Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Kütük ile Keresteci

olacağı buydu diyorlar
yerini yapmadan
uzanmış görünce kütüğü

bir adam, birkaç adam geçiyor
öylesine dolaşırken
göz ucuyla bakıp, çevirdiler yüzünü
alındı kütük, alınır harcadığı yıllara
ne nizami bir selam
ne de uygun adımda adamlar
ne olacak bu memleketin hali

kütüğün cinsini çözen adamın
keresteciye çıkıyor adı
çıksın diyor içinden
nasılsa tutmuş düğümlerinden
kütüğün

merkez noktasına bir arma
çevirme hızına iki
kafasına bir çarpı bırakıp
başlıyor boyunu ölçmeye

kütüğe yetiyor
bir metreye bir, iki metreye iki çizik
gerisi getiriyor hizaya

kendi soyundan olmasaydı,
o sarı zımpara kağıdı
nasıl çıkarırdı ortaya
en nazik hatları

rahatı bozulan kütük,
küçüldükçe büyük konuşur
konuşadursun,
kerestecinin elinde boyu posu
isterse çevirir bir kaşığa
gerisi çoktan sobalık

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Laf Kalabalığı!

içi geçmiş, öylesine duruyor ayakta
bir kelebeğin rüzgarı bile değse kendine
kalas gibi devrilecek yolun ortasına ya

yüreği bomboş, bilmem ki ne katmıştı
bunca zaman içerisinde kuru kuruya
ne bir heyecan, ne bir yaşama belirtisi

elleri desen yorgun mu yorgun
iş yapmaktan değil elbet yorgunluğu
bir işe gelmemekten elleri
öylesine gövdesine tutunmuş

dilini desen tutulmuş kara bir buluta
dokunsan mazide arardı kendini
ne kadar çok çook işler yapmışlardı

uyuyor gözleri ne renklerin ayrımında
ne sıcak ne de soğuk, tık yok havada
bomboş bakınır öylesine
ne masum ne de cani,

ayaklarını desen kendi de bilmez ya
nerede durduğunu ya da kimin için
nereye koyacağını da bilmez işin kötüsü

oysa geçmişte hararetliydi çoğu
alıntılarla büyütürlerdi (!) kendilerini
ezberinde olurdu noktası, virgülü
sadece ezberinde
nokta kaysaydı yerinden
sözler kayacaktı peşisıra
o kadar ki bilirlerdi alıntılardan beslenmeyi

bir gündü gelip çattı işte
yalnış bir adım alıp götürürdü çoğunu
ve iş başa düştüğünde kimseler yoktu
hayatla buluşturacaktı ya
bütün bildikleriyle kanıtlayacaktı kendini
korkunun gözü kör olsun
bir çırpıda unutuverdi herşeyi

ne kadar zaman geçmişti oysa
o kuru masa toplantılarında
karşılıklı tüterken cigaralar
boşaltmazlardı kül tablasını
ciğerlerinde gezinirdi dumanı
penceresini açsalardı odasının
kalkması gerekecekti yerinden birinin
sesleri duyulacaktı dışarıdan!

laf kalabalığı, çocukların sidik yarışı
o böyle demiş, şu şöyle demiş
sen ne demiştin be adam
ya da var mıydı bir diyeceğin
yaşama ve aşka dair...

osursalardı rahatlayacaklardı belki
ezberlemektense hayatı
hayatla alay edercesine

o büyük sözlerin altında kalıpda ezilmeselerdi
ya da bildikleri kadar yapsa, yaşasalardı
ya da yüreklerine birazcık dokunsalardı
ciddi durayım derken kasılıp oturmasalardı
bütün bunlar olmayacaktı belki
en azından içi geçmeyecekti
şimdi alıpda nereye katacaksın
içi geçen birilerini...

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Lanetlenen İsimler

Çağırdı askerlerini Hitler, Mussoloni ile kol kolaydılar
Yerin yedi kat altından kaldırdılar başlarını
Yüzleri pislik içinde
Uzattılar ellerini ileriye, elleri kan içinde
Heil Hitler faşizm ileri, fethetmeli dünyayı
Dünyaya bedeldir Hitler'in askeri
Heil Hitler...

