Rabia Barış

[GooD aNd EvıL]

Durur

DURUR

Derdi gamı ben çekerim,
Dünya hep yerinde durur.
Feleğe boyun bükerim,
Umudum derinde durur.

Acılar sinemi dağlar,
Yüreğim bendimi bağlar,
Gözyaşım gönlüme çağlar,
Son günün birinde durur.

Ben yanarım ahım yanar,
İçimde bir sevda kanar,
Bülbül güle ney-i sunar,
Aşk gülün terinde kurur.

Rabia BARIŞ

Rabia Barış

[GooD aNd EvıL]

Dut Ağacı

Anadolu’nun bir köy evinde,
Küçük bir bahçe.
Bahçede tipik bir fırın,
Fırınla sırt sırta vermiş büyük bir ağaç,
Dut ağacı.
Birkaç metre ilerisi kuyu,
Kuyunun başında erik ağacı,
Etrafında kokulu güller,
Yeşil yapraklı buhurlar.
Bir yanda asma bağları,
Bir yanda arı kovanları,
Harika bir bahçe.
O günlerde bülbül öter miydi bilemiyorum.
Çocuktum, farkına varamadım,
Çok küçük ayrıldım oralardan.

Yine aklım dut ağacında.
Dut ağacı büyük, dut ağacı cömert,
Herkesi gönüller dutlarıyla.
Öyle bir dut ki;
Kara dut derlerdi adına,
Rengi vişne çürüğü,
Yere düşse ezilmez.
Üç, beş dut yiyen keyiflenir.
Mutlu olurdu dut ağacı kendi adına,
Aldırmazdı ateşe, dumana,
Devam ederdi yoluna.
Belki bulutlara ulaşmaktı umudu.
Yaz boyu yenilerdi kendisini,
Gülümserdi gelene, geçene.
Esirgemezdi meyvelerini,
Eğerdi dallarını dostça.

Köyde dut ağacı çoktu
Ama onun gibisi hiç yoktu.
Kestiler onu, kestiler dut ağacını,
Yok ettiler.
Her yıl dut mevsimi geldiğinde,
Özlerim onu,
Özlerim dut ağacını,
Üzülürüm bir yanım gitmiş gibi.
Hüzünlenirim olabildiğine.

Rabia Barış

[GooD aNd EvıL]

Efendim Sevgilim

Dün gece seher vakti, bir gül düştü kapıma,
Sensin diye kokladım, hâtemine vuruldum,
Senin kokunu buldum gülde kendi adıma,
Ey efendim, sevgilim, sünnetine sarıldım.

Nûrun ziyâsı vardı senin olduğun yerde,
Sana hayran gönüller düşer mi acep derde?
Aşkınla yoğrulana açılır sırlı perde.
Ey efendim, sevgilim, himmetine karıldım.

Hüsnünü arıyordum, gonca gülde dediler,
Yanımda sanıyordum, gurbet elde dediler,
Özledim, çok özledim, gelir, yolda dediler.
Ey efendim, sevgilim, yollarına kuruldum.

Şûleni seyre daldım, gönlümün kafesinden,
İzninle ilham aldım, ilâhî ney sesinden,
Yolunu bekliyorum asırlar ötesinden,
Ey efendim, sevgilim, beklemekten yoruldum.

Sevdânın ikliminde bir yanardağ misâli,
Kanat çırpan kuş gibi bekliyorum visâli,
Yetim yavru gibiyim, dolaşırken leyâli,
Ey efendim, sevgilim, hasretinle duruldum.

Sevgini nakış nakış yüreğime nakşettim,
Hakkın gönül evinden hayâlini seyrettim,
Sevginle bezendi can, varlığına meylettim,
Ey efendim, sevgilim, tevhîdinle soruldum.

Belli ki iki cihan şânınla yaratıldı,
Sekiz cennet kapısı nûrunla donatıldı,
Son peygamber, son ümmet, sevginle kuşatıldı,
Ey efendim, sevgilim, salâtınla duruldum.
Yetim bir yavru gibi, yollarına kuruldum.

