçekler açarken, ben kıyısında koşuyorum tüm
uçurumların..Bir rüzgar esiyor bir yerlerden, eteklerin uçuşuyor..Bir adam gelip kapıya seni alıyor, üstüme basıp geçiyorsun, canım acıyor..

Yazıyı yazan ellerim nefret ederken senden, bir yanım şımarık çocuk oluyor gülüşüne..Ben ellerine papatyalar tutuşturamadan daha, sen dönüp ardını gidiyorsun.Kısacık bir elveda yı çok görüyor ayrılık bize, biliyorum..

Bundandır aynı anın içinde yaşayamayışımız seninle
Bir gün gelir sana nefreti de unuturum, sevgiyi de
Kısacık bir dua olur sana söylemeyip içimde tuttuklarım
Umarım seni içimde tertemiz saklamayı öğrenirim bir gün...


alıntı

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Özlemin alev alev yandığı saatler bunlar.Gün çekiliyor,ay parlıyor.Haydi geleceksen şimdi gel.
Umudunla,yüreğinle ,sevdanla gel, yık karanlığımı.Hayata dair kötü olan ne varsa yık onları, beni yeni umutlara sürükle.
Aşkın en koyusuna en tutkulusuna götür beni.

Bin yıldır bekliyor gibiyim seni. Bin yıldır karanlık bir odada tek başıma oturuyorum sanki.
Kim girip çıkmışsa hayatıma, kim talan etmişse yüreğimi hepsini silmek için gel. Bir tek sen kal içimde.
Seni bileyim bundan sonra.Sevdan yetsin bana.Senin aşkınla yaşamak istiyorum artık, öyleyse gel bekleme gel.

Seninle olmak, seni duymak, seni görmek, seni anlamak, seni yaşamaktarifsiz sevinçler yaşatacak içimde biliyorum.
Bu yüzden sesleniyorum sana.Dallarımdaki kurumuş yaprakları tek tek temizlemek için istiyorum artık.
Gelişinle yeniden yeşermek, yeni yapraklar aşmak istiyorum. İster haber ver, ister verme, gel bekliyorum.

İstanbul'u sokak sokak geçip gel. Her sokakta kendi izini göreceksin, şaşırma.Nereye gittiysem senide götürdüm
yoktun; ama, yanımdaydın. Hep yüreğimde, hep aklımdaydın.Seni İstanbul'suz, İstanbul'u sensiz düşünemedim.
Gel bu kentin tarihine en ölümsüz sevdayı yazalım.Nice aşka mezar olmuş İstanbul, bu kez kabul etsin yenilgiyi.
Haydi gel biz İstanbul olalım.
Korkma gel, başkalarında gördüğün ihanetler, iki yüzlülükler, bitmek bilmeyen acılar yok bende.
İlk kez bırak kendini kaygısızca. yarını düşünmeden ' ya sonra ' demeden gel.

Bak günler anlamsızca geçip gidiyor.Oysa ömür dediğin şey üç günlük. Birlikte ve severek tüketmek varken günleri,
böyle koyu karanlıkta kalmak niye? Gel haydi sensiz geçen günlere bir yenisini daha eklemek istemiyorum.
Özlem yanıyor alev alev. Özlemin ateşini söndürüp aşkın ateşini yakmaya gel. Bekleme artık, geleceksen şimdi gel.
Gel ki... Adın eksilmesin dilimden...


alıntı

[Nǿ ŦΞДЯ™]

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Sende gittin ya..Sende gidenlerden oldun ya...
Gitmem diyordun..Sevdim, mutluyum diyordun..
Evet mutluyduk..Sensiz bir günüm haram gelirdi bana..
Özlerdim seni..Buluşmalarımız da nasıl atlardım boynuna özledim derdin..
Tenini kokunu ellerini herşeyini seni özledim derdin..
Saatlerce sarılıp, özlem giderirdik..
İsterdim ki zaman dursun gözlerine baktığım anda..
Geçmesin bitmesin diye elimde olsa bütün saatleri kırardım..
Dönmesin dünya isterdim...Doyamıyordum sana!!
Ama sen gittin..

Sensiz bir gecem,Bir gündüzüm yoktu..Bırak bunları sensiz düşlerim..
Sensiz nefesim bile yoktu...Şimdi yoksun yanımda işte!!
Kim bilir belki de hiç olmadın ki..Belki benim uydurduğum bir oyundun..
Rolünü aldın başarıyla oynadın..Oyun bitti..Işıklar kapandı..
Ve kapkara perdeler yüzüme düştü..
Sende gittin!..Belki de haklıydın kim bilir?
Rolü biten oyuncu boş sahne de durmaz ki..

Ben hiç gidenlerden olmadım..O yüzden bilmem bu tür duyguları...
Hep kalan hep acı çeken taraftım ben..Ama inan alıştım...
Gidenlerin arkasından ağlamaya,yas tutmaya,acı çekmeye..
Çünkü banada bu rol verilmişti..Ama benim rolüm hiç bitmedi..
Hani sanki sonsuz romanlar gibi..Hani bozuk plaklar gibi..
Durmadan kendini başa saran kasetler gibi..
Benim rolüm sonsuzdu..Bitmedi ve bitmeyecekti!!

Ama olsun..Ben alıştım hepsine..Alıştım da, bir sensizliğe ve birde unutmaya alışamadım!..



alıntı