Hünkâr Dağlı

[GooD aNd EvıL]

Sen Oradasın

Gece yarısını atladı zaman
Zifiri karanlık, sen oradasın..
Gözlerim kapalı, açık da olsa
Odam ve gerçekler kayboldu şu an
Ve sen oradasın.. büyük heyecan!

Yalancı fecre dek sürer bu cidâl
Uyku tepemdedir, sen oradasın..
Seni kıskanır da hırpalar beni
Bu karşı koyuşa dayanmaz mecâl
Ve sen oradasın.. burada melâl!

Gün ışırken sıçrar yorgun bedenim
Ruhum sana açtır, sen oradasın..
Yüzümü yıkarım buz gibi suyla
Sanki ben Mecnun'a aşk öğretenim
Ve sen oradasın.. hâlim ne benim!

Kuşluk vaktindeyiz biz bu sevdanın
Zevâle varırım, sen oradasın..
Sensiz zaman ve yer ömrümde yok ki!
Tek meşguliyeti sensin ferdânın
Ve sen oradasın.. hayâl şeydânın!

Uzun gölgelerde artar çırpınış
Gün batar üstüme, sen oradasın..
Sular biteviye koşar denize
Gönlümde hep sana, hep sana akış
Ve sen oradasın.. çinili nakış!

[GooD aNd EvıL]

Eşit Ağırlık

Şiirle beraber gelme gönlüme
Şiire tutkunum, sana da zayıf
Şiirle sarıldık güzel ölüme
Şiirdir coşkuma, korkuma kılıf

Beni hakem tutup kör *******de
Şiirle yarışma, tarafsızlık zor!
İsimler kaybolsa bilmecelerde
Seni bulamazsan şiirime sor

Çamur şiir diye hor görme yine
Toprağı benimse suyu senindir
İkindi vaktinde, senin yerine
Zifaf eylediğim telli gelindir

Kar yağdığı zaman topla şi'rini
Buz tutmuş gönlünü şiirle ısıt
Sil ellerimden şehvet kirini
Çıksın ömrümüzden mecbur ve kasıt

Şiirle sen varsın, ben varsam eğer
Ne senden geçerim, ne de şiirden
Kıstasım bu, budur ölçü, bu değer..
İçersem de korkmam başka zehirden

[GooD aNd EvıL]

Düştü!

Sessizliğin ortasında, kaskatı
Duruyordum, saçlarıma kar düştü
Yarım elma yeter derken, ansızın
Avucuma pırıl pırıl nar düştü

Akıl almaz neden beni etkiler
Sislerin ardında kalan eskiler
Gönlüm sevda üzre muhabbet diler
Konuştukca, can bahşeden yar düştü

Lakin devran oynar durur oyunu
Dört bir yandan kurtlar sardı koyunu
Kestiler dost, değirmenin suyunu
Bu sene payıma hep zarar düştü

Yeter artık, çek kendine kıyak sen
Yorulduğun yerde yükü bırak sen
Gerisini boşver, keyfine bak sen!
Yine bu garibe ah ü zar düştü

[GooD aNd EvıL]

"Ben Hep Seni Düşünürüm"

Sen uyurken rahat, gevşek
Ben hep seni düşünürüm
Sarar seni yorgan, döşek
"Ben hep seni düşünürüm"

Duru sular gibi yüzün
Karanlıkla gelir hüzün
Gece boyu ve gündüzün
"Ben hep seni düşünürüm"

Aş başında, iş başında
Yaz biterken kış başında
Unutulmak telaşında
"Ben hep seni düşünürüm"

İftar etsem orucumu
Ovalarım avucumu
Dama atıp pabucumu
"Ben hep seni düşünürüm"

Yağmur yağıp ıslanırken
Bir ağaca yaslanırken
Türkülerle seslenirken
"Ben hep seni düşünürüm"

Sıra beklerken durakta
Parklardaki oturakta
Daldan düşen her yaprakta
"Ben hep seni düşünürüm"

Düzde gezsem, yokuş çıksam
Bir şey yapsam veya yıksam
Üşüyüp de ateş yaksam
"Ben hep seni düşünürüm"

Işık görsem pencerede
Hicran sarsa perde perde
Kayalar'ın o derede
"Ben hep seni düşünürüm"

Çay, kahve, kola içerken
Bayiden bilet seçerken
Site'den gelip geçerken
"Ben hep seni düşünürüm"

