Şiir Arşivi...[creamng]

[¢яєαмιηg]

Sen Gittin...

*******imi vadetmeye doyamadığım,
Gündüzüme sevgisini sığdıramadığım sen...

Gözlerine bakmaya kıyamadığım,
Ellerime ellerini alamadığım sen...

İşte gittin ve işte yoksun...
Artık ne gözlerin,ne de ellerin var.

Sesine hasret yüreğim...

Rüyalarımın kapıları bile kilitli artık,
Düşlerim başkasına yabancı.

Senden başkası yok artık yollarda,
Sesinden başka ses yok.

Senden başkası gülemiyor gözlerime,
Bakamıyor senden başkası yüzüme.

Telefonlar çalmıyor,kapılar açılmıyor kimseye;
Sen gittin diye...

Konuşamıyorum, ''Dur! '' diyemiyorum bir türlü,
''Seni seviyorum,ne olur gitme''diyemiyorum işte.

Sesine hasret yüreğim...
Ve döneceksin biliyorum...

[¢яєαмιηg]

Sen Yoksun Seni Düşünmek Var

İşte yine yoksun.Yine her yer sensiz,yine herkes çok sessiz.
Ama ben hala alışamadım ne sensizliğe bitanem ne de bu sessizliğe.
Hem yokluğuna alışmayı düşünememki ben.
Acı çekerim,çekerim ama bu sensiz yokluğa,bu hasrete hiç alışamam ben.
Dedim ya senle dolu bu sensizliğe dayanamazken,sen olmayan bu sensizliğe nasıl dayanabilirim söylesene?

Bu ayrılık,bu hasret artık çekilmez oldu.
Özlüyorum ben seni; ölüm gibi,sen gibi ve biz gibi.
Bu gece bir kez daha ağlıyorum senin için.Bu koca ayrılığın için,kocaman yokluğun için.Bir bilsen bu gözler nasıl gurursuzca ağlıyor senin için,bir bilsen içimde nasıl alev gibi yanıyorsun,bir bilsen seni ne kadar arzuluyorum ve bir bilsen son nefesimi verirken bile kalbimde nekadar çok olacağını.
Şimdi sen yoksun,seni düşünmek var.
Ben sende ağladım.İlk defa sende istedim yanaklarımı doya doya silmeyi.İlk sana doyamadım,ben sende varoldum ve ben sende varlığımı bitirmek istiyorum.
Şimdi sen yoksun,seni düşünmek var.
Kapa gözlerini ve bana bak; ''Ben''diye gördüğün her şey senin yokluğun.Kalemin değdi diye atamadığım şiirlerin senin yokluğun.Şimdi burda değilsin ama beni duyuyorsun bunu biliyorum.Şimdi kapa gözlerini ve dinle ne olur; sana yalnızca bir kere söylemeye cesaret edeceğim çünkü; aşk bilmediğin yollardan yürümektir.Tıpkı senin yolunda ölümün ta kendisine koşmak gibi,sana ulaşacağımı düşünmek ama bir türlü ulaşamamak gibi ve bir türlü ulaşamamak gibi.
Şimdi sen yoksun,sadece seni düşünmek var.
Bilirsin,her tercih bir kaybediştir.Ve her kaybediş bir başlangıç.Seni tercih ettiğim şu zamanlarda yüreğimin en büyük mutluluğunu yaşıyorum içimde,herşeye rağmen.Neyim var ki utanılacak? Hiç...
Hem ne mutlu bana; son başlangıcım olsan keşke ve beni bütün keşkelerden arındırsan.Ama ben bu keşkesiz son başlangıcıma başlamadan önce son başlangıcım için bir ''KEŞKE''daha desem? ? ? HIII...

[¢яєαмιηg]

