Ölümdür Yaşanan Tek Başına Aşk İki Kişilikdir

[KoJiRo]

Böyle mi olmalıydı
Bir kez daha mı yıkılmalıydı
Dağlardan büyük hayallerim
Bu,bir sürü girişi olup
Tek bir tane çıkışı olmayan
İçine giren ümitleri
Acımasızca yağmalayan
Sevgileri hapsedip,acılar dağıtan aşk
Ölüleri bile ağlatan yangınlarda
Beni de mi yakmalıydı?

Böyle mi olmalıydı
Ölümüne sevgilerin öldüğü
Ölümsüz sevgilerin gömüldüğü
Fani sevgilerin büyütüldüğü
Ve aciz hayatımın
Zalim zamanın vicdanına kaldığı bu zamanda
Benim ölümsüz sevgim
Çürümeli miydi sevgisizlikten

Böyle mi olmalıydı
Güneşi çalınmış *******de
Alevi kaybolmuş ateşlerde
Ve çıkışı olmayan tünellerde
Yüreğim sizin sayenizde
Gencecik bir yaşlı
Dipdiri bir ölü
Ve simsiyah bir mavi mi olmalıydı

Sizin göremediğiniz karanlıklar
Sizin bilmediğiniz
Ve asla bilemeyeceğiniz acılar
Benim meskenim oldu
Bir gün bile hissetmedim mi
Her yerde beni ararlar
Ölmüş yüreğimi aşkla dağlarlar
Yalvarırım evet demeyin bana
Benim sonum böyle mi olmalıydı?..

[KoJiRo]

Geçen yıl sonbaharda,
Kırmızı bir gül,
Bırakmıştım kapına,
Onu alıp kokladın mı,
Kurutup koynunda sakladın mı,
Baktıkça beni hatırladın mı?
Kırmızı gül aşkı anlatırmış,
Aşkımı anlatabildim mi?
Bu sonbaharda da,
Kırmızı güllerle geldim kapına,
Binlerce kırmızı gülle,
Evini gül bahçesine,
Yüreğimi aşk cennetine
Çevirecektim
Kapın kapalıydı,
Sen yoktun,
Gitmiştin,
Kırmızı güller kaldı elimde,
Bir acı var yüreğimde,
Kırmızı güller kurudu,
Sahipsiz öksüz kaldı,
Bense bi çare,
Kapında nöbetteyim hala

[KoJiRo]

Bir sevda masalı bu,
Dillerden düşmeyecek.
Kim'i hadi canım sende,
Kim'i gerçek aşk diyecek.

Daha onyedi yaşındaydı,
Kavak yelleri esiyordu başın da,
Kanının kaynadığı bir anda,
Karşılaştı Hasan'la pamuk tarlasında.

Askerden yeni gelmişti yoktu parası,
Genç'ti yakışıklıydı ama ırgat'tı babası.
Ekmek parasıydı pamuk çapası
Geliyorum dememişti yürek ağrısı.

Günlerce uzaktan uzağa bakıştılar,
Sonra masumane merhabalar,
Çılgın'ca sevdiler birbirlerini,
Gizli aşk'tı kimselere söylenmez ki.

Bekardı Zengin'di pamuk ağası,
Otuz yıl önce ölmüştü karısı.
Bir Oğul gerekliydi o'na,
Bunca mal giderdi hısım,akrabaya.

Bir çare gerekti bu duruma,
Her çıkmaz da sarılıyordu kemanına.
Bekarlık tak demişti canına,
Kafayı taktı Irgat Osman'ın kızına.

Oturdular,konuştular ırgat Osmanla,
İşin sonunda tokalaştılar.
Kız'a sormaya gerek yoktu
Tüm masraflar ağa dan.

Düğün dernek bitmişti bir haftada,
Ağa girmişti zifaf odasına.
Ürkek,korkak duran kıza baktı,
Ağlıyordu kız hıçkırıklarla.

