Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Siz dün gece ne yaptınız

dün gece ben
bir arabanın benzin deposunu ateşe verdim
durup dururken.
alkışlar arasında ve güler yüzlüydüm.
yalnız da değildim;
yanımda, denizden çıkarılanları
yeniden denize atan bir arkadaşım vardı.
bahriye şapkaları sahile vururken
biz beraber papatya falına bakıyor
en güzel kokuları sürüyorduk
üzerimize
ve zambak kokan bir geceye.

dün gece biz, bizden söz ettik.
uzun bir yolun sabah molası gibiydik.
hani hareket saatinin anonsları
hiç anlaşılamayan.
ama biz dün gece yanıtı en zor soruları bile
yanıtlamasını bildik
içine yalan saklamadan.

dün gece biz, sizden de söz ettik.
ihtilal günlerinden
ve kaybettirilen nesillerden.
yaşanamayan sevgiler
ve hançer rengi ihanetlerden.

sahi, siz dün gece ne yaptınız.
siz ve beyaz şarap rengi, balık eti sevgiliniz.
dün gece siz neler yaptınız
neler yaşadınız.
hangi sofranın kırıntısında
ve hangi sokağın kaldırımında sabahladınız .
ben size dün gece mi bir gün önce anlatsam
güler geçer ve inanmazdınız.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Sokak hayvanları için

çok fena üzerime geliyordu zaman....
sanki elinde sultanın bütün fermanları
ve gözlerine bürünen, kezzap renkli kan.
çok fena geliyordu üzerime zaman.....

ben kaçıyordum, siz yadırgıyordunuz.
her direnişe en önce bayrak açan ben;
beni kaçarken görünce anlamıyordunuz.
ölümüne ve yasak bir sevgi
ya da her türlü ihanetin binbir rengi
sarılmış üstüme sanıyordunuz.

oysa onlarca kimsesizim vardı benim.
sokaklarda yatıp,her sabah yollarımı
aç ama umutlu gözlerle bekleyen.
ben gitmezsem aç kalacaklarını çok iyi bilen.
onlarca kimsesiz ve barınaksız sokak hayvanım.
ben gitmezsem kimsenin bir şey söylemeyeceği.
insandan daha düzgün ve adamakıllı onurlu
onlarca yolumu gözleyen sokak hayvanım.

ben zamandan onlar için kaçıyordum
siz anlamıyordunuz.......

(prof.sungurbay anısına

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Sokak için ağlamak

gece karanlıktı, çok üşümüştü,
ısınmak için ellerini ovuşturuyordu sokak,
ben korkuyordum, lambanın içine saklanmıştım
ne kadar sarhoş varsa birazdan çıkıp geleceklerdi
çöp bidonunda sokağın geçmişini yakıp ısınacaklardı.
sokak yanan geçmişiyle neden ısındığını bilmeden ısınacaktı

ben saklandığım yerde ağlayacaktım
göz yaşlarım lambadan sokağa taşacaktı
sarhoşların her biri bir başka yana kaçacaktı
sokak ıslanacak, çöp bidonundaki ateş sönecekti
ben gizlice sevinirken sokağın geçmişini kurtardığım için
sen benim ağladığımı gözyaşımın kokusundan tanıyıp üzülecektin

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Sokak saatinin altında

seni bu sokak saatinin altında bekledim.
dün geceydi, belki bu sabah.
bir tramvay kırmızısı gibi.
saat tam on’u on geçiyordu.
sırtım saatin direğine yaslanmıştı.
zaman durmuştu
ama gölgeler büyüyordu
zaman durmuştu
ama kalabalıklar, tenhalara dönüyordu.
ben hala seni bekliyordum,
yanımda tükenen umutlarım
ve büyüyen sensizliğimle beraber.
bir parça ürkek ve hayli derbeder.
gelmeyecek diyordum kır papatyalarına,
boşuna dökmeyin yapraklarınızı.
ve siz diyordum sokaklara
saklamayın bir yere kalabalıklarınızı.
ben biraz daha beklerim burada.
baktım gelmiyor ve daha çok var sabaha
ne yapayım, kıvrılır yatarım
saatin altında.
ve yarın sana uykusuz,
ve dalgaya bulaşmış titreyen ellerimle
uskurdan fırlamış köpük gibi
gene yazarım hiç haberin yokmuş sanki.
“seni bu sokak saatinin altında bekledim,
dün geceydi, belki bu sabah.”

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Soluksuz sarhoşluklar zamanı

benim; aşk dilinin birleşmemiş hecelerinde okuduklarım
ağır bir ter kokusudur yada patlaması birden volkanların
hani dudakların yanıp kavrulur gibi,
dehşet bir şey yani.

kor ateşlerin arasında çırpınan kanatsız gelincik kuşlarım
tutabilsem bir daha okumak için ucundan en son satırın
ellerimi kına değil kan boyar be gülüm,
gerisi zaten ölüm.

her satırımda bin damla mürekkep, rengi tutkunu firarımın
içinde çiçekler açmaz, sadece ağlar çocuklar hatıralarımın
yırtık perdeler uçar gider pencerelerden,
izlerim, başka ne gelir ki elden.

berbat bir soğuktur, soluksuzluğun bedeli dumanı sigaramın
gün batımı, son kadeh sarhoşluğu gibi kış akşamlarımın
aklıma bile gelmiyor üzerime yağacakmış kar
ama koyuyor işte böyle gitmek, apar topar.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Son trenin arkasından

son tren hiç bir yolcusunu yolda bırakmadan
sabaha karşı geçip gitmiş olsun bu istasyondan
rüyamda seninle sevişirken, yani daha uyanmadan.

iyi bilirim uyanır olup ta açıversem gözlerimi
acemi grilere boyalı ne kadar bulut varsa dolar içeri
oysa ben pembeyi seviyorum desem eğilip kulağına
sen, mavi mavi gülümsesen.

sonra bir hayalet dokunuverse kampanalara birden
yerimden sıçrar gibi olsam ama uyanmasam
el yordamımda adımlansa tüm merdivenler.

