Ayhan Yavuz Açıkgöz

[GooD aNd EvıL]

Bakma, Utanıyorum
Ne var?
Ne bakıyorsun?
Hiç mi ağlayan adam görmedin?
Tamam...
Belki;
Ağlarken ıslanan sakalı...
Kıpkırmızı olan mavi gözlerinin etrafı...
Ve bağırarak hıçkıran birini...
Ben de görmedim...

Olsun!
Gene de bakma!
Utanıyorum...

[GooD aNd EvıL]

Bana Bana (Koy Başını)
Dilin dönmez olursa lâl
Koy başını bana bana
Ağlamadan geçmez bu hâl
Dök yaşını bana bana

Figân ile aşılmaz kış
Bitmez her gün gördüğüm düş
Eyler isem hayırsız iş
Çat kaşını bana bana

Çâresiz kalırsam darda
Donar gönlüm kışta kardaü
Tut beni düşmeden yarda
Ger döşünü bana bana

Ayhanım aç yine gama
olsa üstüm başım yama
Yüzbin formül bilmem ama
Sor beşini bana bana

[GooD aNd EvıL]

Bana da Uyar
Şiir yazarken kökler, gövde için
Hikâyeler yazarken güller, bülbüller için
Dilekçe yazarken babam muhtara, tapu için
Mektup yazıyormuş ak sakallı dedeye nişanlım...
Şikâyet ediyormuş ilgisizliğimi
Bahâne ediyormuş bilgisizliğimi
Dedim ki ona, çöple toprağa A harfleri çizerek;

Yaz ey yâr,
...........bana da uyar...

[GooD aNd EvıL]

Başka Çâre Bul Kendine
Benden sana fayda gelmez
Başka çâre bul kendine
Kimse sen için dağ delmez
Başka çâre bul kendine

Dağlar sana yol verir mi
Gün doğmadan kar erir mi
Yârdan uzak göz görür mü
Başka çâre bul kendine

İstemem duymak adını
Yanmaz, yakma aşk odu'nu
Ayhan'dan kes umudunu
Başka çâre bul kendine

[GooD aNd EvıL]

Başörtüsü
Yakındır kurtuluşun, ağlama sil yaşını
Bir tutam demokrata satılan başörtüsü
Donatır yıldız ile, bacımın dik başını
Pis ellerce yırtılıp atılan başörtüsü

Kadrini bilenlerin, sevinci tasasıdır
Mü'minlerin onuru, zâlimin paspasıdır
Koskoca bir ümmetin yüreğinde yasıdır
Harcolup gözyaşına katılan başörtüsü

İmandır tırpanımız, cennettir harmanımız
Koşarız katlimize, olsa da fermânımız
Helâl eyle hakkını, biterse dermânımız
Ey kaşları hiddetle çatılan başörtüsü

[GooD aNd EvıL]

Bayram Gibi Bir Arz
Ses gelmez sabahlara inat
En güzel ân ile başlayan
Ve en güzel söz ile biten bir güneşe
Bakarken parlar
En güzel ve en yakışıklı hâlimiz
Bu zamandır aslında

Bayram gibi bir arz
Hâl-i mîran gibi bir tarz
Ve gün gibi farz

İki rekât sonra doğacak güneşe andolsun ki
Her ânımız bayram olur
Onun güneşinden kaçmadıkça
Vurur gölgelerimiz
Uhud eteklerine

Ayhan Yavuz Açıkgöz

[GooD aNd EvıL]

Bâzen Aklıma Geliyorsun - Gelme
Sakladığım gözyaşlarımı
Damla damla döküyorum hergün
Ödüm kopuyor bitecek diye
Sen gelmeden

Aklıma geliyorsun zamansız
Gelme
Ya yanıma gel, ya aklımdan da git
Sevgi yok
Aşk yok
Mutluluk yok
Hepsi, aptal âşıkların uydurduğu şeyler

Varsa yoksa, SEN varsın
Senin de adın yok

Son dört damla gözyaşı
Her güne bir damla desen
Son dört gün

Gel artık
Aklıma değil
Yanıma

[GooD aNd EvıL]

Beden Değil mi?
Nedensiz diyorlar akan yaşıma
Söyle yar ağlamak neden değil mi
Sen beni bıraktın yalnız başıma
Kalanı kahreden giden değil mi

Ayhan'ım delindi heybet yeleğim
Çoktandır duvara kondu eleğim
Zannetme dünyâyı yıkar bileğim
Varlığım bir kuru beden değil mi

[GooD aNd EvıL]

Beklerim Tekrar Ölümü
Bilindi sırlarım, edildi ifşâ
Sır saklamak haddim değildir hâşâ

