Şiir Arşivi ..

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Sensİzlİk Benİm Canimi Acitan

uçuruma yuvarlanıyordum
dipsiz kuyulara düşüyordum
sen yoktun....
git....
ben sensizde sevebilirim seni...
özlemek denilen şey olmasa
katlanırım yokluğuna
ama var işte yaralayan kanatan
SENSİZLİK BENİM İÇİMİ ACITAN.....
içimde yangınların en büyüğü
anlatılmaz...
sen öyle yer kaplamışsın ki bende
bıraktığın boşlukta öyle işte
kapatılmaz....
öylesine bir sevgi ki sana duyulan
tüketen..
yakan, kavuran...
SENSİZLİK BENİM CANIMI ACITAN....

[Nǿ ŦΞДЯ™]

susuşlar...

suSuşlar....
Yangın yeri gözlerinden düşen kıvılcımlarla tutuştu yüreğim…
Önce ağlayan,sonra çığlık çığlık susan bir ben çıktı karşına…
Ellerimde titrek harfler dolanıyor…
Parmak uçlarım buz kesmiş…
Nefesim öyle yetersiz ki;ısıtamıyorum ellerimi…
Yüzümde geceden kalma gözyaşlarımın izleri geziniyor…
Her biri derin bir boşluk oluşturmuş…
Ellerimi üzerinde gezindirirken parmaklarım kanamaya başlıyor…
Her yanı kan kokusu sarıyor sevgili…
Aşkım kan ağlıyor…
Ben kan susuyorum…
Sen kan sunuyorsun…

Ceplerimde dilime yakışmayan biz kadar susuşlar…
Kimse bilmez ama paylaşılacak kadar bütünleşmemiş bir aşkın susuşlarıydı bunlar…
Anlattığım kadar,hatta daha fazlaydı seni susuşum…
Her an senleşerek geçti bu günler…
Dilime dolanmış tek bir cümle gibiydin…
Gerisini getiremediğim,azıma tıkanıp kalan bir cümle…
Duymak isteyen çoktu seni ve bilmek isteyen çoktu içimi…
Fakat,ben sustum kimse duyamadı seni ve sen yoktun kimse bilemedi beni…
Birbirimizi tutsak ettik yokluğumuza…
Ben sensizlikle paylaştım seni,sen bensizliğin tadına bile varamadan sustun beni…
Bu nasıl bir zıtlık sevgili?
Ve ben böylesi nasıl sevebildim seni?

Bir ses uyanıyor semadan…
Çığırından çıkmış yokluğuna isyan edercesine haykırıyor…
Bomboş bir hayatın ucunda
Sıyrık düşüncelerle sana sesleniyorum…
Ellerimde karanlık,faili meçhul seni sevmelerin ipuçları geziniyor…
Ben demeye kalmadan her yanımı sensizlik sarıyor…
Geceyi büyüten o suskun bakışından sabahın son demine sığınıyorum…
Üşüyorum…
Bir yorgan deyip üzerime örttüğün demli gözlerin ısıtmıyor;daha çok titretiyor bedenimi…
Kan revanım bu diyarda sevgili…
Her dem hüzün…
Her dem sensizlik…
Alışılmış bir ben değil çevremde dolanan…
Leyla diyorlar,garip diyorlar,suskun diyorlar artık bana…
Ah bal tadındaki bu sevda!..

Bir bilinmezin gözlerinden sızan ışık, yollarımı aydınlatır şimdilerde…
Aşkın varlığımı perişan edip yokluklara gömerken
O elleriyle gülücükler çizmeye çalışıyor yorgun suretime…
Ceset ceset üzerimizden ne kadar aşk geçse de
Yılmadan,susuşların suskunluğa boyandığı an için
Birlikte savaşıyoruz sensizlikle…

Ne göründüğüm kadar kelimelere sahibim bu satırlarda
Ne de kelimelerim benden kalan tek şey sana…
Yaşam belirtilerim azalıyor her geçen gün…
Simam daha çok ölü soğukluğunu andırıyor…
Anlaşılası güç durumlarda kendime yetemiyorum…
An geliyor hep susuyorum…
An gelmiyor an’sız kalıp yok oluyorum…
Hamallığını yaptığım acıların ardı arkası kesilmiyor…
Ayaklarım kelepçesine takılıp düşerken yüklendiğim o ardı arkası olmayan acılar üzerime kapanıyor…
Kapı gıcırtılarıyla uyanıyor her susuşum…
Sevgilinin"unut beni"demesinden yıkılıyor duvarlarım...
Bencilce bir seviş…
Çıkıntılarla dolu bir hayat…
Ne çok geç kalmışlığımı düşünüyorum sonra…
Çağımın en geride kalmış kimliğini ben taşıyordum…

