Şiir Arşivi...[creamng]

[¢яєαмιηg]

Umutlu

Adam gülüyordu,
Kadının gözlerinden çalarak mutluluğu,
Mutlu kılmanın mutluluğuyla gülüyordu kadın,
Gülüşünde geçmiş korkusu.
İstemeden almak mutluluktu, biliniyordu,
Ama her bilinen gibi,
Kullanılmayan bir askıda yerini alıyordu.
Gelişi beklenen hala gelmedi,
Belkide geçenlerden biriydi, sezilmedi.
Bir hakikattir kimse zamana direnemedi.
Gözün gördüğünü gönül sevmedi,
Gönülde demlenen ufukta gözlenen degildi.
Velhasıl mutluluk insanı hep terk etti.

[¢яєαмιηg]

Zaman

Bir çocuk tanıdım yıllar evvel,
Ve yıllar evvel yaşamaktan mutlu,
Şimdi bakışları surlar gibi donuk,
Kırılgan,
Yüregi herşeye rağmen umutlu.

[¢яєαмιηg]

Zaman (1)

Bir a'nı uzun zaman eyler hasretin,
Her a'nı keder.
Alır beni gözlerin,
Gözlerin zından yavrusu,
Ak'ı karasından beter.

[¢яєαмιηg]

Zaman (2)

Ben yelkovanı taşıyorum zamanın yüzsüzlügüne.
Senin koynunda akrep.
Ve eriyip gidiyoruz,
Bir saatin tik tak-ları arasında.
Sabır yüklü kaç lahza geçti bilinmez,
Veya umut dolu kaç iklim.

[¢яєαмιηg]

Zaman3

Unuttuğunu sanmaya bile
Yetmiyor zaman,
Hiçbir zaman.
Düşerken hatırladıklarım,
Ağlarken hissettiklerim.
Kayıp bir zaman var
Uzun uzun yaşanıyor, yaşlanmadan.
Terkettiklerim, terkedilmişliklerim.
Anılar, anılarım var
Tek direnci zaman,
Aynı zaman mutlu olmaya yetmiyor.
Yetmiyorum hiçbir zaman.

[¢яєαмιηg]

Canım Anneme

Islanır hüzünlerinde sensizliğim
Cennet ışıltısı yaşlı göz bebeklerim
Çırpınıyor ellerinde yüreğim
Bir masal perisi pamuk kalbinde Anne

Sensizlik bir ıstırap benliğimde
Gel kurtar beni bu ümitsizliğimde
Bitmez hasretim apansız şefkatine
Özlüyorum seni gül bahçesinde Anne

Pamuk ellerini alnıma daya
Ateşimi al ruhumu okşa
Ellerini aç koş rüyalarıma
Kucakla öp beni Anne

Geçenlerde gene gözlerimi kapattım
Ellerimi açtım sana ulaşamadım
Senin kokuna henüz ben doymadım
Uçsuz sevginle gel sar beni Anne

Gözyaşlarımı artık hiç bir şey silmiyor
Uyandığımda gece yaralarım dinmiyor
Göz kapaklarım sel umut bekliyor
Bu acı hasretinden gel kurtar beni Anne

[¢яєαмιηg]

ANNE

Suların doğudan aktığı gün, demirin suya doyduğu anlar.
Işıksız pervazlarda hatıralar eskisi bir rüzgâr,
ve senin geleceğin saatler anne.
Yağmur yağdı ha yağacak.
Büyüyen acılar, ders çalışan güzel, uyuyan çocuk
ve iplere dizilen sürgün geride.
İşi başından aşkın gün batımı eşiğe düştüğünde
uzadı sakal,
damladı mürekkep,
utandı yüz.
Onüç Eylül bindokuzyüzseksendört.
Binsekizyüz evler adresli
dededen ve babadan emanet, sevgili.

Bir.., neydim?
Tanyerine daha çok vardı.
Kururken büyümeyen otlar ve yaşların öfkesi
sızladı damar ve tutuklandı nabız sesi.
Önce süt kokun yayıldı sokaklarımıza anne....

