Perinur Olgun

[GooD aNd EvıL]

Vefasız



Sözlerin kırdı hep ağladı kuşlar
Bekleme aramaz küskündür tuşlar
Tülden yürekleri, yakar köz taşlar
Ben miyim vefasız, yoksa o sen mi?

Demiştim hep sana şımarık gönlüm
Kimseye benzemez, sırçadır gülüm
Küstürürsen biter susar bülbülüm
Ben miyim vefasız yoksa o sen mi?

Ne yaptın susturdun düşün bakalım
Saçıma turnayı teli takalım
Su olalım senle göğe akalım
Ben miyim vefasız yoksa o sen mi?

Kafdağı burada arama başka.
Başlamalı tekrar sevdaya aşka.
İçimdekileri sana desem mi?
Ben miyim vefasız yoksa o sen mi?

Aradım yalansız dünyayı sende.
Bulduğum masalı yaşadım sende.
Kalayım mı dersin ömrümce sende.
Ben miyim vefasız yoksa o sen mi?

Kapattım kanadım uçmam bir yere.
Sözümü söyledim dönmem bir kere.
Ben suskun susuzum sense bir dere.
Ben miyim vefasız yoksa o sen mi?

[GooD aNd EvıL]

Ya Sen Beni


Sende babamı buldum gözlerinde
Sözlerinde bahar kokusu
Sen de babam gibi bırakma beni nolur
Yıkma günlerimi
Aratma dünlerimi
Soy çıkar da bu teni
Ateşlere at cehennemde yak beni

Sensiz ne yaparım ben gidersen eğer
Ya o yem verdiğimiz kuşlar hep bizi bekler
Gitmem bir daha sensiz
Kuşlarla beraber ölürüz sessiz
Gözlerini arar her gece gözlerim
Görmezse eğer uyuyamaz bilemezsin
Sen benim kadar sevemezsin

Gittiğimiz her yerde sen
Birlikte dinlediğimiz müzik senle başlar: 'mi..'
Keman sesi alır götürür bir yerlere yüreğimi
Ezer ezer de böler parçalara hepsini
Her bir parçası yürek korkusu
Her parçamda sen
Sensiz ne yaparım ben
Gitme gel bahar kokusu
Ellerimden kayıp gitmesin……… duygusu
Özlerim seni.
Ya sen beni özlemez misin hiç?

[GooD aNd EvıL]

Yağmurla Git Ne Olur


Yağmurla git ne olur
Götür gülüşlerimi sel gibi
Bakma yüzüme
Damlaları vursun yüzüme ayrılığın
Açılsın koca koca yarlar
Yüreğim bin parçaya bölünsün

Yağmurla git ne olur
Baharlara dayanamam
Yağmur olsun ayrılığın adı
Alsın götürsün seni.
Hava kararsın gönlüm gibi
Üzülsün gidişine
Göçmen kuşların ayrılıklardan olsun ayrılıkları

Yağmurla git ne olur
Baharla gelme
Bahar bana kalsın.

[GooD aNd EvıL]

Yar Nerden Buldun Beni?


Yar yüzünde sanki oynar, kımıldar aY
Alevlenmiş gölgeler yanar aynadA
Rüyalar seninle güzel, seninle başlaR

Nerdeysen seslen bana bulutlardaN
Ey Sevgili erişilmez sana candan sözlerinE
Reyhan kokusudur bu, içime usul usul işleR
Dönülmez akşamlarda senindir ışıldayan aD
Emelim seninle gerçekleşir, arzum senlE
Nedendir bu sessizlik içimde söyleneN

Beni çeken gözlerin yoksa ölümü bekler en diB
Ulaşır yolladığın üveyikler uçar bulur beni usumU
Leyla sende bulur aşkı, konuşan diller laL
Dokun geceme ellerin olsun alevden aD
Uzan cennetime yeşil yap gecemi umudumU
Nolur eş yap beni gecene unutma hep aN

Bülbüller şakır sen gibi bu sen misin yaraB
Ellerin ellerimdeyken çok inan mutluyum senlE
Nane kokulu sabahlar getir içimde gözleriN
İçmeliyim yavaş yavaş sabahlarla beraber nefis gözlerinİ

[GooD aNd EvıL]

60 Yaşın İstekleri

Gözlerime biraz sevinç,
Dudağıma içten gülüş
Saçıma unutma rengi
Kalbimde bitmesin sevgi.

