Enver Üste

[jockeя]

Rûya
Gecenin bir yerinde,
Ter içinde uyandım.
Buz gibi terliyorken,
Sanki ateşte yandım.

Sebebi neydi bunun,
Ortasında uykunun,
Kurumuş bir kuyunun,
Sularında yıkandım.

Ateşlenmiş her yanım,
Donmuş damarda kanım,
Sanki çıkıyor canım,
Azrail geldi sandım.


Enver Üste

[jockeя]

S e r z e n i ş
Kime güvenip de sır söyleyelim,
Kuyumuzu kazar yarenlerimiz.
Ne yapalım bilmem,ne eyliyelim,
Bize güler oldu görenlerimiz.

Bir çıkmaz sokağa dalmış gideriz.
Garip başımızı almış gideriz.
Atın dizginini salmış gideriz.
Artık tutmaz oldu frenlerimiz.

Kime gönül açsak yardım etmiyor.
Bu kervan,bu yükle yola gitmiyor.
Darda kalsak artık “Hızır” yetmiyor.
Ya medet! Ya medet! Erenlerimiz.

Dillerde dolaşmaz bir “ Cihat marşı”.
İnletmez ne yazık naramız” “arşı.
İmânlı göğsünü düşmana karşı,
Hani nerde şimdi gerenlerimiz.

Bu vatanın toprağında, taşında.
Zerre zerre kanımız var, yaşında.
Hürriyet aşkıyla her savaşında.
Nerde Moskofları vuranlarımız.

Kan yerine.......... akar derede.
Vatana başını koyan nerede?
İstiklâl Harbinde ve de Kore’de.
Nerde Tanrısına erenlerimiz.

Unuttuk mu yoksa o acı anı?
Küffardan dost olmaz iyice tanı.
İzmir’i yakarak kaçan Yunanı,
Nerede denize sürenlerimiz.

“Neme lazım” yoktu senin soyunda.
Ananda, atanda,emmin-dayında.
Sıra dağlar gibi serhat boyunda,
Hani nerde şimdi duranlarımız.

Uyumak yaraşmaz Türk’ün şanına.
“Aata’ m” asil demiş senin kanına.
Kimsenin yaptığı kalmaz yanına.
Korksun Enverî’yi kıranlarınız.


Enver Üste

[jockeя]

Saçların
Sabah rüzgarında dalgalanıyor,
Meydan okur gibi yele saçların.
Rengini görenler bülbül sanıyor,
Benziyor vefasız güle saçların.

Kalbime saplanmış, olmuş ta kama.
Telinden iplik yap yaramı yama.
Ben Kerem’den beter yanarım ama,
İstemem belensin küle saçların.

Hayalini okşar bir hayli yiğit,
Anadan Atadan almışsın öğüt,
Sulak yerde biten bir Salkımsöğüt,
Dökülür omuzdan bele saçların.

Seni methediyor tanıyan herkes,
Saçından alıyor akciğer nefes,
Rüzgarın değmesi çıkarıyor ses,
Benziyor sazımda tele saçların.

Kimseye ördürme bil değerini.
Her teline adamışım serimi.
Kendi için akan alın terimi,
Bir mendil olup ta sile saçların.

Enverî kalbini çoktan kaptırmış,
Sevdiği saçını ona öptürmüş.
Belikleri böyle kime yaptırmış
Anandan mı kaldı kele saçların?

24.12.2006.


Enver Üste

[jockeя]

S en
Unutmak ne mümkün sevdiğim seni,
İçimde dinmeyen sızısın benim.
Sana olan sevgim değil ki yeni,
Alnıma yazılan yazısın benim.

Her yerde sen varsın,ruhumda bile.
Sevgimi anlatmak kolay mı dile,
Hele bir kağıda bir kalem ile,
Yazdığım şiirin özüsün benim.

Damarımda akan kanda sen varsın.
Vücudumu saran tende sen varsın.
Sende hiç yoksun ki, bende sen varsın,
Hayatımın tadı,tuzusun benim.


Enver Üste

[jockeя]

Seni Saramayınca
Gurbetin kahrına dayanılır mı,
Hele de sılada yar bekleyince.
Boşuna ararım aşina bir yüz,
Perişan olurum göremeyince.