Sevgili

''Sevgi nedir sevgili? Sevgi nedir?
Bana içindeki sevgiyi yaşatabilir misin,haykırabilir misin yüzüme karşı?
Düşünebilir misin hayatla beni birarada? ''derdim hani.
Sevgi nedir dedim hep,sevgi nedir?
Bazan düşünüyorumda sevgili,bu soru rastladığım en zor soru oldu hep.Cevaplayamadığım,yaşadığım,bildiğim ama bir türlü cevaplayamadığım çook zor bir soru...
Nedir sevgi?
Sen mi,ben mi?
Yoksa biz mi demeliydim sevgili,biz mi?
Ama,ama hangi biz?
Her gece yıldızlar altında oturup,bakışlarımızla birbirimizi ısıttığımız biz mi?
Yağmurlar altında ıslanarak hasta olan,karşı karşıya oturarak,ayaklarımızı sıcak suya koyup,sırtımızda birer battaniyeyle birbirimize bakıp bakıp manasızca gülen biz mi?
Birbirimize poz vermekten,elele tutuşmaktan,kahve içerken ses çıkarmaktan çekinen biz mi?
Her sabaha seninle ve benimle başlayan,her geceyi seninle ve benimle bitiren,her rüyayı seninle ve benimle paylaşan biz mi?
Hangi biz sevgili,söyle hangi biz?
Ya da anlamsız bir ''ELVEDA'' ile ayrılan,bunu ne sen nede ben istemeyen biz mi?
Ama artık ne sen nede ben biz değilizki sevgili,değilizki...
Şimdi sen bensiz ve bende sensizim işte...
Ayrılmayı hiç istemedik ki sevgili,ayrılmayı hiç düşünmedik ki biz...
Peki hangi ayrılığın kulağını çınlattık bilmeden,hangi ayrılığa''MERHABA''dedik istemeden?
Hangi ayrılık öpücüğü attı seni ve beni bir kenara?
Biz bütün bunları ne zaman düşündük sevgili,ne zaman yaşadık biz bu kadar şeyi?
Hangi arada çağırdık biz ayrılığı,açtık kapıları ardına kadar? ..
Bütün bu hangilerin,bütün bu ne zamanların cevabını bilmiyorum.
Bilmiyorum ama bildiğim tek birşey var; artık ne senden nede benden bir biz kaldı,artık ne sende nede bende bir biz kaldı...
Ama şunu bil sevgili; ben hiç bilmedim ayrılığı,hiç düşünmedim,hiç düşlemedim...
Belki sen hep bildin,hep düşündün bunu.Biliyordun belki birgün çekip gideceğini...
Beni her saniye geleceğine hazırlarken,beni her saniye kendine biraz daha bağlarken biliyordun aslında geleceğinde hiç olmayacağımı.
Biliyordun günün birinde sende bir ben bırakmayacağını,sendeki beni bir gün söküp atacağını...

Ben seni yalansız yalnışsız,hep gerçekten,hep sahiden sevdim sevgili.
Sen nasıl istediysen ben hep öyle sevdim seni.
Ben hep okadar sevdim,okadar alıştım,okadar büyük ve erişilmez gördüm seni,sen benimken...
Belki,belki hep bu yüzden,hep gideceğini bildiğinden sustun.Ve belkide ben hep sustuğun için seni erişilmez gördüm...
Aslında,aslında belkide sen bana herşeyi söylemiştin sevgili,herşeyi anlatmıştın bir bir,hiç olmadığını,hiç olmayacağını tek tek söylemiştin bana.
Ama ne yazık,ne yazık,ben bunu hiiiç anlamadım...
Çünkü; ben yalnızca senin sevginle,senin o kocaman sevginle adım adım büyümeye çalışan küçük bir çocuktum sevgili,yalnızca küçük bir çocuk...
Sense büyütemeden bıraktın beni,...Peki ben şimdi sensiz,ben şimdi sevginsiz nasıl büyürüm sevgili,söyle nasıl büyürüm? ? ?
Keşke şimdi konuşsan sevgili.Neden,neden susuyosun söylesene...
Yoksa,artık senin dilinden anlayabildiğim için mi? Artık beni uyandırdığın için mi? Yada beni büyütemediğin için hep pişmanlık duyduğun ve bunu bana söylemekten çekindiğin için mi?
Korkma sevgili,korkma.Büyürüm ben merak etme.Ama,ama sakın sanmaki bunu istediğim için yaparım,sanmaki bunu seni unutmak için yaparım,sanmaki bunu bir başkasının sevgisiyle denerim...
Bunu seninle yaşadığım kadar,seni anladığım kadar,seni tanıdığım kadar ve sevgini taşıyabildiğim kadar yapacağım sevgili...
Ben seninle,sevginle büyüyeceğim sevgili...
Sana hiç dokunmadan,teninin kokusunu hiç duymadan,sıcaklığını hiç hissetmeden,seninle hiç konuşmadan ama seni yaşayarak ve seni yaşatarak büyüyeceğim ben sevgili...
Sevginle yaşayarak ve sevgini yaşatarak büyüyeceğim ben sevgili...
Seni hiç unutmam ben,unutamam
Belki çok acı çekiyorum ama inan sevgili inan bana bunu hiç hissetmiyorum ben...
Çünkü; çünkü sen bana okadar çok güzel şeyler verdin ki sevgili,beni o kadar mutlu ettin ki,şimdi bana sunduğun bu acı bütün bu güzellikleri unutturmaya yetmiyor...
Bak gördün mü.işte söyledim; verdim ben cevabımı,sevgiyi anlattım sana,sevebilmeyi...
Yine bir ''işte''sen okadar iyisinki sevgili,yokluğunda bile bana birşeyler vermeyi başarıyosun...
Birde; ''Bensiz nasıl büyürsün'' demiş,üzülmüştün.Korkmuştun büyüyemem diye.Gördün mü bak,ne de güzel büyüyorum ben,seninle...sevginle.
Bana beni sunduğun için,bana yokluğunda bile,sensizlikte bile seni verdiğin için sana çook teşekkürederim sevgili ÇOK TEŞEKKÜREDERİM...

