Abdulkadir Kahraman

[GooD aNd EvıL]

Anamın Mektubu
Mektup geldi gurbet ele anamdan...
“çok gittin be oğul, gel” diye yazmış.
“Bir an huzur bulamadım yaramdan;
Dertlerim çağlayan sel” diye, yazmış.

“Bilemezsin seni özledim ne çok!
Hasretin sinemi yaralayan ok!
Gelirim demiştin, hiçbir haber yok!
Hiç değilse haber sal” diye yazmış.

Anlarsan halimi ederim beyan...
Yarasın içimde daim kanayan...
Dayanamam, deme, sabreyle, dayan!
“Anladım, çıkmaz bu yol,” diye yazmış.

“Geçti ömür bitmez, azap çileyle...
İş başa ermedi kinle, hileyle...
Kimi günahını sattı kileyle...
Kimi de mümin kul,” diye yazmış.

“Kolay kolay belli etmez rengini...
Yüze güler, içten kurar fendini...
İnsanoğlu en çok sever kendini....
“Dikkat et: aldatır, dil” diye yazmış.

“Unut çocuklukta kurduğun düşü...
Alınteri yemeklerin en hoşu...
Hayat menziline ermeyen koşu...
Ömürse; derilmeyen gül,” diye yazmış.

“Nasıl olur deme, oluyor işte!
Tırnağın kazancı eriyor dişte!
Kaybetme kendini olmayan düşte...
Ara saadeti, bul” diye yazmış.

“Kötü işte, eğri yolda didinme!
Tanı, tutmayanı sırdaş edinme!
Çiğ süt emmiş, insana çok güvenme
Dost kim, düşman kim, bil diye yazmış?

“Harabe, vatanda güzel her yerimiz...
Ne ölümüz rahat, ne de dirimiz...
Vurdumduymazlık, hiç çıkmaz kirimiz...
Gözlere serpilmiş kül,” diye yazmış.

“Zengin bilmez fukaranın halinden...
Emer tüm kanını, gelse elinden...
Kendini koru bunların şerrinden...
Haklıysa, güçsüzle ol” diye yazmış.

“Dünya fani hiç kimseyi kondurmaz...
Dert bindiği dalı yıkar, ondurmaz...
Bedavaya bala kimse bandırmaz...
Zehir olmasın ha, bal” diye yazmış.

“Açgözlünün gözü tatlı aşında...
Akbaba misali döner başında...
Bir karar ver, iyi düşün, taşın da...
Toplama sonradan nal,” diye yazmış.

“Herkes düşer rızık için yollara...
Kimi satılır it gibi yallara...
Kimi de kul olur, adi kullara...
Olanlardan ibret al” diye yazmış.

“Sözlerim altındır, yabana atma!
Haksızın elinden ölsen de tutma!
Helal kazancına haramı katma!
Haram yeme de tek, öl” diye yazmış.

“Olur, evin, yurdun inan ki viran...
Her yüze güleni sanırsan yâran...
Önderin Muhammed, ışığın Kuran...
Bozulma hep öyle kal” diye yazmış.

“Bak oğul, sen sen ol! doğrudan şaşma!
Düz de olsa kötü yolundan aşma!
Meçhulse, menzile nafile koşma...
Gülmesin haline el,” diye yazmış.

[GooD aNd EvıL]

Anne Adlı Biri Varmış
Ben annemi tanımadım,
Annemde beni…
İmrendim, hattâ kıskandım çok kez
ana kucağında
mışıl mışıl uyuyan bebekleri.
Büyük bir zevkmiş,
Yatamadım bir kez bile ana sıcağında.

Anneyi…
Anne sevgisini…
Gözlerden, sözlerden öğrendim.
Üşüdüğüm zaman iliklerime kadar üşüdüm annesiz…
Özlediğim zaman kemiklerime kadar özledim!
Ne kadar çok isterdim ninni dinlemeyi
Uzanıp yatarken her akşam ana kucağında…

Ne saçımı okşayabildi
Ne bakabildi gözlerime
Ağladığım zaman ne silebildi gözyaşımı
Üzüldüğümde ne okşayabildi başımı
Ne oynayabildim yüzüyle tırmalayarak
Ne ellerimden tuttu
Ne ortak olabildi sevincime, kederime
Ama kendini bende unuttu
Sindiği ondan her yerime
Ne uçabildim sevecen sesiyle, göklere
Ne kadar isterdim ah! Hem de ne kadar
Sevinmeyi… Mutlu olmayı şefkatli birkaç sözüyle…
Isınmayı ılık nefesiyle…

Derler ki: anne toprak gibi hoşgörülü
Güneş gibi sımsıcak,
Gece misali sırdaş.
Derler ki: anne en cömert, en fedâkar
Derler ki: ana görgülü
Her yere gidilebilecek arkadaş
Candan içeri candan yoldaş…

Ben annemi
Hiç görmedim
Annemse beni
Dediler… Yaşama nedeni
Bir ayrılık hikâyesi anlattılar hep
Dinledim gözlerim dolu dolu
Ne ben koklayabildim annemi
Ne de o oğlunu…

Toprağı özler gibi özlüyorum
Baharı bekler gibi bekliyorum
Gelmeyeceğini ve olmayacağını bile bile
Ümidimi dualarıma gözyaşlarıma yüklüyorum.