At kestanesi düştü düşecek
kansız el yazması ve şişman portakal sırada.
Mevzilenmiş ağzı küt bıçak
yerini beğenmeyen virgül ve tedirgin balık
duyuldu fanilasız çırılçıplak bir ıslık.
Yorulan lamba dönüp baktı
şaşırdı buğulu lale.- Al işte kent aşığı Venüs -
Çıplak kemikte lodos korkusu esti
dumanlandı evler ve kaçmadı sinek.
Uykuya yabancı alev gözler,
ve adres soran soyunuk dil üşüdü.
Ardından, şefkat asılı solukların duyuldu sokaklarımızda anne....

Nazlı kızın gölgesi
kapalı kapı arkasında hapşırdı hapşıracak.
Avuçlanan kavisli yol ve beklenmeyen ölüm gibi
tam şuramda yine vuruldum.
Saklandım
mor derinliklerde yüzen uçurum saçlarında.
Mavi yürek bayrakları yarıda.
Serildi ağlar ve meteris, Yandı kırmızı, daha da yanmadı sarı
ateşle ödendi bedel.
Sonra içinde gül yetişen gözlerin değdi sokaklarımıza anne.., ve kınalı ellerin...

Çöllere düşen afyona neşter vuruldu vurulacak
yalvardı bir ses.
Sana durdu nişangahta keklik
ve
kaldı yorgun kanatta tuzlu nem.
Durdu ahşap köprü yıkıntısı, bahçıvan, toprak eşik.

Ve kuru fasulye
asma altı
pilav
ve kaşık.
Ee birde kuru soğan.., ikide şükür.

İki.., ne oldum?
Buz gibi bir karanlık okşadı ten kokusunu.
Mazgallara asıldı salkım salkım kahır.
Aktı kurnalarda haremi günahı ve sokaklar bir kan kırmızısı.
Çocuklara bayram..., bana ölüm.
Güneşi taşıyan hamal
yükünü nihayet indirdi.- Off be –
Eksi sıfıraltı veya sekiz, küller soğudu.
İkinci mevki kompartıman edasıyla çiçeklerin altları kurudu.
Eşikte derin uykuyla bir çaresizlik durdu anne.
Sonsuza yolculuk için
kalın yapraklı
incir tadında bir sela okundu, Nailbey camiinde.
Dualara asıldı günahkar eller,
ve gözyaşı ile sırlandı mermerler…
Yolun teri, akrep dili
kapkara raylar
ve aminler,
artı
ağaçlı ay cümleleri hızla geçtiler.
Bir düğüm oldu ayrılığın üstündeki nemler
demlenmiş şarkılar taştı mahzenlerde.
Randevusunu unuttu uyku.- Olacağı buydu –
Altında cennetler saklı ayakların değdi sokaklarımıza anne..., hızmalı…

Suların perdesi kapandı kapanacak.
Yeşilin altında, dinlenmemiş bir hikaye.
Ekmeğini bölüştü Bilal,
elleri akü kokan şair Tahirle
bir kahvaltı vakti doğukent sofrasında
helal sütünü de. – onların şiiri Kömürhanı geçmez! –
Isırıldı bir ayva.
Balıklar kaydı hazarın sularında.
Sonra
Gelincik kokan,
Elif duruşlu hatunluğun değdi sokaklarımıza anne…, şahadeti birleyen…

Bir çizgi göğüste puslu, bir diriliş leylaklarda.
Sapsarı bir şey taşındı ağıt yüklü kanatlara.
İnledi gamların yüküyle kül tablası
ve canı yazmak istemedi kalemin
Uzun oturdu kağıt.
Sarktı dudaklar, ağladı orman
bir çift yaş düştü sigara paketinin üstüne
küstü perdelere düşen anılar.
Küstü yeğen Gamze – huyudur-
Süzüldü avuç içi kadar umut,
gömlek kanlandı. – Beğendin mi yaptığını? –
Yakutlara ağır basan,
yanağında seher taşıyan analığın değdi sokaklarımıza anne, emsalsiz…

Havada kararsızlık.
Bir beyaz ürperti ve hüzün damladı aynalara.
Bir selvi,
bir martı, bakraçlarda karaçalı.
Kireç badanalı sofalarda
soyulmayı bekleyen bir mandalina
yüzünde üç utangaç nokta.

