Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Salvador'la Dördüncü Nev-i Şeşber Günü
Dört Kez Kehribar Şiir

1/:
Mermer ile sertleştirmek gerek,
Manzarada resmi,
İmgede şiiri...
Yani kafam karışık biraz.
İkimiz de deli miyiz neyiz?
Nazar fısılda şiirime ulan oğlum Salvador.
Evet evet... Oğlum Salvador ikimiz de deliyiz.
Ol sebepten ezberlemeliyiz,
'Aldı kuru kafa' türküsünü kitabı Kerem'den...
Dedemden baki kalan mermerleri oymalı,
Koymalıyız yüreklerimizi renkli kilimler arasına,
Mermer ile sertleştirerek...
2/:
De bana lan Salvo!
Unuttuğum anılarım hangi gözünde hurcumuzun? Orucumuzun bayramı hangi güne denk gelir? Yoksa geçti mi bayram? Neredeydik o zaman? Her birimiz bir galeride miydik ipekler vilayetinde? Bunlar da neydi bocurgatlarda burulan? Ya ortadaki sanduka kimindi? Tutsakları dağlama çemberlerinden birini niye aldık ateş olduğunu bile bile? Ve başımıza mı koyduk kırmızı renge ve öfkeye dair her şeyi? Galiba. Sonra er kişi niyetine mi çıktık anamızın rahminden? Usulca ve utangaç... Galiba. Dağlama çemberleri nerede şimdi? Ya tutsak olan dizeler? ... Her bir bela nerede başımızdan düşmüşse orasını mı kazdık kahırgam tırnaklarımızla? Galiba. Kısmet be usta. Herkesin nasibi kendi gözündedir denir ya. Doğrudur bence. Oradan bakılır yaşama. Oradan aşk ve oradan şiir... De hele! Süleyman neredeydi kitabı okunurken? O sihirli mührünün düştüğü yerde miydi? Galiba. 'Ama' diye mi sürdürdük konuşmamızı? Başımızı bir maviye, bir magentaya çevirerek... Galiba. Birimiz, diğerini nasibine ortak mı etmek istedi tuvallerde? Galiba. Bu 'İndia' keşfi bizim bileceğimiz bir iş miydi Allah aşkına? Dört tanede dört kez haşlanır buğday. Sarı kehribar tespihlerin imamesi dört çeker. Ama kafama takıldı. Vardığımız son ülkede dörtlükler lorduyla mı karşılaştı korkularımız? Galiba. Santoralı kahraman berbere yüreğimizin ensesini mi yontturduk? Galiba. Kadim tarihi inkar ederek oradan ayrıldık mı nihayeti? Başka bir dağlı rahipler sitesine gitmek üzere ve er kişi niyetine mi çıktık son yolculuğa şıvgınlara binerek? Galiba. Aradan kısa bir zaman mı geçmişti Toth doğalı yani? İçimizden birinin mührü başından yere mi düşmüştü Kıbrıs ve kehribar renkli sevgili açıklarında? Galiba. Heyecan içinde miydik Arzı Mevud fethedilirken? Hemen mührün düştüğü yeri kazmaya mı başladık yani Mezarı Süleyman'ı? Galiba. Oradan bir bakır madeni galerisi mi çıktı şansımız? Sanmam.
3/:
Öyleyse niye kehribar tespihlerin lorduylayız?
Ne diye Santoralı kahraman berbere aşığız?
Ulan oğlum Salvador deliyiz ikimiz de...
Davran öyleyse,
Durma, derhal çık, (kalbi) dağlı rahipler sitesinde...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Salvador'la Dördüncü Teslimi-i Cilbab Gecesi
Ürkeklik Esrimede Son Peronda

1/:
Tek başımayım...
Bir Hiboryan bulvarının başlama noktasında.
Salvador ha geldi, ha gelecek...
Su alıyor sabit gece sağ cidarından,
Siren yüklü kalyonları sükunet limanından,
Kararlı ve usulca yola vuruyorum.
El ve elem sallıyorum ardınca...
Kızıl göynük akşam üstleri ufku boyuyor.
Koskoca karanlığın kıyıcığında aydınlık fırça izleri,
Bir ben kahır ve hüzün ırlamadayım bu diyarda kanımca,
Bir sevdalarımız kefiye kefiye esmede sarı rüzgarlarda,
Ve bir de Salvador'un malzeme kutusu bittabi.
Ve de ürkeklik esrimede bulunduğumuz gri peronda.
Son treni yekiniyor kıyamete bu günün...
Lan Salvador usta,
Toy ürkeklik hangi tonuna çalar gökyüzünün?
2/:
Salvador ile yan yanayız...
Sayın ki kasvet tarlalarındayız,
Tek derdimiz güneş gözlü ayçiçeği dermedir,
Bir de ezik yüreklerimizleyiz kervansaray fidelerinde.
Yapayalnızlık ürpermekte kare gözlerimizde,
Ve de ürkeklik esrimede bulunduğumuz peronda.
***
Üstümüzde koygun gece, yuvasız kargalar gibi,
Yüreğiyle çırpınmada saydam ipek yolunda bir peri,
Fiziğin anlamlandırdığı kanatları kifayetsiz,
Biz de yetersiz bir kasnak gibiyiz keten iplikler üzerinde,
Boğazımıza kadar batmışız ilmiklere,
Engizisyon vilayetinin en ücra köşesinde,
Ve Piyer Lermit'in uğursuz işaret parmağında belirmedeyiz...
Ve de ürkeklik esrimede bulunduğumuz peronda.
3/:
Yılan karası bir pelerin sanki tarifi verilen ilaçlarımız,
İkimiz de sırılsıklam ve çaresiziz,
Yani Arabistan zemheride bile yakıyor körpeleri.
Çığlık çığlığa kırkayak katarları kalkıyor,
Kervan göç zamanını doğurdu, doğuracak,
Haydi davran Salvador,
Kıymetini bilmeliyiz bu günün...
Lan usta göç hangi tonuna çalar gökyüzünün?