Korkarım görünmez gözden kulaktan
Halkoldum nihâyet sâfî alâktan

Söylemek lâzımdır gayri derdimi
Neden mi terk ettim kendi yurdumu

Anlatayım hâli, kalmasın bende
Denmeyen kelâmlar çürür bedende

Bir parça toprağa kinlendim önce
Boşa mı gidecek servetim onca

Korkuttu saçımın beyazı beni
Gördüm ki çizgiler kaplamış teni

Telâşa kapıldım yalnız anlarda
Sarsıldı bedenim son zamanlarda

Ne yemek ne içmek vermiyor keyif
Her günüm üzüntü, isyân ve hâyıf

Acabâ bu ömrü kim verdi bana
Ve şimdi nedendir göz koydu cana

Almasa olmaz mı yaşasam biraz
Çıkmasa yıllarca keder ve maraz

Koynumda onlarca kadınım olsa
Kadehe en güzel içkiler dolsa

Bilmesem ne zaman gelecek ölüm
Ölümü bilmek ne faydasız ilim

“Of” dedim âniden kalbimi tutup
Bekledim sessizce sırtüstü yatıp

Görmüyor gözlerim olan biteni
Bir bilsem beni bu derde iteni

Anladım, son nefes bu aldıklarım
Aklımdan çekildi tüm bildiklerim

Kalbime saplanan ağrılar arttı
Gözümü desensiz bir perde örttü

Hislerim yalnızca acı ve merak
Susadım, görmedim böyle bir kurak

Ağzımdan birden bir “of” daha çıktı
Ölmedim bilincim hâlâ açıktı

Acabâ kaç asır geçti aradan
Bin kalbur su gelir kanlı dereden

Yalnızdım kimseler yoktu yanımda
Sâdece zâlim bir sızı canımda

Bağırsam gitmezdi sesim uzağa
Anladım düşmüştüm zor bir tuzağa

Dişimle sıkmaktan kopmuştu dilim
Sanırım bitiyor, başladı filim;

Onyedi yaşında gördüm kendimi
Yıkamaz sanmıştım kimse bendimi

Dizimde yatıyor zavallı anam
Demiştim “anacım, sen dur ben yanam”

Olmadı, son nefes verdi dizimde
Dünyânın yarısı öldü gözümde

Ölmeden dudağı bir aralandı
Oğlunu, canını Azrâil sandı

“Hoş geldin” diyerek tuttu elimi
Sıktı ve bıraktı, kırdı dalımı

Ah işte bir başka şerit geçiyor
Gözlerim kızımı zar zor seçiyor

Elime veriyor doktor kızımı
Eliyle tutuyor Yeldâ yüzümü

Minicik yüreği pıt pıt atıyor
Orada kocaman bir dağ yatıyor

Bir sene sonunda kızım da öldü
Öleli sanırım yirmi yıl oldu

Ter aktı yüzümden mâvi kilime
Nasıl da dalmıştım oysa filime

Ölmeden gelmişti anam ve kızım
Okşadı yüzümü dedi; “Ey kuzum

Yanımda torunum, korkma mutluyuz
Burada gerçekle, hakla kutluyuz

Bilirsin Yeldâ’yı, günahsız öldü
Dünyâyı bilmedi, burada güldü

Ben ise Allâh’tan dilemiştim af
Ölürken demedim bir kez bile of

Bak şimdi rûhumuz mutlu burada
Seninmiş nasîb-i olmak sırada”

Vuruldum beynimden bu hayâl ile
Hâlbu ki tövbe hiç gelmedi dile

Sanırım anladım neden bu acı
Çıkardım başımdan dünyâlık tâcı

Dedim ki; “Allâhım tövbeler olsun
Dokun ki yüreğim nûr ile dolsun

Ey habîb ben nasıl bir aptalmışım
Dünyânın malına âşık kalmışım

Aklıma gelmedi hiç böyle bir gün
Hiç fayda vermiyor bugün şân ve ün

Alırsan cânımı etme beni zâ’y
Affetmezsen beni vay hâlime vay”

Gevşedi ellerim kalbimi tutan
Ya ölüm, ya yaşam bu hissi yutan

Gelmiştim saatler sonra kendime
Anlatsam bu garip hâleti kime

Acabâ ölseydim o dakîkada
Cennet mi sarardı ateş mi ya da

Yurdumdu belki de ateşin dibi
Ölürdüm tıpkı bir Firavun gibi

Ey ölüm iyi ki uğradın bana
Değmedin iyi ki yine de cana

Tevbeme vesîle olmuştu bu hâl
Demedim, bilmedi o ânı ahâl

Korkmuştum ölümden, gelmişti ölüm
Ölümle anladım, ben yalnız kulum

Bıraktım dünyâda bütün serveti
Makâmı, parayı, kemiği, eti

Çekildim kenara herkesten kaçıp
Kalbimi tek olan Allâh’a açıp

Anlattım sırrımı, bildin yolumu
O gündür beklerim, tekrar ölümü

[GooD aNd EvıL]

Bekliyorum Zindanda (Said Nursî'ye...)
Ey Nurs köyünün nûru, Bedî'si arz köyünün
Ey gönlü sudan duru, derinliği kuyunun

Tâlibim ders almaya, zindanın karasında
Solmayan gül olmaya, dikenler arasında

Kalbimde yara izi, silinmiyor merhemsiz
Duyduğum derin sızı, ölçülmüyor dirhemsiz

Anlamaz seni binler, senden olduğun diyen
Seni bir âlim anlar, bir de hırkasın giyen

Ver ezâyı elime, ben çekeyim yerine
Diyeyim tek kelime, ibret olsun gerine

Şirk koşarlar ilimi, Kur'ânî hakk kelâma
Ben tutarım dilimi, muhtâcım her selâma

Bilirim ki gitmez yol, Allâh'ın seçmediği
Aksa da kırkiki kol, zâlimin içmediği

Ben senden tahsil ettim, savaşmayı tek başa
Ne dağları gözettim, ne de aldırdım taşa

Gel benimle yol eyle, yolun bilmeze inat
Elbet aşılır yayla, olmasa da dört kanat

Dedim ya ey gül Nursî, yerin büyüktür canda
Kurdum sana bir kursî, bekliyorum zindanda