Zülfikar Yapar Kaleli

[GooD aNd EvıL]

Tespit Ve Tembih...
Hasbelkader düşen üs onuruna
Düzene uyarak yozlanmamalı
Dün gelen gidiyor borçlu yarına
Umut durağında nazlanmamalı

Sırtta taşınılan dün hatırına
Omuz verilen şu gün hatırına
Açmaza girmeden son hatırına
El ağzına bakıp gazlanmamalı

Emek ve sevdayı sayarak kutsal
Hakkını vermeli, terleyip al al
Kalbin cömert sofrasında bu minval
Çeker bir kırağı közlenmemeli

Derede kum,yolda çakıllar döner
Yüreği paslanmış pakıllar döner
Ayaklar kesilir, akıllar döner
Up uzun uzanıp sazlanmamalı

En güzel makamlar çam ağacından
Kemiren güveler titrer acından
Şu makamın ipi iki ucundan
Tutup çekilince bozlanmamalı

Özge diyetlere olunca sözlü
Azizliği gammaz, söz iki yüzlü
Firavun, Neron’dan, Karun’dan hızlı
Kral kesilerek hızlanmamalı

Özümlenmiş özelliğin hasına
Gerek var, bu hası bir daha sına
Sokakta satılan, yok pahasına
Orun zilletiyle düzlenmemeli

Bugünler zillette, dünler sefasız
Gönüller pazarcı, başlar kafasız
Oğullar hayırsız, avrat vefasız
Torunu görmeden pozlanmamalı

Değirmi kuyunun taş dolu dibi
Düşünce hasislik, hayta terkibi
Sıra sıra, boy boy madalya gibi
Haset raflarında tozlanmamalı

Kulların kudreti olsa kalıcı
Azrail olmazdı canı alıcı
Bu gaflet, delalet, haset ne acı
Kuyruğa basarlar sızlanmamalı

[GooD aNd EvıL]

Tezat...
Ak günler hayali, gidiş o gidiş
Köşe ucuzladı, tepe döndürdük
Mor buluta ak güvercin yaman iş
Demokrasimizi küpe döndürdük

Hadisi de, âyeti de yitirdik
Yoklukları yedik, içtik bitirdik
Küfrü tutup bağrımıza yatırdık
İnancı incecik ipe döndürdük

Ara ara serseriyi bulalı
Haktan uzak beyinlere dolalı
Müstemleke komiseri olalı
Her türlü kemeri copa döndürdük

Analarla birlik olduk büyüttük
Eğitmenle, çile çektik eğittik!
Düzene uydurduk, ezdik öğüttük
Rüzgârda samana sapa döndürdük

Türkçeciler bozdu lisanımızı
Surlarda unuttuk Hasan’ımızı
Değer biçilmeyen insanımızı
Kalıpladık, tek bir tipe döndürdük

[GooD aNd EvıL]

Tozpembe...
O gün başımıza geldikten beri
Sesini duymayan kulak mı kaldı?
Fakir fukaranın sokaklar yeri
Yatmaya bir mitil yatak mı kaldı?

Geldin gidene dek çok nutuk attın
Bağırmaktan bittin, tellâl bağırttın
Doğuda köylüye silah dağıttın
Gizlide tabanca bıçak mı kaldı?

Baksana kaldı mı mağdur olmadık
Hep sarardık solduk lâkin ölmedik
Sizin bol keseden unvan almadık
Vilayet, kasaba, bucak mı kaldı?

Sayende ayıya hep dayı dedik
Dedikçe ayıdan hep dayak yedik
Bu yüzden her türlü eteği güdük
Öptük, yalanmamış ayak mı kaldı?

[GooD aNd EvıL]

Tunalar Ağlamasın
Gelincik bakışlı, menekşe yüzlü
Tana ağlayınca buz çözülmez mi?
Gizemi meneviş endamda gizli
Suna ağlayınca buz çözülmez mi?

Zevki bilinmezden, şevki uludan
Biri Toroslardan, biri Bolu’dan
Bir garip kimsesiz Anadolu’dan
Yana ağlayınca buz çözülmez mi?

Muhabbet ceminde heba olan yüz
İsyan çığlığında yağmalaşan söz
Detaylar içinde yitirilen öz
Mânâ ağlayınca buz çözülmez mi?

Yâr yara yan vermiş selvi yaşında
Karanfil yüreği tâa yol başında
Keklik kanadında, çeper taşında
Kına ağlayınca buz çözülmez mi?

Şafaklar sökünce, güneş doğunca
Hararet sıcaktan suya ağınca
Gökler gürleyince, yağmur yağınca
Ana ağlayınca buz çözülmez mi?

Gönül vurgun “akmam”diyen diline
Can kurban olmaz mı böyle geline?
Hasretini dökmüş duvak teline
Tuna ağlayınca buz çözülmez mi?