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Salvador'la Elli Üçüncü Zaliman-ı Süfyan Gecesi
Türküler Manzara Höykürüyor

1/:
Ay can!
Üretkenlik ne hoş şey!
***
Bir savaş ustasının yüzü şekillenirken,
Salvonun mahareti içmiş parmak uçlarında.
Kreativiti çapraz bir zibidi gibi göz kırpıyor,
Ve yaramaz elinden kurtuluyor kavuniçinin.
***
Haydi davran Salvador!
Şiir yazıyor bir sedeften kubbe üstüne Arnavut sedefkar,
Yani çarpıtıyor tarihi Baki o anda.
Karun ilindeki karanlık vakitlerse,
'İte döksen yemez' değersiz altın değerindedir şimdi,
Artık en kralına bile değişilmez Harnamelerin,
Zamanı toynağına sıvamış zamane şiirlerin...
O nameler ki,
Bolattan sur sayılır söz meclislerinde,
Kalın bir sevda döver şahdamarı demir olan adamı.
Herkes zaman örsünden bir yol geçer yaşamın güzergahında,
Gözü gümüşlü bir huma yavrusudur ki imgeler,
Nereye konacağı konusunda karışıktır kafası.
***
Dizelere mi?
Kara kartal kanatlı...
Yoksa pantone pastellerine mi binemez atlı?
Bilinmez neden yanar kafiyelerin kolaycılık narına...
Aşk hançeriyle vurulmak da vardır şiir bulvarlarında,
Kaderinde cehenneme yuvarlanmak,
Döşünde yürek taşıyan herkesin,
Parmak yanağa denk değildir çoğu zaman,
Sahte tarihlerin içine içine işler şiir,
Sevda ise saçlara sürülür lızıl kına tonunda.
2/:
Ay can!
Ay uğrun bakar karanlık gecenin suretine,
Kamçatka soğuğunun kaçak sevdakarlarının kanı büzüşür,
Yeşil ve maviye çalan bir yeşim taşının üzerinden,
Sıyrılır geceden kalan çiğ anadan üryan.
Dağlar kalkamıyorsa tuvallerin gözü önünden,
İş şiirin başına düşer.
Fuzuli bir adam davranır Babil'de...
Haydisene sen de...
***
Hırsını almamanın acısını gayrısı bilmez beynin,
Çünkü bulutların arkasından gelir yaşamın göz yaşları,
Ve göğ ekini biçer Yunus diye biri istemese de.
Haydi Salvador davran!
Bir an önce dürülmeli zaman.
İncir içi rahmin bu coğrafyasından ayrılmalı,
Ve uzaklaşmalı şiir ve pastel renkleri alaimisemanın.
Evet işte uzak diyarlara süzülüyor bir flu el,
Bir el daha ardından dökülüyor...
Vakit kanımca tamam!
Haydi davran Salvador...
Türküler o nedenden manzara höykürüyor.


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Salvador'la Kırk İkinci Esved-i Tejer Günü
İbni Rüşt Çırakları Dolaşır Ortalıkta