Rabia Barış

[GooD aNd EvıL]

Efganım

EFGANIM

Tel örgülerle süslü
Çıkmazda dört bir yanım,
Ezilmişliğin kahrı içimdeki efganım
Yüreğim param parça,
Okundan çıktı yayım.
Özge doğmaz üstüme
Bir kez güneşim ayım
Ezilmişliğin kahrı içimdeki efganım.
Ne gül oldum ne bülbül
Tuzakta bir ceylanım
Gözyaşımda sır oldum,
Yaktı tüketti ahım
Kükrediğime bakma
Yaralı bir ceylanım,
Ezilmişliğin kahrı içimdeki efganım.

Rabia BARIŞ

Rabia Barış

[GooD aNd EvıL]

En Güzel Çağ

EN GÜZEL ÇAĞ

Benim gönlüm garip düşler sokağı,
Kuramadım saraylara otağı,
Yar kapında beklemekten yoruldum,
Geçiyor ömrümün en güzel çağı.

Yollarına güller serdim topla gel,
Toplayıp ta buketleyip sakla gel,
Göz bebeğim kirpiğini okla gel,
Geçiyor ömrümün en güzel çağı…

Rabia BARIŞ

Rabia Barış

[GooD aNd EvıL]

En Güzel Gece

EN GÜZEL GECE

Yıldızlardan inci dizdim yoluna
En güzel gecenin ilk seherinde
Sevgi ördüm peteğine, balına
En güzel gecenin ilk seherinde.

Tan yeri ağardı, şafak söküyor
Cem oldu bulutlar hasret çekiyor
Gönlüm gurbet elde boyun büküyor
En güzel gecenin ilk seherinde.

Aya hâle düştü, hilale hâtem
Al güle çiğ düştü, yüreğe mâtem
Gönder nazarını sevgime katam
En güzel gecenin ilk seherinde.

Deniz dalga dalga, gün kızıl kızıl
Esti acı poyraz, taş kesti buzul
Efsunlu dünyanın mührüne kazıl
En güzel gecenin ilk seherinde.

Mehtabı dolaştım hüzünde bugün
Aşkın gizemi var sözünde bugün
Vuslat yas tutuyor özünde bugün
En güzel gecenin ilk seherinde.

Gündüze ramak var gece dolandı
Gönül pare pare gök parçalandı
Gözyaşı sır oldu hep Yoncalandı
En güzel gecenin ilk seherinde.

Rabia. BARIŞ

Rabia Barış

[GooD aNd EvıL]

Eskişehir

ESKİŞEHİR

Bir dünya kentisin Anadolu’da,
Kucakla dünyayı sar Eskişehir.
Geçiş merkezisin demiryolunda,
İstasyon kapısı gar Eskişehir.

Ünlü kaplıcalar şifa kaynağın,
Her türlü milletten vardır oymağın,
Kardeşçe yaşamak balın kaymağın,
Sevdayı sineye vur Eskişehir.

Şehri yar şehrisin sen Eskişehir,
Tam orta yerinde edalı nehir,
Yunusla büyüdü sevgimiz zahir,
Erenler kapısı sır Eskişehir.

Ada sahilinde kayıklar yüzer
Yediler boyunda güzeller gezer
İçanadoluyu sevgisi bezer
Bugün yeşil Porsuk mor Eskişehir.

Seyyit Battal Gazi cengaver, yiğit
Şeyh Edebali’den tarihi öğüt
Osmanlı ocağı Bilecik, Söğüt
Gelmişten, geçmişe sur Eskişehir.

Şahinler uçuşur semalarında
Suyun sırrı vardır şifalarında
Büyükler haz verir dualarında
Seven gönüllere yar Eskişehir.

Sultan önü derler sancağı vardır
Tekkesi, türbesi, beyliği vardır
Tarihi kar beyaz, vuslatı yardır
Dünyalar durdukça dur Eskişehir.