Üç.., ne olacağım?
Sarktı yaprak,
kurudu fidan,
zamansız kaldı gölge.
Bu aşk, bir sağalmaz dert, tarihe aktı akacak.
Bir şebnem yumuşaklığı ile geçti güzellik anı.
Gitmedi rehavet ve ağırlaştı bu dava,
soğuk bir hatıra.
Uzakta bir çay ağzı
yakında kapı komşu
ve ortada sevdayı ezen kocamış yük.
Baş köşede istenmeyen misafir.
Söylenmeyen
kavak görüntüsüne bürünmüş sevgili.
Ve
sümbül gölgesinde
ceviz yaprağıyla sunulan içi aşk ve Kevser dolu kadehler.
Kalanlara hey,
şerefe hey,
vuslata hey.!
Hey gidi yorgun bahçeler hey. – Al ipek –
Yak bi filtreli bafradan…

Bir aydınlık eridi eriyecek.
Eşinde
Yumurta topuk
kolalı gömlek
kösteksiz cepken
yiğit sinesi.
Bir Harput beyefendisi.
Giden bir ömürlük canan
Bir sevgili gibi
büyülendi zaman. – gülüşün bir umman –
Vakitlere sarkan, rengi hep aynıdır gözyaşlarının.

Ve bir bakire uykusunda uyandı uyanacak
rüyasında sam yeli,
serçe parmağı ve karanlık mezar taşları.
İncilerin doğurduğu
ve ellerin aldığı kız. – Muradına eren dilber –
Kervan ve küheylan,
Ve gün hatırası ile kalan
acı bir keman. – Elvedaları hiç sevmedim –
Sokaklarımızda Eyüp sabrı anne.



Çetin bir türkünün bağrında giden gelin,
elleri narin. – Beyazda ne yakışırmış ya –
Anlımıza kondurduğun buse ağlıyor anne, sahipsiz…
Of ki off…
Bir zeytin rengi, bir sürme ki değme gitsin.
Sustu kalemin dili ıslandı kanadı
..., öldü aşklar
yetim kalan duygular.
Sırtımda kanlı bıçaklı çırpınan
bir inkar! – Sen bendeki güzelliğinle kal., emi –
Kaşları çatılan yıldırımlar
ve salkım salkım çürüyen ayıplar.

Şafağa taylar sürüldü sürülecek.
Seherde kalan çiğler, ve yüksek tepelerde ölen güller.
Sokaklarımızda senden kalan,
nazar değmemiş yüzünle, hançer yarası bırakılmışlığım anne..

bir hayat nakil faslında..
Seni götüren ayaksız at sesinde
Bırakma beni anne..
Ve terkinde…,-ödünç bir kurşunun var mı? –
Ve hurma gölgesinde yılan öpüşlü bir kader......

[¢яєαмιηg]

BAHAR VURGUNU

Ne zaman bakmağa kalksam sana battı *******imin şafağı
Düştü samanyoluna hasret damlaları
Döndü yorgun umutlar sevda artığı zamandan
Çıktı gecenin korkusu karanlık batağından
Yitirdik mavi perdelerini hayatın kabzasından


Değişik iklimler yaşadık seninle zamansız hatalı
Yinede kanımda dayanılmaz yokluğun aynı
Sen bahar solu bana kalsın içli hazan
Titredi gönül yaprağım ağladı hatıran.
Yitirdik umut yağmurlarını gecenin aynasından


Dudağımızda hazin ayrılığın yitik şarkıları
Yüreğimdeki güvercinler vuruldu can yaralı
Bir atımlık kurşun oldu kirpiklerinde kalan
Işıklar devrildi kuşluk vakti gamzeler talan
Yitirdik sevinçleri eşgali belirsiz gülüşler yalan


Sonbahar oldu mintanım eylül sancılı
Sarınmadı gönül askıda kaldı çocuk bakışları
Nereye baksam çığlık aldanılmış zaman
Sesin bir uçurum nihavend makamından
Yitirdik aşkları yetim kaldı düşlerimde sevdan

A.Vahap DAĞKILIÇ.