1/:
Ebro ırmağı yaslı bu akşam,
Mino suyu hangi allı gelinlerin mateminde?
Davro çayı ise katava düğününde...
Salvo can ve ben,
Nötr bir tampon hattında çivilenmişiz.
Çorak yüzümüz yağmur tarlası.
Gözlerimizin obruk virajlarından anılar akmada,
Yani kıyamete çeyrek kala nisan havası...
***
Renkler aynası en cevval dansa gebe bu akşam.
Ve işte boğa donundaki aslanlar kükrüyorlar,
Tejero ve avanesi susuyorlar nefeslerini yemişler gibi.
Yani Salvo, renklerin efendisi,
Belki sana da 'yuh! ' çeker bu havzanın halkı,
Ceberrut bir hanedana nasıl kızarlarsa köleler işte öyle,
Mirasçı olmak düşer bakarsın zulmüne boğaların,
Bakma bir damla ateş olduğuna şah damardan sızan kanların,
Kimi zaman ateş ve kan aynı renkte yazılır.
İnandığın su ise tuzlu denizdir terlediğinde,
Akar ince ve serkeşçe kıtaların basma eteklerine,
Ve kendine gelir dalgalarla dövülen yamyam sahiller,
Gözlerini sel alır sevdakar nümayişanın,
Ve kalplerini ovuşturarak sıçrarlar ayrılıkzedeler.
Ve avuçlarında yıldız pıhtısı yol boylarında,
Bir kor parçası ile sarmaşık halde aşıklar,
Babil'de beklemek felsefede yol almaktır aslında,
Zaten ortalıkta dolaşan sakalar İbni Rüşt çırakları,
Işıklar dumanlardan başka bir kimlikle çıkarlar,
Sakaların kozmik dağarlarından dervişlerin bakır sahanlarına.
Göz devrile devrile döner çevrimçiçek oyunlarında,
Gözlenmez perdeler arakasından güneş saklambaçlarda.
Lan Salvador usta bir yol düşün hele,
Rüştoğlu hangi tonuna çalar gökyüzünün?
Sen çiz Muhittin'i,
Batuci Nurettin'e dair ne varsa ben yazayım...
***
Bu yol öyle bir güzergahtır ki,
Silme ipeğe ve ışığa keser her adımda yoğunlaşarak,
Tokuşarak kırılır ayrılıklar,
Ve dereler denizlerde bir bütün olurlar.
Yani Salvi can benden duymuş olma amma,
Yağmurları bekleyen göze alır sırılsıklam olmayı,
Yağmasada bulutlar aşk yere ıslanmaya bu iklimde.
Bulutlara mersiye dizmeli çorak toprakların ozanı,
Ki ilmik ilmik kendi derununu dokuya beyninin ıstarına.
Ne olduğunu fark ederse rengin ve mersiyenin vurgunu,
Bir gözünden bin bir görüş koridoru uzanır karanlıklara.
Ya da biliyor muydu ne olduğunu Araboğlu maddenin?
Ve eşyanın sakladığı sırrın ki bana sormadasın.
Bıldırcınlar bulur kendi yarenlerini ancak çayırda,
Dağlarda ise yanıt yanıt eser rüzgarlar suallerin peşinden.
Çünkü oksijen orada sıyrılan şal perdedir.
Deryaya ipler kopunca düşer serenler,
Yarenler ortasından eklenir halay katarına.
Yarına kalır bazı şeyler...
Sırdır, sorma sırra dair burada her aklına geleni,
Beynin aç kalır...

***
Haydi davran Salvador,
Sorular yol alıyor...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Salvador'la Kırk İkinci Tarih-i Gılmani Günü
Ücra Bir Kançılaryadayız Cümlemiz