[¢яєαмιηg]

Sonbahar

Karanlık bir sonbahar akşamı,
Hüzünlü bir şarkı dökülüyor dudaklarımdan.
Zaman her dakika seni gizliyor benden,
Ve ben seni seyredebiliyorum küçük penceremden;
Yelkovanın elinden tutmuş
Geçmişime gömülüyorsun her dakika,
Ve ben seni seyrediyorum küçük penceremden.

Nereye baksam her haliyle o çıldırtan sonbahar
Ne rüzgar,ne de sararmış yapraklar
Ve ne de sen...
Yoksun...

Karanlık sözler yazıyorum hayatım hakkında,
Karanlık sözler fısıldıyorum kulağıma;
Zamanım yok...
Yelkovanın elinden tutmuş
Geçmişime dökülüyorsun her dakika
Zamanım yok,
Gece bitmiyor...

Karanlık sözler yazıyorum hayatım hakkında
Öyle yoruldum ki yelkovanın peşinde koşmaktan,
Öyle yoruldum ki zamana meydan okumaktan,
Ve öyle yoruldum ki şu dünyayı tanımaktan...

Dedim ya; zamanım yok.
Öyle bitmişim ki seni zamandan isterken
Ve öyle bitmişim ki zamanımı geri isterken
Gücüm yok...
Nefesim son buluyor dudaklarıma yetişirken...

Karanlık sözler yazıyorum hayatım hakkında
Ve bitip tükeniyorum son satırda...
Yitirecek neyim var ki umutlarımdan başka;

Hiç...

Ve bitip tükeniyorum bu Sonbahar'da.

[¢яєαмιηg]

Unutmalı...

İşte yine bir günbatımına şahitliğimi yapıyorum...
Bedenimi baştan uca saran bu sensizlikten sonra,önce gökyüzüne ve sonra yeryüzüne bakmayı başarıyorum...
Ve görüyorum kiii; yeryüzünde ne güneşe acıyan bir canlı var,ne de bana acıyan bir sen...
Ne güneşin''Gitmek istemiyorum''diye bağıran haykırışlarını bir duyan var, ne de ''Geri dön'' diye haykırışlarını duyurmaya çalışan beni bir duyan...
Yeryüzünde,bu koca yeryüzünde şu güneşin haykırışlarını,acılarını dindirmek için dualarında birazcık yer veren yok mu ona? ? ?
Oysa ben her günbatımında güneşe önce dua ediyorum saatlerce...
Sonra aklıma ben geliyorum ve başlıyorum bir de Tanrı'dan seni istemeye. Tanrı'dan birtek seni istemeye...
Hani ne bileyim,belki bir gün acırda bana, seni gönderir diyorum.
Ve hiç bıkmadan,hiç usanmadan her günbatımında aynı duayı farklı farklı biçimlerde uçuruyorum O'nun yanına...
Diyorum ya; belki duyar sesimide seni yollar bana,seni bağışlar.
Ben seni bildim hep, birtek seni.
Aldım ve yüreğimin en yüksek tepesine oturttum,en zirveye.
Sonra aşağı indim ve bu güne kadar hep izledim seni.
En güzeliyle, en tatlısıyla, en mükemmeliyle, izledim...
Ve biliyorum ki; şimdi tutup seni kollarından, indirmeliyim en aşağı.
Ya gömmeli seni; taa en ucsuz bucaksız yere; ya da tutup atmalı seni bu yürekten; alçakça ve acımasızca...
Haketmediğin bu bakışlara baktırmamalı seni yaa,neyse...
Her gördüğümde seni, bakmamalı o anlamsız bakışlara ya neyse...
Hani,korkmamalı''Benden önce geçmiş olmasın buradan, lütfen Allah'ım lütfen; geçip gitmiş olmasın.'' diye ya, hadi yine neyse...
Bir okyanus kadar büyüksün şimdi yüreğimde; seni bir zerre kadar bırakmamalı şu saf,şu temiz yürekte; izin vermemeli,mani olmalı kirletip rezil etmene ya neyse, yine neyse...

