Sabit İnce

[F.S.Mehmet1453]

Bundan Sonra

Hacer-ül Esveddi kara gözlerin,
Bakmam gayrı bundan sonra sevdiğim.
Baldan tatlıyıdı nazlım sözlerin,
Duymam gayrı bundan sonra sevdiğim.

Sen vefasız çıktın bel'oldu gayrı,
Sen bir başkayıdın hepsinden ayrı.
Düğün edecektim çifte halaylı,
Yapmam gayrı bundan sonra sevdiğim.

Ceylan bakışlıydı sürmeli gözün,
Ay gibi parlardı, nur muydu yüzün.
Ne çabuk unuttun verdiğin sözün,
Sormam gayrı bundan sonra sevdiğim.

Ağlayı, ağlayı sel oldu yaşlar,
Başıma yağdırdın ummadık taşlar,
Seni soruyorlar yarenler, eşler,
Anmam gayrı bundan sonra sevdiğim.

Karacaoğlan gibi coşkun çağlarım,
Bu yüreğim ataşlarla dağlarım,
Veran oldu gitti gönül bağlarım,
Bakmam gayrı bundan sonra sevdiğim.

İNCE inceldi de iplere döndü,
Aşkın ataşıyla kaynayıp yandı,
Senin için her renklere boyandı,
Yunmam gayrı bundan sonra sevdiğim.

[F.S.Mehmet1453]

Bülbül

Gülden mi ayrıldın derdin ne senin
Niye ağlıyorsun divane bülbül
Çilen mi dilinde virdin mi senin
Niye ağlıyorsun divane bülbül

Gönül bahçendeki mevsim mi geçti
Feryat figan için seni mi seçti
Bir dilber elinden bade mi içti
Niye ağlıyorsun divane bülbül

Eşin dostun hiç kapını açmaz mı
Kanadın mı kırık gönül uçmaz mı
Kimsen yok mu bu figanın geçmez mi
Niye ağlıyorsun divane bülbül

Seninde mi hiç kaderin gülmedi
Yetmedi mi çilen daha dolmadı
Konduğun gül kadrini mi bilmedi
Niye ağlıyorsun divane bülbül

[F.S.Mehmet1453]

Bülbül Ötmesin

Yok artık işim güller, çemenler, lâlelerle,
Aynı görüyorum karanfili yâseminle...
Duyduğumdan beri râyihasını sonsuzun,
Bir dünyâ ki, ölümle sona ermez; upuzun...

Kalmadı gözümde ne renk ne ziyâ sevdâsı,
Yeryüzünün ak zambakları, mor papatyası.
İsterse hiç açmasın tepelerde çiçekler,
Uçuşup, çiçeklerle oynaşmasın böcekler...

Ötmesin hiç bülbüller, uçmasın kelebekler,
Şimdi rûhum renkler ötesi bir şeyler bekler.
Gönlümde ağaran o kutlu günün sabâhı,
Gördüğüm, günler arasında günlerin şâhı...

[F.S.Mehmet1453]

Bülbülün Çığlığı

Bülbül hep kuytu bahçelerde öter,
Çiçeklerin raksettiği demlerde...
Her nağmesi bir poyraz olur eser,
Gariplerin dolaştığı yerlerde...

Feryâdı sînemdeki âhlara denk...
Ve bayırlarda perde perde sesi;
Dövünür tâ güneş doğuncaya dek,
Alevden demetler tıpkı nefesi...

El değmedik ağaçların başında,
Bir ömür boyu hiç durmadan inler;
Hüzün çağlar gözlerinin yaşında,
Kim görür, kim anlar ve kimler dinler!?

[F.S.Mehmet1453]

Cahil

Selamünaleyküm dedi oturdu
Muskacı hocaya güvendi cahil
Yanında da bir oğlunu getirdi
Muskanın gücüne inandı cahil

Hocam şu oğluma birhaller oldu
Tazecik fidanım sarardı soldu
De Allah aşkına bu nasıl oldu
Hocaya muskaya pek kandı cahil

Evli mi bekar mı bu oğlan dedi
Kaşını kaldırıp seyran eyledi
Babası konuştu hoca dinledi
Sırrını anlattı saftandı cahil

Oğlanın adını sordu ilk önce
Acıdı oğlanla göze gelince
Ooo ne büyüler deyince
İrkildi hayretle sallandı cahil

Ebced hesabıyla yıldızın açtı
Yazacağı muska iyi ilaçtı
Okuyup üfleyip bir sayfa açtı
Hocanın eline kapandı cahil

Yazdı muskaları tarifin yaptı
Hocamız böylece milyonlar kaptı
Allah'ı unutup hocaya taptı
İNCE bir saygıyla toplandı cahil

[F.S.Mehmet1453]

Camiye Vardım

Bugün bir camiye vardım,
İmam hutbe okuyordu.
Sandım hak evine girdim,
Yılan olmuş sokuyordu.