1/:
İki... üç ve bir...
Enlem ne?
Boylam nedir?
Neden buradayız çavuş kuşları misali?
Çayırlardan yemlenmek mi muradımız kuşluk serkeşliklerinde,
Yoksa boyaların kök hücresine yüreğimizi sürünmek mi,
Ve şiirin iliğine mi inmek sezgilere binerek?
İkimiz de deli miyiz neyiz,
De ulan oğlum Salvador sırr-ı şahsini?
Bilmesem de,
Taa şuramda duyumsuyorum ki al aldır, ak da ak,
Bel bel bakarak ücra bir kançılaryadayız cümlemiz,
İberik'in unutulmuş bir krokisinde öksüz...
Neden buradayız çavuş kuşları misali?
Ve neden çatımız horoz ibikli uğur objesi?
Açık etsene kimiz biz? ...
***
Ne olur? De hele! Bir yolculuk mu kader kendi kühtünce? Ya da bir zebellah dağa mı çıkmıştık? Veya bir minik tümsek... Tuval, cönk ve ikimiz alaimisemadayız bana sorarsan. Boylu boyunca ve uzunca bir ışık yılıdır yaşam. Bir an kadar kısa süren. Ne dersin sen? Doğru mu dediklerinde mağaralar ideası? Belki. Torbamız yedi renkle haşır neşirken durulur mu? Durmadık biz de. Tabii ki. Az gittik, uz gittik. Mesela şiir ülkesine mi vardık bir dem sonra? Belki. Yazgımızdan yemlenerek yürüdük. Yürüdü şiir. Manzara durur mu? Sonunda can Salvi ulaştığımız bu yer hayalimizdi belki. Ya da belli belirsiz menzilimiz miydi tarik-i mürekkebide? Belki. Bana göre de belki. Ancak burası değildi hayalimiz. Koyu parlament saçlı cüceler ülkesinin başkentiydi ha ne dersin? Belki. Vakit geçirmeden yazılır beyit. Renkse azar azar sürülür semaya. Sert abanozgiller içinden kevser firesiz akar. Şarap içen meyhanelerde sızamaz. İçki içerde Salvi, sarhoşluk dışardadır. Bu yüzden Hayyam, gökyüzüne baka baka yazar rübaileri. İşte aç kaldık. Veiş aramaya mı başladık gökkuşağı bedesteninde? Belki. Bu kesik memeli amazonlar kentinde en çok ne satılır ki? Tabii ki şehvet. Ya aşk? O başka bir vilayette. Pek çok ünlü bir kinolin sarısı ülkesindeyiz. Şiir seven solucanlar sarhoş takliti yapmada. Resim yerlerde sürünmede biz istemesek de. İşte dur burada ey Hayyam. Senin de ilinin bir şahı mı vardı? Belki. Şahmaran şehinşahına mı rast geldik bir büklümde. Belki. Patent mavisi ayyukta şimdi. Gök sırlı urbalarına bürünmüş rahipler yürüyor ardımızca. Sinirli amazonlar kentinde yeşiller can çekişiyor ağlayarak. Biz ortalıkta dolaşırken söz gölgemiz oluyor ardımızca. Kızıl sahtiyan kuşanan tarikat ehlinin sufi yaklaşımıdır rubai aslında. İnandık ve şöhretini mi duyduk son sufilerin Buhara'da? Belki. Santoralı kahraman berber kesecek ense, yazacak şiir aranıyormuş. Al sana koçaklama. Al koşma ve sagu. Ağla ağlayabildiğince be Santoralı. Ve tıraş et dizelerin fazlalıklarını. Evet ağlıyordu adamımız. Kim bilir bizim durumumuza çok mu üzülmüştü? Belki. Kolay değildi elbette Babil'de zenginken Basra'da yoksul olmak? Ya sence? Doğru mu? Belki. Bunun içindi bulutların içinde bulutlar saklaması. Güneşin ışık ağlaması bundan mıydı Belki. Bize bir iyilik yapmak mı istemişti yağmurlara kara çalan zadegan? Belki. Cebinden dört tane dağlama çemberi çıkardı son ebabil terbiyecisi. Biri banaydı. Diğerleri diğer tutsaklara. Ve en ücra kançılaryada bir mühürdardı aşk. Dağladı hepimizi, Salvo can? Sen duyumsadın mı o acıyı? Duyumsadım Galiba.
2/:
Öyleyse niye tarik-i mürekkebideyiz apak olarak?
Ne diye Santoralı kahraman berberdir ensemizde gezinen?
Ulan oğlum Salvador de hele.
Deli miyiz ne ikimiz de?
Durma davran öyleyse...
Yolumuz uzun ve toynaklarımız macenta kırmızısı.
Menzilimiz lebaleb turkuvaz mavi kahır.
Ki hiç gelmez soğuk kutularda beklemeye.
Doğru sihri Babil'e...
Şiirin tuvalini rengarenk bezemeye...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Salvador'la On Altıncı Temperyal Günü
Zenne Rolü Yapan Delikanlı