Silinsin gözlerimdeki çizgi
Kalbimdeki buruk ezgi
Dudağıma gülüş,
Aynı sizinki
Saçım yine parlak ve gür.
Kalbim on sekizindeki gibi özgür.
Titremesin tir tir dizlerim.
Tüm sevgileri görsün gözlerim.
Yine durmadan sevsin ellerim.
Bu dünyada yüzyıl yaşamak isterim.

Saçlarıma sarı parlak,
Gözlerime yeşil yuvarlak,
Dudağıma kırmızı ıslak,
Kalbime pembe sıcak.

Korku istemem kalbimde.
Acı istemem gönlümde.
Çiçekler, kuşlar gözümde,
Dizlerime derman isterim.

Aynalar yine yirmisindeki gibi
Gözlerimi güzel göstermeli.
Saçlarım sarı dalgalı
Göstermesin yıllardır yağdırdığı karı.
Yıllar silinsin gözlerimin altından.
Pespembe güller açsın yanağımdan.

İşte şuraya kırmızı.
Kırmızı dudağıma al al.
Pembe yanağıma bal bal,
Sarı saçlarıma bol bol
İşte BEN BENİ BÖYLE İSTERİM.....

[GooD aNd EvıL]

Ablamın İyiliği ) - Anı

Sizlere bir anımı anlatayım. Çok küçüktüm. Mini mini bir ilkokul öğrencisiydim. Saçlarım sarı üzerinde beyaz kurdeleler, gözlerimde gözlük. Arkadaşlarım 'Dört Gööözzz! ' diye alay ederlerdi. Ben de o an gözümden çıkarır cebime saklardım gözlüklerimi.
Doktor ne denli 'Mutaka takacaksın ' dediyse de bir yıldan fazla taktıramadı bana.
Mini mini bir çocuktum dedim ya benden bir yaş büyük, ilkokul ikiye giden bir ablam vardı. Abla olduğu için dediği dedikti. Bana düşen sadece ona uymak olur, onun dediklerine 'Tamam' demek düşerdi.
Minik bir abla işte.. O minik ablaların ne kadar cadı olduklarını aah benim gibi, sessiz, sakin, zavallı ikinci akıllı kızlar bilir.. )

Annem o gün biz iki kardeşi evde yalnız bırakmıştı. Aklımda kalan anı, evde ablamla yalnız olduğumuz zaman başlıyor.
Sürekli gözlüğümü çıkarıyor, siliyor, tekrar takıyordum. Gözlük takmak bana işkenceydi. Hele de kirpiklerim uzun olduğu için gözlüğümün camına takılıyor, kıvrılıyor, görmemi engelliyor, bu sorun daha da büyüyordu gözümde. Bu sorunumu anneme, babama, ablama söyledim. Annem bir iki 'Tamam olur bakarız. 'dedi. Neyine bakacaktı? O da biliyordu sorunun düzelmeyeceğini. Kirpik benim kirpiğim, gözlüğü de takmak zorundaydım. Ama ablam bana yardımcı olmaya hazırlanıyormuş. Annem çarşıya gidince bana:
-'Perinur, kirpiklerin yine gözlüklerine takılıyor mu? ' dedi.
-'Evet! ' dedim.
-'Öyleyse, gel kirpiklerini biraz kısaltalım.'....' Kucağıma yat.'
Ben ablamın kucağına yattım. Annemin kocaman dikiş makasıyla benim kirpiklerimi bir güzel kesti, en maharetli terzilerin hüneriyle..: )
Sonra da:'- Kaşların da büyümüşsenin, onları da kısaltayım.' dedi.Sonra da gözlerimin önüne dökülen sarı sarı saçlarımı...
Birden annem odaya girdi.
Yüzü allak bullak olmuştu. Bize ikimize bağırdı, çağırdı.
Şu annemi bir türlü anlayamıyorum. Neden bağırdı ki? ..
Halbuki ablam bana iyilik etmişti )) ...

