Şiirler

[GooD aNd EvıL]

Günler bir yağmur damlası gibi akar gözümden
İstanbul’un bu loş ışıklarında ağlarım kaderime
Kaybolurum ardına yalnızlığın saklandığı bu gecede
Bir balık kadar hür olmak istemiştim
Nerden bilebilirdim
Bir oltaya takılıp öleceğimi
Yavaş yavaş kararıyor gözlerim
Böylemi olmalıydı
Sen beni sevsen ben hiç ağlar mıydım
Bak sevdiğim
Bir günüm daha gitti hayatımdan
Ölümüme saatler kaldı
Kim bilebilirdi böle acı çekeceğimi
Şimdi karanlık her yer
Elveda İstanbul’un acı hatıraları.

[GooD aNd EvıL]

Semaya kubbelerle
Mimar Sinan yükselir
..ve eşsiz bir şiirle
Nabi dile gelir
İstanbul gözüm benim
İstanbul her şeyim
...Mavi bir patiskalarında
gemileriyle boğazların
istanbulu istanbul yapan
benim ona olan sevdam

[GooD aNd EvıL]

Kamyonlar kavun taşır ve ben
Boyuna onu düşünürdüm,
Kamyonlar kavun taşır ve ben
Boyuna onu düşünürdüm,
Niksar'da evimizdeyken
Küçük bir serçe kadar hürdüm.

Sonra alem değişiverdi
Ayrı su ayrı hava, ayrı toprak.
Sonra alem değişiverdi
Ayrı su, ayrı hava, ayrı toprak.
Mevsimler ne çabuk geçiverdi
Unutmak, unutmak, unutmak.

Anladım bu şehir başkadır
Herkes beni aldattı gitti,
Anladım bu şehir başkadır
Herkes beni aldattı gitti,
Yine kamyonlar kavun taşır.

Fakat içimde şarkı bitti.

[GooD aNd EvıL]

İlk görüşte aşktı benimki
Resminden vuruldum sana
Işıklarınla
Kulelerinle
Camilerinle
Öyle ısıttın ki içimi
Düşünmeden geçmez oldu
Bir dakikam seni..


Sana kavuşmanın hayali vardı
Ulaşırsam biter mi bu aşk korkusu
Ama bilirdim
Sensiz olmazdı bu ömür

Ve sonunda gerçek oldu hayal
Kalabalığına karıştım ben de
Korkuttun beni önce
Alıştım sonra
Karışıp gittim
Kayboldum sokaklarında


Biliyorum başkaları da var kalbinde
Seni benim gibi seven birileri
Birçokları var hatta
Kıskandım ama ona da alıştım
Çünkü sen İstanbul sun
Çünkü sen İSTANBUL….

[GooD aNd EvıL]

Gün ve gece bir başka tablo İstanbul da;
Sabah erken, akşam geç olur İstanbul da...

Kalbin uzak ise, O na yakın olsan da;
Hasret yaman, sevda güç olur İstanbul da!...

Birazcık gölge, bir yudum çay Çamlıca da;
Mana derin, madde hiç olur İstanbul da...

Gün gelip, nefes bitip, vade dolduğunda
Yıl ne zaman, saat kaç olur İstanbul da?

[GooD aNd EvıL]