1/:
Ha kastanyet,
Ha çalpara...
Yani elde ve ayakta...
Raks ise zamanın ters yüz oluşu.
Ters yüzse renk ve şiire sihrin bulaşmasıdır...
İşte böyle bir bulaşmanın arefesindeyiz.
İkimiz de deli miyiz neyiz,
Ulan oğlum Salvador?
***
Daha tarihin önsözünde yazılmadı ins ve cin,
Yani cengaver ile kral,
Kollamalı birbirlerinin hareketlerini,
Ki ne vakt yağacak yağmur?
Harp ne zaman çıkagelecek hangi şimşeğin ardınca?
Çaresiz ve sırılsıklam olmuş yürektir korkular yurdu,
Dızmanlar lordu bilir savaş dansını,
Sen bilmesen de insanı kamil merdiveninin basamak sayısını,
Ve en eşref zamanını renk ve şiirin şehvetlisinin.
Hepsi birden uzun bir galeriye dalarlar,
İns ve cinnin kastanyet ve çalpara meraklıları,
Ritm burkula burkula raksa dönüştüğünde.
Ya da taşlı bir kemerle dövülür türkü öncesinde,
Matem ve gözyaşının erbabı balıketli kadınlar...
2/:
De bana lan Salvo! Karşı kilisede bulunanlar nasıl soyunur günahlarını? Münzevi keşişler de izlerine rastlanır mı kanaatkar dervişlerin? Ya bu iki taş yapı, manastır ve tekke... Şöyle bir evril geriye. Grenada'da bir ıtır kokulu ara sokak... 'Los ve lesli' tekellümler diyarı. Ve kitara bir de... Her neyse. Kim bilmiş ki biz bilelim geleceğe dair planlarını kasvet ehlinin? Rengi ve ahengi önce yiyip ardından geviş getiren midir seyyah? Ki o İbni Batuta'mıdır bu çorak kalemler ucunda elif ve betayı yazan? Gök demirden muhariplere yalvarmaya başlamışlar mıdır münzeviler manastır eteklerinde şimdi? Ne desem bilmem ki? ... 'Ne olursunuz, bize acıyın, diye diye? Ne desem bilmem ki? ... Mersiyemiz bizi terk etti, siz bari burada kalın ey koçaklamalar. Belki sizin hatırınıza sihrimiz geri gelir. Ha ne dersin? Ne desem bilmem ki? ... Ya kartezyen ahlak sahibi bir kişi ile masallarda zenne rolü yapan delikanlıya ne demeli? Sonuçsuz bu yalvarışlara aldırış etmemişler midir zaliman-ı Kimmeryan fedaini? Ne desem bilmem ki? ... İki teslimiyet-i Kevser günü sonra da diğer rahiplere veda edip oradan ayrılmışlar mıdır şiir ve rengin racaları? Ne desem bilmem ki? ... Fakat fazla uzağa gitmemişler duyduğuma göre paralel düşünenler. Ya sence gitmişler midir? Ne desem bilmem ki? ... Akşama kadardır güneşin hükümranlığı. Ardından zifaf gelir ve şiir tabii. Ya masallar bir ormanda gizlenmişler midir? Ne desem bilmem ki. Karanlık çökünce de geri dönüp gelmişler midir devler? Ve anka kuşunu gizledikleri yerden almışlar mıdır yalanarak? Ne desem bilmem ki? ... Sonra hızla uçar simurg. Yönetmeyi bilene. Ve devler oradan ayrılmışlar mıdır? Ne desem bilmem ki? ... İki kehribardır soru ve yanıt. Tamamlar birbirini. Yeşim tespihlerin lordu ise ağzı lila bir menekşedir masalda. Ki onun ataları fakir olarak ayrıldıkları ülkelerine zengin olarak dönmüşlerdir. Silme Kaf dağı servetiyle. Ne desem bilmem ki? ... Altın ve kartezyen ahlak sahibi o kişidir hükümran boş çayırlarda. Verildi mi bu sır sana lan Salvi? Ne desem bilmem ki? ... İhtiyaçları oldukça morarır insanlığın mavi düşü. İblis ve kişi... Her ikisi de şiirden bir parça alıp harcıyorlar. Denk geldi mi sana da Salvi can? Ne desem bilmem ki? ...
3/:
Öyleyse niye?
Yaz akşamları soyunur günahlarını,
Kanaatkar dervişler sofra başında,
Boş manastır ve ıssız tekkedir aşk adamının acılı yüreği,
Ve kitara bir de kürdilihicazkara kurgulu guruplarda...
Çorak kalemler ucunda elif ve betayı yazan katip ise,
Ne dese kayda geçer aşk üstüne.
Mersiyeniz sizi terk ettiyse kuruyun ey ağaçlar,
Çınarlar kısaltın ömrünüzü yağmurlarda çekerek.
Ya masallarda zenne rolü yapan delikanlıya ne demeli?
Bir duygusu bu yakada,
Diğeri yakın yıldızların birine kaçkın,
Ve şiir ve rengin racaları ile koyun koyuna,
Ey zulme paralel düşünenler,
Akşama kadardır güneşin hükümranlığı,
Sonra hızla uçar simurg.
Bir görünüp, bir kaybolan lila bir menekşedir masalda,
İki kehribardır aritmetkte soru ve yanıt,
Verildi mi bu sır sana lan Salvi?
Sen sor ve çiz, ben yazayım ve yanıtlayayım...
Ama ne diye?
Ulan oğlum Salvador ikimiz de deliyiz.
Davran öyleyse...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Salvador'la On Altıncı Zaliman-ı Kimmeryan Gecesi
Kara Pelerindir Üzerimde Yaşam

