Ahmet Turan Altunsu

[KaRamBoL™]

Tohum ve Yaşam
onur duyduğum delice bir sevdanın
özlem dolu gözbebeklerinde ışıldayan
yakamozlardı gözlediğim
geldiler...
alabildiğine kıvandım / dünyalar benim sandım...

keskin dilli ozan, kurt soylu kaan heybetiyle
yanı başımda duran
yiğitlerdi özlediğim
geldiler
sevinçlerle donandım...


gündüz ve gecenin
yoklukta nicenin
bilinmez bilmecenin
kaybolurken içinde / bir kadir gecesinde
avuçlarımda bulduğum
karanfil kokulu şefkatlerdi içinde kaybolduğum...
hey gidi kıvamına kurban olduğum


hal vardır halden içre
bal vardır baldan içre
solumda soldan içre
yanar gönül har ile
kurbandır kuldan içre
hoş geldiniz... hoş geldiniz dostlarım
suretiyiz Tanrı’ nın; akıl akıldan içre...


tohum kardeşlendi bugün
toprağa sımsıkı tutundu kök
sevdasıyla tanıştı özgürlüğün
vuslata tebessüm etti mavi gök
geldiler
yemyeşil ümitlerle
yaşamı muştulayıp...


şimdi başak tutacaklar
saf tutun ey
köslere has vurulsun
şenlensin bezgin yürekler
tutuşsun ocaklar
gayrı toy düğün kurulsun! ..

[KaRamBoL™]

Vasiyet
ölüp gidersem eğer
ağlamayın ardımdan
bir tek karanfil yeter
gelsin bir avuç toprak
mahzun Kafkas yurdumdan

ölüp gidersem eğer
ezgilerimden seçin
çığırın birer birer
tutun ellerinizden
inadına birleşin! ..

ölüp gidersem eğer
toplansın baksılarım
birlikte ünlesinler
altun su kıyısında
kansın berrak sularım

ölüp gidersem eğer
bir dileğim daha var
gitsin de yâre haber
örsün kara buduna
asaletten bir duvar

ölüp gidersem eğer
ardından kurultayın
pırlanta iki değer
taşıyacak ülkümü
ülkeme muştulayın

ölüp gidersem eğer
sevmedim gösterişi
bulunmayacak bir yer
ve isimsiz bir lâhit
bir tek yazı: er kişi! ..

[KaRamBoL™]

Vuslat
ne efsunkâr ki bakışın; yâd eller sıla gelir
kaybeder kendini gönül, sazsız; fasıl/a gelir...

göl yeşili gözler birden ıslanır sicim gibi
ardından çil çil umutlar sarkar, asıla gelir...

hangi mecnun böyle zulme dayanır da aşk ile
eğninde türkuaz libas, yürür; usûle gelir...

dudaklarından dökülür dûalar şerha şerha
bir çift kömür göz, vecd ile aşka vesile gelir...

gurbetten, sızılar yüklü eser de efil efil
vuslatın serin rüzgârı yâre pusula gelir...

o kadar uzaktasın ki kalmasın ister gönül
bırakır da suretini; döner, asıl/a gelir...