Uzandı başından tac'ını aldı,
Yer yer dökülmüştü saçları.
Ağam çok hastayım ne olur dokunma,
Yığılıp kaldı,ağa'nın kollarına.

Ağa,kızı attığı gibi arabaya,
Götürdü büyük şehre,büyük doktorlara,
Flimler,tahliller,tetkikler,
Yeni gelin hastane odasında...

Doktor çağırdı ağa'yı odasına,
Üzgünüm dedi,hasta duymasın ama,
En fazla bir ayı daha var,
Ne isterse yapın,yaşasın doya doya.

Bir hafta sonra döndüler konağa,
Ağa üzgün,başı iki eli arasında,
Kız korkak,perişan,ağlamaklı,
Hüzün sarmıştı konağı akşam karanlığında.

Ağam ol,babam ol, kocam olma,
Seviyorum birisini,gönlüm başkasında.
Al bedenim senin olabilir ama....
Gönlümü vermem Hasan dan başkasına.

Ağa kalktı duvardan kemanını aldı
Samanyolu'nu çalmaya başladı.
Çaldıkça şekilleniyordu olaylar
Karma karışık tı aşklar,duygular.

Dışardan bir ses geliyordu karanlığı yırtarak
Biri samanyolu'nu söylüyordu bağırarak
Anlamıştı ağa kimin kim olduğunu
Kim cesaret edebilirdi ki Hasan dan başka.

Ağa kahyayı çağırdı gece yarısında
Uzun konuştular başka bir odada
Yarın akşama kadar bitmesse iş
Sakın dönme buralara...

Bir gün sonra gün batarken
Kahya geldi konağa.
Ağam bütün iş tamam
Bu da geri kalan paran.

Ağa çıktı kızın yanına
Gideceksin sabaha kahyayla
Deniz havası iyi gelirmiş
Bir ev aldım Kuşadasın da.

Sabah erken çıkarsınız yola
Belki gelirim akşam sofrasına
Sevdiğin genç de orada
Git atıl Hasan'ının kollarına.

Akşam kurulmuştu sofra
Her şey vardı kuş sütünden başka,
Üç kırmızı gül vardı vazo da
Üç kadeh de kırmızı şarap.

Oturmuştu genç sevğililer masaya
Kadeh kaldırdılar aşka sağlığa
Yavaşça süzüldü kemancı arkalarına
Başladı samanyolu'nu çalmaya.

Bitirince samanyolu'nu son notasında
Eğildi yavaşça iyi ******* dedi
Aldığı gibi üçüncü şarap bardağını
Karıştı karanlıklara.....

Seviştiler genç aşıklar sabaha kadar
Sonra derin bir uykuya daldılar
Sabah kadın derin bi acıyla uyandı
İlaçlarımı getir konaktan, kemancı kapıda.

Geldiklerinde kadın kapatmıştı gözlerini
Dalmıştı derin uykuya uyanmamacısına
Kemancı çekti silahı önce Hasan' a
Bir kurşun da kendi kafasına.

Bir sevda masalı bu dillerden düşmeyecek
Üç mezar kıranta mezarlığın da
Üç solmayan kırmızı gül başların da
Mezar taşında iki kelime RUHUNA FATİHA........

Alıntı..

[KoJiRo]

İki Soru Arttı...

Yağmuru severim, bir de denizi...
Kışın titremeyi, yazın terlemeyi...
Menemen severim ilkbahar kokar.
Çok filmler seyrettim,
kitaplar okudum.
En utandığım şey şiirlerimdi.
Korktuğu başına gelirmiş insanın.

Sana gelene kadar epey didindim hayatta.
Bilseydim başlangıcın sende olduğunu,
daha çabuk geçerdim günlük acılardan,
daha az takıntılarım olurdu.
Belki güvenebilirdim insanlara.

Yorulup düştüğüm her yeri ezberledim.
Tekrar düşmemek için.
Ama! ...
Hep yeni tümsekler buldum
ve bulduğum her cevaptan
iki soru arttı bana...