Rabia Barış

Rabia Barı

[GooD aNd EvıL]

Eş Zamanda İki Şehit

2008-01-02
EŞ ZAMANDA İKİ EVLAT

İki şehit, iki günde,
Ateş yürek kavuruyor.
Yatarlar köyün önünde,
Deli rüzgâr savuruyor.

Biri Behram biri Bedri,
Biri cani, bilmez kadri,
Biri Hakk’tan yana Sadri,
Nöbette vatan koruyor.

Bedri vatan için şehit,
Behram pis pisine meyyit,
Neredesin koca Seyyit,
Mehmet gücünü soruyor.

Birisi asker sınırda,
Biri, terörüst kenarda,
Ana evlat bekler yarda,
Figanı arzı yarıyor.

İkisi de bir anadan,
İkisi de bir babadan,
Yardım et bize yaradan,
Kardeş kardeşi vuruyor.

Dere tepe can pazarı,
Gitti gönüller gülzarı,
Dost ağlarken zarı zarı,
Düşman karşıda duruyor.

Anası Bedri’sin arar,
Bedri vatanını sorar,
Behram çoktan vermiş karar,
Canı candan ayırıyor.

Behram’mına hayınsın der,
Gir toprağa mayınsın der,
Dağlar kirden arınsın der,
Gönlünü böyle yoruyor.

Dağı taşı oydurdular,
Canı cana kıydırdılar,
Kara yere koydurdular,
Düşen can canı sarıyor.

Mesken ettiler dağları,
Yurt tuttular ayrı ayrı,
Bölmek için bu diyarı,
Melun terör kuduruyor.

Rabia BARIŞ

Rabia Barış

[GooD aNd EvıL]

Garip Pelerinli (Cem Karaca'ya)

Güfteleri renkli, bestesi garip,
Dünyası ahenkli, yüreği garip,
Menzili uzakta, durağı garip,
Garip pelerinli bir müşfik adam.

Gülhane parkında ceviz ağacı,
Bir yanı neşeli, bir yanı acı,
Sanatın bir devi lakin davacı,
Garip pelerinli bir müşfik adam.

Saçları omuzda, sakalında ak,
İnce uzun yolda çiziyor zikzak,
Kanuna, tambura dokunur tak tak,
Garip pelerinli bir müşfik adam.

Yarasaya benzer pelerin takış,
Fötr şapkasında narindir nakış,
Sanatı anlatır derin bir bakış,
Garip pelerinli bir müşfik adam.

Allah’ı yar seçti Allah’u Allah,
Hepimiz muhtacız Allah’a billah,
Umarız tevhidle buluruz felah,
Garip pelerinli bir müşfik adam.

Şarkıları farklı, üslubu farklı,
Manevra tam rota, dişlisi çarklı,
Görüntü altında incelik saklı,
Garip pelerinli müşfik bir adam...

Rabia Barış

[GooD aNd EvıL]

Garip Yolcu

Gittiğin yollarda gam kervanına,
Ben de katılayım dur garip yolcu.
Sevgiden, neşeden haber ver bana,
Yüküme inciler vur garip yolcu.

Sermayem tükendi gelir mi geri?
Dolaşır dururum ileri, geri.
Bir kez yola çıkar ömür seferi,
Varsa sualini sor garip yolcu.

Bir minval üzere, çile ördüğüm,
Esrarlı bir alem sanki kördüğüm.
Hayal mi, gerçek mi nedir gördüğüm?
Önüme dikilen sur garip yolcu.

Ömür takviminde yıllarım yorgun,
Gözlerim bakar kör, yüreğim sürgün.
Ölüm seni, beni götürür bir gün,
O an belli değil, sır garip yolcu.

Yıldızlar topladım mavi göllerden,
Buket hazırladım pembe güllerden,
Encamını sordum esen yellerden,
Sonunda ölüm var, var garip yolcu.

Bir gün alıcı kuş başımda döner,
Gözümde fer kalmaz, ışığım söner,
Can bedenden gider, acılar diner.
Getir kefenimi sar garip yolcu.

Rabia Barış