Ahrazi

[GooD aNd EvıL]

Aşk sözle olsaydı kalem mecnun olurdu

Dil ne bilir aşkı,onda şevk mi var?
Var diyenin aklı şu kalem kadar.

Ahrazi

[GooD aNd EvıL]

Aşk,ecele girse ölüm dirilir

Gönül serhatini çizmeye kalkasam,
Aşk müsade etmez,kalem kırılır.
İçine adımı yazmaya kalksam,
Aşk müsade etmez,elim kırılır.



En zengin lisanlardan misal ile,
Cansız sözler,kavuşsa canlı hale,
Sırcıya söylemek istesem bile,
Aşk müsade etmez,dilim kırılır.


Sayısız kitap sahibi alimden,
Tahliller beklesem,gizli külümden,
Gönüle tarif sorsam bilimden,
Aşk müsade etmez,ilim kırılır.



Ahrazi iş bu hal manada gizli,
Sevda dedikleri ruhtan da nazlı,
Gönülü sormuşsun,sükutla sözlü,
Aşk ecele girse ölüm dirilir.

Ahrazi

[GooD aNd EvıL]

Âşk’taki hakîkat

Şu beyhûde zamandan aşkın adı şâyandır,
Zamanda bir ad bulan âşkıyla yaşayandır.
***
Ne yerdedir sevenler ne de gökte nihandır,
Hayat veren şu cânı âşkı için taşıyandır.
***
Gece tamâm olmadan seher vakti gelmeden,
Yâri gören uykuyu baş ucuna koyandır.
***
Âh demeye dili yok,boşa feryât eylemez,
Hasreti ve kederi âşka hürmet sayandır.
***
Feri mecnûn gözünde,bir umuda gâm düşse,
O umudun yerinde Yâr adını duyandır.
***
Medet ummaz lisandan sükût ile dolanır,
Gizli yada âşikâr,her nefesi beyandır.
***
Yâri yâd etmek için gelse bile kendine,
Yalnız âşka bürünüp benliğine kıyandır.
***
Son nefesi verirken başı dik ve kararlı,
Al da götür bedeni,sînem kalsın diyendir.
***
İşte bu hâl içinde umut edilen Yâren,
Garip kalan âşığı rûhuyla bir ayandır.
***
Sükût ehli ahrâzim,kula metih gerekmez,
Eğer bize tâç varsa kelâmı okuyandır.
***
Her cân gibi nihâyet,âşkı veren Mevlâ’dır,
O’na âşık olansa her âşıktan evlâdır.

***

Ahrazi

[GooD aNd EvıL]

Aşkı verin derim

Bana,bir cihan seç dense,
Aşkı verin derim,aşkı.
Bir pınar beğen,iç dense,
Aşkı serin derim,aşkı.



Cenneti isteyen alsın,
Huriyi arayan bulsun,
Sual melekleri gelsin,
Aşkı sorun derim,aşkı.



Canı alın,canan nerde?
Külü serpin,gönlüm harda,
Bende yara açan derde,
Aşkı sürün derim,aşkı.



Sevda gibi elim tutup,
Ruha,yar kokusu katıp,
Şu beyaz kefeni atıp,
Aşkı sarın derim,aşkı.



Can Ahrazim gönül sende,
Yarin şevki gezer canda,
Her başlangıç gibi sonda,
Aşkı görün derim,aşkı.

Ahrazi

[GooD aNd EvıL]

Aşkı yazan kalem var mı?

Aşkı yazan kalem var mı,
Var mı sevdaya beden çizen?

Ben yazamadım,çünkü;
Hep eksikti mısralar,tamâm olmadı.
Niyetimce bir kalıp aradım,
‘’Çok’’ dedikleri ‘’az’’ bile gelmedi,
En zengin lisânlar dâhi
Gözlerimdeki seni,sana hasret bıraktı

‘’Aşkı yazmak bu kadar zor mu? ’’deme bana,
Ufkun bir yanını tutuştur,
Ve sayfaların halini gör orda.
Kim,nasıl,hangi asırda?
Söyle,Aşkı yazan kalem var mı?

* * *

Not:Aşka yazan kalem sahibi Dost ve Üstadlar var ve de çok güzel yazdıklarına şahidim,Aşka yazmakla Aşkı yazmak farklıdır bu yüzden yanlış anlaşılmasını istemem,hatalarım için de ayrıca özür dilerim çünkü serbest yazamama rağmen bu hisleri kalıba da sığdıramadım.

saygılarımla

Ahrazi

[GooD aNd EvıL]

Aşkıma kalıp seçtirme

Aşkıma kalıp seçtirme sevdiğim,
Gönlüm çoğa varıp dar diye döndü.
Aşkı kadehten içtirme sevdiğim,
Gönlüm küpü görüp,kır diye döndü.

Ebedi dediğin bir günüm kadar,
Seninle bir anım on asır eder,
Üç lisan dilsizin halinden beter,
Gönlüm ilme sorup,kör diye döndü.


Ahrazi dünyamın çehresi senden,
Gören gözlerimin haresi senden,
Bana ölüm varsa senin elinden,
Gönlüm Azrail’den,yar diye döndü.

Ahrazi

[GooD aNd EvıL]

Aşkın aksettiği yer

ne cân isterim doğmak için senden
ne dönmek için kabre bir işâret
ne de geniş yer,bir karış üstünden
yeter ki,toprağı sevginle vâr et.


* * *

Ahrazi

[GooD aNd EvıL]

Aşkın ile yanmaya geldi bu can

Mevzu gibi ismine yaz canımı,
Sende seni anmaya geldi bu can.
Aşkına pınar gibi dök kanımı,
Sende sana kanmaya geldi bu can.


Söz bile susuz,manadır baharı,
Hükmü dile sardı,yaşar kahırı,
Elveda eder gibi son şehiri,
Sende sana dönmeye geldi bu can.


Her nasibe aşkı sual ederek,
Her düşümü hayra meal ederek,
Ömrümü yolunda helal ederek,
Sende sana yanmaya geldi bu can,


Serhatimi al da esirin olam,
Sar taşına kıble deyipte kalam,
Dünya bana gülse biter mi çilem?
Sende sana sönmeye geldi bu can.



ahrazi de Mevla için dolanır,
vakti zamanında kapım çalınır,
Azrail’e yok der isem alınır,
Aşkın ile yanmaya geldi bu can.

Ahrazi

[GooD aNd EvıL]

Aşkınla yanmak

Aldanmış her efkârım,cânı divâne sanmış,
Korksun,câna müjdem var,ölmeye kim usanmış.

Heyhât! derde meydan yok,sînemi sardı bu hâl,
Aşkınla dolmuş her yan,neylesin âh’ı mahâl?

İster mahşerim olsun,defnimi sırra karsın,
İster saflar içinden,yalnız elem yakarsın.

Tek sükûnet ey kalbim,aşkı bu sonda bilmek,
Emsâl doğmak içindir,doğmak için sevilmek.

* * *

Ahrazi

[GooD aNd EvıL]

Ateş

Arzın bağrı yanar olmuş,
Yangın bana dingin gelir.
Ak dumanı göğü bulmuş,
Semâ bana engin gelir.


Hasret varken mahşer nerde,
Közler bile dulda yerde,
Al ateşler eyvâh der de,
Göz yaşından çıngın gelir.


Aşk merâmı,bu hâl benim,
Yâdı cânım gamı tenim,
Yârim diye geçen günüm,
Şu cennetten zengin gelir.


Ahrâzi dil,sükût sende,
Ruh konuşur,sus desende,
Sen misalle gelmesen de,
Misal için rengin gelir.

***

Ahrazi