Bir gün uzaklardan geldim bir ziyarete
Bir masalı yaşadığım yere acı şehrine
İstanbul’a bir ömür gibi beni harcayan şehre
Sarıyeri, Beykozu, Kartalı, Nişantaşını, ve
Heyecanda sınırı olmayan Bağdat Caddesini
Her birinin ayrı tadı vardı ayrı heyecanı
Oturup içtiğim çayı, poğaçayı, ayranı
Ufakta olsa gücüm yettiğince eğlendiğim şehri
Cebimde beş kuruş bırakmadığım günleri
Her geri döndüğümde İstanbul’dan arta kalan bileti
Saklıyordum şimdi de saklıyorum neden dersiniz
O zamanın hangi gün hangi zaman olduğunu unutmamak için
Her elime aldığımda o bileti o İstanbul’a geri dönüyorum
Aklımdan hep yeditepeyi gezmek geçerdi İstanbul’un
Ama ne benim sevgim nede onun sevgisi yetti buna
Bir ayrılık vurdu bir akşam Kadıköy’de
Tek kelime çıktı o hep gülen dudaklardan buruk bir şekilde
‘Ayrılmalıyız’ diye inanamıyordum bu ne demekti
Tam sevgim için herşeyimi vermeye hazırken
Boyun eğdim o akşam hiç konuşamadım
Koştum deli gibi İstanbul sokaklarında ve
Yoruldum bir yıkık harabe evin içine girdim kimse ağlayışımı
Güçten düşüşümü, acımı görmesin bilmesin diye
Duvara yaslı bir şekilde dizlerime kapanık açtım gözlerimi
Güneş doğuyordu İstanbul’da ve ben bir söz verdim
Bir daha ama bir daha asla acı çekmeyeceğim
Çünkü artık sadece seveceğim ama aşık olmayacağım
Tek yol koydum kendime aşık olmak için
Evlenmek bir ömür yaşamak için aşık olabilirim artık
Ve o gün İstanbul şahidimdir bu sözlerime bu inancıma
Dinle İstanbul sana sesleniyorum ‘Eğer ki sen beni hem sevindirip
Hem de üzeceğini sanıyorsan yanıldın İstanbul, bir daha asla ağlamayacağım
Şunu da bil İstanbul ben seni taşın toprağın altın diye değil
O toprağın içimde bıraktığı acıyı ve sevinci gördüğüm için seviyorum
Ben seni hiç yalnız bırakmadığın için seviyorum
Ben yaşamayı seviyorum!!!

[GooD aNd EvıL]

boş gözlerle baktım dün gece sana,
farkettin mi beni, koca istanbul?
isyankar olmuştum bahtımdan yana,
hissettin mi beni, koca istanbul?

altından toprağın betona dönmüş,
gökyüzü simsiyah, yıldızlar sönmüş,
insanlık, dürüstlük sende de ölmüş,
hakettin mi beni, koca istanbul?

seni, yüreğinde yaşayan bilir,
menfaat, her zaman en önde gelir,
kimbilir kaç garip sen de can verir?
tükettin mi beni, koca istanbul?

******* bir kuyu, görünmez dibi,
balıklar kovalar, sende akrebi,
gelen de ağlıyor, bak giden gibi,
yokettin mi beni, koca istanbul?...

[GooD aNd EvıL]

kanatları parça parça bu ağustos *******i
yıldızlar kaynarken
şangır sungur ayaklarımın dibine dökülen
sen
eğer yine İstanbul'san
yine kan kopuklu cehennem sarmaşıkları büyüteceğim

pancak pancak şiirler tüküreceğim
demek yine ben
limandaki direkler ormanında bütün bandıralar ayaklanıyor
kapı önlerinde boyunlarını bükmüş tek tek kafiyeler
Yahudi sokaklarını aydınlatan telaviv şarkıları
mavi asfaltlara çokmuş
diz bağlıyor
eğer sen yine İstanbul'san
kirli dudaklarını bulut bulut dudaklarıma uzatan
Sirkeci Garı'nda tren çığlıklarıyla bıçaklanıp
intihar dumanları içindeki Haydarpaşa'dan
Anadolu üstlerine bakıp bakıp
ağlayan
sen eğer yine İstanbul'san
aldanmıyorsam
yakaları karanfilli ****ler eğer beni aldatmıyorsa
kulaklarımdan kan fışkırıncaya kadar
yine senin emrindeyim
utanmasam
gözlerimi damla damla kadehime damlatarak
kendimi yani su bildiğim Atilla ilhan'ı
zehirleyebilirim

sonbahar karanlıkları tuttu tutacak
tarlabaşı pansiyonlarında bekarlar buğulanıyor
imtihan çığlıkları yükseliyor üniversite'den
tophane iskelesi'nde diesel kamyonları sarhoş
direksiyonlarının koynuna girmiş biçkin şoförler
uykusuz dalgalanıyor