1/:
İşte burasındayız şiirin,
Bir rüyanın karşı yakasında saltada,
Ya da renk ve telbiyenin harmanındayız,
İkimiz de deli miyiz neyiz,
Ulan oğlum İberikli Salvador?
Baksana... Muhayyilemiz gökkuşağında delilik devşirmede,
Benliğimiz ise bu uzayın dışındaydı daha dün.
Kaykıldı ve kaydı boyut, devrildi zamanın piramitik yayı,
Sayı dediğin aritmetik palazları bir ve sıfırdan ibaretti sadece.
Belki de her şey hiçbir şeydi gerçekte.
Sen çiz yalanı, dolanı ben yazayım...
Bakarsın biri çıkar gelir belki tersinden işleyişin,
Bir kara pelerindir kimbilir, tarihin ve yazgının üzerindeki yaşam,
Bizim unutmaya çalıştığımızsa ikiden sonrasıdır rakamların.
Burada olur olan ve bir kaldıraç iner kalkar kubur kuyularına,
Sağlar birer birer düşerler sol yanlarına heyhat!
Çizildiği ile kalır herkesin son anı aynanın bu yüzünde,
Tabakalar halinde iç içe evrilir an ve insan.
2/:
De bana lan Salvo!
Özgün şiir dilini arama çabalarıdır ki sürer bigh crancha dek. Tabii ki özgün tonunu mavişin... Ya tarihte kimsenin kendini arama çabaları sonuç vermiş mi lan Salvi? Kararsızım. Çaresiz kalarak oyulur dağlar bilir misin? Arsızlık utana sıkıla durumunu ikiye katlar meydanlarda. Savranlarda savrulur düşünce ve düş. Rüküş mü rüküş iki keten saçlı harbidir öfke. Her kavime bir yalvaç düşer. Salih olur. Ya da Musa... Sence tabutu sekineyi açmışlar mıdır ulusa lortlar? Kararsızım. Mersiyenin kaybolduğunu söylemişler midir Yunus'a ya da? Kararsızım. Haşin haberleri duyan iki yanı keskin Cengiz han olur Endil'de. Veya yeşiller vilayetinde sırlı yeşimin sahibesi. Sesi kesildiğinde Baudolin'in Latinolar ağlamaya meftundurlar da... Andulisi peçelileri saçlarını yolmaya başlamışlar mıdır? Kararsızım. Ama düşünü gördüm ben. İnanır mısın? Öylesine içten davranıyorlardı ki yeşilin alt tonları, orada bulunan herkes, ağlamaya başlamıştı. Anımsadın mı? Kararsızım. 'Korktuğumuz başımıza geldi,' diyordu teskin olmaz duygular sultanı? Her anı tedirgin yaşamıştı belki de şiir, rengin terkisinde. Ha? Kararsızım. Biliyorduk ikimiz de bu ahengin bizi terk edip gideceğini? Kararsızım. Çünkü sizinkiler ve dönek morronolar, ona gereken saygıyı göstermiyordunuz? Kararsızım. İbadetler bile samimi değil gibiydi. Oburluk saatlerinizin dışında onu yalnız bırakıyordunuz? Kararsızım. İşte şimdidir nihayet. Gayet haşin bir an yani. O ise sizi bırakıp göğe çıkmış, işittin mi? Kararsızım. Alaimi sema olarak. Herhalde sizinkilerden intikam almak isteyecektir yedi renk? Kararsızım. Artık buralarda durulmaz bence. Ya sence? Kararsızım. Buradan hemen gidiyoruz öyleyse. Ha? Bilmem ki ne desem.
3/:
Öyleyse niye?
Ne diye?
Özgün şiir dili yalanır iştah ile,
Öz tonunu mavişin neresi saklar gökyüzünün,
Çaresiz kalarak oyulursa dağlar, zavallı peyzaj hangi renge bürünür?
Savranlarda savrulursa düşünce ve düş,
Gülüş ağıda, ağıt türküye dönüşür lahuti zamanlarda.
Komşu oğlu Salih olur, yan evdeki genç Musa...
Mersiyenin kaybolduğunu söyler zalim yargıçlar,
İki yanı keskin Cengiz han olur eski kin,
Yeşiller vilayetinde yaprak yaprak fırça izleri,
Tengri dağında sırlı yeşimin sahibesi dil kırar,
Latinolar ağlamaya meftundur ahengin Akdenizi'ne,
Yeşilin alt tonları ise mezar taşlarına yazılır,
Şiir, rengin terkisinde bizi kor ve gider,
Ve derin izimizi bırakıp göğe çıkar düş artığı manzaralar.
Kalakalırız iki başımıza,
Yalnız kalbimiz belki de son nöbetindedir o an,
Ya da aşka dair yaraları yutan bir gayyadır...
***
Latinolar saf saf ilerlerler yalbırdak,
En zalim şarkılarını haykırarak.
Ulan oğlum Salvador ikimiz de deliyiz.
Hedefteyiz,
Düşün ne etmeliyiz?
Buradan göçmeliyiz. Bence de,
Davran öyleyse...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Salvador'la On Beşinci Esved-i Nehar Gecesi
Uğraş Evvelinde Fışkırır Öfke

