Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Bölünen Gençlik

Yanıyorum.
Üstüme sensizlik düşüyor.
Mumların içinde eriyorum.
İçimdeki hüsranlar yanıyor.
Dert kuyusuna saplanan,
Çıkmaz bir sokak oluyorum.
Hiçbir düğüm, ruhumu genişletmiyor.
Sen yoksun.
İçimde inançlar yok.
Kararmış günlerin bulantısına düşüyorum.
Gösterişli ruhuna karşı,
Yokluğun tekerlemesi oluyorum.

Soğuk bir savaş gibiyim.
İçimde intiharlar dolaşıyor.
Her biri,
Beni öldürmek için mekan arıyor.

Bütün dünya kapanmış.
Kapılar, günahları kapatmış.
Sana hiçbir yoldan ulaşamıyorum.
Sensizliğin tortusuna yenik düşüyorum.
İçimde baharlar açmıyor.
Her taraf karla dolu.
Bütün mevsimlerden yaşlılık yağıyor.
Kırışıklıklar,
İçimdeki gençliği öldürüyor.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Bu Yürek

Savaşıyor bu yürek.
Adımlarında göklerin cismi.
Uçuşunda yalnız kanatlar.
Sıra dışı arzu bulutları.
Gömü olan yalnızlıklar.

Geziniyor bu yürek.
Sahillerin adacıklarında.
Çıkışı olmayan liman gibi.
Gemisiz denizlerle.
Yokluktaki susuzluğunla.

Sevişiyor bu yürek.
Beklentili öpüşmelerde.
Günahı diken iğnesiyle.
Söküğü ağlatan yamasıyla.
Sessiz bir mezar gibi.

Uçuyor bu yürek.
Düşlerin arkasından.
Karanlık nağmeleriyle,
Aşka adanmışlığıyla.
Ve bir ses gibi,
Yalnızca aşkı taşımasıyla.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Bugün ve Sen

Bugün içimde güneş doğmuyor.
Karamsar bir döngüdeyim.
Ay ve güneşten ayrı,
Sessiz bir yörüngeyim.

Bugün ayrılık tekrar yıllandı.
Sevgilim, yıllara yenik değilim.
Koparamaz seni, hiçbir mesafe.
Ben derin bir söyleyişim.
Boş bir odanın toplantısında.

Bugün, günlerim bahar gibi.
Her yanımda konuşan çiçekler.
Yapraklarına nefretle sarılmışsın.
Yine de koparıp alamam.

Bugün seni düşündüm.
Ayrılıktan düşen yorgun kelimelerde.
Sessizce giden dur deyişimde.
Seni arayan sarılışlarda.

Bugün seni hissettim.
Bütün dünyaların üzerinden.
Gerçeğe aykırı olan hayalinden.
Üstüne sinen yaşamımla.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Bunca Zamandır

Bunca yıl,
Yorgun ve çaresizlik iklimlerinde,
Zalimlikle dolu bir mevsime aktım.
Tükettin, masumluk yüreğimi.
Bir çırpıda, sildin beni kalemlerden.
Hani gözlerini boyadığın kalemlerden.
Rimellerinde öldürdüğün insanlığımdan.

Bunca yıl,
Uğruna kaderler tükettim.
Sen beni öldürdükçe, inadına kaderler yarattım.
Sonunda çekip gittin, sinsice güneşimi yaralayarak.
Şimdi gün ve güneş doğmuyor, içimde.
Hiçbir yara, merhemle ikna edilmiyor.

Bunca yıl,
Arsız ve sevgisizlikle aldattın, geleceğimi.
Geçmişim sönük bir lambanın içinde kaldı.
Bunca yıl,
Damarlarıma eşi benzeri olmayan gülüşler ekledin.
Ve hainliğin, dişlerinin arasında saklıydı.
Oysa parça parça beni çiğniyordun.
İçindeki kurdu, soframıza sokuyordun.
Ve bütün alın teri lokmalarımı, benden çalıyordun.