[KoJiRo]

İmkansız'dık..

Sen; içinde baharı gizleyen kışımsın benim...

Ve biliyorum ki o baharın güneşinde tenim esmer olmayacak hiç. Bana susmak
düşecek, payıma kilitlenmiş bir yürek kalacak. Kaderi önceden belirlenmiş
konuşmalar, paylaşmalar, bakışmalar olacak. Bir yerde aykırılığım tutup sarılsam
da içimde sana, sen bunu hiçbir zaman bilemeyeceksin...

Git diyorum sana, kalma yüreğimde, bu kadar özleteceksen kendini. Bir bakış;
gözüm gözüne değiyor; hissediyorum... Gitme diyorum. Kal geldiğin yerde. Ne
gitmelerin bitiyor; ne de benim sana kal demelerim...

Hangi aralıkta girmiştin içime anlamadım. Tüy gibi hafif, usul usul inivermiştin
yüreğime. Kabullenemedim önce. kocaman yalanlar söyledim kendime. Ben dışımda
tutmaya çalışırken seni, meğer içerde hakimiyetin çoktan başlamıştı. Kuşatmıştın
dört yanımı; ve kendim için çok geçti. Yerle bir olmuştu her şey. Olmazsa
olmazlarım; ilkelerim, yargılarım...

Nasıl bir şeydi, bu beni böyle yağmalayan. Şimdi karşı durmuyorum Sana, nasılsa
buluyorsun bir yolunu ve sarmalıyorsun içimi dışımı. Ayak seslerini duyuyorum
hangi yöne gittiğini bilemeden. Ben yaşanmış bir aşkta eski yaralarıma
yanıyorum, Sen yaralarına benden sevda sürüyorsun. "Belki"lerden,
"ihtimal"lerden, "keşke"lerden medet umuyorum, Senin belki de yabancısı olduğun
düşler büyüterek...

Ben, suretine değil, aslına dokunma ihtimallerinde mutlu oluyordum.
Ben seninle, aynı coğrafyada yaşayabilme ihtimalinden huzur buluyordum.

Şimdi, bilinci küflerinden kurtulmuş bir yürekle, süresi diğer aşklardan çok
daha uzun olacak bir aşkın ömrünü anlatıyorum, sana dair yazılanlarda...

Şimdi, bir sayfa dolusu cümlelerle; bir imkansızlığın mucizeye dönüşünü
anlatıyorum...

Şimdi, bozgun sonrası imkansız bir zafer kazanan bir orduyum, bir yenilgide
zafer ne kadar anlam taşıyorsa o kadar anlamlaşıyorum...

Şimdi ben, dağıldıkça kurulan yeni düşlerde Sana bakıyorum… Umut; hep var olacak çünkü...

[KoJiRo]

İmkansız'dık..

Sen; içinde baharı gizleyen kışımsın benim...

Ve biliyorum ki o baharın güneşinde tenim esmer olmayacak hiç. Bana susmak
düşecek, payıma kilitlenmiş bir yürek kalacak. Kaderi önceden belirlenmiş
konuşmalar, paylaşmalar, bakışmalar olacak. Bir yerde aykırılığım tutup sarılsam
da içimde sana, sen bunu hiçbir zaman bilemeyeceksin...

Git diyorum sana, kalma yüreğimde, bu kadar özleteceksen kendini. Bir bakış;
gözüm gözüne değiyor; hissediyorum... Gitme diyorum. Kal geldiğin yerde. Ne
gitmelerin bitiyor; ne de benim sana kal demelerim...

Hangi aralıkta girmiştin içime anlamadım. Tüy gibi hafif, usul usul inivermiştin
yüreğime. Kabullenemedim önce. kocaman yalanlar söyledim kendime. Ben dışımda
tutmaya çalışırken seni, meğer içerde hakimiyetin çoktan başlamıştı. Kuşatmıştın
dört yanımı; ve kendim için çok geçti. Yerle bir olmuştu her şey. Olmazsa
olmazlarım; ilkelerim, yargılarım...

