Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Söz Niyetine -şiir değil-

Dünya yuvarlaktır güneşin etrafında dönüyor
Sen de biliyorsun ki bu söz benim değil
Karşı çıkan da yok artık yuvarlak oluşuna dünyanın
Bu sözün sahibi bedelini ağır ödedi.
Bir tarafı karanlıktır bu dünyanın bir tarafı aydınlık
Bunu da bildiğini düşünüyorum
Söz dönüp dolaşır sahibini bulur
Bu söz de benim değil
Söz yerinde ağırdır
Bildiğini varsayıyorum.
Hiç durmaksızın gidebilirsin artık
Dünya yuvarlaktır
Sözünü bilirsen özünü korursun
Özünü bilirsen sözünde durursun
Şimdi kollarını sıva bakalım
Sınırlar ötesine git dünya dönüyor
Saatlerin farkını gör yerinde duran yok
Güneş nereden doğuyor nereye batıyor iyi bak
Zulüm nereden doğuyor nereye batıyor göreceksin
Dünya yuvarlaktır
Aya gidenler yeni gezegenlerin peşine düştüler
Bu söz üzerine
Üzerine bunca yıl geçti ama atmosfer de delindi
Deli deme bana sakın hiç olmazsa diyorum
Bir tarafı düzgün olsaydı bu dünyanın
Çözülmedik sırrı mı kalırdı sanırsın
Baskı mı olurdu insanlara
Yoksul mu kalırdı bunca insan
Mesela insanlar aç mı olurdu bunca varlığın içinde
Cinsler mi ayrılırdı karşı karşıya
Zora, zorla savaşa gerek mi kalırdı
Kimi gıdasızlıktan kimi aç gözlülükten
Ölür müydü buğün bunca insan
Söyle bana dünya yuvarlaktır
Yok olup giden sadece insan mı
Dayanamıyorum artık, gerçekten dayanamıyorum
Sözün 'ö' harfini çıkarıp çocuklara veriyorum
Gözlerini alıp içine katıyorlar sözünde durması için
Sonra da gözlerimin önünde güler bir yüz yapıyorlar
Mimiklerinin ortasına
Gelin çocukların dünyasını karartmayalım
El ele verelim ki doya doya birer insan gibi
İnsanca yaşasınlar.

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Sözün Bilimi

Sen mi / kimden saklarsın yüreğini

Yüreğin mi / kimden saklıyor seni

Nedendir

Kim eğitir seni / seni kim yönetir

Nerdesin

Eğiten mi yönetir seni

Yöneten mi eğitir seni

(Kaynak: Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2. Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Sözün Bittiği Yerde

Güneşe secdeye duruyor
Sarı
Yeşil
Ayçiçeği.

Sen
Kararta dur dünyayı
Tarihin karanlığına gömülen
Zulmünle,

Kimin ışığını
Çalabilirsin ki
Kendi zulmünde
Boğulmaktan öte.

(Kaynak: Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2. Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Sözün Yeri Olmalı Göz Gibi

Yitip gitti gözden, ışığı azalan yıldız
Öndeki izlere katamadan kendini.

Kutup yıldızına yakın, terazi yıldızı durdu
Karanlık içlerinde, etrafında binlerce yıldız.

Çemberdeydin
Küme küme şafak söktüğünde
Isınırdın
Bir şahini görürdün dağın yamacında
Kanatlarını gerdirip daldığında.

Kendinden uzağa gitmezdi
Söz söyleyenin gözünde ise
Vururdu da insanın bir gözü
Hiçbir silahın vuramadığını.

Yürek ısıtırdı yılları
Ve de yüzyıllar
Bir söze bağlanabilirdi binbir göz
Sahibini buluncaya,
Mezarda da olsa bedeni
Ağırlığınca kalırdı.

Yürek sözün özünü ısıtırdı
Işıltısını göze verdiğinde
Yürekliyse sözünü pişirirdi
Gezdirip oturturdu da yerine
Kurşundan da ağır karanlığa girerdi.
Bir söz, bir göz, yıldız olabilirdi gecede
Fırtına olup kopabilirdi de
Sözün yeri varsa kalamazdı havada
Gözün önünde bulut kalmazdı
Kurşun kalamazdı...

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2. Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Statüko

-büyü bozuldu
statüko yıkılıyor-

kendini dayatıyorlarsa
dayatsınlar
dayanacakları dal kalmadı

statüko parçalanıyor
statükocular aralarında
birer birer
yere atsalar da kendilerini
altındaki toprak gidiyor

statüko yıkılıyor
statükocular birer birer
eskimiş birer gömlek gibi
yama üstüne yama da vursanız
artık yama da tutmuyor
yama üstüne yama ile
bugüne kadar geldiler
kokuşmuş kirleriyle
gelip geçti bir ömür

statüko yıkılıyor
statükocular birer birer
öyle bir gömlek ki
temizlemek isterseniz
yüzyılın kirini
çitilemeniz gerekir
statüko dağılıyor
statükocular bir bir

öyle bir eskimiş ki
öyle bir kirlenmiş ki
kumaşı görünmüyor
öyle bir hantal ki
statüko
elinize alırsanız gömleği
elinizde kalır
suyu sabunu
iğnesi ipliği
cabası...

statüko ölüyor
statükocular birer birer
o kumaş eskidi
alıcısı da öldü
boşa rahmet dileme
toprak kabul etmedi
karanlığa gömüldü...

...

