Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Baharın Sonu mu Geldi

Baharın sonu mu geldi
Cellat uluyor cellatlar
Karanlığa gömülmüş sokaklarda
Kimin kanına göz koymuşlar ki
Bu şehrin kaldırımları inliyor
Kim bilir belki de baharın sonudur
Orada bir ressamın tezgahı dağılmış
Kalemini fırçasını kırıyor artık
Rüzgara verirken portrelerinin tümünü
Kimin portreleridir ki
Tereddüte girmeden usulca
Kollarına alıp götürür rüzgar
Alabildiğince savurur
Sıcak ve kuru
İki çıplak tepede
Toprağın yüzü görünür artık
Kor ateşinden mi bu döngüler
Usul usul toprağa yayılan.

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 1.Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Bakan Başın Büyüsüdür Bu

yine dile geldi o kara bulutlar
meydan bu meydan
emrinde duran zırhlı halkalara
bir bir geçirirler emirlerini

halkalar cansız
halkalar büyükten küçüğe doğru
ince ince kesilmiş
arka arkaya sıralanmış halkalar
otur de oturur, uyu de uyurlar
bakan başın büyüsüdür bu
nizami

bakan başı dillenir
alkışlamaya hazır görünce elleri
ve kahramanlık, kendinde olmayan
ve ölüm üzerine dizili
anlaşılmaz şifrelerini kükretirken
bir gün
bir ananın dizlerine oturur
bir gün
bir babanın sırtına yüklenir
acı, gözyaşı içinde
bir bir kararır umutları

bakan başın büyüsüdür bu
çiçeği kurutan kırağı
tepeden bakınca insana
tesirli olurmuş büyüsü

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Bakışın Ele Verir

Bakışın ele verir, gözlerin donuk
Bilirim
İz sürmenden bellidir gelişin,
Sinsiliğini bilirim, tam takır
Teçhizatlı olacağını suretlerinle
Bir olup yangılı yüreklerin üzerine
Kahpece pusu atmanı,
Bilirim.
Ürkek - bezgin - yılgın geçtiğin
Yerleri bilirim
Duman yükselir, yanık kokusu
Ve kan revan içinde insanları
Gözyaşlarından körelmiş...

Bakışın buz gibi donuktur senin,
Gözyaşlarını tutamayanlardı
Bin yılların birikmiş ezgileriyle
Ağıtlar yaktılar,
Eğlenceni bilirim, istemini
Kan üzerine,
Savaş üzerine
El çarpanları da arkanda
İyi bilirim...

Cebinin ağzı açılır insan kanına
Sen pespaye vatansever eskisi,
Bu çarkın dişlisisin sen
Marifetin akıttığın kanda,
Bozduğun yuvalarındadır ezgili yüreklerin
Sen ki insan sureti tim bozuntusu
Nedir ederin, ederin ne? ...

Nefes nefese dönerken üssüne
Bilcümle saldırışını bilirim kadehe,
İtin kemiğe,
Kurdun kana saldırışı
Bilirim önde gider
Ağzından salyası akan
Büyük parçasını kapmak için bedenimden,
Yarışır ve kan tüter ağzında, ama
Ederin ne senin, cesaretin ne? ...
Bilirim
Kaç kapsülle üzerime geldiğini,
Kaç insan serine rütbe aldığını bilirim.
Ve şimdi benim ezgilerim için
Yüzünü gerdirmen nafile
Bakışın ele verir,
Gözlerin donuk,
Yüzün donuk...

Hamlenin biri fahişenin yatağıdır,
Boyundan yükselirsin sanki
Bir puştun ağzındasın
Tutarlarsa ederin kadar
O da kanımı emdikçe
Sülükleştikçe
Ezilenlerin bedenlerine yapışırsın
Çocuk - yaşlı
Genç
Kadın demeden,
Kanım da olmasa
Gebereceksin açlıktan,
Sen de biliyorsun ya...

(9 Mart 2006'da soruşturmaya alındı)

(Kaynak: Ezgilerde Kaldı Yüreğim 1. Kitap, Senfoni Yayınları Nisan 2005)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Bana da Anlat

bana da anlat, o doğduğun toprağı
toprağın üstünü gölgeleyen heykeli
söyle, kaçıncı incir ağacıdır, ocağına dikilen

bana da anlat, o büyüdüğün toprağı
şiirin yakılıp da rüzgara verildiğini
ve Nuh'un gemisinin arandığı zirveyi

bana da anlat, o geliştiğin toprağı
sarmadan henüz bir savaşın yarasını
kaç imparatorun gelip de geçtiğini

bana da anlat, olgunlaştığın toprağı
karnını doyuruyorsa alnının teri
ve hırsızlar kapmıyorsa ekmeğini

sırası mı sözün diyorum ya kendime
Nemrut'un düştüğü o topraklarda
insanlar çıkıyor güneşi karşılamaya

hangi zulüm dayanır ki bu toprağa

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Bana Ülkemi Anlat

şimdi bana dünyayı anlatma

bu dünyada yaşıyorum ben

ülkemi sordum senden
ülkemden geliyorsun diye
köyünü anlatsan da olur çocuk
dağını taşını, havasını suyunu
kurdunu, kuzusunu...