Yine aşkımı yağmalıyorlar sevgili…
Gel!
Kurtar seni yaban ellerden…
“içimdesin nasılsa diyemiyorum bak!..
Kopartıyorlar seni;dikenli ellerinin yüreğimi kanattığını umursamadan…
Kurşuni renklere boyuyor zaman senliğimi…
Mermiler yağıyor üzerime yalnızlıktan yapılma…
Ah yar!
Böylesi kırıcı olmak zorunda mı gözlerin?
Devleşen sancılarımı çoğaltma sevgili…
suRetiMde gaRip ifadeLer geZiniYor...
içiMde çoğaLan yaRaLara deRmaN buLamıYoruM...
yoRgunuM...
RuhuMu suSturuYoruM...
Zayıflığımın son belirtileri;göz çukurlarıma dolan gözyaşlarım;boğuyor çirkin suretimi…
Sakat ayaklarım yüzüme gölgeler çiziyor…
Yüzü koyu gizlenmiş yalnızlığımla baş başa kalmak istiyorum olmuyor…
Annemin nefes alamayışının korkusu sarıyor *******imi…
Bir anda zindan oluyor tüm geçmişim…
Parmak aralarından sızan ışıkla yüzsüzlüğümü nurlandırıyorum…
Duvarlar hep kan öksürüyor üzerime…
Siması bozuk ve ölmekten yorgun düşmüş cesetler geçiyor üstümden…
Sağımda,solumda hesap soracak münker ve nekir duruyor…
Ne yana dönsem suretime bir ah çarpıyor…


Bu susuşların içsiz ve duygusuz söylemleri çenemi yoruyor…
Yanı üzere yatan bir beynin içinden dökülebilecek tüm suçlar dökülüyor…
Suçları herkes görmezden gelirken yastığım beynimi suçüstü yakalıyor…
Gözyaşlarımı alnıma akıtan bir acının yarasına gözlerini bastırıyorum…

Gözlerin içime değdikçe yaramın kabuğu kalkıyor ve en sus biçimde kanamaya başlıyor…
Nerde soluk bir bez parçası bulsam etrafına engel diye sarıyorum…
Ama gözlerin…
Durmadan yaramı depreştirme derdinde…
Beklenmedik zaman-sız anlarda çıkıyorlar karşıma…
Bakmakla görmek arasındaki farkı tek senin gözlerinden anlıyorum…
Böylesi iç yakışların kıvılcımıydı gözlerin…
Aşk katili,içimin canına okuyan suskunluğunun adıydı gözlerin…

Kelimeler düğümleşti yine sevgili…
Garip şekiller dönüp dolaşıyor sularımda…
Gökyüzü ağıtıma ortak olma derdine düşüyor…
Maviliğini kirleten duman yüklü kentime lanet edercesine ağlıyor…
Misafirperver topraklarım da gözyaşlarını kabul gününde…
Soluksuz,hiç durmadan çatlamış dudaklarıyla içiyor gelen geçeni…
Feryat figan ağlıyoruz birlikte…
Sonra ruhuma şu anlık cemreler düşüreni arıyor ellerim…
Kulaklarımda bir bayram havası ama içim sus…
Ve ne sussam bilinmezim bana lanet ediyor sanki…
Sensizlikteki iç çekişlerimi yalnız o dinliyor…
İstemiyorum bu kadar içimin acılığını hissetmesini…
Sessiz sessiz yüzümden dökülen damlaları elimin tersiyle siliyorum ki;düştüklerinde seslerini duyup “bu can çekişen de neydi” demesin…
Dinliyorum her dediğini ama,yine susuyorum…
An geliyor kendi acısını tekbirler getirerek kurban veriyor…
Ne sorulsa aşktan yana bilmezliğini öne sürerek kalbini örtbas ediyor…
Israrcı hareketlerime göz yumup bana benden de çok katlanıyor…


