Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Yoğunluğuna

Doğruların kıyısından,
Geçtiler yoğunluğuna.
Ve uzaklardan geçen;
Güneşin atlısına,
Verip selamlarını.
Su içtiler;
Özgürlüğün pınarından.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Yokluğunda

Yokluğunda gülüm;
Küsüyor toprak.
Yürümüyor filizleri;
Umutların.
Sürmüyor güneş;
Gök tarlada atını.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Yolcu

Kan doldu gözlerime.
Seni bekliyorum,
Ey şafakların,
Kızıl saçlı yolcusu.
Haydi doğ gözlerime.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Yollar

Yollar hiç bu kadar;
Darmadağın.
Hiç bu kadar dolaşık;
Gelmedi gözüme.
Bir ırmağın düğümü;
Kendi denizinde çözülür.
Şu yolların düğümü;
Sana varınca çözülecekti.
Yollarımı benden çalan;
İşte gidiyorum...

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Yolların Şiiri

Karlı yollar
Kristallerinden
Bakıyorum hayata
Ey kar!
Her koşesinde
Başka bir yaşam
Her koşesinde
Ayrı bir tat
Ayrı bir dil.
Ardahan da
Karlı bir akşam
Ay dolu dolu yağıyor
Yüzümüze.
Brükselin karlı
Aysız bir akşamı
Bir trendeyiz
Sevgilim ve ben.
Sevgilim karşımda
Kitap okuyor
Dünyanın en güzel
En bereketli
Memesini emer gibi
Ben düşünüyorum
Her köşesinde
Bir ışık gülü yanan
Avrupalı bir şehirde.
Göçen bir kuşun
Derin hüzünüyle
Ağır ağır
Aşıyoruz yolları.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Yoruldum

Yoruldum
Yabani bir hayvan gibi
Kaçmaktan...
Soluklanmak
Gelmiyor aklıma...
Bana benzeyenlerin sesleri
Beni dahada bağlıyor...
Her yanım gri
Her yanım yeşil...
Boğazımda bir acı
Dünden kalma soğuktan
Soluklanmak
Ah sonsuzcasına gerilip....
İnanmak
Bırakıp benini kaybolmak...
Cakılmak
Zamanın hırçın çarmıhına...
Açılmak
Gricede olsa bir denizde...
Durulmak
Insanlığın bulanık yüzünde...

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Yurdumuz Kitaplar

Bir düştü
Belki bütün gördüklerimiz.
Biz uzak yamaçların
Haylaz çocuklarıyız.
Adımızı çağıran
Herkese doğru
Doludizgin
Koşan ve ulaşanız.
Zamanın hırçın çocukları
Bu çağın üvey evlatlarıyız.
Adımız şiir
Yurdumuz kitaplardır.
Yürümek zihinlere,
Bir Anadolu sabahından
Uzamak uzak ufuklara;
Sevgi ışkınlarıyla
Güne verip selam
Dalmak yalnızlığın
Dev yüreğine.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Yüceler

Ah ağaçlarından biri olabilseydim,
Kar yağan teninde;
Ağaran bir dalın olabilseydim.
Hiç alçalmadan;
Yücelerden sevebilseydim.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Yüreği Burkulana

Yalnızdık...
Sığınmıştık,
Haz dünyasındaki;
Toz bulutlarına.
Kaçarken dünyadan;
Gözü yaşlı,
Aç bir çocuğa yakalandık.
Ve çocuğun göz yaşların da,
Eridi tozdan bulutlar.
Bir ceylan vurulmuştu işte,
Ve aslanların yüreği burkulmuştu.
Mutluluğumun sebebi,
Ardımdaki çocuğun;
Nasırlı elleriymiş,
Nerden bilirdim.
Döndüm arkama,
Baktım çocuklara.
Hep arkada kalanlara,
Unutulanlara.
Gördüm,
Yüzlerindeki gülümsemeyi;
Yüzümden yansıtıp,
Yaydım yaşamıma.
Ve hep gülümsedim,
Yaşama.

Ufuk Nazım

[GooD aNd EvıL]

Yüreğimde

Biricik sevgilim
Karım
Nazlı gözlerinde
Bir sevinçki
Dolanır durur
Lodosun sıcağı gibi
Yüreğimde.
Calısıyor
Evimiz için
Ekmek parası kazanıyor
Küçük elleriyle
Kuruyor soframızı
Zamanın
En parıltılı damlası
En solmaz gülü
Benim sevgilim
Gülkurusu sevdiceğim.

Ufuk Nazım