Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Seviyorsan Seymenler Parkı'na!

iki genç kol kola, kol kola iki yaşlı
dördünün de gözlerinde damlaları sevginin
ne kullanmaya müsaitler ne de kandırmaya
ne geliyorsa içinde onu yaparlar o anda
öpmek istiyorsalar mesela sarılıp da öpüşürler
sokak mı, tren mi, çarşı pazar mı
sevileri mi değişir
başkent Bern olunca kime ne

.....

iki genç yan yana, arka arkaya iki yaşlı
dördünün de gözlerinde yakalanma korkusu!
gençler vuruyorlar yola Seymenler Parkı'na doğru
Meclis binasından geçecekler
Cinnah'a çıkacaklar
cadde boyu konsolusluk binaları
gizliden göz ucuyla bakarlar
el ele tutuşmak yasak
ya bir gören olursa korkusu!
varıncaya kadar ağaçların altına
Seymenler Parkı'nda Ankara'nın
ver allahım ver
Yargıtay binasından geçmişler
biribirini böylesine sevenler!
sevilerini ispatlıyorlar ağaçların altında
gözcüleri de vardır alim allah
diğer ağaçların zulasında

sevileri böyle olunca
nefretleri nasıl olurdu, bilemem...
bilenler beri gelsin.

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Seviyorum İşte

Diyarbekir'in karpuzunu, Munzur'un alabalığını
Antep'in fıstığını, Ordu'nun fındığını
Zonguldak'ın kömürünü, Batman'nın petrolünü
İstanbul'un boğazını, Taksim Meydanı'nı
İzmir'in zeytinini, incirini
Antalya'nın denizini, kumsalını
Çukurova'nın pamuğunu, portakalını, limonunu
Ankara'nın keçisini, Kızılay Meydanını
Afyon'un lokumunu
Ararat'ın yüceliğini
Seviyorum işte
Bebenin emeklemesini
Sokağa yürümesini
Onurlu yaşamayı onur bileni
Seviyorum işte
Ölesiye...
İnsanların gülebilmesini...

Sevmiyorum işte
Zoraki sevdirmeleri, arkasından vurmaları
Statükocuların hiç birini
Doğayı katledenleri, ağlatmayı marifet bilenleri
Yosun tutan hücreleri, donuk bakan yüzleri
İnsanlığı bilmeyenleri
Sevmiyorum işte...
Korka korka yaşamayı...
koyun gibi güdülmeyi
Geleceği ipoteğe almayı...
Tek perdeden sözleri...
Karanlık yüzleri...
...

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Sevmesini de Bilmeli

Sevmesini de bilmeli bir karınca da olsa
Yurduna, yuvasına bağlı ya
Varsın boyu küçük olsun
Cesaretli

Sevmesini de bilmeli bir kuş ta olsa
Gideceği bir yolu var ya
Bir amacı ve de kendinin özgücü.

Bilmeli, tek gözün bile kaç karınca boyu ettiğini,
Emeği kutsal bilip korumasını da bilmeli
Kirletmemeyi sevmeli.

Karınca gibi sevmeli yaşamı
Karınca gibi doyurmalı, ya hep ya hiç
Boy mu, uzamasa da olur
Gam değil.

Karıncalar kollektiv yaşarlar
Başarılarının sırrı burada yatar

Övgülerden uzak durmalı
Ne ola ki toprağın kırmızıysa rengi?
Her zaman büyüktür yükleri
Kuru gürültüden uzak, kendileri küçük mü?
Merasimleri büyük, adımları yumuşak mı?
Gözleri kolaçan,

Bense her gördüğümde yol veririm,
Sadece saygımdan.

Sömürüden alabildiğine uzak,
Uzak durur yolları,
Ne yoksuldurlar biribirlerinden
Ne de yemeklerinde kalır gözleri,
Patikaları ortaktır, şatoları ortak.

Ne patronları var, ne de tüccarları
Tefecilere düşmez yolları
Ne sınırları var, ne de bayrakları
Ne orduları var, ne de bombaları...
Ne lordları var, ne de kapıcıları...
Aklı selimdirler, yiğittirler
Meydan okur, meydana gelirler.

Karıncalar olmasaydı emeksiz, sevgisiz...
Nasıl olurdu bu doğa?
Tanklardan, kimyasal silahlardan,
Coplardan kalma morartılarla
Delinmiş atmosferin sonrasına.

