Zülfikar Yapar Kaleli

[GooD aNd EvıL]

Otuz Yıl...
Sevdaları kancasına takınca,
Mızrabıma tel aradım, otuz yıl.

Yıldızlara şehirlerden bakınca,
Hakk’a aşık, kul aradım, otuz yıl.

Sular doğdukları yere akınca,
Erenlere yol aradım, otuz yıl.

Ötenin sevdası teni yakınca,
Tutunacak dal aradım, otuz yıl.

Yaylalar ki bin bir türlü kokunca,
Çiçeklerde bal aradım, otuz yıl.

Hoyrat bir bir bağlarımı sökünce,
Sürüyecek sel aradım, otuz yıl.

Ulubatlı burca bayrak dikince,
Dualarda el aradım, otuz yıl.

Dost bildiğim iki yüzlü çıkınca,
Sapasağlam bel aradım, otuz yıl.

Bağa gülden güzel güller ekince,
Gül yanında, gül aradım, otuz yıl.

Yıldızları topraklara sokunca,
Ilık esen yel aradım, otuz yıl.

Hasretimi halkalara takınca,
Götürmeye hal aradım, otuz yıl.

Gökler yerler gelsin diye bakınca,
Nur ağızdan gel aradım, otuz yıl.

Issız çöller kendisine çekince,
Kurumayan göl aradım, otuz yıl.

Cihana sığmayan, kalbe akınca,
Mecnun gibi çöl aradım, otuz yıl.

Çaresizlik, hasret belim bükünce,
Kelimede dil aradım, otuz yıl.

[GooD aNd EvıL]

Öbür Dünyadan Geliyorum...
Dünyaya nazar et, bir ibret çıkar
Artık şu halini bil, iki gözüm.
Yaş yokuşa, sular inişe akar
Yanaş yamacıma gel, iki gözüm.

Gün olur ki, akan sular durulur
Ayak çekmez, büklüm büklüm burulur
Duygular sulanır, hisler yorulur
Zamansız bükülür bel, iki gözüm.

Gönülde hasretle feryat yan yana
Dede torununa, kızına ana
Çiçek dala küskün, arı kovana
Has bahçede solar gül, iki gözüm.

Yoldan dizin, işten elin üzülür
Duygu aklın eleğinde süzülür
Hıçkırıklar boğazına dizilir
Dökülür yanağa sel, iki gözüm.

Dağa sızı düşer, yamaca duman
O güne bırakma, Allah’ım aman
Yaşı kırk beş, elli olduğu zaman
Allah’a eğilir kul, iki gözüm.

Halini görünce depreşir yaram
Dizlerde derman yok, ter buram buram
Artık bu dünyada yaşamak haram
Barkanayı yükle öl, iki gözüm.

Secdesiz sualin bilişi olmaz
Orada şöhretin bir işi olmaz
Gidişi olurda gelişi olmaz
Tek yöne götürür yol, iki gözüm.

Ne yavrusu özler, ne bekler eşi
Tek komşusu olur, O 'Kutlu Kişi'
Ana kızı görmez, kardeş kardeşi
Bütün dostlar olur el iki gözüm.

[GooD aNd EvıL]

Öfke...
Sultan pazarında mal dağıtmışım
Kimin kime küsmeye ne hakkı var
Göğe rahmet bulutları atmışım
Rüzgarların esmeye ne hakkı var

Söylemi görkemli akıl tanemi
Duyunca öldürür aşık senemi
Ve şu unu kuru gönül hanemi
Haramice basmaya ne hakkı var

İki alır yerine bir koyamaz
Elli hırsız bir çıplağı soyamaz
Deli feryat eder veli duyamaz
Sesimizi kısmaya ne hakkı var

Hak bela yaratmaz selimse niyet
Numune hayatla ödenir diyet
Çarşı pazar satılırken haysiyet
Hamiyetin susmaya ne hakkı var

Ölmek kolay değil, yaşamak çetin
Kemirilir ruhun, sökülür etin
Bunca yıl gecikmiş bu adaletin
Beyaz bayrak asmaya ne hakkı var

[GooD aNd EvıL]

Öldürseler İkrarımdan Cayamam....
Gezişimde, duruşumda durgunum
Günahımın gözlerini oyamam!
Sanki şelek taşımışım, yorgunum
Dertlerimi dert edinip sayamam.

Ne baharım belli, ne belli kışım
Sinmiyor içime yediğim aşım.
Sanki ne yazmışım, ne okumuşum
Cehaletin maskesini soyamam!

Kafam zonk zonk eder, beynimde sancı
Düşünürken gülmek ne gaf, ne acı
Dedim ya duymadın, asalet bacı
Sırrımızı aşikare yayamam.

Dargınım bugüne, dargın düzene
Bu düzende bizi ezen ezene! !
Gül yerine can sunmuşum, daha ne?
Baş koymuşum, bin baş olsa cayamam.

Un eleyip, eleğimi asamam
Şeytanlara karşı asla susamam
Müminleri kucaklarım, küsemem
Münkirlerle bir kefeye koyamam

İşitin bu ahı, duyun feryadım
Şer güç bana küser, ben ona yadım
Aşikâr her şeyim, Kaleli adım
Yüreğimi hissedemem, duyamam!