Sokak sokak dolaşın dedi askerlerine
Mussoloni ile kol kola
Renklerine, kafataslarına bakın dedi
Yakın, yıkın evlerini
Irkımızın dışında ırk tanımayın dünyada
Çoluk, çocuk, genç, kadın, yaşlı
Bakmayın dediler gözlerinin yaşına
Dünyaya bedeldir Hitler'in askeri
Var mı daha ötesi heil Hitler ileri
Uçaklar, panzerler katiller sürüsüyle

Baktı ki Hitler aldıran olmadı
Duyanlar tükürdüler yüzlerine
Avrupa'da lanetli
Dünyada lanetli adların ve ardılların
Irkçılığın ve kafatası hesabını
Dünyaya bedel askerlerine ödettiler
Heil Hitler, derine iyice derine
En alttaki katmanına toprağın
Bir daha çıkar mıydı yeryüzüne
Avrupa'da gömüldüğünde faşizm
Hitler çaresiz, lanetiyle yüz yüze.

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Marifet

karanlığa yatmak mıdır marifet
içine girip dağıtmak mı karanlığı

zulme boyun eğmek midir marifet
tarihin karanlığına gömmek mi zulmü

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Maskeni Çıkar da Gel

Gelişin sinsidir, toz mu kalkar yerinden
Yapraklar düşer, fidanlar düşer
Aylarca iz sürüp dönersin etrafımda
Salyan paslanmış bin yılların kiridir
Isırdıkça ekmeğimi zehirini bırakırsın
Suyunu kaparsın çocuğun elinden
Mermiyi sürersin emek sahibine
Ezgili yüreklere karşıtlığını bilirim
İnsanların arasında böğürerek dolaşırsın
Donuk gözlerinle, masken olmayabilir
Kara gözlüklerin de
Bu biraz da bana, sabrıma
Bilincime bağlı
Maskeni düşürdüğüm orandadır bilirim
Cesaretin o maskenin arkasında
Binbir kılıkla saklanır
Üzerine pazarlıkla kendinden olmayan
Ne varsa emekten yana...
Her dokunduğun kirlenmiyor ama
Düşmüyor da her dokunduğun
Kirlettiğini alırsın yanına
Bir de keklik gibi düşürdüğünü
Bu topraklarda
Bilirim
Bilmeyen kekliktir ele verir neslini
Vurgulu yanık sesiyle öte durur
Çıplak tepelerde pusuya yatırır
Ulumaklı aç kurtlara özenir gibi...

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 1.Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Maşiya Nabenê Düyari

Ez maşiya nabenê düyariyo
icadı amo dina
icadı bonı gırs
gırs biyerdena mı
düyaronê nacay xodı qena gırs...

Deronê xoriyo nızonı
oykonê serdono nızonı
nı sılli zonı... nı torgı, nı worı
höyri, brusk mıra zaf düri
caro qöyxa mı nêbi maşiyona
herdra, bruskra, gurraisê höyrora
qöyxa mı nêbi...

Bêqi seba nairao
dero sera nêşiyo
til nêbiyo cemodı
nı cınaur, nı qi tazi
nızonı, nasnıqonı...

Ez maşiya car düyarono
car düyari mı genêpe
car düyari mı nasqenê
i car düyari qı mı serdı gırs benê
dorme mı carno i düyarone car koso
raye yolaxi qaponi mırê
ez maşiya car düyarono...

K-18

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Meberbê Domani Meberbê

meberbê domani meberbê
gulanı naha amê
herd wunno, roc wunno, astari wunnê
asmen qi wunnosa sıma dımıra...

meberbê domani meberbê
sıma berbisa benê gırssa
no herd herdê mao nê daranowê
bızane domani, şirinina xo bızanê
bıne zulmdıqı jibenêsa
zê piyê qalıqe xo, bêqi inora qi zedı
hento qı zulm beno zedı sa sıma serra
peyniya ni zulmi nejiqa rınd bızane

meberbê domani meberbê
wêci wırniya roci qellê xo bıbırnê roc bı roc
destonê sımadı reng bı reng çiçêği bıbe

meberbê domani meberbê
piye sıma, bırayê sıma gınocısa
wırniya cımone sımadı
des u dı qerşuni bıbesa serê jerriya sımadı
berbisa nıbeno, nıbeno bıra sımaqi zanê

meberbê domani meberbê
domaniqı serronê sımaderê
gereko meberbê
wesanira, tesanira, qêrşinora...
berbisa waxte xo meqedınê
solığe peyinıdı bımenêsa andi
hento qı wecino wengê xo berc qerê
no zulm zobi nê qedino bıra
destone jübinıdı negênê pesa
mawacê qı ni höyri tari
nalaisa, berbisa
herdê ma serra düri sonê...