Anne! Ah anne!
Seni herkesten çok seviyorum
Ellerimden tutsan
Sırdaşım olsan
Beni avutsan
Sarsan bitimsiz sevgine
Karışsam seninle sevginin sevincin her rengine
O kadar ihtiyacım var ki anlatamam
Sensiz o kadar anlamsız ki yaşamam
Gelip de bir sarılsan ne olur!
Küçükken okşayıp, öpemediğin
Şu koskoca bebeğine.

[GooD aNd EvıL]

AntikaBir Mabed
Mânâ erlerinin dem sürdüğü zamanlardan…
Geçmişi bugünlere taşıyan, limanlardan…

Bir mâbet ki; benzersiz, ebediyyen kıblegâh!
İbâdet edenlerin ruhları olur âğah.

Konan her taş, her candan, sanki bir parça taşır…
İhtişâmına dalan hayran gözler kamaşır.

Her yerinde gözyaşı, alın teri izleri…
Enfes râyiha gibi doldurur genizleri…

Esrârengiz havası bakışları mest eder…
Kıraçlaşmış kâlpleri muhabbetle dost eder.

Yollar oradan gider, mâveraya, arayan!
Gül yolun sancısını iliklerinde duyan!

Kim var ise; göz, kâlp, söz yönelir umut ile…
Fırsat arar huzura her açıdan kabule.

Açıldıkça Mevla’ya eller umut dolarak…
Boşalır gönüllere rahmet, ikram olarak!

İlk yapıldığı gün gibi ayakta, dimdik durur…
Bir heybet, bir âsâlet; içinde coşar şuur.

Seyreder şaşkın gözler bu muhteşem eseri…
Bu eser ki; mâzinin nesillere Kevseri.

[GooD aNd EvıL]

Arz-ı hâl
İnanın ki hâlimi beter etti ölmekten
Bana bir şeyler oldu, hep onu düşünmekten.

Eridi tunç benliğim, hayaller kura kura
His kaynağım kurudu, hislerimi gömmekten.

Mânevim çöle döndü, lâl oldu bülbül dilim
İsimleri unuttum, ismini söylemekten.

Anlatamam kimseye, öylesine bir dert ki
Sanmam büyük dert yoktur, böylesine sevmekten.

Beklerim ilgisini, yüreğim delik, deşik
Tek sevmesin, korkarım, büsbütün kaybetmekten.

İçim, dışım her şeyim onun ile dopdolu
Pervâneleri geçtim, etrafında dönmekten.

Elde değil, bilmeden düştüm bu çılgın sele
Sürüklüyor peşinden, korkuyorum gitmekten.

Ne kadar inlese de, duymaz nâlan kalbimi
Şifasız hastasıyım, özlemini çekmekten.

Bir yanlış eylemiyle yıkılır hayâllerim
Sevmiyorsa söylese, tükendim yaş dökmekten.

Düştüğüm yol dönüşü asla olmayan bir yol
Anlatamam bir türlü, korkum red edilmekten.

Arz-ı hâlim bu, o da arz etse bir hâlini
Kahrolur, mahvolurum ona acı vermekten.

İnlerim özlemiyle, boşluk yutar sesimi
Duymaz, usandım artık, ağlayıp, inlemekten.

[GooD aNd EvıL]

Aşk Deryası
Aşk denen sonsuz deryaya
Düştüm ama çıkamadım
Ayrılığın surlarını
Ne yaptıysam yıkamadım.

Her şeye rüya dediler
Aşkıma riya dediler
Böyledir dünya dediler
Coştum ama akamadım.

Etti beni benden azil
Oldum el-aleme rezil
İndi yüreğime nüzul
Gayra dönüp bakamadım.

Göründü hüsnü, gözüme
İsmi dolandı sözüme
Düştü bir ateş özüme
Yandım ama yakamadım.

Doldu sineme sel olup
Sinem vahasız çöl olup
Açıldı, gonca gül olup
Gül oldum gül kokamadım.

Leyla misali aradım
Divaneye çıktı adım
Kavuşmaktı tek muradım
Bir türlü kavuşamadım.

Bakın, perişan haline
Düşmüş ayrılık eline
Şu perişanın dili ne?
Der, canansız yapamadım.