Asalet: Asillik,soyluluk
Mümin: İnanan, kabul eden,
Münkir: İnkar eden, kabul etmeyen
Aşikar:Açık,belli,aleni

[GooD aNd EvıL]

Ölüm
Ölüm kurtuluştur ölüm mutluluk
Alınları yere sürmektir ölüm
Muhabbete hicret etmek kutluluk
Güzün defterini dürmektir ölüm

Üstünlük takvayla kıymet işince
Gönüller gül açmaz ses gürleşince
Artıyla eksiler nötürleşince
Şekilden şekile girmektir ölüm

Dünyaya aşığın gözüyle bakmak
Bulutun üstünden abayı yakmak
Aşk ile gönülden gönüle akmak
Dünyadan öteyi görmektir ölüm

Gönlünü sevdaya pazar ederek
Nefsi yenik bitkin bizar ederek
Hakikat bağına nazar ederek
Dünyayı ayağa sermektir ölüm

Yufka yürek ile tatlı dil ile
Vakarlı hal ile gonca gül ile
Dünya metahını itip el ile
Köpek nefse öğüt vermektir ölüm

Marifet dost olup dostu güldürmek
Her aza'yı bin parçaya böldürmek
Şu yılan şu akrep nefsi öldürmek
Ölmeden ölüme ermektir ölüm

[GooD aNd EvıL]

Ömrün İkindisi! ..
Ömrümüz bir günse eğer,
Ben ömrün ikindisiyim.
Bir saniye bin gün değer,
Ben hayatın kendisiyim!

Gitmek için yönelmiştim
'Hele biraz dur' dediler
Mürşidime dize geldim
'Al başına vur' dediler.

Aklımdan çıkmasan bile,
Değişmeli günün seyri...
Gezersin hayalim ile,
Yar istemem senden gayri! !

Otağ kurmuş bulutlara
Yıldızın üstüne yatmış
Deli dolu umutlara
Karanlıktan el uzatmış.

Ne korku dağından salar,
Ne beklenen yumruk iner!
Ne vurulur yarasalar,
Ne çekilen korku diner!

[GooD aNd EvıL]

Ömür
Ömrümüz Harşit Çayı
Yaman akıp gidiyor
Unuttuk geçen ayı
Zaman akıp gidiyor

Yiğit arayan çağdan
Bülbüle hasret bağdan
Gönlüme çöken dağdan
Duman akıp gidiyor

Anamız ayalimiz
Hatice’miz Ali’miz
Tutkumuz hayalimiz
An an akıp gidiyor

Hasret bülbül sesine
Kar düşer sinesine
Bestenin nağmesine
Keman akıp gidiyor

Yer gökleri dinliyor
Fezada ses çınlıyor
Hasta garip inliyor
Aman akıp gidiyor

Hırs insafsız kin nankör
Sen saygı ek sevgi ör
İnsan cahil şeytan kör
İman akıp gidiyor

[GooD aNd EvıL]

Özgürlük Üşümesin...
Hayal kadar özgürlüğü
Koy gönülde üşümesin
Sırttandır sesin gürlüğü
Duy gönülde üşümesin

Avantaya üslenen o
Her pislikten beslenen o
Kuzgun gibi seslenen o
Huy gönülde üşümesin

Her çeneye damak olur
Her işleve yumak olur
Bir namerde yamak olur
Boy gönülde üşümesin

Vurgun vuranı görünce
Tam yetişir ondan önce
Araştırır ince ince
Vay gönülde üşümesin

Sanma sakın pişmandır o
Kene gibi şişmandır o
İnsanlığa düşmandır o
Soy gönülde üşümesin

[GooD aNd EvıL]

Özür (Bağışlar mısın?)
Bir özlem gök gözün, maral bakışın
Kapına gelmişim, bağışlar mısın?
Baharı dondurur türkü yakışın
Sevdanı bölmüşüm, bağışlar mısın?

Hayali cihanda devran sürmüşüm
Hafızama nakış nakış örmüşüm
Gözümü açmışım, seni görmüşüm
Bir seni bilmişim, bağışlar mısın?

Zaferin şafağı gönle doğarken
Çoban yıldızından az daha erken
Bunca gülünecek maskara varken
Ben sana gülmüşüm, bağışlar mısın?

Kan yüreğe ince ince sızıyor
Talih yaman, her hesabı bozuyor
Ozanlar bu güne ağıt yazıyor
Gözümü silmişim, bağışlar mısın?

Can verdik, taç bildik kutluluğunu
Burca dikemedik kutlu tuğunu
Senin zaferini, mutluluğunu
Görmeden ölmüşüm, bağışlar mısın?

[GooD aNd EvıL]

Paslı Gece…
Gene hasret ile inler de bülbül
Melanet tükenmez görünmez emen
Gece fidanının ucundaki gül
İçimdeki sevda renkli yasemen

Artık dinmez gönlümüzü ağrısı
Bu gönle nar yağar, nur yağmaz gülüm
Nedir ıstırabın bize çağrısı
Öksüz mehtaplarda ay doğmaz gülüm

Dalgalar sessizce sahili yalar
Bir türlü uğramaz yokuşu düze
Duygular bir ıssız uykuya dalar
Paslı gece nasıl döner gündüze

Ağlamaz mı gaflet arşa varınca
Karanlık biter mi ağarmazsa tan
Sis gelip de duyguları sarınca
Şafaklar tülünü çeker ufuktan

Mazlumun rızk diye yuttuğu kazık
Ur oldu beynime yaramı deştim
Umuttur yolcuya en tatlı azık
Ben düşen yıldızla beraber düştüm

Sevda tüllerini titretir sızım
Gönlüme gül ekip çöpe attınız
Yok artık o benim kınalı kuzum
Soysuzların sürüsüne kattınız