Girer çıkarım Ruşen'e
Girer gibi bir gülşene
Ne zaman uğrasam Şen'e
"Ben hep seni düşünürüm"

Güçsüzlerin Bahçesi'nde
Yersizliğin pençesinde
Emel'in şakrak sesinde
"Ben hep seni düşünürüm"

Çiçeklerden gülü görsem
Sonu olmaz yolu görsem
Benim gibi deli görsem
"Ben hep seni düşünürüm"

Yaklaşır bana mezarım
Taşına şiir yazarım
Senden yanadır nazarım
"Ben hep seni düşünürüm"

[GooD aNd EvıL]

Ağır Ol Molla Desinler

Bak evladım! ''besmele''yle, ilk adımı attın şu an
Zihnin açık olsun daim, yardım etsin yüce ''Rahman''

Edeb ile erkan ile, devam eyle ömür boyu
Ağır ol molla desinler, demesinler (ne afacan!)

Öğretmene saygılı ol, onu benden ileri bil
''Bir harf öğretenin kırk yıl, kölesi''dir Ebu'l-Hasan

Her gün yeni bir şevk ile git okula; orda ise
Yalnız orada bulursun, bütün dertlerine derman

Öğrenmenin ne zamanı, ne de sonu yoktur evlat!
''Beşikten mezara kadar'' ilim öğrenmeli insan

Yılmamalı, bıkmamalı; yükün ağır olsa bile
Dirgene dayanmayana dar gelir koskoca harman

Her bilgiyi öğren amma; kullanma her bildiğini
Zararlı, faydasız ilim; ilgisiz bilgiden aman!

''İlim okumak ma'nisi, ibret almadadır ancak''
Nakış nakış, oya gibi işlenmeli beyin, vicdan

''Kalem kılıçtan keskindir'', kitaplar delinmeyen zırh
Bilim, ufuk çizgisidir; vardıkça kaçan küheylan

Okuldur bu küheylanın yetiştiği büyük hara
Öğretmenin elindedir kamçı, dizgin, eyer, palan

..........(üstüne söz söylemenin sonu yok bu mübareğin
..........asırlardır uğraşılır, konuşulur zaman zaman)

Bak evladım! ''besmele''yle ilk adımı attın şu an
Hayırlı olsun başlangıç, hayır olsun bütün zaman

[GooD aNd EvıL]

Arz-ı Hâl

Bir özür beyanı değilse de bu
Sen yine de affet!
Simsiyah gecenin orta yerinde
Parlak bir yıldız olup,
Sipsivri geliyorsan üstüme!
Ve açılıyorsa gözlerim,
Kapanmayasıya..
Dur orda, insaf et!
Bunca hıncına rağmen
Yine de affet!

”Biz bir taneyiz” zirvelerinde
Kayıp gitmişsem ellerinden;
Buz kalıbı gibi!
Sensizliğin ateşiyle yaklaşma
Mecbura şartlanmış,
Özür beyanı ile eritme de
Sevgi sıcağınla yok et
Gör güzelliğini,
Affet!

Hasretinden
Her gün ayakta karşılıyorsam
Güneşin doğuşunu
Ancak senli zamanların yadı
Ayak uydurabiliyorsa
Sabahların aydınlığına
Yüzüme çarptığım buz gibi sular
Hemen de kuruyorsa
Ve acıkmışlığım sadece sensen
Özür beyanı olmasın
Kahvaltı fidyem
Güçlü sensin, idrak et
Sen yine de aç koma
Affet!

İş, güç, talim..
En meşgul vakitlerimde
Geçmişten ve duygulardan
En uzak olduğum zamanlar
Bir cümle, bir kelime, bir mimikle
Geliyorsan yanıma kadar
Ve ben taş taşısam bile
Tebessüm edebiliyorsam
Al birazını sırtımdan,
Yükümü hafiflet
Gençsin;
Durdur zamanı özür olmadan
Sen yine affet!

Denemekle varılmıyor her yere
Yaklaşsam bile
Dışlayamamışsam seni benliğimden
Olanlara rağmen
Zulmüm geri tepti herhalde
Ve sen hala dipdiri
İçimdeysen..
Gayrı hüküm sana geçti muhakkak
Sür saltanatını, devam et
İster vur yerlere burnum üstüne,
İstersen öldürmeye kıyam et
Özür beyanıyla sevgi alınmaz
Bil ki sen sensin
Ya seversin, ya seversin!
Ya da yırt kalbini inkar et
Sevmesen bile
Affet!