[GooD aNd EvıL]

Acı Mı? Bizde Var

Acı çekmemeyi öğret bana
Öğretmenim demişsin.
Sevmeyi sevilmeyi..
Sevme sevilme tamam da
Acı çekmemeyi nasıl öğreteyim sana?

Öğretmenlerdir en çok acıyı çeker..
Her şeye üzülen, çabuk ağlayan
Çabuk küsen
Çabuk kırılan..
Yalandır hep öğretmenler doğruyu söyler..
En çok acıyı öğretmenler çeker
Çeker de bildirmez gözleri
Arada bir hüzünlü bakar
Anlarsa anlar birileri....'

[GooD aNd EvıL]

ACİL 112 - (Öykü)

Yıllar sonra doğmuşum ben. Ablam büyümüş, okumuş kocaman abla olmuş, onun süper lise yıllarında ben doğmuşum. Kendimi anneannemin kollarında annemi beklerken hatırlıyorum. Geçen kırmızı dolmuşlara “Anne aaaba, anne aaaba” derken.
Bebekliğimden beri annemi aramış gözlerim. Ellerinin sıcaklığını aramış, gözlerinin yeşilini yoluma ışık olmuş. 'Hayır olmaz ben bunu başaramam, bilemem' dediğimde isyan ettiğimde hayata yenik düştüğümde, o hep yumuşacık gelmiş.. “Aaa sen bunu yaparsın, çünkü sen çok akıllısın. Sen bunu başarırsın bak bunu şöyle şu şekilde çözelim' bir demiş. 'Bak şuraya bir örnek tümce yazalım' demiş.
Başka bir gün “İstersen gel balkonda oturalım konuşalım” demiş ve ben gözü yaşlı başladığım konuşmaya “Evet ben bunu yaparım, ben bunu başarırım. Bu da çok kolaymış yani..” diyerek kendime güven duyarak kalkmışımdır.
Bebekliğim hep onu beklemek ve onu özlemekle geçti. Çünkü annem öğretmendi. Ortaokulda Türkçe öğretmeni. O zamanlar ilköğretim okullarının adı değişmemiş daha ortaokul deniyordu.
Çabucak büyüyeyim annemle okula gideyim çabasıyla elmalı şeker tadında bitti beş yılım. Onunla okula gitmek,onunla elele tutuşmak, yolda onun tatlı sesinden geleceğimi kurmak için beş yaşında anasınıfına başladım.
İşte ilk acım böyle başladı. Okula girer girmez, yüzlerce binlerce çocuk - bana o an öyle gelmişti- anneme gülümsüyor,”Günaydın Öğretmenim “diyerek yanına geliyor, onunla konuşuyordu. İşin en acı tarafı annem de yanına yaklaşan çocuğun saçını okşuyor, onlara gülerek cevap veriyordu. İçimden bağırmak geliyordu. “Hayır çekilin o benim annem, ona bir şey sormayın, onu sevmeyin. Çünkü benden çok sevemezsiniz. O hep benim saçımı sevdi. Benim saçımı okşuyordu. Siz nereden çıktınız? ” diye.
Kimse beni duymuyordu. Günlerce anasınıfında mızmızlandım. Ağladım, oyunlara katılmadım. Ana sınıfı öğretmenime kan kusturdum yani.
Annem beni alt kattaki anasınıfında bırakıyor.Üst katlara çıkıp kendi sınıflarına ders vermeye gidiyordu. Ah bir gücüm olsa hemen o zamanlar gözüme yüzlerce gelen merdivenlerden çıkıp annemin sınıfını bulup, “Hadi evimize gidelim. Yine balkonda oturalım, sen bana masal anlat, birlikte şarkı söyleyelim” diyecektim. Ah bir okuma öğrenseydim. Sınıfların adlarını okuyacaktım. Herkes “Aaa bu çocuk, nasıl böyle çabuk okuma yazma öğrendi? ” diyorlardı. Ama niçin böyle çabuk okuma yazma öğrendiğimi kimse bilemedi. İki yıl anasınıfında okuduktan sonra ilkokula başladım.
Yine annemle birlikte gidiyorduk. Bu kez o yukarıdaki sınıflara ders vermeye gittiğinde ağlamıyordum, büyümüştüm ama yine içten içe günaydın diyen yanına yaklaşan onunla konuşan çocukları kıskanıyordum. Yine içimden “Hayır “ diyordum “O benim annem diyordum. O sizin Öğretmeniniz değil. Benim Annem! ” Ta ki gri puslu güne kadar..