[GooD aNd EvıL]

Aşk ve Aşık!
Aşk hâzinede som, sırdan cevherdi
Gözlerden sessizce gönüle girdi
Özlem güllerini sevgiyle derdi
Âşıklar bağında kemâle erdi.

Sormayın bilemez, çekmemiş derdi
Darası cürmünden ağırmış derdin.

Korkmalı cesurlar her zaman Hak'tan
Emri tutan kurtulurmuş helaktan
Temel muhabbetten, çatı topraktan
Yaratmış Yaradan her şeyi yoktan.

Nâmerdin hedefi etse de merdi
Mekânı yüksekmiş nâmertten merdin.

Sızlayan yaralı bağırmış bağır!
Korkuya cesurlar sağırmış sağır!
Sevdânın sıkleti ağırmış ağır!
Dayanamazmış hiç ariyet bağır.

Kim ki ayrılığın gönüllü ferdi
Mevkisi kâlplerdir, bilin o ferdin.

Çâre sığınakmış çâresiz dile
Çilekeşe ballı kaymakmış çile
Varmış aşılmaz her dağa vesile
Yolcular olursa yollara köle.

Kim ki yâri için canını verdi
Yar diyebilir mi niye can verdin?

Ayrılık dağlarda erimeyen kar
Hiç batmayan güneş yüreklerde yâr
Aldanmayın, elde değil ihtiyar
Aşk ile tutuşan her dem bahtiyar

Aşk olursa âşıkların her virdi
Reddeder mi aşkı sahibi virdin?

Sormayın bilemez, çekmemiş derdi
Darası cürmünden ağırmış derdin.

Nâmerdin hedefi eylemiş merdi
Mekânı yüksekmiş nâmertten merdin.

Kim ki ayrılığın gönüllü ferdi
Mevkisi kâlplerdir, bilin o ferdin.

Kim ki yâri için canını verdi
Yari der mi hiç, niye can verdin?

Aşk olursa âşıkların her virdi
Reddeder mi aşkı sahibi virdin?

[GooD aNd EvıL]

Aşk!
Ne okunur, ne yazılır...
Aşk öyle bir hitaptır ki!
Ne silinir, ne kazılır...
Aşk öyle bir kitaptır ki!

Ölüleri diriltir aşk!
Dirileri delirtir aşk!
Düşmesin bir taş yüreğe...
Yavaş yavaş eritir aşk!

Derttir, derman bildirmez aşk!
Çektirir de öldürmez aşk!
Hasret ile örülürse...
Ağlatır da güldürmez aşk!

Bâzen bir gözde bakış aşk!
Bâzen bir sözde yakış aşk!
Bâzen bir gülüş, edâdır...
Bâzen bir gizli akış aşk!

Öyle bir kitaptır ki Aşk!
Çok yazılır...Çok okunur...
Sihirli hitaptır ki aşk!
Acemilere dokunur...

[GooD aNd EvıL]

Atatürk! Şikayet
Bıraktığın ilkeler sinsi sinsi çiğnendi…
Zayıflar tepelendi, güçlülerse gönendi…
Kim giderse yolundan hilelerle önlendi…

Tutunacak bir dalı kalmadı bu milletin;
Peşkeş çekildi Atam! soysuzlara devletin!

Yanşamaktadır ülken, acılar dolu şoku…
Her tarafını sardı, görülmemiş pis koku…
Bozuldu, hiç bozulmaz dediğin, temiz doku…

Çıkarıcılar dilinden düşmez bir ân gayretin;
Peşkeş çekildi Atam! hırsızlara devletin!

İhânet edip fitne tohumları ektiler;
Yalakalar, yağcılar önünde diz çöktüler;
Hatıranı yâd için kafaları çektiler…

Adı çağdaşlık oldu, rezâletle işretin;
Peşkeş çekildi Atam! sarhoşlara devletin!

Kandırdılar yalanla, dolanla insanları…
Yasak koyup, deldiler, istedikçe canları…
İnsafsızların tunçtan, mermerden vicdanları…

Biteceği yok inan! Zulüm ile zulmetin;
Peşkeş çekildi Atam! zorbalara devletin!

Emperyalist uşaklar, demir atmış devlete…
Tutmuş köşe başların ya eşkıya, ya çete…
Atılmış öz değerler, çöp misali, sepete…

Çapulcular ne adın koydular, ne servetin;
Peşkeş çekildi Atam! arsızlara devletin!

Uşaklığı süsleyip bey diye yutturdular…
Maskelere bürünmüş iblisi tutturdular…
İstiklal savaşını hepten unutturdular…

Olmak, hiç mümkün değil; güven içinde, metin;
Peşkeş çekildi Atam! kansızlara devletin!

Oynar kaderimizle; cambazlar, hokkabazlar…
Eğlence zevk, sefâda; halkı umursamazlar…
Yobazlığı da perde eyleyerek yobazlar.