çıkıp şöyle bir “nerede kaldı” gözleriyle baksam
son trenin geleceği uçsuzluklara ama umursamasam
biraz daha bekliyor olup sanki haberim yok gibi.

ve anlayınca artık hiçbir trenin bir daha gelmeyeceğini
doğru koşup gelsem yanına, yatağım soğumadan
ben seni seviyorum desem gözlerine rüya olup
hat boylarında koşmaya başlasak el ele tutuşup
hiç makas değiştirmesek, hiç uyanmasak …

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Son vapurun ardından

son vapur için kapandı gişeler.
tanımadık tüm yolcular güvertede,
gözlerine karanlık basmış,
uykuları hazımsız ninniler söyler.
uskur bu seferin saatlerinde,
dünyadan hızlı döner.

son vapurdur bu, alıp başını gider.
ben içerde son lambayı gevşetirim
çığ toplamış ellerimle.
dışarıda kuvvetli bir poyraz eser.
iskeleye birden bir yalnızlık çöker,
tarifine gücüm yetmez.

son vapur gitti işte, gözden kayboldu.
şimdi ilk martı çırpacak kanatlarını.
çığlıklı bir telaş olup gelecek
konup omzuma, şarkılar söyleyecek.
ben dün gece bıraktığı yerdeyim,
birazdan gelecek simitçiyi bekliyorum.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Son zambak kokusu

“bin yıllık fırtına korkusu mudur
kapının üstünde bin asma kilit
içeride saklanan zambak kokusu mudur.”

çok uzak ülkelerden sanki koparak gelen
şirket-i Hayriye nin son vapur dumanıyım.
ellerimde küçük dalgalar sahilden topladığım
her adımda gökyüzü biraz daha büyürken
ve uzaklık, adalarla moda arasına sakladığım.

şimdi kampanalarda Kurtalan ekspresi
yolcular ne kadar yorgun ve o kadar ağır.
hiç çıkmıyor bin acıya sarılmış çocukların sesi.
sanki hepsi birbirinden uzak birbirinden sağır
bağdadi bir hattın ıslak demiryoluyum.

işte bunları gönderiyorum kuzey gibi sana
İstanbul’a benzer belki ondan daha çocukça
bir güverte rüzgarından ve peron ışıklarından
geçmişe güneş olup doğacak, bu kokuyu koklasana
sende bırak gelsin zambak kokuları bu tarafa.

“korkma sevgili dostum bin yıllık korkulardan
gevşesin kapındaki kilitler, artık birer birer
bırak çıksın zambak kokuları kapı aralığından.”

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Sonbahar astrolojisi

bir beyaz tüy uçar gider Venüs e
uzaktan sibelius ince ay ayarındadır kemanın
bir beyaz tüy uçar gider Merkür den
ince ayarlanmış bir kemanın sesinden.
zümrütler nasıl parlar bir bilseniz
gözleri ışıldar ay ışığının
ve siz bir martı iseniz
boğazda bir kaptanın gözleri kamaşır.

tükenmiş kokulardan inci gerdanlık
senfoni gibi düşer Merkür ün, aydınlık yüzüne
kokularından inci gerdanlık Venüs ün
halkası olur bakır renkli kördüğümümüzün.
havadan toprağa düşerken çiçekler
bir el bakar resimli iskambil kartlarına
diğeri haykırır kıpkırmızı “yaşasın ispanya”
arenada bir matador, elinde papatyalar.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Sonsuz bir deniz

neresinden bakarsan bak,
bu deniz uçsuz bucaksız bir yolculuktur.
dalgalar isimsiz sarhoşluklar,
suçları hep rakıdan bulunur.
bir kayıp ilanıdır yani,
iskeleden bakıp ta ardından el sallanan.

güverte tuz kokar sanki adım boyu.
gece de üşümüştür, yıldızlar birer ölü gözü.
kapının dışında kalanlar,
kaybettiklerimiz değil kendini kaybedenlerdir.
ve sancak hep kötü
ve iskele hiç okunmayacak bir şiir gibidir.

neresinden bakarsan bak,
bu deniz uçsuz bucaksız bir yangın yeridir.
alevler bir başka tutku,
yeniden tazelenen bir ruj gibidir.
aynaların pas tutmasıdır yani,
güzellikleri asla gözüne göstermeyecek olan.

merdivenler her basamakta daha sıcak.
olanlar bitip tükenmiş, hizmet durmuştur artık.
bir yıldırım düşer, ellerin söner.
kavrulmuş duygular saklanacak yer bulamaz,
yelin esip götürdüğü
bir kimsesiz yolcunun yelkeni olur.

Cevat Çeştepe