inancın olsun ki
Balkanlar üzerinden esen rüzgar
bozmuyor ülkemin iklimini

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Barış İçin

kıvranıp durur ak bir güvercin
doğurmak için barışı
namlu sıcak ve barut kokusu soluyor toprağa
nasıl canım çekiyor nasıl
bir avuç zelal suyu

demir kapının önünde, elleri bağlı
göğsünü açmış nice rüzgarlara
vurur kanatlarını vurur usul usul
paslı parmaklarına hücrenin

üstüne odaklanmış o hain mi hain bakışlar
ve siperde en keskin nişancıları
havada kan kokusu, havada gözyaşı
ve zoraki ayrılıklar içinde
kopup gidiyor bir yanım

nasıl yaşardı, nasıl
kırılmış kanadıyla ak bir güvercin
ve kanı görmüşken elleri

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Bari Toprak Sevinsin

Bilmiyorum asıl nedenini
ayakta oluşum mudur ki
kayıtlara geçirirler ismimi

gittiğim yerlerde
bir nüfus daha artar benimle birlikte
kayıtlı ya da kayıtsız
hepsi ama hepsi bu kadar
birşeye saydıklarından mıdır
havadan sudan mı
artık ne derseniz deyin
size kalmış ötesi

güçsüz, beceriksiz
kör, sağır, dilsiz...
bunların hepsine birden değsem bile...

ben bunu böyle bilirim.

Ayrıldığım yerlerdeyse
bu şehirler de olur
ayrı ayrı devletler de
ama değişen birşey olmaz
insanlık adına
sadece ve sadece
nüfustan bir eksilir
asıl korktuğum bu da değil
eğer şu kadarcık ta olsa
nüfuzum yoksa bu dünyada
ona yanarım...

yarın göçüp gittiğimde
bütün canlıların gittiği
o kara toprağa
gerçekten ölmüş olacağım

o kadar karamsar da değilim

gine de bir umut doğuyor içime
gider ayak ta olsa
hiç olmazsa ölmüş bedenim
bir işe yarıyor diye
öyle sarılıyorum ki toprağa
görseniz
görmelisiniz toprağı
nasıl sevinir...

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Başaktan Düşen Tohum

Duman usulsüz
Kör
Kara duman
Yollara sürdü seni

Başağından düşen tohum
Topraktaki yerini buldu
Tekirdağ'dan Ararat'a
Karadeniz'den Toros'a
Damar damar toprağın sesinde
17 Ekim'in mirası çığlık çığlığa
Dün Vietnam'da, Küba'da
Ortadoğu'da esiyor buğün
En ağır sancısına yüklenmiş
Ülkemde geleceğe gebe
Bir başka mevsim.

Ülkesizlik yakıyor insanı
Çilesi saklı durur acıda
Anlındaki çizgilerde
Doymuş
Kendinin olmayan her şeye
Ölesiye yaşama susamış

Gülüşünde saklıdır
Bir pişirimlik unu
Bir kaç sarımlık tütünü
Bir atımlık kaçak çayı
Sırdan etmiş heval
Gülüşünü bölmüşler
Birini sana vermiş diye
Anlıyor musun...

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 1.Kitap)

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Bekledim Durdum

Seni bekledim, gelirsin diye
gün ortasında görmüştüm
o çıplak yüzünü
göğün yarısından ötede
kendini güneşe vermiştin
nereden bilecektim ki
bu geceye pusu attığını.
Sen orada oturmuş
karanlığı bekliyordun
güneş ısıtırken kemiğimi
ışığını vermezden geldin
işte karanlık çöktü
yıldızlar var ama
arasında sen yoksun,
oysa ben bu gece
senin ışığının altında
sabahlamayı düşünmüştüm
ay dede, ay dede
yoksun, yoksun işte
yoksa gün ortasında
keşfini yapıp gittin mi
bilmeni istiyorum
bu geceyi de sensiz
yıldızlarla geçirdim.
Ay dede, ay dede
çoktandır
yüzünü göstermediler
bu günleri düşledim durdum
çocuklara bakma
onlar alışmışlar sana
gine geceye beklediler
sense gün gözüyle
gözatıp gitmiştin.

Ercan Cengiz

[GooD aNd EvıL]

Ben Ben'i Arıyordum

henüz çocukken ben ben'dim
büyümüş te küçülmüş diyenleriniz de vardı
gözlerim o kadar keskindi ki
çünkü ben ben'dim
küçücük, ele bakan bir çocuk ta olsam
sizin dönüp te bakmadığınız
üst üste yığılan
tertemiz hayallerim vardı

şu fani dünyanın
bütün çocuklarını kucaklayacak kadar
engindi hayallerim

sizin yok muydu
siz, hala o demir kapının arkasında duran insanlar...

bana ne olduysa çocukluktan sonra oldu
gözlerim bir başka bakıyordu
yıkıldığında düşlerim
birer birer uçup gözlerimin önünden
kaybolup gittiler.

ben, çocukluğumdan sonra yitirdiğim ben'i arıyordum
ben, ben olmak için
ne köy bıraktım bakmadığım, ne kent
arkamdan ne dağ geldi, ne de ova
aç kaldım sevgiye, barışa, hasret
öyle susadım ki...

ben çocukluğumdan sonra durmadan kendimi aradım
seni buldum sonunda bırakır mıyım

sen ki
sen, denizin içinde bir dalgaydın
kiminin korktuğu, kiminin şaşkın şaşkın baktığı
dalga dalga büyüyendin, büyüdükçe çoğaldın
ben ben'i bulduğumda
seninleydim eyy özgürlük...

(Ezgilerde Kaldı Yüreğim 2. Kitap)

Ercan Cengiz