Ah bal tadındaki sevda!
İçimi dışımı tuttun!
Kendimde geçtim seni sevdikçe…
Anlayamadım ben senin acılığını…
Öyle doyumsuz,öyle tatlıydın ki!
Meğer tutan bir balmışsın…
Düştükçe içime yok oldum kendimde…
Bırakmadın beni bana…
Halsiz,mecalsiz kaldım bir başıma…
Damarlarıma düşüşünle öyle bağlanmışım ki sana vazgeçemedim…
Acıttın…
Kanattın…
Susturdun…
Ama öyle tuttun ki beni kopamadım bir daha…

Şimdi keskin bir mevsim dönüşümü yaşıyor bedenim…
Bir yanım sonbaharda kalmış,bir yanımsa hep kış…
Bal içimde yeni yangınlar büyütse de duygularım hep soğuk,hep karakış…
Yok sevgili yok…
Bu aciz beden dayanmaz daha…
Kafama yerleşen bu dayanılmaz sancılar sonumu hazırlamakta…
Belki bu sözleri bir yazının uydurulmuş satırları gibi okuyorsun…
Ama öyle değil sevgili…
Ne yazdıysam bunların hepsi aşkının bedeli…
Değer mi dediklerine bir cevap bu da belki…
Benim sana olan sevdam;
Senin için basit,
Herkes için değerli,
Benim içinse;seni en az bu kadar sevdiğimin çaresizliği…

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Yine Seni Seveceğim...

Yİne Senİ SeveceĞİm

Bİr Daha DÜnyaya Gelmek Olsa,
Sonu Yİne HÜsran Olsa,
GÖzlerİm YaŞla Dolsa,
Yİne Senİ SeveceĞİm....

Benİ Her Zaman Kahretsende,
Kaderdİr Deyİp GeÇeceĞİm,
Benİ Bİr Defa DeĞİl Hep ÖldÜrsende,
Yİne Senİ SeveceĞİm...

Resmİn Duvarda Tozlansada,
GÖzlerİn Ufka Donuk Baksada,
Dudaklarin HİÇ KonuŞmasada,
Yİne Senİ SeveceĞİm....

GÜnler GeÇmek Bİlmesede,
Kahpe Felek Dalgasini GeÇsede,
Bu Hasret Mezarda Bİtsede,
Ahİret Kapisinda BekleyeceĞİm.....

[Nǿ ŦΞДЯ™]

ÜÇ KİŞİ...

sen terk ederken bu yüreği,
sebepsizce...
bir ses duyarım içimden;
yüreğimin en derin yerinden;
bir ses…
gitme der…

korkudan bembeyaz olmuş
dudaklarımı ısırırken…
sadece yüreğimin sesidir
yankılanan…

defalarca…
gitme der…
defalarca haykırır
sesi bir ölününki kadardır

ama benden başka
duyan olmaz…

sırılsıklam yüreğimle
saatlerce izlerim seni…

bir ölünün gözlerinin takıldığı gibi
takılır gözlerim…

attığın her adım
bir anımı alır götürür
her adımda haykırmak isterim

sen kayboldukça sensizlik…
sonra yalnızlık…
sonra karanlık…

sonra hayalin çalar kapımı
sensizliği de alır götürür

üç kişi kalırız her zamanki gibi
karanlık…
yalnızlık…
ve ben…

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Ayrılmalıyız..!!

Yollarimiz burada ayriliyor
Artik birbirimize iki yabanciyiz
Her ne kadar acıda olsa
Her seyi unutmaliyiz

Her kaderin tesellisi bulunur, uzulme
Insan ne kadar sevse unutabilir
Mevsimler, gelir gecer, yillar gecer
Sen de unutursun bir gun gelir

Hic yasamamiscasina, hic sevmemiscesine
Unutursun o gunlerimizi, *******imizi
O gunlerce ******* Sevişmelerimiz

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Seni BuLup BuLup Kaybediyorum

SENİ BULUP BULUP KAYBEDİYORUMMM!
Gel benim ruhumun gerçek sesi gel!
Yıllardır sönmeyen alevim, korum.!
Gel benim ömrümün hikayesi gel..!
Şiirim, sonsuzum, gerçeğim, zorum.!
Gökle yerin birleştiği kavşakta.!
Seni bulup bulup kaybediyorum..!



İlkin rüzgâr değil sanki nefesti,.!
Bir kez başlayınca estikçe esti....!
Sonra bir upuzun karanlık bastı..!
Sürdü hep aynı düş, hep aynı yorum.!
Şimdi duraklarda her akşam üstü.!
Seni bulup bulup kaybediyorum..!