K-17

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Mektup

elimde boş bir yaprak
durup bakıyor yüzüme
aklıma düşüyor babam
yazarsam uzunca bir mektup olacak

buruşmuş ama olsun
dert etmiyorum uçan rengini
kalemi görünce düzelir belki

kendimden anlatsam diyorum
öyle uzun boylu değil, kısa ve öz
sıcak bir selamımı taşıyabilse ne ala
benim için fazla

Annemi sorsam, ne der bana
ağlar mı gine, sevinir mi yoksa
uzağı seçiyor mudur gözleri
hani gırtlağa kadar dolmuşken

kardeşlerimi ansam kendi adlarıyla
Annemin başına mı toplanırlar
yoksa şımarırlar mı
Babamın gözlerinin önünde

neler yaşadıklarını bilmiyorum çoktandır
yazmalarını istesem Annemin dilinden

üşüyorlar mıdır, ayakları ıslak mıdır
erkenden tutuyorlar mı okulun yolunu
geleni gideni var mıdır akşamdan
üst başları nasıl yamalı mı yeni mi

bir ateş ki düşmüş içime yakıyor
yakınımdakiler bana çok uzaklar
uzaklarda bıraktıklarım yakınlar

sabırsızlanıyorum
yüreğim pır pır uçtu uçacak
postaya mı versem diyorum
kuryeye mi, bilemiyorum

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Memleketim Benim

memleketim benim
kavak ağaçlarının altında yetişen menekşede
dağlarında ateşle, ateşi görür
duman dumana kavuşur, ben yanarım
insan oluşuma yanarım

fazla gelmeyin üstüme
gezmişliğim orda azrail’in gölgesindedir
bilesiniz
yarım nefesle yaşıyorum yüzyıllardır
bir kaptan yemeklenmişliğim vardır komşumla
bir bardağı kullanmışlığım orada
horlanır da horlanırım
//
akan kanıma yol gösteren yağmur
asi ruhlarla mavi düşlerimi buluşturuncaya
durmasın, yağsın üstüme bütün bereketini
ister gök gürlesin arkamda, ister kararsın yeryüzü
utanacaksa zamansız ölüm utansın

nasılsa ateş görür ateşi, alev alevi
ayak izlerimden yükselen bu dumanı
kimse aldırmasa güneş görür nasılsa
biri birinden gizlenen gözyaşlarını
gizli gizli iç çekmeleri...
varsın yıldızlar kaplasın
boynu bükük damlamasın toprağa

ah’ıma binsin, acılar işlesin toprağı
utanırım ki kadınlardan, çocuklardan
çaresizce ağladığımı görmesinler
gözlerimde toprak demlensin asi ruhlar adına
kimden bekleyebilirim ki medeti

kim kellesini alıp da koltuğuna, bana uzatır ki elini
bura Kayışoğlu Yarması’dır memleketimin bir parçası
bakmadan gözünün yaşına peş peşe itilirler
ne çocuk, ne kadın umurlarında
süngü ve dipçikle hizaya getirenlerin…

artık kızıl kızıl akan bir pınardayım bugün
dilim, kimliğim, özgürlüğüm, memleketim benim
seni taşımaya yeminli bütün kahrı ve acısıyla
seni getiriyor seni, birbirine karışan nehirler
hala yaşadığının belirtisidir bunlar....

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Merhaba Çiçekçi

merhaba çiçekçi, merhaba
bu kaçıncı gelişim sana
her gelişimde bir telaş
ve başım duman içinde

bana bir demet gül ver çiçekçi
bir dostum var orda yatar yıllardır
mevsim bahar olunca
bahar kokan gül bekler benden

parası peşindir bilesin
hal hatır sorma n'olursun
her gün değişen bir adresin ne hali olur ki
işim acele ve yolumun üstü diken dolu

içlerinden bir tanesi beyaz olsun güllerin
Ana sütü gibi lekesiz ve sıcak
biri sarı olsun
suya doymuş, güneşe doymuş
olgunlaşmış buğday başağı,
besler adamı

diğeri kırmızı olsun güllerin
damarımdaki şu kan gibi
cana can versin,
bir kaç ta yeşilinden olsun ki
şöyle koyusundan
hani filize duracak cesareti olsun,
diğer renklerden de çevrele gitsin etrafını

siyahı sende de yok, ben de sevmedim bu siyahı
sana ne diyeyim ki, sen bir çiçekçisin allı pullu
ama mavisi bol olsun gülüşlerinin
gökkuşağı gibi bir arada
başını gökyüzüne kaldıran her gözü
sarsın, sarmalasın tanrıdan öte

ellerinle güzelce doku
en itinalı biçimiyle
görünmeseler iyi olur, sokaklar kirli
ve kem gözler kurutan cinsten
solmasınlar da

soru sorma bana
gözüme bakma öyle
n'olursun
İşim çok acele
ölürsem de çiçek getirme çiçekçi
hani bir cevizin dibi olsa
serin serin uyusa insan

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2. Kitap)

Ercan Cengiz