Şiirler

[GooD aNd EvıL]

Fosillerin gözyaşı turbaları emziren
Bir gözün öfkesidir sonsuzluktaki şimşek!
Öyküsü yalnızlığın izbeleri ezdiren
Canlardaki yaradan, rahat olmayan döşek!

Mutluluğu çökerten bir rüya görüntüsü
Elemlerin koyağı gözyaşlarının göğsü
Metânet, sabır, rızâ yaşamanın ölçüsü
İmkânsız son dâveti reddetmek ve gitmemek

Başkaldıran neyine güveniyor, nesi var?
Issızlık kurur muydu, dönse geri yolcular?
Dökülmese damlalar kahrolurdu acılar
Ağlamak, gerekince, olur mu hiç gülmemek?

Yer neyi varsa verir, nispet ederek göğe
Dalların canı çıkar, başını eğe eğe
Arıya bal yaptıran, balı koyan çiçeğe
Bilgiyi yok edemez, anlamamak, bilmemek!..

Düğümler, kördüğümler: canı rehine alan
Doğruları öldüren ihânet, isyan, yalan
Hiçbir şeyi olmazsa edemez kimse talan
Ölümsüzlük düşünen, elinde mi ölmemek?

Almak ise muradın; ver hep, karşılıksız ver!
Karşılık istiyor mu, bak! Verirken yerler, gökler
Emredileni işle, inan ki sana yeter
Sakla ve saklan haydi, mümkünse görünmemek.
08.01.03

[GooD aNd EvıL]

Karışık bir yaşam kesiti,
Eksikleri olan bir halkın,
Her parçasında varolan
Tutsak bir yaşam fotoğrafı.

Yitik Filistinlilerin
İğdiş edilmiş topraklarda
Verilen savaşlar gibi...
Kanayanların, kanatanların fotoğrafı.

Başkasının yüklediği bir acıyı,
Başkasına yükleyen bir halkın.
Gözleri acık bir babanın
Vurulan evladının fotoğrafı.

Her karesinde barbarlığı anlatan,
Her acıda intikamı körükleyen,
Her intikamda can veren,
Ezilmiş bir çoğunluğun resmi.

[GooD aNd EvıL]

Resmine baktığım güzel kız, genç kız
Unuttum, Unuttum, Unuttum seni
Eski bir albümde durursun yalnız
Unuttum, Unuttum, Unuttum seni

İki harf, bir imza, bir tarih; garip
Besbelli üçü de mutsuz muzdarip
Aklımı zorlama karşımda durup
Unuttum, Unuttum, Unuttum seni

Bilemem aradan geçti kaç sene
Memleketin nere, kimsin adın ne ?
"Hatırla" diyerek bakma yüzüme
Unuttum, Unuttum, Unuttum seni.

[GooD aNd EvıL]

Bu gönül kaç derde hep sabreder
Yumruklarımı sıktım
Ama acılarımı sineme çektim daim..
Yorgunum,
Miadı dolmuş bir kentin sevdası
Hala içimde sessizce uyur,
Akdenizin dalgaları her akşam
Yalnızlığımı yüzüme vurur..
Kimse kimseyi bilmez
Ne derlerse desinler
Mevla der ya;
Bu dünyada herkesin kendine yeter derdi var..

Ben en çok güllere vurgunum
En sevdiğim dostuma “gülüm” derim daim
En çok kızdığım kimseye de yine; “bak gülüm” derim
Tek sermayem güldür benim
Ben gül alıp gül satarım,
Gül mevsiminin
Ve gül şehrinin aşığıyım ben,
Solan her gül için
Benim ömründen bir gün daha gider..

Bir dost arıyorum,
Kaç derde düştüm
Yakınımda göremedim kimseyi
Elimden tutan olmadı benim
Üstelik de gittiler teker teker,
En son “Fransız İhtilali” yaşamıştı ruhum!
Yumruklarımı sıktım
Bu derdi iyi bilirim
Anlayacağınız ilk değil bu
Bu gönül bu derde de sabreder yine..

Bir dost arıyorum,
Ama param yok!
Meşhur bir zatın sözüdür, hep derim
Yeri gelmişken tekrar edeyim;
Ben aldanabilirim belki, e malum insanım,
Fakat aldatmam hiçbir kimseyi,
Çünkü ben müslümanım, müslüman..

Bir dost arıyorum
Fransız ihtilalini unutmak istiyorum,
Bu yola tek sermayem olan
Sevgi ile çıkmışım..