Yitiksin baharlar, güzeller içinde.!
Resimler, baharlar, sözler içinde..!
Bazen bir iz görüp izler içinde.!
Cevap umuduyla titriyor sorum..!
Sonra en tanıdık yüzler içinde.!
Seni bulup bulup kaybediyorum....!

[Nǿ ŦΞДЯ™]

O Aşktır Dediler(

Her nereye baktıysam senden bir güzellik;
Gördüm. Bu nedir? Dedim. - O aşktır, dediler...
Al yanakta rengarenk açmış türlü çiçek
Derdim. Bu nedir? Dedim. - O aşktır, dediler...

Her nereye baktıysam senden bir güzellik;
Gördüm. Bu nedir? Dedim. - O aşktır, dediler...
Al yanakta rengarenk açmış türlü çiçek
Derdim. Bu nedir? Dedim. - O aşktır, dediler...

Ne yaptıysam uğruna değilim hiç pişman,
Dökülmesin gözyaşın aman canım aman!
Sen gül, eğlen, mutlu ol bana kalsın figan
Erdim. Bu nedir? Dedim. - O aşktır, dediler...
Sevince güzelleşti bu alem sevince,
Bende mevsim sonbahar sense açan gonca,
Gönülden köprü yaptım göz göze gelince
Vardım. Bu nedir? Dedim. - O aşktır, dediler...

Seni ister bu yürek baharı solsa da,
Seninle sendir gönül bir gece kalsa da,
En şahane zamandır son nefes olsa da
Sardım. Bu nedir? Dedim. - O aşktır, dediler...
__________________
ALINTIDIR...

[Nǿ ŦΞДЯ™]

Senİ BaŞka YaŞiyorum

Seni başka yaşıyorum bugünlerde
İçimde kahrolası nefretim
Öte yanda bakışlarına kilitliyim
Bir martı süzülüyor Boğaziçi'nden
Ben ağlıyorum iki kelimenden
Sen, sabah mısın
Farkın ne doğan güneşten
Bugünlerde başka yaşıyorum seni
Kısık kısık çığlıklarım içimde
Bir türlü seni sevmiyorum diyemiyorum
Kavgalıyım sevdalarla uzun zamandır
Hasretler pişman olacak yakında
Ama hiç sevdadan korkmadım
Acısı hala paramparça
Bugünlerde senden de öte bir şey var duvarlarımda
Engelleyemediğim
Bir düş aklımda
Artık rüzgarlar dağıtıyor asi saçlarımı
Kahvemsi bir yalnızlık gözlerimde
Boş boş bakıyorum bitmez özlemlere
Ben sevdadan hiç korkmadım
O yıllardır büyüttüğüm çocuk içimde
Samimiyetsiz gülüşlerimin ardında
Bir boşvermişlik
Masumiyet var bütün isyanlarımda
Yılmaz zaferlere teslim ettim asil ruhumu
Ben sevdadan hiç korkmadım
Seni bir başka yaşıyorum bugünlerde
Seni sevmekle bir hayli kavgalıyım.....

[Nǿ ŦΞДЯ™]

konakladığın yüreğe teşekkür ederek

…seni tanımak vardı;
uzun bir beyaz kağıt almalıydım elime,
birde sol elime, kırmızı kalem.
Önce anlatmalıydın sevdiklerini,
Hiç aklımıza sevmediklerin gelmemeliydi!
Beyaz kağıdı kirletmemeliydi!
Karslımısın, Maraşlımı yoksa Sivaslımı..
Bana anlatmalıydın,
Kırmızı kalem nakış nakış işlemeliydi beyaz kağıdı,
Uzun bir yoldan gelmiş olmalıydın, yorgun olmalıydın!
Yüreğimde dinlenmeliydin;
Benim beyaz kağıdı okurken dinlendiğin gibi!
…sonra yeni güne beyaz kağıdı okuyarak başlamalıydın,
konakladığın yüreğe teşekkür ederek

[Nǿ ŦΞДЯ™]

BELKİ ben sana sevgimi anlatamadım
Belki de sen beni anlamadın
SANA sevgim vardı
Senin bana gösterdiğin
Anlayışından da büyük
Seni anlıyor,
Gece gündüz düşününüyor ve
Deliler gibi seviyordum.
Ama sen yıktın hayatımı
Hoşgörü istedim anlamadın
sevgi dedim sırt döndün
Beni yüzüstü bırakıp gittin
Hemde arkana bakmadan