Kan kaybeder, günbegün îtibarın, heybetin;
Peşkeş çekildi Atam! soysuzlara devletin!

Boşunaymış yazık ki, yedi düvelle harbin…
Yüzsüz, dalkavuklarla dolup taşmakta kabrin…
O kadar çok ki seni istismar eden hâin…

İstismar edildikçe kan kaybeder kıymetin;
Peşkeş çekildi Atam! yolsuzlara devletin!

Devrimlerin süslendi şüpheli evrimlerle
Ah bir görsen! kol kola, kimler can dost, kimlerle?
Balık arayan pek çok oltasında yemlerle….

Yaşasaydın, yetmezdi soysuzlara kuvvetin;
Peşkeş çekildi Atam! kansızlara devletin!

Akbabalar devletin burçlarına üşüşmüş,
Tepeden al tırnağa nesi varsa bölüşmüş,
Kurduğun Cumhuriyet dukalığa dönüşmüş,

Yapılan töhmetlerden taştı sabrı herkesin;
Peşkeş çekildi Atam! zorbalara devletin!

Tüm baskılar, dayatma, sadece çıkar için?
Kaynamaya başladı memleket için için…
Bir akıllı yok, sorsun, bu yapılanlar niçin?

Bilinmekte, bu hâlden, menfaati var kimin?
Peşkeş çekildi Atam! hırsızlara devletin!

Şimşekler kıskandıran has neslin yerde şimdi…
Tutuldu her birisi, bir çılgın derde şimdi…
İstikbâl ayak altı, ikbâl göklerde şimdi…

Gençlik esiri oldu; ya içki, ya şehvetin;
Peşkeş çekildi Atam! serkeşlere devletin!

Beynimizde ötmekte köleliğin çanları…
Akmakta oluk oluk mâsumların kanları…
Ne kadar vurdumduymaz, görsen bir insanları

Yapılıyor ölçüsüz, rezil dillerce methin;
Peşkeş çekildi Atam! cahillere devletin!

Ülkeni çevirdiler yola yola bir kuşa
Yolunu döndürdüler aşılmayan yokuşa
Emanetin kaldı vah! Ya hırsız, ya berduşa

Asılır, göstermelik; her duvara bir resmin;
Peşkeş çekildi Atam! sapıklara devletin!

Hümanist tekerleme, şablonları görseydin...
Umutları yok eden balonları görseydin...
Vaatleri değil de, olanları görseydin...

Kat kat artardı inan, tiksintin ve nefretin;
Peşkeş çekildi Atam! ruhsuzlara devletin!

Batılılaşmak hayâl, kalkınmak kısır masal;
Yanlışları yapanlar, görür, gösterir hayâl;
İnan ki bu akılla, zor özlenen istikbâl;

Öde, öde; miktarı belli değil diyetin;
Peşkeş çekildi Atam! ruhsuzlara devletin!

Ruhun şad olsun Atam! rahat uyu yerinde;
Tepinirken gâfiller, keyifle üzerinde…
Sızlar yaralarımız dokundukça, derinde;

Artık anladı millet, âkıbeti çok çetin;
Peşkeş çekildi Atam! zorbalara devletin!

[GooD aNd EvıL]

Ayaz Duygular
Beklerim tetikte, dikkatim seste
Her tarafta kar, kış; duygular ayaz.
Seslenir uzaktan bir buruk beste
Bakışları sarar renkler, bembeyaz.

Karlı duyguların acıdan rengi
Umutlar kavurur gözyaşlarını! ..
Unutmayın dengedeki âhengi? ..
Kimse ağlatamaz dağ başlarını! ..

Su ateştir, ateş suya hükümlü…
Kara topraktandır, yüzü, her gülün! ..
Olmayan yok nimetine yükümlü…
Eğriliği, ceremesi virgülün! ...

[GooD aNd EvıL]

Ayna
Bu ayna yalan söylüyor
Bu yüz yüzün olmamalı
Canında sevgi ölüyor
Bu yüz hüzün dolmamalı.

Baskında kalmış limanın
Emziği sevdâ zamanın
Çile dikişi yamanın
Çilekeş hiç bilmemeli…

Kimse anlamaz huyunu
Bitmez acının oyunu
Köz öğütür gül suyunu
Gül bundan hiç yılmamalı…

Paramparça şu göz sözde
Umut kordan yağmur gözde
Acı resmedilen yüzde
Ağlayanlar gülmemeli…

Yalnızlık bitmez buruntu
Canın gölgesi kuruntu
Sevgi özlemlerde tutu
Dertler aslâ bulmamalı…

Bu ayna bir can aynası
Bakanın depreşir yası
Kavuşmak olan, sevdâsı
Aynada çok kalmamalı.