1/:
Ben bir ardı alaca attayım şimdi,
Ne renge ve ne de şiire müdanam vardır seyrüseferde,
Ya sen İberikli?
Uzak düşmemiz belki de cismü canın seğirmesindendir.
Bilirim krizin tutar bazen seni renkler bolluğunda bile,
Bense mersiyeler diyarında inisiye olurum,
Yunus ehlinin bilge elinde,
Yüreğinde eğlerim kısrağımı inandıklarımın.
Yanar ve düşerim beyitler cehennemine kayarak,Ben ve hülyalarım yanar amma,
Dipdiridir şiir soyut boyutların esrik şehirlerinde bile.
***
Baksana ey ehli vatan,
Bak ve bayrak işle hayallerin armasını sim ile,
Uğraş evvelinde fışkırıyor cephelerin ürperten *******ine öfke,
Ve fışkıran öfkesi ışık kesen kehkeşan gülleleri,
Alaimisemanın yedi renge boyalı burçlarına.
2/:
Vurgun yiyor tefekküre dalan her gecede,
Ve vuruluyor döşünden Vaterlo'da Suev baronları,
Yüz bin bir yıllık yoldaşlar barbar avında,
Geziniyor zamanı ören usta, kaçak yurdu burçlarda,
Ve onun maharetli elleri kertiyor canları boğazlarından,
Kan ve terinin üzerinde yüzüyor uygarlıklar,
Dimdik dökülüyor yatık vadiye vahşet çağlayanları,
Sahtekar ağıtlar ele veriyor kendini yamaçlarda,
Kendi ölümüne ağlayanlar sessiz çığlıklara biniyorlar,
Ve kuduruyorlar aç kalan zifaf kurtları.
***
Yırtıp yırtıp yutuyor kendini Salvador,
Ben bir ardı alaca attayım şimdi,
Ne renge ve ne de şiire müdanam vardır seyrüseferde,
Kudurgan seller yalıyor,
Yaylaların yanaklarını kirli dilleriyle.
Yayılıyor aleme ünü,
Bir deli ressamın ve delimsirek deliliklerinin.
Lan Salvador usta çiz hele,
Yanağı yarık yaylalar hangi tonuna çalar gökyüzünün?
***
Sen çiz, ben yazayım...
Gözleri kapanıyor bak sabah erken kalkan gecenin.
Masumiyeti kaldırıp yüzünden ar peçesini,
Gerekeni yapar bil ki kırmızı kudurunca,
Pantone pazarlarının kiri kıymete kalkar,
Divane devinimidir belki de arsız arzularının sarı,
Bilgeler bilmezlerse şiir ne zaman ölür?
Kaf dağının karşı saçağına manzum masallar konar,
Bir deli kızı sevmek akıllılık mıdır?
Ya da Kaf ağını
masalsız koymak çarşambalarda,
Seçkinler savaşının şehidi olmaz bilin ki,
Ol nedenden ağzına bukağı vurulur destan ehlinin,
Ve bu yüzden sesini kesiyor gaddareler,
Naralardan güç alan muhariplerin.
Lan Salvador usta de bize,
Havas savaşları hangi tonuna çalar gökyüzünün?
***
Haydi davran Salvador...
Olan bize oluyor.


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Salvador'la On Beşinci Tarih-i Gılmani Günü
Kara Pelerindir Üzerimde Yaşam

1/:
İşte burasındayız şiirin,
Bir rüyanın karşı yakası,
Renk ve telbiyenin harmanındayız,
İkimiz de deli miyiz neyiz,
Ulan oğlum İberikli Salvador?
Muhayyilemiz gökkuşağında delilik devşirmede,
Benliğimiz ise bu uzayın dışındaydı daha dün.
Kaydı boyut, devrildi zamanın piramitik yayı,
Sayı bir ve sıfırdan ibaretti sadece.
Belki de her şey hiçbir şeydi gerçekte.
Sen çiz yalanı, dolanı ben yazayım...
Biri çıkar gelir belki tersinden işleyişin,
Bir kara pelerindir belki üzerindeki yaşam,
Bizim unutmaya çalıştığımızsa ikiden sonrasıdır rakamların.
Bir kaldıraç iner kalkar kubur kuyularına,
Sağlar birer birer düşerler sol yanlarına heyhat!
Çizildiği ile kalır herkesin son anı aynanın bu yüzünde,
Tabakalar halinde iç içe evrilir an ve insan.
2/:
De bana lan Salvo!
Özgün şiir dilini arama çabalarıdır ki sürer bigh crancha dek. Tabii ki özgün tonunu mavişin... Ya tarihte kimsenin kendini arama çabaları sonuç vermiş mi lan Salvi? Kararsızım. Çaresiz kalarak oyulur dağlar bilir misin? Arsızlık utana sıkıla durumunu ikiye katlar meydanlarda. Savranlarda savrulur düşünce ve düş. Rüküş mü rüküş iki keten saçlı harbidir öfke. Her kavime bir yalvaç düşer. Salih olur. Ya da Musa... Sence tabutu sekineyi açmışlar mıdır ulusa lortlar? Kararsızım. Mersiyenin kaybolduğunu söylemişler midir Yunus'a ya da? Kararsızım. Haşin haberleri duyan iki yanı keskin Cengiz han olur Endil'de. Veya yeşiller vilayetinde sırlı yeşimin sahibesi. Sesi kesildiğinde Baudolin'in Latinolar ağlamaya meftundurlar da... Andulisi peçelileri saçlarını yolmaya başlamışlar mıdır? Kararsızım. Ama düşünü gördüm ben. İnanır mısın? Öylesine içten davranıyorlardı ki yeşilin alt tonları, orada bulunan herkes, ağlamaya başlamıştı. Anımsadın mı? Kararsızım. 'Korktuğumuz başımıza geldi,' diyordu teskin olmaz duygular sultanı? Her anı tedirgin yaşamıştı belki de şiir, rengin terkisinde. Ha? Kararsızım. Biliyorduk ikimiz de bu ahengin bizi terk edip gideceğini? Kararsızım. Çünkü sizinkiler ve dönek morronolar, ona gereken saygıyı göstermiyordunuz? Kararsızım. İbadetler bile samimi değil gibiydi. Oburluk saatlerinizin dışında onu yalnız bırakıyordunuz? Kararsızım. İşte şimdidir nihayet. Gayet haşin bir an yani. O ise sizi bırakıp göğe çıkmış, işittin mi? Kararsızım. Alaimi sema olarak. Herhalde sizinkilerden intikam almak isteyecektir yedi renk? Kararsızım. Artık buralarda durulmaz bence. Ya sence? Kararsızım. Buradan hemen gidiyoruz öyleyse. Ha? Bilmem ki ne desem.
3/:
Öyleyse niye?
Ne diye?
Özgün şiir dili yalanır iştah ile,
Öz tonunu mavişin neresi saklar gökyüzünün,
Çaresiz kalarak oyulursa dağlar, zavallı peyzaj hangi renge bürünür?
Savranlarda savrulursa düşünce ve düş,
Gülüş ağıda, ağıt türküye dönüşür lahuti zamanlarda.
Komşu oğlu Salih olur, yan evdeki genç Musa...
Mersiyenin kaybolduğunu söyler zalim yargıçlar,
İki yanı keskin Cengiz han olur eski kin,
Yeşiller vilayetinde yaprak yaprak fırça izleri,
Tengri dağında sırlı yeşimin sahibesi dil kırar,
Latinolar ağlamaya meftundur ahengin Akdenizi'ne,
Yeşilin alt tonları ise mezar taşlarına yazılır,
Şiir, rengin terkisinde bizi kor ve gider,
Ve derin izimizi bırakıp göğe çıkar düş artığı manzaralar.
Kalakalırız iki başımıza,
Yalnız kalbimiz belki de son nöbetindedir o an,
Ya da aşka dair yaraları yutan bir gayyadır...
***
Latinolar saf saf ilerlerler yalbırdak,
En zalim şarkılarını haykırarak.
Ulan oğlum Salvador ikimiz de deliyiz.
Hedefteyiz,
Düşün ne etmeliyiz?
Buradan göçmeliyiz.Bence de,
Davran öyleyse...