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2. Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Sewusen

Yemek içmek için de olsa
kendi elimin altında
ne bir bardağım oldu
ne bir tabağım
Dersim'in 'delisi'yim ben
can'lar sağolsun
gitsem de, gitmesem de
o sıcacık evlerine
sofralarında yerim vardı

yatmak, kalkmak içinde olsa
akşamdan akşama
bir evim de olmadı
Dersim'in 'deli'siyim ben
can'lar sağolsun

zamanım olmazdı
üst baş almaya
alamazdım da
parayla hiç ama hiç
aram olmadı ki
can'lar sağolsun
Dersim'in 'deli'siyim ben
tepeden tırnağa giyinirim
uğrasam da uğramasam da
neler çektiğimi biliyorlar
Sewusen'im ben
Dersim'in 'deli'si
Sewusen'im, Sewusen

zalim felek kapımı son çalışında
bir parkta uyurken hem
hem de bir öğretmen eliyle
canıma kıydığında sen
çocukları(mı) düşündün mü
onlar ki yüzümü görmüşlerdi
divaneye döndüğüm yollarda
öğrettiklerini öğrenirler mi sanırsın
Sewusen'im ben Sewusen
Dersim'in 'deli'si...

-Sewusen'e 'deli' diyen öğretmen
canlarının sevgisini hor görür
Sewusen'i vurur da vurur
bir deli raporu alır, kurtulur...-

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2. Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Sınır

bu kaçınca gelişim senin ülkene
usulunca olsun diye
tuttuğun bu kapıyı kullandım
pasaporta baktın, yüzüme de
şimdi kalkmış
kimliğimi de istiyorsun

kimliğimi sana veremem ki

onu kazanıncaya kadar
neler çektiğimi bir bilsen
belki utanır bu sınırları kaldırırsın

istersen
Amerikan marka bir paket sigara var çantamda
işini görmez mi

...

akşam oldu, karanlık bastı senin ülkeni
işte gidiyorum geldiğim gibi
toplasan birkaç günün yarısı bile değil
senin ülkende yaşamışlığım
ben aynı ben

unuttun mu
bu kadar mı çabuk değişirdi insan
değişen sen misin yoksa
şimdi kalkmış didik didik aranıyorsun
ne aradığını bir bilsem
oramda buramda
artık ellerini çeksen diyorum
üzerimden

ahh Amerikan marka bir paket sigara...
vize yerine geçiyor burda

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Sırdaş Oldum Munzur'dan Toros'a

Dağlarıyla çevrili ülkemde
Newroz günleridir,
Govenddedirler
Yetmişine dayanmış ak saçlılar.

Bir kaç atımlık çay, şeker
Bir kaç sarımlık tütünle giderken
Sırdaş olup geceye,
Orta yere koyarlar yüreklerini
Bıyığı yeni terlemiş delikanlılar.

Kürdün kadını hewal,
Arsızca doğurur
Ve toprağa değen
Her damla kanla
Asırların iz düşümünü bulur
Ülke ülke
Toprağın ezgisinde
Seyit Rıza'nın özlemi
Kenetleşir...

Çukurova'da serpiliyorsa toprağa
Toros'tan Munzur'a
Uzunca bir yolculuktur
Ata külleri kavuşur
Biribirine
Dicle'ye, Fırat'a, Kızılırmak'a...
Filize durur
Nehir yataklarında
Ve hewal'in sıcaklığında
Ayrışıyorsa
Munzur Çayı'na
Munzur welattir hewal
Karadeniz dağlarından
Toros içlerine
Çivi gibi de saplanır
Metropolün köşe taşına...

(Kaynak: Ezgilerde Kaldı Yüreğim 1. Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Simge Oldu da Ne Oldu?

Toprağa dikildi bir zeytin ağacı
Etrafındaki üç kazıkla tutuldu
Simge oldu da ne oldu?

Anlayacağın üç kazığın arasında kaldı
Kazığın biri arabulucu, tarafsız göründü
Diğerleri karşı karşıya barışa oturdular.
Zamansız rüzgara karşı o zeytin ağacı
Çaresiz bu üç kazığa bağlandı.

Dillere destan barışın simgesi o zeytin ağacı...

Büyümesine büyüdü, gün oldu kazıkları çürüdü
Kazıkları da tutan bir güç vardı ki metaldendi
Zeytin ağacını da o metal tutardı burada...
Gün buğündür deyip asil görevine soyundu:
Etrafını sardı, yakaladı, sıkıp suyunu çıkardı,
Sonra da... teslim ol diye ölüsüne seslendi.

...

Kuru sıkı bir havadır zeytin ağacının etrafında
Anlamını yitiren o kazıklardan sonra sancılandı
O eski hali kalmadı, rengi değişti tadı bozuldu
Sorsan olmazdı, kabuğundaki metal görünmezdi...