Bir yüreğin,koca bir okyanusun ortasında yıllarca sürüp giden, o bitmez tükenmez çaresiz çırpınışlarından sonra,ufacık bir dalgadan boğulup gitmesi ne demek bilir misin sen?
Ya da, ya da; hiç boğuldu mu yüreğin bu koca okyanusta?

Ben neye yanıyorum biliyor musun?
Mışıl mışıl uyumam gereken *******de, sana sayfa sayfa aşk şiirleri yazarak geçirdiğime yanıyorum...
Biliyorum; seven sevdiğine yapmalı bunu ve hatta daha çoğunu. Ama ben şimdi biliyorum ki; unutmalıyım seni.
Hani yaz gelince kışı,kış gelincede yazı unutanlar gibi unutmalıyım şimdi seni.
Çocukluğunu unutanlar gibi unutmalıyım seni.
Şimdi sonsuza dek unutmalı seni ama,söylesene bunu her günüme senin bakışlarınla başlayarak nasıl yapacağım? ? ?
Sende yaşadığım bütün ilklerimi nasıl unutacağım? ? ?
Sana verdiğim aşkımı nasıl geri alacağım? ? ?

Aşk,şu başıma bela aşk.Nasılda buldu seni,nasıl sevdi anlamadım.
Şimdi çıksa ya gizlendiği yerden,dese ya artık özgürsün.Bıraktım ben seni. Dese yaaa...
Aşk,şu lanet olası aşk,geldi; buldu beni yaraladı en derinden, en aşılmazından ve sonra gizlendi en bulunmazlara...
Ben sevmek istemedim ki seni, alıp koymak istemedim ki en güzele. Seni en erişilmez bulmak istemedim ki. Yüreğimin en değerlisi yapmak istemedim ki seni ben...
Senden önce,bir ben vardı hayatımda; gülmek vardı,koşmak,eğlenmek vardı...
Senle bir ben gitti hayatımdan,lanet olası bir sen geldi yerine.
Beraberinde; gözyaşı,umutsuzluk,hüzün vee avuç dolusu acı getirdi.

Belki en acısıyla taşımaya çalıştım seni,yaşamaya...
Ama olmadı işte,başaramadım.
İlk yenilgimi aldım sayende; TEŞEKKÜREDERİM...

Seni alabileceğimi bilsem,kazanabileceğimi.
Neler vermezdim,neler yapmazdım ki...
Ama...

Ben ilk seni sevdim,sana değer verdim,seninle yaşadım,ilk seni yaşadım...
Ben hep seni sevdim,hep seni...
VEE BİRTEK SENİ...

[¢яєαмιηg]

Sokaktaki çoçuk

bir çoçuk ağlıyor karanlıkta
sesini duyan yok
aslında çokta duymak isteyen yok
çünki onu duyanların hepsiçoçuk
ne anası ne babası var
onlar sokak çoçukları
ve hep sokak çoçuğu olarak kalıcaklar
ve tek tek bir köşede ölümü tadacaklar
belkide hepimiz ozaman tanıyacayız
gazete köşesinde bir sokak çoçuğunun ölümünü
ve sadece yazık olmuş diyeceyiz
bir çoçuk ağlıyor bak karanlıkta

[¢яєαмιηg]

Bahar

Bahar mısın sevdigim.
Gözlerin mavi bulut,
Gözlerin zühre,
Saçların toprak misali,
Can olur filize.
Kır kokar memelerin,
Asi.
Küslükte bile misafirsin düşüme.

[¢яєαмιηg]

Çocuk

Şafaktı,
Karanlık son kırıntılarını taşıyordu bilinmezlige,
Ve herşey uyumaktaydı,
Şehirler bile.

Yalnız yüreği büyük çocuklar sokaklarda,
Üşümüş elleri,
Okşanmamış saçları,
Ve özlemi çalınmış ğözleriyle

[¢яєαмιηg]

Düş

Uzaklara sevdalıydık ikimizde,
Bakışlarımız kenetlendiğinde,
Uçurumlar erirdi içimizde.
Söğüdün dalında bir çift,
Yaprak olma özlemiydi kavuşmak,
Ve illede kavuşmak birbirimize.

[¢яєαмιηg]

Git

Git,
Belki hayatımızı özetler bu ayrılık
Uzun cümleler kurmadan git
Mavisi çalınmış gökyüzünde
Kanadı baglı kuşlar kalsın geride
Geride, boynu bükük
Oyuncak mahrumu
Yalınayak bir köy çocuğu kalsın
Ama sen bilme.