[GooD aNd EvıL]

Arzu Edersen

Gönül sarayının kapısındayım
Arala be afet, arzu edersen!
Ya temelli hapset yahut kalbini
Kirala be afet, arzu edersen!

Bulaşmaya görsün sevda adama
Odur en bahtiyar, ona acıma
Terk edip gitsen de ölmem ben ama
Yarala be afet, arzu edersen!

Mantığa muhalif olsa da bazan
Aslanı devirir zarif bir ceylan
Tut ki ben bir avım, ya da bir kurban
Parala be afet, arzu edersen!

Nedir bu temayül ve neden, hayret!
Daha başlangıçta yakıyor hasret
Önce gül, sonra naz ve sonra sabret
Sırala be afet, arzu edersen!

Işık ol gönlüme, zulmeti dağıt
Dinsin, yüreğimden boşalan ağıt
Sen bir karakalem, ben beyaz kâğıt
Karala be afet, arzu edersen!

[GooD aNd EvıL]

Ayrılık Hasreti

Ayrılık hasreti vurdu bağrıma
Neden ayrı düştük, bilemiyorum!
Sen yoksun sevdiğim, gönlüm virane
Üzüntüm çoğalır, gülemiyorum! .

Gönlüm ateş sanki, kor gibi yanan
Hasret mızrak mızrak, vermiyor aman
Derdimle baş başa kaldığım zaman
Akar gözüm yaşı, silemiyorum..

Gittiğin gün dünya zındana döndü
Ümidin, hayalin ziyası söndü
İdrak paramparça, duygu bölündü
Bir türlü kendime gelemiyorum! .

Hıçkırır yüreğim firkât yasında
Gönlüm kürek çeker, gam deryasında
Muhabbet düşünde, aşk rüyasında
Arıyorum seni, bulamıyorum..

[GooD aNd EvıL]

Başlasa Gündüz

Gece;
Her taraf ufuksuz,
Her taraf durgun
Gölgesiz karaltılarla dolu ortalık
Ölüm ağırlığınca çökmüş karanlık
Etrafta sükûn,
Sessiz kalabalık!

Odam;
Her şey darmadağın!
Konuşurlar kelimesiz, hecesiz
Dört duvardan özge dört canavardır
Üstüme gelmeye ahdleri vardır
An geçmez işkencesiz!
Mübarek, sanki mezardır

Ben;
Gözlerim faltaşı,
El ayak düşmüş
Tek bir seğrime yok, kaskatı bir yüz
Uykuyla kavgalı, huzurdan öksüz
Başına binlerce soru üşüşmüş!
Gayrı ufuklardan başlasa gündüz

[GooD aNd EvıL]

Bayramlar Bayram Olacak

A. Karakoç'a

Evet, sen haklısın! Bu bayram değil
Bayramlar acaib, bayramlar sefil
Lakin toplansa da bin Ebu Cehil
Gönül kal’asını iman alacak
Yine bu bayramlar "bayram" olacak

Kunduradan mahrum o güzel kızlar
Yamalı yiğitler dava omuzlar
Analarda güm güm atar nabızlar
Hanelerden keder, dert kaybolacak
Yine bu bayramlar "bayram" olacak

On bir aya sultan olur Ramazan
Gönülleri basar sevinç, heyecan
Bu canlar bu yola oldukça kurban
Son Türkeli yine İslam kalacak
Yine bu bayramlar "bayram" olacak

Döner sürgündeki babayiğitler
Ayıklanır baştan pireler, bitler
Bayramı Noel’e çeviren itler
Aczinden "irtica" zili çalacak
Yine bu bayramlar "bayram" olacak

Kıymeti bilinir kutsal mahpusun
Denilir: «içilen kanları kusun»
Adından ürkenler arın, namusun
Medeni zinadan tüm kurtulacak
Yine bu bayramlar "bayram" olacak

Yoksulun azığı zenginden hayır
Din emretmiş; zekat, sadaka, fıtır
Eğer verilmezse zorla alınır
Yine fakirlerin yüzü gülecek
Yine bu bayramlar "bayram" olacak

Daha çizeceğiz özlü resimler
Yine göreceğiz güzel mevsimler
Olmayanı bayram yazan takvimler
Ya yakılacaktır, ya yırtılacak
Ya da bu bayramlar "bayram" olacak.