Sancısı yakalarken en zayıf yanını söylemedi
Halden anlayan bir çift göz gelir de bulur diye
O sancı ki çekip aldı damarından özsuyunu
Sararıp solunca da dalı yaprağı, ölüm yapıştı.

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2.Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Simitçi Çocuklar

Yer başkent
Yenişehir Postahanesi'nin önü
İki çocuk duruyor
Biri tezgahının başında simit diye bağırıyor
Diğeri köşede zabıtaları gözlüyor
Simitleri bittiğinde üç kişi toplanacaklar
Kazancını ikiye bölüp
Adilane! oturup paylaşacaklar
Bir parçası iki çocuğa
Bir parçası da sokaktaki yeri bulana
Yani sahibine...

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Sinevizyon

Işığını saça saça yıldızlar geçti geceden
Kutup yıldızı, terazi, samanyolu...
Bulutlardan bir çizim geldi adı ülkesiz
Balkanlar üzerinden başını alıp gittiler.
Yere uzanmış çama geldi bastonun ucu
Gövdesinden girip sırtından çıktı
Bir yıldız kaydı filizlenen toprağa doğru
Haritalar çizen bulut damarına su verdi
Çamın kuruyan dallarını yaktım da ısındım
İçi kofmuş gövdesinin utandım
Su toplayan dallarının tıslayan dumanını
Alev olup üstümden kovdum.

İç içe girdiklerinde o iri cüsseli çamlar altında
Fidanlar kaybolup giderdi
Akşam üzeri gine serin bir esinti
Bu tepe başında kulaklarımı çekiyor
Aşağıda
Denizi kaplamış gurup gönlümü çalıyor
Aramızdan geçip giderken bulut kümeleri
Yol haritasını çizmiş, resimlerini yapmış
Önümüze koyuyor
Ve bakardın selvi boylu ağaçlara
Dallarını açmışlar göçmen kuşlara.

Bulutlar karardılar işte
Gine yığıldılar üst üste
Gurup görünmez oldu
Denizden öte
Yükselen dağlara
Teğet geçtiler.

Gidin bulutlar hızlı hızlı gidin
Şehrin kirlenmelerine doğru
Kayaların sivri uçlarına vurun
Neden topladığınız tozları
Evirip çevirip yüzüme vurursunuz

Dalganın köpüğü kabarıyor
Yalnız başına değil kabarması
Üstünde resim yapıyor bulutlar
Yorulmaksızın
Yaşlı bir adama bakıyorlar
Neden taş duvarın dibinde
Boyaya fırçaya dokunmadan
Resmini yapıyorlar bulutlar.
Şimdi çocuklar çiziyor resmini
Katıyorlar dağları bulutların altına
Dağ yamaçlarına veriyorlar evleri
Sıra sıra dizilmiş ağaçları
Dikiyorlar su boyu
Ve solda baş köşeye de
Hepsine değecek kadar
O gülüşlerinden kopamadıkları
Güneşi alıyorlar
Ak bir kağıdın üstüne
Kurşun karası kalemle.

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Siz Gördünüz mü O Kuralsız Ölümleri

ölürsem kuralsızca ölürüm / ellerim bağlı olur arkamdan
ağzım bağlı, iki gözümde kurumuş iki damla acı ki
yere / göğe anlatır kendini
ve kulaklarımda zonklayan o zamansız ayrılıkların tınısı
koca bir şehri yıkmış gibi üstüme demiri harcı ile
verdiğim onca sözün altında ezilmişliğim kar kalır

keşfe çıkarıyorlar robotlarını nehrin iki yakasından
karşı karşıya kestirenler, boylarını da ölçüşürler kaş altından
biliyorum / benden önce gidenlerden biliyorum ki
çoktan hazırlanmış o kuralsız ölümler birazdan kusacaklardır üstüme

yüzedursunlar nehrin içinde kırmızı pullarıyla o ışıldayan balıklar
altımda sallanan bu daracık köprü yıkılmasın dayansın
ve gökyüzündeki bütün yıldızları görmek istiyorum bu gece
saçlarım gibi dağıtılmış o bulutlar toplansın istiyorum
haberdar olsunlar yere düştüğümde yeşil bir yaprak gibi
rüzgara takılmasın kollarım

yine çiselemeye başladı bu yağmur
nezaketle toprağın kokusunu sürüyor tenime
öleceğim kesin gibi
kararmış bir gökyüzü durmadan sallanıyor başımda
bu kuralsız ölümü karşılarken yalnızım / yapayalnız
yine de üzülmesin dostlarım
…..
‘asmayalım da besleyelim mi’
‘netekim’
‘asalım ki öbek öbek / beslenelim göbek göbek’
(gözlerinizi açmalısınız görmeniz için gözlerinizi)

Ercan Cengiz