Evet sevgilim, ben sana göre bir duygusuzum.
Gönül işlerinden anlamayan bir yabancı lisanım, ben.
Aşkı, tüketen karanlık bir çağım, ben.
Ve sana göre insana değer vermeyen bir limanım, ben.
Seni ve beni insanlara sormalı.
Hatta seni, uykusuz geçen *******in içinde sormalı.
Ne kadar da yüreksizim, değil mi?
Sonsuzluktan anlamayan, aşkı bedende arayan bir sapkınım, ben.
Öyle olsun sevgili, devam et, beni yerden yere vurmaya.
Vicdanın olmadan gözlerime ölümü yüklemeye devam et.

Bak işte, yüzümde yalnızlık; şakaklarımda ölüm geziniyor.
İçimde, senin beni severken yerde yere vurduğun yaşamlar dolaşıyor.
Hiçbir borç bu kadar öldürücü olamaz.
Evet, sana eskilerden kalma bir bakış borçluyum.
Bak işte, bakıyorum, şiirler yazan kaderime.
Ve ıslaklıkla bütünleşen derin gözlerime.
Seni sevmek sevgilim.
Bu kadar kolay değil, içimdeki cümleler.
Bu kadar olgun değil, ayrılık.
Ve kader, hiç bu kadar yılmamıştı, bendeki aşktan.
Artık seni sarıyorum, her filmin başında.
İçimde yaşayacak kopuşlar arıyorum.
Kısacası, aşkımı yaşanmamış romanlarla delirtiyorum.

Şimdilerde beni merak ediyorsan, anlatayım.
Bağıra bağıra yüreğindeki sessizliği böleyim.
Artık kendine hakim olamayan bir aşk serserisiyim.
Gönüllerin sığdıramadığı kadar aşkla doluyum, ben.
Şişelerin duvara çarpışması gibi, içim tuzla buz oluyor.
Artık sazların eşlik edemediği bir bağlamayım.
Ve hayatımı, senin uğruna harcayan bir veda kimliğiyim.
Evet, dünyada az zamanım kaldı.
Sonunda kurtulacaksın.
Ve kendi halinde mutluluk kovalayacaksın.
Maskelerin ardına düşeceksin.
Ve sevildiğini zannedip, kendini isteklice şımartacaksın.
Mücevherler, yattığın bütün yaşamları saracak.
Ben ne kadar da zenginim diyeceksin.
Ama bir türlü borcunu ödeyemeyeceksin.
Seni uzaklarda bekleyen ışığı anlayamayacaksın.
Çünkü sen, yapaylığın ağına düşen bir kelebek gibi,
Kendi kendine çırpınacaksın.
Hadi,
Sana ve bana geçmiş olsun.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Buruşmuş Mendiller

Yaşlanıyorum.
Kanadı kırık bir kuşun,
Denizden ayrıldığı gibi.
Işığını kaybeden,
Gece lambaları gibi.

Ağlıyorum.
Biten cümlelerin içinde var olan,
Buruşmuş mendiller gibi.
Ayrılığa köprü kuramayan,
Geçmişin yanık tenli insanları gibi.

Yeniliyorum.
Savaşı istemeyen,
Barış dolu aç çocuklar gibi.
Odasında yalnızca dostluk olan,
Hayali sohbetler gibi.

Yıkılıyorum.
Seni düşündükçe artan,
Dipsiz duvar örgüleri gibi.
İçime doğuşunu kabullenemeyen,
Sevme isteklerim gibi

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Büyük Olan

Hayat koridorları tutuklu.
Ayrılık, geçit vermiyor.
Bir yaşam doğar, içime.
Barışla ruhumu yıkamak var.
İnanç, yüreğimle birlik olur.
Gözlerim, hatalarımı kucaklar.
Bir sen düşersin, gözlerimden.
Onunla içim içime doğru.
Sevinç, yaşamın adı olur.
Beni ağırlayan ******* bitkin düşer.
Yastıklar kaçmak ister.
Maddenin duygusudur, bu.
Keder tamamen hayatımı kuşatır.
Her adımımda, gözlerimden bulut dökülür.
Artık aynada yokum, ben.
Bilirsin, senden yansıdığımı.
Büyük olan da bu değil mi?