Kalabalığın arasına katıldım. herkes heyecanlı, herkes üzüntülü herkes ağlıyordu. Merdivenlerin önünde cankurtaran gelmişti. Ansızın annem rahatsızlanmış. Onu hastaneye götürüyorlardı. Dünyadaki tüm sesler bitmişti. Her şey susmuş. Hiçbir şey duymuyordum.. çocuklar ağlıyordu. O an anneme baktım. Yüzü kıpkırmızıydı. Dudaklarını araladı. Yanında ağlayan öğrencisinin saçlarını okşadı. 'Üzülme Reyhan. Biraz rahatsızlandım. Hastanede biraz dinleneceğim. Yine birlikte dersler yapacağız. “
Tekerlekler dönerken göz yaşlarım yuvarlanıyordu. Annemi bilmediğim yerlere uzaklara götürüyorlardı. Artık okuyabiliyordum. ACİL 112 yazıyordu arabanın üzerinde.
Öğretmenim omuzlarımdan tuttu. “Haydi Kemal “ dedi “Annen dönecek. Haydi biz dersimize gidelim.”
Annem birkaç gün hastanede kaldıktan sonra okulumuza döndü.
Bu kez öğrencileri kıskanmıyordum. Biliyordum ki benim annem öğretmen. Öğretmenler nefeslerinin sonlarına kadar öğrencilerine bir şeyler öğretirler, bilgilerini sevgiyle verirler.
Sedyede hastaneye giderken bile öğrencisinin üzülmemesini isteyen, kendisi hasta olduğunda öğrencisini önde tutan da öğretmendi; arkadaşının rahatsızlandığında acısını içine gömüp, “Haydi Kemal annen iyileşecek. Haydi biz dersimize gidelim. “ diyen de…

[GooD aNd EvıL]

Adı Gibiydi Zülfikar

Adı gibiydi Zülfikar
Sevdi mi tam severdi kadınını
Bırakmazdı ele güne..
Kara bıyıklarının arasından bakardı,
Toz kondurmaz ona,
Sevdiğini gözü gibi severdi.

Adı gibiydi Zülfikar
Sevdi mi tam severdi kadınını
Bir kadın sevdi, tam sevdi Zülfikar
Önce yandı yüreği kapkara oldu bıyıkları gibi
Ellerini tuttu mu yüreği olurdu çocuk gibi..
Çok istedi, hep istedi Zülfikar şirin gibi
Sevdikçe filizlendi Zülfikar..
Dal dal çiçek oldu.
Sevgisi yere göğe sığmaz oldu.

Pamuktu elleri severken,
Oysa demirdi, demiri bir bükerken çalışırken
Hep pamuk ellerliyle sevdi sevdiğini Zülfikar.

Üzümdü gözleri, fıstıktı gülüşü, hoştu
Sevdiği onu sevdi taştı coştu..
Bir gün fazla sıktı güzelini
Ellerinden uçtu gitti
O dönülmez kuştu..

Adı gibiydi Zülfikar
Sevdi mi tam severdi kadınını
Bir kadın sevdi, tam sevdi Zülfikar...

[GooD aNd EvıL]

Ağlasam mı Acaba?

Gökyüzünden hep
Sen akıyorsun
Damla damla
Topraktan hep
Sen fışkırıyorsun
Menekşe yerine
Burcu burcu
Denizde sen varsın
Tuz tuz.
İmgelerde sen varsın.
Ezgilerde ezik ezik
Resmin kırık.
Gözyaşımda sen varsın.
Gözümün ucundaki.
Ama ben, sen gitmeyesin diye
Ağlamıyorum.
Ağlasam mı ACABA? ....