Ahmet Yozgat

[GooD aNd EvıL]

Salvador'la On Birinci Kibar-ı Bikibar Gecesi
Etli Roman Dudağı

1/:
Koskoca iberik'te çıt yok,
(İyi mi?)
Bu gizemli sessizlik vuruyor bizi büyük gürültülerle,
El lele tekerlenmedeyiz kuşakta Salvi ve ben.
(Bir de ebem...) Yaşlı göğün yaslı tavan kubbesi sökülüyor,
Yyeni yırtık yüreğimize dökülüyor siyah kurşunlar,
Dolaşıyor beynimizi kırmızı bir heves yeniden,
Dudaklarımızda az evvelki aşkımızın buruk meyvesi,
Daha çiğneyemeden ilk tadını organik ve mevsimlik ürünün,
Dünün harman artığı kalbur altı çağlaları çıkageliyor.
Ayna çatlıyor kabaran yoğunluğundan yüreğinin.
Lan Salvador usta sen bilirsin de hele,
Etli roman dudağı hangi tonuna çalar gökyüzünün?
Sen çiz, ben de yazayım,
Baba Muharremin eli kulağında,
Ha söyledi ha söyleyecek hali hazır zamanların sırrını...
Al atlar kapıda ve maviye boyanmadalar,
Kozmik yolculuklara hazırlanmadalar...
2/:
Haydi davran Salvador...
Bağlar ilk ürünü vermede bu bozumda,
İspanyol bakirelerinin kulak arkaları gül yurdu,
Çingeneler se çengi çekirdek çiçek dermedeler bizim için.
Biz Endül Mesetalarında yabani kabak gibi gülmedeyiz.
Ulan oğlum Salvador ikimiz de deliyiz.
Ama burada sevmemeliyiz pisi pisine,
Davran öyleyse...
***
Bir maceranın kuyruk sokumu sanırsam bura,
Çünkü şiir bakire kalbi gibi yeşil yeşil atmada,
Batmada güneş Tarık dağlarının puslu ardına küskün küskün.
Her yanımızı kibar-ı bikibar çerilerle çitlemişiz.
Peyzajı ve şiiri dolduran akşamın
kasfeti kesif,
Albenili tombulluğu belli belirsiz,
Özümüz şiir ve renk ekseninde,
Amma...
İnce belli ve esmer bir çingene kızında gözümüz...
(Allah kalbimizi biliyor ya, yalan haram yani. Şimdi tanrının bildiğini kuldan mı saklayalım.)
Kız, Sulukule yosması bildiğiniz.
Ama Şattülarap misali sulu ve Lapon mosları gibi diri,
Misket elması gibi tepecikleri, gözleri kızıl ve iri...
Salvo resmini yazmazsa kudurur ak kağıt yüreğine,
Bense şiirini yapmalıyım illa ki bereketli öğünlerime...
Çaresiz, kader bu yazacak ve yapacağız.
Ancak gelin görün ki,
Ensemizde çeribaşının 'Hurra'sı sinir sinire.
(Durum kötü anlayacağınız.)
***
Yani yol görünüyor, flu da olsa.
Haydi davran Salvador,
Çerilerin nevri dönüyor...


Ahmet Yozgat