[GooD aNd EvıL]

Tanrı standart yaratmış tüm yürekleri
Kuralsız, hatalı sevmelere açık
Kollayamazsın asla ne olacağı belli olmaz
Ne bir işaret ne de sevda kuralı
Yarım aklım da esen lodosa inat
Takvimlerde kalır yaşattığı buhranları
Neden engel olamaz insan neden
Neden şerit ihlali yapar frensiz kalbinde
Öksüz kalmış yuvasız kuşlar gibi
Biçare dolanır arar o çok sevdiğini
Hikaye bu ya yalan dolu
Tüm sevmelere nispet yaparcasına
Koyamaz freni bilir ki bu aşk yolu
Ey seni şaşkın laf dinlemez yüreğim
Akıllanmadın mı daha bu kaçıncı acı
Yetmedi mi daha bu kaçıncı bitmeyen şarkı
Ah be deli yüreğim
Çok acıtıyorsun canımı çok
Gittiğin eller de almadın mı dersini
Hala mı frensizsin yakma boşuna kendini
Gücüme gidiyor be hoyrat kalbim
Adını böyle koydum sakın unutmayasın
Şeridin de ölmelisin beni çoktan bitirdin
Ölene kadar frensiz yüreğim kanasın

[GooD aNd EvıL]

Her kime sorarsam hali, hatırı,
Sohbeti futboldan açıp gidiyor.
Konuşmuyom diye toptan ötürü,
Usulca yanımda kaçıp gidiyor.

Dedem de kapıldı topun şerrine,
Bizim kaptan diyor, hafız birine,
Giydi kramponu mesin yerine,
Namazda secdeye uçup gidiyor.

Fenerli çıkınca dünürcü başı,
Suya düştü bizim dünürlük işi,
Tutuyormuş meğer kız Beşiktaş'ı,
Kocayı kulüpten seçip gidiyor.

Günlerce önceden alındı bilet,
Deplasman maçına gidecek velet,
Karneyi sorarsan tam bir rezalet,
Sınıfını zar zor geçip gidiyor.

Cimbomlu bant takıp beyaz saçına,
Götürdük ninemi kupa maçına,
Futbolun sevdası düştü içine,
Her hafta stada kaçıp gidiyor.

Gel de, serserinin kızma haline,
Bilemiş satırı sokmuş beline,
Su dökemez değme kasap eline,
Irakip takımı biçip gidiyor.

Doğunca nur topu gibi bir uşak,
Koydular adını Benjamin Toşak,
Futbolcu vesselam şu bizim kuşak,
Şampiyonluk andı içip gidiyor.

Maçtan sonra çıkmam, ben, balkonuma,
Kaçırdım korkudan geçen donuma,
Kastı var galiba tatlı canıma,
Etrafa kurşunu saçıp gidiyor.

Hele bakın dostlar şunun tipine,
Göbek dönmüş, büyük aygaz tüpüne,
Değmeden ayağı futbol topuna,
Rasim, bu dünyadan göçüp gidiyor.

[GooD aNd EvıL]

Şimdi tahammülsüzlüğüm sana yine
Ve kabullenemeyişim gidişini..
Yokluğunun ağırlığı var düşlerimde
Ağrısı var sensizliğin bir yerimde..
Şimdi sen, benden çok uzaklardasın
Belki benim için bir daha olmayacaksın
Belki değil, hiç olmayacaksın biliyorum, olamayacaksın
Ama sen her daim garip bir sızı olarak kalacaksın kalbimde
Tüm ağrılarımın sebebi sensin,
Grip olduğumda mentollü mendilim, nane ve limonun sensin,
Senden başkasına yer yok ki yüreğimde..
Senden azatlığım, sensizliğe alışmışlığım yok
Yok öyle bir şey,
Hani Sadri ağabey derdi ya : “Ben sevdim mi adam gibi severim”
Ondan da öte düşkünlüğüm sana
Mecnun’un Leyla’yı tanımamışlığından da öte işte,

Unutmak yakışmaz bize
Kalbimdeki sırra ihanet edemem bilesin,
Suskunluğum senden, susuzluğum sen hep
Boynu bükük yaşasam da bu şehirde
Bu şehirde sensizliğe hüküm giysem de
Kimler alışmadı ki benim bu viran halime,

Giderken benim yaralı emanetimi de
Alıp götürmüştün beraberinde,
Belki de bu yüzden sevemedim Gakkoş Güzeli
Senden sonra hiçbir kimseyi
Bırak sende dursun hep emanetim,
Vuslatlar sana hep
Ayrılığın acısı bizim yüreğimizde kalsın hep yine,