ulan İstanbul sen misin
senin ellerin mi bu eller
ulan bu gemiler senin gemilerin mi
minarelerini kurdan gibi dişlerinin arasında
liman liman götüren
ulan bu mazot tüküren bu dövmeli gemiler senin mi
aksamlar yassıldıkça neden böyle devleşiyorlar
neden durmaksızın imdat kıvılcımları fışkırıyor
antenlerinden
neden
peki İstanbul ya ben
ya mısralarını dört renkli duvar afişleri gibi boy boy
gümrük duvarlarına yapıştıran yolcu Abbas
ya benim kahrım
ya senin ağrın
ağır kabaralarınla uykularımı ezerek deliksiz yaşattığın
çaresiz zehirle kusan çılgın bir yılan gibi
burgu burgu içime boşalttığın
o senin ağrın
o senin

eğer sen yine İstanbul'san
yanılmıyorsam
koltuğumun altında eski bir kitap diye götürmek istediğim
Sicilyalı balıkçılara Marsilyalı dok isçilerine
satir satir okumak istediğim
sen
eğer yine İstanbul'san
eğer senin ağrınsa iğneli beşik gibi her tarafımda hissettiğim

ulan yine sen kazandın İstanbul
sen kazandın ben yenildim
kulaklarımdan kan fışkırıncaya kadar
yine emrindeyim
ölsem yalnız kalsam cüzdanım kaybolsa
parasız kalsam tenhalarda kalsam çarpılsam
hiç bir gün hiçbir postacı kapımı çalmasa
yanılmıyorsam
sen eğer yine İstanbul'san
senin ıslıklarınsa kulaklarıma saplanan bu ıslıklar
göz bebeklerimde gezegenler gibi donen yalnızlığımdan
bir tekmede kapılarını kırıp çıktım demektir

ulan bunu sen de bilirsin İstanbul
kaç kere yazdım kim bilir
kaç kere kirpiklerimiz kasaturalara dönmüş diken diken
1949 eylul'unde birader mirc ve ben
sokaklarında mohikanlar gibi ateş yaktık
sana taptık ulan
unuttun mu
sana taptık

[GooD aNd EvıL]

Martılar nasibini arıyor,
Şu kocaman denizde,
Gerdan kırmış boğaz köprüsü,
Denizin daraldığı yerde,
Bir sis perdesi sarmış gökyüzünü,
Dolmabahçe tarih kokuyor,
Bulutlar küme küme olmuş, geziniyor,
Şubat ayının serin havası,
İstanbul baharı arıyor...
Denizin mavisi kaybolmuş,
Yeşille tanışmış,
Kız Kulesi nice umutlarla bekliyor,
Selam sana!
Sultan Mehmet,
Fethettiğin şehirdeyim.
Allah Allah sesleri
Çınlıyor, kulaklarımda,
İçim ürperdi, gördüğüm kalelerde,
Üşüyüp titredim, esen rüzgarla,
İstanbul baharı arıyor...
Emirgan, Bebek arasına yerleşmiş,
Rumeli Hisarı nöbette,
Öylesine dimdik, öylesine gururlu,
Avrupa yakasının boğaz gülü,
Tarabya’sı, İstinye’si,
Nasılda ağlıyor gökyüzü çise çise,
Akşamın gizemiyle sarsıldı, koca şehir,
Sarıyer’den baktım, son kez boğaza,
Hasret türküleri dinledim,
Çamlıca eteklerinden,
İstanbul baharı arıyor...

[GooD aNd EvıL]

'Sevilen daima düşünülür.'

İstanbul bildiğin gibi,
'Boğaz' maviliğine mavi,
Dalgalar hürlüğüne hür...

Kıyılar yorgun amma,
Sular gene hovarda.

Gene bahçeli kahvede
Bizim plaklar çalınır.
'Aznif' oynayan çocuklar,
Her nağmeden efkarlanır.
Her nağme hüzün taşır.
Her nağme hasret dolu.
Her nağmedeki hasret
Kırar kanadı-kolu.
Taşlar unutulur elde
Ve bir şarkı dillerde:
'Turna gelmez diyardan.
Haber çıkmadı yardan.'
Partiler gider gelir,
Plaklar tazelenir,
Ve sırasıyla o yerde,
Bizim şarkılar söylenir.
Beni de efkar basar;
Ben de mahzunlaşırım.
El-alem bilmese de
Sen iyi bilirsin ki;
Bu küçücük yürekte,
Ben de bir dert taşırım.

Bir dert, düşmandan uzak!
Bir dert, Allah'a yakın!
Bir dert perişan eder beni.
Bir dert ki; 'Kara gözlüm,
Ne haldeyim, gör beni! '