Nasıl bir şeydi, bu beni böyle yağmalayan. Şimdi karşı durmuyorum Sana, nasılsa
buluyorsun bir yolunu ve sarmalıyorsun içimi dışımı. Ayak seslerini duyuyorum
hangi yöne gittiğini bilemeden. Ben yaşanmış bir aşkta eski yaralarıma
yanıyorum, Sen yaralarına benden sevda sürüyorsun. "Belki"lerden,
"ihtimal"lerden, "keşke"lerden medet umuyorum, Senin belki de yabancısı olduğun
düşler büyüterek...

Ben, suretine değil, aslına dokunma ihtimallerinde mutlu oluyordum.
Ben seninle, aynı coğrafyada yaşayabilme ihtimalinden huzur buluyordum.

Şimdi, bilinci küflerinden kurtulmuş bir yürekle, süresi diğer aşklardan çok
daha uzun olacak bir aşkın ömrünü anlatıyorum, sana dair yazılanlarda...

Şimdi, bir sayfa dolusu cümlelerle; bir imkansızlığın mucizeye dönüşünü
anlatıyorum...

Şimdi, bozgun sonrası imkansız bir zafer kazanan bir orduyum, bir yenilgide
zafer ne kadar anlam taşıyorsa o kadar anlamlaşıyorum...

Şimdi ben, dağıldıkça kurulan yeni düşlerde Sana bakıyorum… Umut; hep var olacak çünkü...

[KoJiRo]

Eksik kalmış ahvalimde tükettim kendimi
kırılgan ve bir o kadarda serseri kaldım
incitecek taşlara basmamam öğütlenmiş
özenmeden geçiverimişim üstlerinden
közlenmiş, ışıksız bir yarım aya

gömdüm düşlerimi
koşarak uzaklaştım
kaldım kendime

hiç olmayacak kadar hoyratça süslendim
ben olmamanın kalkanıyla çıkıyorum sokaklara
bakıyorum da
biçimsiz eğreti duruyor herşey
kendinde değil kimse
bende değilim

ama birkaç yıldız var hala
kırılgan ve sönmek üzere

peki sen nerde görüyorsun kendini
ben nerdeyim...?

[KoJiRo]

******* Uzun!
Kalbimde sızın…

Bir aşktı bu
sessiz ve sakin
öyle derinden gelen bişey
Duyguların hakim olduğu
Ruhun yönettiği
öyle sarmıştıki bedenimi
herşey anlamını değiştirmişti
artık bambaşka bir insan olu vermiştim
değişimin ta kendisiydi aşk
sevmek ve özlemek ama ******* sensiz çekilmeyecek kadar uzundu
hasretini sarıp ne sigaralar yaktım
ne defterler parçaladım
sırf bi harfi beğenmeyipte
hiç bir şey yetmedi
ne bir kalem
ne de bir kağıt
kelimeler bile yetmedi
sana olan sevgimi anlatmaya
sözler seninle başka değerler kazandı
sevmek belkide bana bu kadar yakışmadı
yada seni sevmek
hiç bu kadar güzel olamazdı
beklemek öylece
4 duvar arasında adnı sayıklamak *******ce
özlemek ve beklemek
bir gün sever diyeve rüyalar
hiç acıtmazdı belkibu kadar
uyanmak sensiz bir günün sabahında
ağlamak yeniden kadere
seni benden ayıran yollarda koşmak
yetişemedikce tekrar denemek
sevgide bu olsa gerek sen benim dünyama güneşler mutluluklar saçıyorken
ben senin dünyana eğer
mutsuzluk
keder
hüzünler saçıyorsam
istemiyorum
bu aşkta biri üzülmeliyse
o ben olmalıyım
sen değil
çünkü
sen
herşeyden
daha
değerli
önemlisin
ve
benim
“bi’tanem”
tek
sevdiğimsin
…