Oturup seni demledim yine bu gece
Efkarlığım senden, efkarlık ilacım da sen yine
Türküler uçurdum havaya sessizce
Gece mehtabında seni aradım, haber saldım yedi cihana
Seni, sesini ve ölümsüzlük tadındaki kokunu özledim diye..
Sen yoksun diye tüm gülleri kana buladım..
Seni içtim yudum yudum sabaha kadar
Yine de kanmadım sana, kanamadım,
Anlasana be Gakkoş Güzeli
Son noktayı senle koymuşum sevdaya, senle
Ben senle doğmuşsam bu şehirde
Senle ölmem gerekmez mi, söylesene!
Uzun bir yaşam bize göre değil
Senden sonra da ben yaşamamışım ki zaten
Senden sonra sensizliğe alışamamışım ki..

Şimdi tahammülsüzlüğüm sana yine
Ve kabullenemeyişim gidişini..
Yokluğunun ağırlığı var düşlerimde
Ağrısı var sensizliğin bir yerimde..
Şimdi sen, benden çok uzaklardasın
Belki benim için bir daha olmayacaksın
Belki değil, hiç olmayacaksın biliyorum, olamayacaksın
Ama sen her daim garip bir sızı olarak kalacaksın kalbimde
Tüm ağrılarımın sebebi sensin,
Grip olduğumda mentollü mendilim, nane ve limonun sensin,
Senden başkasına yer yok ki kalbimde..
Senden azatlığım, sensizliğe alışmışlığım yok
Yok öyle bir şey,
Hani Sadri ağabey derdi ya: “Ben sevdim mi adam gibi severim”
Ondan da öte düşkünlüğüm sana
Mecnun’un Leyla’yı tanımamışlığından da öte işte,
Anlasana be Gakkoş Güzeli!
Son noktayı senle koymuşum sevdaya, senle
Ben senle doğmuşsam bu şehirde,
Yine seninle ölmem gerekmez mi, söylesene!

[GooD aNd EvıL]

6 Haziran 1973
Pırıl pırıl bir yaz günüydü
Aydınlıktı, güzeldi dünya
Bir adam düştü o gün Galata Kulesinden
Kendini bir anda bıraktı boşluğa
Ömrünün baharında
Bütün umutlarıyla birlikte
Paramparça oldu
Bir adam düştü Galata Kulesinden
Bu adam benim oğlumdu

Gencecikti Vedat
Işıl ışıldı gözleri
İçi
Bütün insanlar için sevgiyle doluydu
Çıktı apansız o dönülmez yolculuğa
Kendini bir anda bıraktı boşluğa
Söndü güneş, karardı yeryüzü bütün
Zaman durdu
Bir adam düştü Galata Kulesinden
Bu adam benim oğlumdu

"Açarken ufkunda güller alevden"
Çıktı, her günkü gibi gülerek evden
Kimseye belli etmedi içindeki yangını
Yürüdü, kendinden emin
Sonsuzluğa doğru
Galata Kulesinde bekliyordu ecel
Bir fincan kahve, bir kadeh konyak
Ölüm yolcusunun son arzusuydu bu
Bir adam düştü Galata Kulesinden
Bu adam benim oğlumdu

Küçücüktü bir zaman
Kucağıma alır ninniler söylerdim ona
Uyu oğlum, uyu oğlum, ninni
Bir daha uyanmamak üzere uyudu Vedat
6 Haziran 1973
Galata Kulesinden bir adam attı kendini
Bu nankör insanlara
Bu kalleş dünyaya inat
Şimdi yine bir ninni söylüyorum ona
Uyan oğlum, uyan oğlum, uyan Vedat.

[GooD aNd EvıL]

Galibalardan bir cümle yapsam
İçinde kifayeti olmayan kelimelere yer versem
Muallakta takılı kalsa aklımın meraklı köşesi
Hangi istasyonda duracağını bilmeyen tren gibi
Vagonlarımda ne yüklediğim belli değil
Çuf çuf ederken sevda yeli umrumda değil
Mısralar neye yarar ucu bucağı yokki bunun
Kim olabilir ki bundan sonra duygularıma kefil

[GooD aNd EvıL]

koyun meler kuzu meler
sular hendeğine dolar
ağlayanlar bir gün güler
gamlanma gönül gamlanma

yiğit yiğide yad olmaz
iyilerde ham süt olmaz
bin kaygı bir borç ödemez
gamlanma gönül gamlanma

yiğit yiğidin yoldaşı
at yiğidin öz gardaşı
sağlıktır her şeyin başı
gamlanma gönül gamlanma

naçar karacoğlan naçar
pençe vurup göğsün açar
kara gündür gelir geçer
gamlanma gönül gamlanma