Halkı iki parç'eyleyip,
Şu cennetlik, şu cehennem.
Ordan burdan kelam deyip,
Zehirli ok deldi sinem.

Ağzından ateş saçıyor,
Kendi olmuş melun şeytan.
Kimin cennete atıyor,
Cehenneme yer ayırtan.

Cehennemde yer kalmamış,
Kükrüyor, azap satıyor.
Sevgi sözünü duymamış,
Dinime fitne sokuyor.

Dayanamam içim yandı,
Kalbim hop deyi atıyor.
Bıçak kemiğe dayandı,
İNCE çaresiz susuyor.

[F.S.Mehmet1453]

Çok Kolaymış

Aldım elime kalemi,
Çok kolaymış şiir yazmak.
Karıştırdım el-alemi,
Ne kolaymış şiir yazmak.

Süslü kelimeler dizdim,
Kolaycacık bade ezdim.
Okudukça candan bezdim,
Ne kolaymış şiir yazmak.

Hece tamam kafiye hoş,
Kelime çok, manası boş,
Yürü kaf dağınaca koş,
Ne kolaymış şiir yazmak.

Has bahçede güller bitir,
Şakıyan bir bülbül getir,
Kendin sırça köşkte otur,
Ne kolaymış şiir yazmak.

Yoksulluğu sakız eyle,
Aşk, aşk diye türkü söyle,
İşte bizim şiir böyle,
Ne kolaymış şiir yazmak.

Ne bulduysan kelime diz,
İçine koy süslü bir giz.
Belki senden kalır bir iz,
Ne kolaymış şiir yazmak.

İnce olsun, kalın olsun,
Şair densin adın kalsın.
Vitrinler kitapla dolsun,
Ne kolaymış şiir yazmak.

[F.S.Mehmet1453]

Çok Severim

Hak yoluna gidenleri,
Çok severim, çok severim.
Her farzını bilenleri,
Çok severim, çok severim.

Durmayıp da zikredeni,
Çok severim, çok severim.
Varlığını fikredeni,
Çok severim, çok severim.

Sünnetini yapanları,
Çok severim, çok severim.
Ulu emre uyanları,
Çok severim, çok severim.

Garipliğin bilenleri,
Çok severim, çok severim.
Daim Allah diyenleri,
Çok severim, çok severim

[F.S.Mehmet1453]

Çırağ Perişan

Sus da bir kulak ver arzda her sese,
Bir baştan bir başa dünyâ perişan.
Sarmalanıp konmuş inanç kafese,
Gözü damla damla semâ perişan...

Nesiller arası korkunç uçurum,
Ölülere azâp yerde bu durum...
Fiyakalı bir iş, her gün oturum,
Dertlere dermânda edâ perişan.

Cemiyet derbeder, vatan sahipsiz,
Bilmeyen bilmiyor, bilenler hissiz;
Kalmamıştık böylesine kimsesiz!
Düşünceler sisli, dimağ perişan.

Dertli sîneler var sır tutar demez,
Alev alev ama, şikâyet bilmez.
Bunlar da olmasa hiçbir dert dinmez,
Duman duman yanan çırağ perişan...

[F.S.Mehmet1453]

Dağlar

Eğer siz de biraz merhamet varsa
Dertlerim artıyor yol verin dağlar
Nazlı yar çıkıpta yoluma dursa
Solmasın goncagül yol verin dağlar

Çökmüş dayanmıyor gönlümün damı
Deli, mecnun deyi kınaman beni
Sağımda ardıcı solumda çamı
Size tutunayım el verin daglar

Ben de sizin gibi yoktan olmuşum
Beli demişim de, karar vermişim
Mansur misli ben de dara girmişim
İpinen öldürmen dal verin daglar

Mevla binbir çicek sizi süslemiş
Türlü renkler verip gergef işlemiş
Gelen gider olup göçe başlamış
Arıya çiceği bol verin dağlar

Acımadan yakıp kesip iz ettim
İniş yokuş dinlemedim düz ettim
İnce gönlü göyündürüp köz ettim
Yanan bağrınızdan kül verin dağlar