“Zannetme ki herşey bitti sevdiğim;
Birgün yeşerecek şu sararmış yapraklar.
Ve bundan sonra kim severse dünyada;
Seni ve beni hatırlayacaklar…”

[KoJiRo]

Aynı mehtaba bakıp, aynı yıldızı sen de,
İzliyor musun?
Aynı filmi seyredip, aynı sahnede sen de,
Ağlıyor musun?
Aynı kitabı okuyup aynı satırı sen de,
Çiziyor musun?

Affına sığınıp bir cahillik edip,
Sana sesleniyorum..
Her gece dua edip, hayallere dalıp,
Seninle yaşıyorum…

Şimdi zamanı geldi, sana haykırıyorum,
Uyuyor musun?
Duyuyor musun?

Aşkım aşkım..
Bu gece kendime şaştım,
Gururum kapalı bir duvardı,
Bu benim bütün dünyamdı,
Onu da senin için açtım..

Aşkım aşkım..
Bu gece ışıkları yaktım,
Oturup pencerenin önüne,
Gelecek misin diye baktım,
Sonunda kendime şaştım…

Affına sığınıp bir cahillik edip,
Sana sesleniyorum..
Her gece dua edip, hayallere dalıp,
Seninle yaşıyorum…

Şimdi yoksun kim aldı,
Herşeyim sende kaldı,
Biliyor musun?
Duyuyor musun?

[KoJiRo]

“Bi’tanem” e

Seni sevdim,
sevgilerin en güzelini vermek için.
Seni düşündüm *******ce,
en güzel düşlerimde yaşattım seni.
Ne varsa sana adadım elimdekileri,
sana adadım, yüreğimin her zerresini.
Yanlızca sen sev istedim,
sen sar istedim, yüreğimin her köşesini.
Seni gördüm nereye baktıysam,
gözlerime işledim gözlerini.
Ve yalandan uzak,
en temiz sevdayla,
yarınlarımda bir sana yer verdim.
Bir tek, seni yazdım kaderim diye,
bir tek seni istedim, herşeyden çok.
Sen yoksan, anlamsız dünya, anlamsız yaşamak.
Sensizliği, ölümden bin beter bildim.Gülüyorsam, mutluysam, bunca çileye inat,
bilirim ki, bu senin eserin.
Bir tek senin kollarındayken,
yaşamayı seviyorsam,
senin kollarındayken acıları siliyorsam,
her ne kadar kabul etmesende,
ben seni, daha çok seviyorsam,
biliyorum ki, bu senin eserin……
Ve, hiç bir zaman anlatamam, seni sevmenin tadını.
Ve, doymaz yüreğim,
doymaz ellerim, bedenim, seni sevmeye..
Bunca sene sonra seviyorsam kendimi,
sen sevdiğin içindir beni.
Ve seviyorsam seni,
bana sevmeyi öğrettiğin içindir.
Sevebildiğim tek insan, sen olduğun içindir.
Biliyorum ki;
ne zaman dolsa gözlerim, bir an acıyla,
sen sileceksin gözyaşlarımı.
Ne zaman sarılacak bir beden arasam,
sen saracaksın beni.
Ve, senin sıcaklığında tanıyacağım şefkati.
Seninle gülecek, seninle ağlayacağım.
Benim bildiğim tek gerçek,
sen olacaksın hep.
Ve ben,

en güzel şiirlerimi sana saklayacağım,
en güzel düşlerimi sana..
Sen yeter ki,
yarınlarda, bugünkü gibi, sev beni.
Senin sarhoşluğundan, hiç ayılmasın yüreğim.
Ve, ecele kadar,
benimle kal, yanlız benimle.
Seviyorum seni,
ve bir ömür yaşatacağım,
yüreğimde SEVGİNİ…
“bi’tanem”