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Büyük Olmak

Duvarlar yalnızlığı ısıtmıyor.
Gündüzler beni taşıyamıyor.
Durmadan *******e sataşırım.
Aşkla adını sayıklarım.
Sana bir hayat kurban ettim.
Ellerinde bir çizgi oldum.
Hasretle kol kola yürüdüm.
Ama beni kollar tutamadı.

Bir resim çizdim.
Her dokunuşumda başka bir dünya.
Ruhum mahkum, bedenim müebbet.
İplere yasladım, ağırlığımı.
İzlediğim gözler var.
Var olmak sevmekle başlar.
Sevmekle, büyük olmak.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Büyüyen Karanfil

Herhangi bir otelde,
Küçük bir oda tuttum.
Odanın yarısı,
Yaşadığım aşk gibi boştu.
Boşluğa karanfiller ektim.
Seni büyütür gibi,
Umutla onu büyüttüm.

Sonra gözlerim,
Karanfilin içine aktı.
Her şey,
Acıdan hayale geçiş gibiydi.

Bir anda büyüdü, karanfil.
Yapraklarındaki bulutlarla.
Gökyüzünü utandıran ışığıyla.

Otel bahçesi de büyüdü.
Yanında küçücük duran karanfiliyle.
Kış oldu,
Yaprakları dökülmedi.
Yaz oldu,
Yaprakları solmadı.
Çünkü o karanfil,
Aşkımın mevsimiydi.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Cevapsız Aşk

Mektubun ayrılık kokuyor.
Işık kendisine küsmüş.
Karanlık ellerime bulanmış.
Gözlerin kirli yüzlerde.

Açıklanamıyor, kara tahtalı hayatım.
Her tarafında acıların siyah çizikleri.

Güneş, ruhuma sokulmuş.
Issız ve soğuk gülüşleriyle.

Bugün umudun günü.
Sevişen zamanların.
Üstü örtülmeyen yaraların.
Aynada kör olan yansıyışın.

Her taraf düşmanca örülmüş.
Tuğlalar minik ninniler peşinde.
İçim eriyor dostlarım.
Geçit vermeyen beden örtülerinde.

Sıcak gülüşler edindim.
Yorgun ve demokrat ellerde.
Sıcak karşıladı beni.
Bırakmayan çıkarsız elleriyle.

Şimdi zamanın anları.
Seni düşlemekten,
Bir türlü uyku olamıyorum.
Sormuyorum kendime.
Ne cevabı, ne de aşkı.

Kudret Alkan

[GooD aNd EvıL]

Çalınan Aşk

Bakışlarım seni arıyor.
Yorgun kanatlarım senden yoksun.
Bir acı düğümlenmiş geceye.
Karanlık aşkımı çalıyor.

Kaya gibidir, infaz odalarım.
Yatağa girmiş kördüğümlerim.
Gençliğim uçuk limanlarda.
Gemiler aşkımı çalıyor.

Mutluluk oyun çağında.
Tarih, gözlerinin kirpiklerinde.
Gözlerinden bakışlar ekledim.
Manzaralar aşkımı çalıyor.

Bir sabah vapuru kalkar.
Batmış telaşla yürüyen acılarım.
Hayaller ufuk çizgisinde.
Güneşler aşkımı çalıyor.

Dertler hayatın sağanak yağmuru.
Damla damla akarım sana.
Bulutlara tutunurum ısrarla.
Topraklar aşkımı çalıyor.

Bir hayat kafesindeyim.
Güvercin çığlık çığlığa.
Düşmüşüm, kanatsız düşlere.
Özgürlüğüm seni çalıyor.

Şimdi önümde bir kader var.
Sana adanmış adımlarıyla.
Artık dünyada yokum.
Ölümüm seni çalıyor.

Kudret Alkan