En tatlı günlerim sanki gecedir,
Sevgi bir masal da aşk bilmecedir.
Düşündün mü bir an halim nicedir.
Aşkın önemi yok aramayınca.

Ben siyah giyerken yar allar bağlar,
Gözemden yaş düşmez içim kan ağlar.
Araya set çekmiş çökesi dağlar,
Nasıl kavuşayım yaramayınca.

Dünyanın azabı başımda sanki,
Kendimi bilmiyom geliyor anki,
Sevgilim bir tanem bana inan ki,
Enver ölmez seni saramayınca.


Enver Üste

[jockeя]

Sevda Yeli
Bir sevda yeli ki başımda esen,
Aklımı başımdan alıp ta geçti.
Kimseler inanmaz derdimi desem,
Bir yel ki sinemi delip de geçti.


Enver Üste

[jockeя]

Sevdan
Sevdan bağımlılık yaptı,
İçtiğim sigara gibi.
Yüreğimde iz bıraktı,
Şifasız bir yara gibi.

Gözlerin gözüme girmiş,
Seven böyle mi severmiş,
Meğer sevdan ne betermiş,
Sık sık tutar sara gibi.


Enver Üste

[jockeя]

Sevgiliye Sitem
Ne olur sevdiğim bir sor halimi,
Bana hazan oldu mevsim, baharda.
Anlatayım sana ben ahvalimi,
Sesini duyarım hep şarkılarda.

Şu anda bir bilsen ben ne haldeyim,
Uçuruma giden sarp bir yoldayım.
Ben bende değilim inan eldeyim,
Kendimi kaybettim geçen yıllarda.

Kalmadı sevdiğim sığınak yerim,
Hani derdin bana “seni severim”,
Beyazı attırdın siyah giyerim,
Senin gözün canım neden allarda?

Ben bir gazel oldum sürükler rüzgar,
Sana ulaşmıyor neden bu yollar?
Senin gözlerinde hala ümit var,
Bir filiz gibisin körpe dallarda.

Karaymış talihim sonunda bildim.
Enverî ağlarken sen neden güldün?
Sevin artık Zöhrem aşkından öldüm,
Cenazem taşınsın kabre sallarda


Enver Üste

[jockeя]

Sözüm Meclisten Dışarı
Bürünmüş kuzu postuna,
Kazık atıyor dostuna,
Kimse almasın üstüne,
Sözüm meclisten dışarı.

Çıkarı her şeyden önce.
Yaşlılardan miras gence.
Yalan mıyım bre sence.
Sözüm meclisten dışarı.

Büyük sözüne bakan yok.
Dostu ahbabı takan yok.
Dinden imandan çakan yok.
Sözüm meclisten dışarı.

Büyüdü dünkü bebekler.
Balkona döndü göbekler.
Utanmadan saygı bekler.
Sözüm meclisten dışarı.

Umut koydular adını.
Bu milletin feryadını,
Duymayanın.........
Sözüm meclisten dışarı.

Ahde vefa unutuldu.
Çalıp,çırpıp cuk yutuldu.
Enverî hep avutuldu.
Sözüm meclisten dışarı.


Enver Üste

[jockeя]

Susuz Çeşme
Büyük sevgiyle koymuş ustası her taşını,
Göstermiyor bu çeşme beş asırlık yaşını.

Ağzını kapatmışlar susmuş şırlayan sesi,
Şimdi yalnız hayâlde çeşmenin efsanesi.

Oysa o bir vakitler ne de mutlu akardı,
Başucunda dinlenen bir çok akıncı vardı.

Yalağından su içen kuzular meleşirdi,
Yeşerttiği çayırda yiğitler güreşirdi.

Suyundan içildikçe edilirdi dualar,
Yaptıranın ruhuna giderdi fatihalar.

Her çeşmenin başında bir da ağaç biterdi,
Kuşlar konup dalına cıvıl cıvıl öterdi.

Gelen geçen yolcular orada dinlenirdi,
En tatlı yiyecekler gölgesinde yenirdi.

Şimdi ne çeşme kaldı ne de ulu çınarlar,
O güzel eserlerin yalnız hatırası var.

Susturmuşlar sazını çalmaz olmuş bestesi,
Şimdi yalnız hayalde çeşmenin efsanesi.


Enver Üste