[¢яєαмιηg]

BENDEKİ SENLER

Kırık bir sesin yüzüne yaslanarak,
umutsuzluk tarafından vurulan
sevgimin saflığındaki yalnızlığımla,
seni bekledim vapur iskelesinde....
Uykularıma yakışan düşlerimde,
saadetten utanan kavuşmalarım,
kınayanın kınamasından aldırmayan yanlarımla,
pembenin kadife koynunda....
Tuvallerde dünya sevdalarına uyarlanmış inanç çizgileri
ve dikiz aynasında Şakülü kayan portre..
Yüzünün ödünç aldığı gözlerim,
yıllardır deniz ülkesi işgalleri yaşıyor.
Her köşede vurulan çocuk resimleri..
Yıllardır umut ve korku üzere
beklemelerim devam ediyor.
Göğsümde sakladığım pelesenk yalnızlığı takatimi tüketiyor.
Sen gelmiyorsun.
Tüm senlerin susturulduğu,
susturulamayan sadece kalplerde vicdan senleri,.
Üşüyorum gelmeyişinin rüzgarından,
düşüyorum güz yapraklarına.
Azalan sevinçlerim,
çoğalan kederlerime devrediyor boğazımdaki hıçkırık düğümlerini.
İkindi aydınlığına uzanıyor tılsımı yitik
bakışlarım.
Toprak avlularda ağlayan sokaklarım
sancılı....
Yarınsız iz bırakmayan ağıtlarım
tesellisiz,..
Ve
karanlık kokan hallerim
savunmasız......
Giden her ömür vapurun ardından;
kıyılara vuran yalnızlığım ve beni terk eden yanlarım.
Gelen her vapurda;
susuz kalan çocukluğuma ağlayan tebessümün
ve tensel duyguların masumiyeti.
Fanuslu lambalardaki kadife çerçeveli
karanlıklar sunuluyor her köşe başında.
Armağanlar dolusu yalan yüzler geliyor dört bir koldan,
tüllerin perdelerin ışıkla birleştiği akşamlar geliyor,
maalesef sen gelmiyorsun..
Özlem bulutları gözlerimde,
salonları paylaşılmış gönül konağımın üzerine
yağmur olup düşüyor.
Enfiye kutularına uzanan efkarım,
kalemlere sürülemeyen yazgıma yeniliyor.
Senden bir karış kaçamayan gençliğimle,
yıldızları çalınan gökyüzüme bakıyorum.
Yakalayamadığım saatler ellerimdeki utancıma akıyor.
Kirpiklerime değen denizde,
bu giden günün son vapuru.
Tek sermayem,
bakire çarşaflardaki sessiz ağlayışlarım.
Gül gamzesine düşülen not: Yarın yine seni bekleyeceğim.
Acaba sen gibi kaç gerçek var bekleyeceğim.
Sende gelmezsen sokakta kaldığım gündür.

[¢яєαмιηg]

Ağlayan gecede Çaresizliğin Sesi

AĞLAYAN GECEDE ÇARESİZLİĞİN SESİ

Sana çıkan tüm sevda yollarımın
Kabzasında tutarak
Fişek yoluna
Kardelenleri sürüp
Dayasam
Şakağına diyorum

Sürgit yıllarımda kalan bir nişanla
Yokluğuna açılan seherlere
Sana aşina olan mevsimlere
Martı ürkekliğinde saklı tüm hayallerime
Sıkmak
İstiyorum

Ay karanlığında
Ellerinde bahar yitiği gençliğim
Duruşumda deli pınarlarda kuşandığım zarafet
Ve yüreğimdeki
Deryaya
Akseden
Sesin

Dağ yağmurlarına sığınıp
Bir sigara ateşinde konaklasam
Nimet verilenlerin yolunu özlesem
Gül yaprağıma sıçrayan kan damlasıyla
Teslim olsam
Nöbetçi
Hıçkırıklara

Şehirlerim korkulu rüya bulutları istilasında
Işık saçan bir kandil içimize asılsa
Ne gam
Kirpiklerinin ihanet gamzesinde
Varsın yitik bir enkaz olsun gönlüm.