[GooD aNd EvıL]

Tutku!
Örümcek özenip güle
Tutmuş sır’a daldalanmış
Seher can verir bülbüle
Ötmüş yara daldalanmış

Duyun yıldızdan gelenler
Zem ile bağrım delenler
Zemheride kardelenler
Bitmiş kara daldalanmış

Hissemiz var zerreden az
İçim yanar yalaz yalaz
Gönlümün kekliği haylaz
Gitmiş kıra daldalanmış

Giymiş esvabın alını
Gelir salını salını
Çiçekten derip balını
Yatmış bara daldalanmış

Yaman oldu halim yaman
Bu haberi duyduğum an
Garip gönlüm feryat figan
Etmiş zara daldalanmış

[GooD aNd EvıL]

Tutsaklık
Bir şu gönle, bir de göze nazar et
İlmek ilmek çözülmeye hazırım...
Beni vuran vurmuş, size ne hacet
Bir kenara büzülmeye hazırım...

Gönül yaylasında serin uykular
Serin göle düşmüş derin uykular
Yıllarımı geri verin uykular
Düşünüze süzülmeye hazırım...

Tanır geçmişimi, geleceğimi
Bilir bildiğimi, bileceğimi
Yâra geçit vermez gönül eğimi
Hemencecik üzülmeye hazırım...

Gecenin yüzünü gündüzle aklar
Sinemde serinler, bağrımı oklar
Gölgemi gölgeler, gölgesi yoklar
Yoklar ile yazılmaya hazırım.

Zamansız konuğun, mevsimsiz karın
Sefersiz zaferin, emeksiz varın
Yeter ki taş olun başımı yarın
Toprak olup kazılmaya hazırım.

[GooD aNd EvıL]

Türk mü Denir?
Hikmeti sor üçümüzden
Bilmeyene Türk mü denir? .
İkiliği içimizden
Silmeyene Türk mü denir? .

Bir soralım neden, niçin
Gerideysem benim suçum
Gerekirse vatan için
Ölmeyene Türk mü denir?

Rabbim hazan ver soluna
Yurt sevgisi ver kuluna
Yunus Mevlâna yoluna
Gelmeyene Türk mü denir?

Seferber et her azayı
Öğrensin bari rızayı
İmkânı olup fezayı
Delmeyene Türk mü denir?

Kâinatın en büyüğü
Resul-ü Ekrem birliği
Her kusuru, kötülüğü
Çelmeyene Türk mü denir?

[GooD aNd EvıL]

Türkülerin Yamacı
Türkülerin yamacına otağı
Kurup da hülyaya dalasım gelir
Destanların şakağına yatağı
Serip de haşre dek kalasım gelir

Ağacı, ormanı, korularıyla
Kuşamlı atların dorularıyla
Çiçeği sevdalı arılarıyla
Derip de özünü alasım gelir

Göz koydum sunanın edalarına
Akıttım gönlümün odalarına
Aklımı yurdumun sevdalarına
Verip de divane olasım gelir

Seslendim göklerin duyarlarına
Vazgeçmem söz verdim uyarlarına
Hayalimde huzur diyarlarına
Erip de kendime gelesim gelir

[GooD aNd EvıL]

Umut Keser Mi İnsan? ?
Tahammül etmek varken,
Feryat basar mı insan?
Tutunmak zaten zorken,
Küle eser mi insan?

Zulme et de tahammül,
Cennetten bir köşe bul,
Demiyor mu ol Resul?
Yoksa susar mı insan?

İki cambaz bir ipte,
Oynar, edilmez gıpta,
Üç yolcuya kızıp da,
Yola küser mi insan?

Girince kutlu yola,
Gülümse sağa, sola,
Bulmuşlar bula bula,
Surat asar mı insan?

Bir deliyi görmüşler,
İleriye sürmüşler,
Diline yel vermişler,
Umut keser mi insan?

[GooD aNd EvıL]

Unutma...
Anasını, atasını bilmeyen,
Kullar vardır, bizi bozar, unutma.
Gönüller kabedir, gir, eyle tavaf,
Üste Mevla eyler, nazar, unutma

Devran sürer, devir geçer zamansız,
Zaman bizi yakaladı amansız,
Dağ olur mu yüce başı dumansız?
Sonumuz elbette mezar, unutma.

Gördüklerim bir derdime bin ekler,
Vatan bu nursuzdan hayır mı bekler?
Ecdadına küfür eden köpekler,
Sahtekarlar tarih yazar, unutma.

Hak gözetip, Hakka gönül vermeyen,
Bir gönüle yuvalanıp, girmeyen,
Atasını, ecdadını bilmeyen,
Günden güne mezar kazar, unutma.

Çokları devranda dünya nesine,
Kulak verin Kaleli’nin sesine,
Devleri sokmuşlar kuş kafesine,
Yar yıkıldığı gün tozar, unutma.