şimdi kendi toprağında
kendi ellerinle yapmalısın
en güzel kumaşı
öyle bir yapmalısın ki
ne dar gelmeli üstüne
ne de bol durmalı
tam ölçüsünde olmalı ki
yaşayanlar gün görmeli...

(yeni çalışmamdan)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Suçu Bende mi

Senin yarattığın
besleyip te üstüme saldığın
canavarlardır bunlar
iplerini elinde sanırdın,

bana doymuş olmalılar
koparmışlarsa iplerini

şimdi sana döndülerse
en keskin dişleriyle
yani atasını da yiyorlarsa
ki doğası da böyledir
bütün canavarların,

suçu bende mi ararsın.

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2. Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Suya Kalır Berraklaşması

Yağmurla,
Güneşle,
Buluşan toprak
Herkese yettiği kadar gülümser.
Şafağa vuran ülkenin ezgilerinde.
Nasıl ki veriyorsa güneş sıcaklığını
Şeftalinin çekirdeğine değin
Rengini
Nasıl ki veriyorsa toprağa
Gülümsemeyi
Ve yayıyorsa dört bir yana,
Rüzgara kalır taşıması
Yağmura kalır okşaması
Suya kalır berraklaşması...

Toprağa cemre düştüğünde
Newroz'dur
Hazreti Ali'nin doğumuna
Mazlum'un eylemine
Denk gelir
Güneş gülümseyerek bırakır
Kendini toprağın üstüne,
Katline koşan serserinin
Bilmezliği ne? ...
Yaprağından
Dalından dökülen
Külün üzerinden
Girmek için toprağın bir ucundan,
Filize durup yarınlara
Bir dal, bir fidan...
Ve bükülmeyen Çınar
Ape Musa doğdu
Bu topraklarda...

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 1.Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Suya Sabuna Dokunma

Suya sabuna dokunma
şehvetli bunca aşk perisi
dolaşıp dururken üstünde
senin ne işine...
oh, ne hoş, ne hoş
hayallerin sarmaş dolaş.
Hoş dokunacak suda kalmadı
sabunda köpükten ibaret
buralarda parayla satılırlar
yasaların altında saklanmış
tümü birer irindirler
derin mi derin altında bir güç yatar
üstünde başka bir şey.

Suya sabuna dokunma
İşin içinde başka bambaşka işler dönüyorsa
senin aklının almadığı görünmeyen bir elin
kirlenmiş gölgesi gibi akabilir üstüne
derin mi derin işin aslı kanayan yaran.

Suya sabuna dokunma
onlar 'kağıttan kaplanlar'ı besliyor
git Munzur'a dokun
sen sormadan sana anlatacakları
yüzyılların üstüne kapandığı
artık karataşların bile dayanamayıp
çatır çatır çatladığı
ahları var gögsünün kafesinde
bir çırpıda anlatırlar, inan
çırılçıplak girebilirsen Munzur'a.
Suya da sabuna da dokun
suçluysan Munzur'un üstüne
ya da Zap suyundan kalma
harami flamalar altında taşıdığın
bir 'günah'ın varsa eğer
bilmem dokunmanı nasıl karşılar
barındırır mı arındırır mı
yoksa içinden söküp atar mı
sabunun kirlettiği suyla birlikte
Munzur bilir, ben bilemem.

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Sükunetten Uzaktı Ortadoğu

İlk cemresiydi daha toprağa düşen
Karanlığa inat bir cemre
İlk silkinişleri şimşek oldu beyinlere.

Çocuklar kurbağa toplardı
Arı kovanları etrafında dolaşamazdı yabancılar
Vietnam özgürlük savaşçılarının tekniğinde
Toprağa cemre düştü alnındaki yıldızdan,
Orada karanlığı döverdi bir başka mevsim.

Sükunetten uzaktı Ortadoğu
Kabullenmeyen bir ülkenin gerçekliğine
Onlu yıllarla darbeler bağlanırdı,
Kurulurdu sokaklara idam sehpaları
Tedirgindi çorlu toprak.

Bir başka mevsimin en uzun *******i
Newrozlaşırdı günler karanlığa inat
Isınırdı meşenin damarı,
Toprağa cemre düşerdi
Kabullenmeyen bir ülke içinden
Alişer'in sözü gelirdi torunlarının kulaklarına
Sırdaştırlar, toprakla sözlü ezgileri,
Gelirdi gecenin melekleri
Giderdi gecenin melekleri
Newrozlaşan günlerdi ilk cemreden kalma.

Toprağın yüzü gülerdi hasat zamanı
Çatırdardı karanlık,
Yağmuru çekerdi toprağın yüzü
Çorlu toprak tedirgin.

Sükunetten uzaktı Ortadoğu
Hesap kitap içindeydi tüm dünya
Yürekler dağlanmıştı kor ateşinde
Alınteri ezilmişti çarkın dişlilerinde
Açlıktan kazınırken karınları
Sonbahar yakılırdı,
Kış kovulurdu ülkeden
Newrozlaşırdı günler.

Şafağa vuran bir başka mevsim
Bahardı, yazdı Mezopotamya
İnsanı yaratmaydı insanlığa
Toprağı kaplarken ezili alınteri...

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 1.Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Sürü

Kendini sürüye katanlar
Onun ayağıyla da yürürler
İster önünde olsunlar
İsterse ortasında,
İster en arkasında dursunlar
Onun gözüyle görür
Onun kulağıyla duyar
Onun ağzıyla da konuşurlar
Kendini sürüye katanlar
Sürüyle bir olurlar
Sürüleri kadar bilir
Bildikleri kadar da büyürler...

Ercan Cengiz